จับใจนายเพลย์บอย

7.3

เขียนโดย lovefangfang

วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 17.31 น.

  24 ตอน
  165 วิจารณ์
  52.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) ออกมาทำไม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

____poppy____

 

ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องพี่สาวไม่รู้ว่ากลับมาตอนไหนไม่เห็นบอกผมซักคำ  มาถึงก็มาพายัยตัวแสบนั้นหนีเขาห้องไปเลยทั้งๆที่ผมยังไม่ได้สั่งสอนเลยซักคำ

 

ป๊อปปี้ยืนรออยู่หน้าห้องนานแสนนานแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดให้เดินเข้าห้องตนเองอย่างอารมณ์เสีย

 

“ ฟางคืนนี้นอนกับพี่นะ” พี่สาวสุดสวยพูด

 

 

“แต่นายนั้น” ฉันพูดยังไม่จบพี่กี้ก็แทรกขึ้น

 

 

“ไม่ต้องไม่กลัวมันตาป๊อปเดี๋ยวตอนเช้าพี่พาฟางหนีเองโอเคไหม” พี่สาวพูดอย่างร่าเริง

 

 

“เรานอนกันเถอะดึกแล้ว” พูดพร้อมดึงร่างฉันไปนอน

 

 

_เช้า_

 

“ฟางไปแล้วนะค่ะพี่กี้”

 

 

“ว่างๆเดี๋ยวพี่ไปหานะ”

 

 

“ไปนะค่ะ  บายๆ”

 

 ____fang____

 

ตอนนี้ฉันรีบวิ่งออกมาจากบ้านหลังใหญ่วิ่งให้เร็วที่สุดไม่แน่ละถ้าช้าไป 5 นาที เดี๋ยวนายป๊อปเห็นมีหวังตายแน่ เซ็งจริงๆ ถ้าเราไม่มากับนายเขื่อนคงไม่เจอแบบนี้

 

     __บ้าน__

 

“ ฟางกลับมาแล้วหรอลูก ” ยายถามอย่างเป็นห่วง

 

 

“ จ๊ะยาย หนูไปเรียนแล้วนะ ” ฉันมาถึงบ้านไม่กี่นาทีก็ต้องไปอีกแล้ว สายตลอดเลยเรา

 

 

 

หลังจากที่ฉันเลิกเรียนฉันก็ไปทำงานพิเศษต่อฉันทำงานที่ร้านขายไอติมตั้งแต่ ม. ปลาย ฉันเรียนไปด้วยทำไปด้วย แต่ดีหน่วยพี่เจ้าของร้านใจดีอนุญาติให้ฉันกลับบ้านเร็วกว่าคนอื่นๆ แวะไปซื้อของไม้ไปฝากตากับยายดีกว่าไหนๆก็จะกลับแล้ว  

 

 

“ ทั้งหมด 120  ”  คนขายพูดแล้วยกให้  ฉันลวงหากระเป๋าตังในกระเป๋าแต่มันหายไปไหนกันนะ ฉันต้องทำตกไว้ที่ร้านไอติมแน่เลย

 

 

“ ตังไม่มีแล้วจะมาซื้อทำไมเสียเวลาคนทำมาหากิน” คนขายด่าฉัน คนที่อยู่แถวนั้นมองฉันกันใหญ่

 

 

“คือหนูทำกระเป๋าตกหายที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะพี่” ฉันแก้ตัวไป

 

 

“ไม่ต้องมาพูดเลย ฉันได้ยินมาหลายคนแล้ว แกจะมาขโขยของร้านฉันใช่ไหมไปเลยนะ”

 

 

“ไม่ใช่นะค่ะพี่” ฉันพูดแกเค้าไมฟังฉันเลย

 

 

"นี่ครับ 500 ร้อยไม่ต้องทอน" มีผู้ชายรูปร่างสูงคนหนึ่งจ่ายตังให้ฉันเขาคงจะรำคาญที่คนขายด่าฉัน

 

 

"นายไม่ต้องหรอกฉันไม่เอา" โดนด่าขนานนี้แล้วไม่เอาหรอก

 

 

"ไม่ได้ผมจ่ายไปแล้ว" หลังจากที่เขาพูดเสร็จเขายินถุงที่พึ่งจ่ายพร้องดึงแขนฉันออกมาด้วย

 

" นี่ของเธอ"

 

"นายเอาไปเถอะตังนาย"

 

" ฉันให้เธอ"  เขายัดถุงใส่มือฉัน

 

" เธอมาซื้ออะไรดึกๆดืนๆแบบนี้โดนฉุดมาจะว่าไง แล้วจะมาซื้อของตังก็ไม่เอามา"ผู้ชายคนนี้ด่าฉันเป็นชุด

 

 "ฉันเพิ่งเลิกงาน"

 

  "งานอะไรดึกขนานนี้ มาเดี๋ยวผมไปส่ง"นายเย็นชานี่ลากฉันไปด้วย ที่เขาบอกว่าจะโดนฉุดฉันว่าเขาที่แหละที่ฉุดฉัน

 

 

" ผมไม่พาคุณไปทำไรหรอกไม่ต้องกลัวบอกทางกลับบ้านมาว่าแต่เธอชื่อไร"

 

 

“ฉันชื่อฟาง”

 

 

"ทำงานอะไรทำไมกลับบ้านดึกปานนี้"

 

 

“ พอดีฉันเลิกเรียนแล้วก็ไปทำงานพิเศษต่อนะ แล้วนายชื่ออะไร” นี่เรากำลังคุยกับคนแปลกหน้าอยู่นะฟาง

 

 

“ผม โทโมะ”

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา