จับใจนายเพลย์บอย

“ผม โทโมะ”

"ถึงบ้านฉันแล้ว ขอบใจนายมาก"

“ฟางเธอเรียนจุฬาใช่ไหม ” โทโมะถามฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชาขนลุกเลยคนอะไรก็ไม่รู้

“ใช่ นายรู้ได้ไง ” โทโมะรู้ได้ไงเนี่ยหรือเขาแอบตามฉันมา เขาต้องไปสืบประวัติฉันมาหมดแล้วแน่ๆ

“ ดูจากชุดที่เธอใส่ก็รู้แล้ว ” เขาตอบเสียงเรียบ

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมารับที่บ้านนะ”

“ไม่ต้องหรอกฉันไปเองได้” ฉันรีบปฎิเสธโทโมะทันที

“ พรุ่งนี้เก้าโมงเจอกันนะไปละ” โทโมะไม่ฟังฉันพูดแล้วขับรถออกไป

_เช้า_

_tomo_

วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเพื่อจะมารับยัยตัวเล็ก ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมจะมารับเธอทำไมทั้งๆที่เราก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมจอดรถรอเธออยู่หน้าบ้านนานพอสมควรแต่เธอยังไม่ออกมา ผมว่าผมจะเข้าไปดูในบ้านซักหน่อย

“สวัสดีครับ” ผมเดินเข้ามาเจอคุณยายของเธอนั่งอยู่ข้างใน

“จ๊ะ มาหาใครละพ่อหนุ่ม” คุณยายถามผม

“ผมมารับฟางครับ”

“มานั่งในบ้านก่อนสิ ยัยฟางทำอาหารอยู่” ยายพูดอย่างงงไม่คิดว่าจะชายหนุ่มมารับหลายสาว

“ ยายจ๋า ไข่เจียวอร่อยๆมาแล้วจ๊ะ ” ฟางวิ่งถือจานออกมาจากในครัวอย่างตื่นเต้น

_fang_

ฉันวิ่งออกมาจากในครัวพร้อมอาหาร มองไปที่โต๊ะเห็นนายโทโมะนั่งคุยกับยาย นี่เขามารับฉันจริงๆเหรอเนี่ย เมื่อ

วานฉันคิดว่าเขาพูดเล่นเลยไม่ไปออกไป ดูเวลาแล้วเขาคงรอฉันมาประมาณ ชั่วโมงกว่าๆแล้วละ

“พ่อหนุ่มมากินด้วยกันมา” ยายดึงโทโมะมานั่งกินข้าวด้วย

“ไม่เป็นครับยาย” โทโมะรีบปฎิเสธ

“นี่โทโมะกินเถอะนายมารอฉันนานแล้วไม่ใช่หรอ” ฟางพูดแล้วตัดข้าวให้โทโมะ

“ตาละจ๊ะยาย”

“ตาไปทำงานแล้วฟาง”

“โทษที่นะพ่อหนุ่มมาบ้านยายทั้งที่ได้กินข้าวกับไข่เจียว” ยายคุยกับนายโทโมะ

“ผมกินได้ครับ” โทโมะยิ้ม

“ ฟางไปเรียนแล้วนะยาย”

“ไปก่อนครับ เดี๋ยวเย็นผมมาส่ง”

“โทโมะนายเรียนคณะไรหรอ” ฟางถามโทโมะหลังจากที่นั่งรถมาด้วยกันนาน

“สถาปัต ปี 3 ” โทโมะตอบแต่ไม่ได้หันมามองเธอ

“ ตายแหละคุยกันตั้งนาน นายเป็นพี่ฉันตั้ง 2 ปี” ฟางอุทานออกมาอย่างตกใจ

“เรียนโทโมะเหมือนเดิมแหละดีแล้ว ผมไม่อยากแก่”

“ขอบใจนะที่มาส่ง”

“ เดี๋ยว ขอเบอร์ก่อน” โทโมะดึงแขนฉันไว้

“นี่เอาไป ฉันไปนะบายๆ”ให้ไปแบบไม่คิดไรมาก