จับใจนายเพลย์บอย

      ______fang_____

        ตอนนี้ฉันรีบมากต้องไปมหาลัยให้เร็วที่สุดเพราะวันนี้เป็นรับน้องของคณะบัญชี  ฉันได้ยินมาว่ารุ่นพี่ในคณะนี้โหดสุดๆ ถ้าฉันไปไม่ทันมีหวังโดนลงโทษหนักแน่ๆ

  ในที่สุดก็มาถึงมหาลัยซะที หวังว่าคงจะไม่โดนลงโทษอะไรนะ ฉันรีบวิ่งเข้าไปนั่งในแถวทันทีที่มาถึง   

      “น้องครับ” มีเสียงรุ่นพี่คนหนึ่งเรียกฉันท่าทางโหดน่าดูเลย 

      “อะไรค่ะพี่” ฉันตอบพี่เขาไปเขาต้องมีอะไรกับฉันแน่เลย  น้องมาสายไปเขาอีกแถวหนึ่งเลยพี่เขาบอกฉัน  ฉันว่าฉันจะรอดจากการโดนทำโทษแล้วนะเนี่ยแต่ที่ไหนได้กับโดนซ้ำสอง

   อยากจะบ้าตายฉันมาช้าไม่ถึง 5 นาทีจะโดนทำโทษเลยหรอเนี่ย จะว่าไปคนในคณะนี้แต่ละคนเขาก็ตรงต่อเวลากันทั้งนั้น ก็ดูสิแถวมาสายมีฉันนั่งแค่อยู่คนเดียว

        “นั่งด้วยคนนะ เธอก็มาสายหรอ”  เสียงผู้ชายคนหนึ่งถามฉันเขาหล่อนะแต่ก็ไม่มากเท่าไร

       “ใช่ ฉันมาสายไม่กี่นาทีเอง”

       "ดีแล้วแหละฉันจะได้มีเพื่อนโดนทำโทษ"

     ดูนายนี่พูดเข้าเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย หุ่นพี่หน้าโหดๆทั้งนั้น แต่ว่าใครอยากจะเป็นเพื่อนกับนายแต่นายนี่ดูใกล้ๆก็น่ารักดีนะ แต่พูดมากไปหน่อย

       “เธอชื่ออะไรหรอ” ตายแล้วนั่งกับฉันอยู่ตั้งนานพึ่งจะมาถามเนี่ยนะถ้าเขาไม่พูดฉันคงคิดว่าอยู่คนเดียว

       “นายบอกมาก่อนสิ”

       " ฉันชื่อเขื่อน"  นี่เขานั่งเงียอยู่ตรงนี่ไม่ใช่อะไรหรอกฉันแอบสังเกตเห็นตานี่แอบมองรุ่นพี่หรือไม่ก็สาวๆสวยๆ ที่เดินผ่านไปมา 

      “และเธอละ”

     " ฉันชื่อฟาง "

    " เธอน่ารักดีนะ " ปากชมแต่ตามองคนอื่น  เขาก็คงจะพูดแบบนี่กับผู้หญิงหลายคนในเวลาเดียวกัน  

     “น้องครับ น้อง 2 คน”  เสียงรุ่นพี่เรียกเราสองคน 

     "วันนี้พี่ใจดีถือว่าน้องมาสายไม่กี่คนพี่จะไม่ทำโทษอะไร" 

     "ขอบคุณค่ะพี่"  ฉันขอบคุณพี่เขาแต่นายเขื่อนยืนบื้อไม่ทำไรเลย รีบไปดีกว่าอยู่กับนายนี่นานไม่รอดแน่

        ชั้นหายัยแก้วกับยัยเฟย์ไม่เจอ  ฉันว่านะหายังไงก็ไม่เจอไม่หาแล้วดีกว่าค่อยไปเจอที่บ้านแล้วกัน  ฉันต้องนั่งกินข้าวคนเดียวหรอเนี่ยโต๊ะในโรงอาหารก็ไม่วาง 

    “ฟางกินข้าวยังอ่ะ” เสียงนายเขื่อนตะโกนถามฉัน  ฉันควรจะตอบเขาใช่ไหม 

    “ยัง หาโต๊ะจะนั่งก็ไม่มี” 

    "งันดีเลยออกไปข้างนอกกับฉันเพราะวันนี้รับน้องคงไม่มีเรียนหรอก" 

ตายแล้วถ้ารุ่นพี่รู้ต้องตายแน่เลยหนีการรับน้องแต่ไม่ทันแล้วเพราะนายเขื่อยเล่นลากฉันขึ้นรถแล้วขับออกไปเลย

    เขื่อนพาฉันมาร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง เขาเดินนำหน้าฉันไปฉันก็ต้องตามเขาไปเพราะถ้าไม่ไปฉันก็คงกลับบ้านไม่ถูกแน่

     “หวัดดีน้องฟาง” นี่มันรุ่นพี่คนเมื่อเช้าที่ไล่ฉันไปอีกแถวหนึ่งนิ 

     “พี่ชื่อเคนตะนะ  ส่วนนั้นไอ้จองเบ"  ฉันมองไปที่ผู้ชายเกาหลีคนนั้นที่มีผู้หญิงล้อมรอบ  ตอนนี้ฉันพอจะเริ่มเข้าใจแล้วแหละว่าทำไมนายเขื่อนถึงกล้าพาฉันหนีกิจกรรมรับน้อง ก็เพราะว่ามันมีรุ่นพี่ในคณะค่อยเปิดทางนี่เอง  แล้วที่เมื่อเช้าเราไม่โดนลงโทษก็คงเป็นเพราะรุ่นพี่พวกนี่แหละ

     ตอนนี้ฉันนั่งกินข้าวโดนไม่สนใจใครทั้งนั้น อย่าว่าแต่ฉันไม่สนใจเลย ขนาดนายเขื่อนพาฉันมาด้วยยังไม่สนใจฉัน  พวกเขาทั้งสามคนนั่งดื่มกันโดยมีผู้หญิงสวยมากมายมาค่อยเอาใจ  นี่ฉันคิดผิดใช่ไหมที่มากับมันเพราะจะได้กลับบ้านกี่โมงกี่ยามก็ไม่รู้

     “นี่เธอมานั่งเกะกะอะไรตรงนี้”  หนึ่งในผู้หญิงพวกนั้นเดินมาว่าฉัน

     "ถ้าฉันกลับได้ฉันคงไม่มานั่งตรงนี้หรอก" นี่แกกล้าเถียงฉันหรอแกรู้ไหมว่าฉันเป็นแฟนพี่เขื่อนนะแล้วผู้หญิงคนนั้นก็คงจะเดินไปฟ้องเขื่อนถ้าฉันเดาไม่ผิด

    " ฟางฉันต้องขอโทษทีนะที่ให้เธอนั่งคนเดียว" เขื่อนเดินมาหาฉันหลังจากยัยนั่นไปฟร้อง ตอนแรกก็นึกว่าจะเดินมาด่าฉันซะอีก 

    "เขื่อนไปส่งที่มหาลัยหน่อยสิ "  ฉันบอกเขาเหมือนเขาจะไม่ค่อยสนใจคำพูดของฉันเอาซะเลย

    "เดี๋ยวไว้เพื่อนฉันอีกสองคนมาก่อนนะเดี๋ยวค่อยกลับกัน"  พูดเสร็จก็กลับไปในกลุ่มนั้นต่อ  ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านมากฉันคงไม่รอไปกับนายและแหละกลับเองก็ได้ว่ะ

         ฝนมาตกอะไรตอนนี้  ฉันเพิ่งจะออกมาจากร้านอาหารนั้นไม่กี่นาทีฝนตกลงมา ตกหนักซะด้วยสิ  ฉันจะวิ่งข้ามถนนไปป้ายรถเมล์ข้างหน้าแต่กับมีคนคันหนึ่งกำลังพุ่งเขาหาฉัน ตอนนี้ในความคิดของฉันคือฉันก็ไม่รอดแน่ๆ  รถคันนั้นหักหลบพุ่งลงสู่ถนนข้างทาง ฉันจะทำยังไงดีเนี่ยตอนนี้คนขับจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้  อยู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างสูงก้าวลงมาจากรถที่เพิ่งจะลงถนนไปต่อหน้าต่อตาฉัน  น่าเหลือเชื่อมากที่เขาไม่เป็นอะไร 

   “นี่เธอใครบอกให้เธอมาวิ่งเล่นกลางถนนแบบนี้” นี่คือคำพูดแรกที่ออกมาจากปากเขา คิดได้ไว่ว่าฉันมาวิ่งเล่น

    "เธอรู้ไหมว่ารถคันนี้มันราคาเท่าไร"  ตอนนี้เค้าคงโกรธฉันมากเลยแหละ เพราะรถคันหรูของเขาเพิ่งจะออกมาป้ายแดงสดๆอยู่เลย 

     "ฉันคงไม่มีเงินพอที่จะซื้อให้นายใหม่ได้หรอกนะ" เขาเดินเขามาใกล้ๆฉันพร้อมกันชี้หน้าฉัน  จะให้ฉันทำไงล่ะก็ฉันไม่มีตังให้เขาจริงๆนิ เขายิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครซักคน

    “ไอ้สนส่งคนมารับฉันหน่อย” พูดอย่างโมโหกับคนปลายสายนายคนนี้จะโหดมาก ดูจากบุคลิกแล้วฉันกลัวเขาเลย  ไม่นานก็มีรถตู้ขับเขามา

     “นายครับเป็นอะไรมากไหมคับ”

     "ไม่หรอกไอ้สนแกเรียกประกันมาดูรถฉันด้วย"

     "ครับ นายจะกลับเลยไหมและผู้หญิงคนนั้นจะให้ทำยังไงดีครับ"

ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษน่ะเราพึ่งแต่งเรื่องแรก 

ตอนหน้าจะแต่งให้ยาวๆกว่านี้นะ