suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

9.0

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.38 น.

  35 ตอน
  725 วิจารณ์
  69.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

 

 

 

 

 

  โทโมะที่มองอยู่ไกลๆเห็นว่าพิมกำลังถูกแก้วด่าว่าอยู่ก็รีบเข้ามาห้ามไว้โดยรีบวิ่งจนชนแก้วล้มลงไปไถลกับพื้นจนเลือดออกแต่โทโมะก็ยังไม่สนใจรีบเข้าไปหาพิมที่ยืน(แกล้งบีบน้ำตา)ร้องไห้อยู่แล้วปลอบต่อหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วฉันขอโทดอย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันขอร้อง" ยัยพิม

 

 "อะไรของเธอเนี๊ยะพิม!!!"

 

"นี่เธอจะทำอะไรพิมห๊ะ!!" โทโมะ

 

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

 

"ยังจะมาโกหกอีกก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอว่าพิมจนพิมร้องไห้" โทโมะ

 

"แล้วฉันหละ...ฉันถูกนายผลักจนเลือดออกแต่นายก็ยังไม่เห็นจะสนใจฉันเลยนะโทโมะ"

 

"ก็เราไม่ได้เป็นออะไรกันซะหน่อยทำไมฉันต้องสนใจเธอด้วยจะไปไหนก็ไป ไป!!!แล้วอย่ามาให้ฉันเห็่นหน้าอีกไป!!" โทโมะ

 

"เออ!ไปไม่คิดจะอยู่กับพวกคนเลวๆแบบพวกแกหรอก!!!แล้วสักวันหนึ่งเราจะได้เจอกันอีกแน่คุณวิศว ไทยานนท์ คอยดูวันนั้นเถอะ"

 

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

   หลังจากนั้นฉันก็กลับมาบ้านเพื่อที่จะมาเก็บของเตรียมตัวไปเกาหลีกับเจ๊กิ่งในวันพรุ่งนี้ฉันเก็บของทุกอย่างที่จำเป็นลงในกระเป๋าเดินทางและเก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับโทโมะใส่กล่องและเดินลงมาเผามันทิ้งที่หลังบ้านของฉันซึ่งติดกับบ้านของเขื่อนก็แฟนยัยเฟย์นั่นแหละจากนั้นฉันก็รอเวลาให้ถึงวันพรุ่งนี้เท่านั้น

 

 

 

 

 

 

ณ  สนามบิน

 

 

"ดูแลตัวเองกันดีๆนะลูก" ป๊า

 

"แก้วอย่างดื้อกับพี่เค้านะลูก..กิ่งดูแลน้องดีๆนะลูก" ม๊า

 

"ค่ะป๊าม๊ากิ่งจะดูแลยัยแก้วแตกนี่ให้ดีที่สุด" พี่กิ่ง

 

"เจ๊อ่ะงอลแล้วเชอะ"

 

"55555" ป๊ากับม๊า

 

"รีบๆกลับมานะป๊ากะม๊ารออยู่" ม๊า

 

"ค่ะพวกเราจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด" พี่กิ่งกับฉันพูพดร้อมกัน

 

"ไปได้แล้วเครื่องจะออกแล้ว..โชคดีนะลูก" ป๊า

 

"โชคดีนะคะป๊าม๊า..ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ" ฉัน

 

"จ๊า..รีบไปเถอะเดี๋ยวไม่ทัน" ม๊า

 

 

 

 

 

  จากนั้นทั้งฉันและพี่กิ่งก็ขึ้นเครื่องระหว่างทางฉันกับพี่กิ่งก็คุยเรื่องไร้สาระกันมั่งนิดหน่อยแต่ส่วนมากฉันจะฟังเพลงและหลับมากกว่าส่วนพี่ก็สั่งโน่นนี่นั่นมากินอะไรนักหนาก็ไม่รู้

 

 

 

 

 

 

 

ณ  ประเทศเกาหลี

 

 

 

 

   ไม่นานนักเราก็ถึงที่พักเป็นคอนโดใจกลางเมืองบอกแล้วว่าโรงเรียนเรามีชื่อเสียงในหลายประเทศและเช่นประเทศนี้ที่ทุกคนย่อมให้ความสนใจ  ฉันกับพี่กิ่งแยกกันเก็บของของใครของมันคอนโดกว้างพอสมควรมี2ห้องนอนมีห้องน้ำภายในส่วนตัว1ห้องนั่งเล่นที่มีครบทุกอย่างที่ทันสมัยโอ๊ยสบายจริงๆเลยฉันว่านะพี่กิ่งต้องชอบที่นี่มากแน่ๆเลยเดินวนไปวนมาหลายรอบละแต่พี่กิ่งก็ดีน่ารักจะตายทำไมไม่มีแฟนนะฉันนะอยากสวยเท่าพี่กิ่งจังเอ๊ะหุ่นดี น่ารักหรอ สวย ใช่แล้วคิดอะไรออกแล้ว

 

 

 

 

 

"เจ๊..แก้วมีเรื่องให้ช่วย" ฉันบอกพร้อมกับเดินตามพี่กิ่งที่เข้าห้องนี่ห้องนั้นอยู่ได้

 

"เรื่องอะไรอีกหละ" พี่กิ่ง

 

"แก้วอยากสวยแล้วก็หุ่นดีน่ารักแบบเจ๊อ่ะช่วยหน่อยดิ" 

 

"แกก็น่ารักอยู่แล้วหุ่นก็ดีอยู่แล้วนิแถมดีกว่าเจ๊อีกด้วยซ้ำแกบ้าแล้วไง" พี่กิ่ง

 

"ไม่ใช่แก้วหมายถึงแก้วอยากลองเปลี่ยนแนวตัวเองอ่ะเจ๊แบบออกแนวหวานๆหรือไม่ก็เปรี้ยวอ่ะเจ๊ช่วนแก้วน๊าเจ๊"

 

"นี่อะไรเข้าสิงแกยัยแก้วอยู่ดีๆจะมาเปลี่ยนตัวเอง..อย่าบอกนะว่าเพราะนายโทโมะ" พี่กิ่ง

 

"ก็ประมานนั้นมั่งเจ๊แก้วแค่เบื่อตัวเองที่เหมือนทอมอ่ะเลยอยากลองเปลี่ยนดู"

 

"เฮ้ยยยยยเออๆเดี๋ยวจ๊จะช่วยแกเอง..แปปนะขอจัดของก่อนแล้วจะพาไปช็อปปิ้งซื้อพวกชุดให้แก" พี่กิ่ง

 

"เย้ๆรักเจ๊ที่สุด"

 

 

 

 

 

 

  ไม่นานเรา2คนก็อยู่ที่ห้างชั้นนำของเกาหลีเป็นแล่งสถานที่รวบรวมสินค้าที่เกี่ยวกับการแต่งตัวไว้มากมายโดยแบ่งตามเพศและวัยออกเป็นส่วนๆพี่กิ่งพาฉันลองชุดฯนชุดนี้จนฉันเมื่อยไปหมดละสุดท้ายก็ได้ชุดที่เหมาะฉันประมาน20ชุดและต่อด้วยการทำสปามาร์คหน้าและบำรุงผิวพร้อมเลือกเครื่องประดับไม่ว่าจะเป็นไข่มุกหรือเครื่องเงินคริสตัลต่างๆและที่สำคัญพี่กิ่งให้ฉันไปต่อผมให้ยาวถึงกลางหลังพร้อมทำสีน้ำตาลอ่อนๆและดัดเป็นรอนๆรวมถึงต่อเล็บและเพ็นท์เล็บให้เป็นสีใส ฉันต้องลากพี่กิ่งออกมาก่อนแต่พี่กิ่งบอกว่าขออีกแค่ร้านเดี่ยวก็จะกลับแล้วฉันเลยตามใจละมันคือร้านเครื่องสำอางพี่กิ่งซื้อแทบจะทุกอย่างที่มีภายในร้านจากนั้นฉันและพี่กิ่งก็กลับถึงคอนโดอย่างที่สภาพแต่ละคนเหนื่อยมากๆฉันจึงขอตัวไปพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้แค่ว่ากันใหม่ ตอนแรกพวกฉันว่าจะมาแค่3เดือนเหมือนที่บอกไว้แต่ทางมหาลัยเปลี่ยนเวลาใหม่เป็น1ปีเย้ฉันจะได้ช็อปแหลก555

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

"แก้วตื่นรึยังมันสายแล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันหรอก" พี่กิ่ง

 

"ตื่นแล้วเจ๊..เจ๊ช่วยแต่งหน้าให้หน่อยดิแก้วแต่งไม่เป็น"

 

"เออๆมาๆเดี๋ยวช่วย" พี่กิ่ง 

 

 

 

 

 

 

   เวลาผ่านไป20นาทีพี่กิ่งก็เริ่มตกแต่งใบหน้าขาวๆของฉันจนมีสีสันที่ค่อนข้างอ่อนเพราะฉันไม่ชอบแต่งหน้าเข้มถ้าไม่จำเป็นพี่กิ่งแต่งหน้าให้ฉันพร้อมกับสอนวธีการแต่งหน้าให้ฉันเวลาอยู่คนเดียวไม่นานนักเราก็ออกไปเรียนระหว่างทางมีแต่คนมองฉันแปลกๆฉันก็ไม่มีอำไรผิดปกตินิจนเวลาผ่านไป1ปีแล้วพรุ่งนี้แล้วฉันกับพี่กิ่งก็จะได้กลับบ้านเกิดเวลาผ่านไปเร็วจริงวันนี้เป็นวันสุดท้ายพี่กิ่งจึงชวนฉันออกมาหาซื้อของฝากป๊าม๊าและพวกเพื่อนๆที่ประเทศไทยที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบฉันมากมายแต่ฉันก็ปฏิเสธทุกคน

 

 

 

 

 

"แก้วเดี๋ยวแยกกันเลือกนะแกจะซื้ออะไรก็เชิญเดี๋ยวเจ๊จะไปดูเสื้อผ้านิดหน่อย" พี่กิ่ง

 

"อืมๆเสื้อผ้าอีกหละเจ๊จะซื้ออะไรนักเดี๋ยวก็เอากลับไม่หมดหรอก"

 

"แหมมาเกาหลีทั้งทีนะ...แล้วเจอกันที่นี่นะอีกประ1ชั่วโมงนะน้องรักเจ๊ไปล่ะ    พี่กิ่งพูดพร้อมกับดินออกไปจากฉัน" พี่กิ่ง

 

"แล้วเราจะซื้ออะไรกลับไปฝากดีนะ...ฟางต้องเป็นตุ๊กตาดีกว่าส่วนเฟย์ต้องเป็นขนม"

 

 

 

 

 

 

  ฉันเดินดูตุ๊กตาที่วางเรียงรายบนชั้น เลือกแบบไหนดีนะยัยฟางชอบแนวเจ้าหญิงงั้นซื้อตุ๊กตาเจ้าหญิงแล้วกันจากนั้นฉันก็เดินซื้อขนมเป็นของฝากยัยเฟย์ซื้อเยอะแยะมากมายหลายอย่างมากกลัวยัยเฟย์ไม่อิ่ม555จนเวลาผ่านไปถึงเวลาผ่านไปจนได้เวลาขึ้นเครื่องฉันรู้สึกใจหายมากนที่ต้องจากที่นี่ไปแต่จะทำไงในเมื่อมันถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว

 

 

 

 

 

 

ณ  ประเทศไทย

 

 

 

   พอเท้าของถึงประเทศไทยปุ๊ปก็มีแต่คนมองฉันด้วยสายตาประมานว่าอยากจะกลืนกินฉันไปทั้งตัว น่ากลัวแหะ><

 

 

 

"เจ๊ทำไมคนพวกนั้นมองแก้วแปลกๆอ่ะน่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ"

 

"ยังต้องถามอีกหรอก็ดูแต่งตัวดิแหมชุดสายเดี่ยวแกหนะจะสั้นไปถึงไหนแถมยังใส่ชมพูหวานแหววอีกนี่ถ้าเจ๊เป็นผู้ชายนะจะลากแกเข้าห้องแล้ว" พี่กิ่ง

 

"บ้าแล้ว...แก้วแค่ใส่สั้นเหรนือเข่ามาแค่1คืบเองนะส่วนรองเท้าก็สูงประมาน5นิ้วเองนะเจ๊"

 

"ชั่งกล้าพูดแค่5นิ้วเองชั่งเหอะมองหาป๊าม๊าดีกว่า" พี่กิ่ง

 

"555นั่นไงป๊าม๊าไปเร็วเจ๊" จากนั้นฉันกับพี่กิ่งก็เดินไปหาป๊าม๊าที่ยืนรออยู่

 

"สวัสดีค่ะป๊าม๊า" ฉันกับพี่กิ่งพูดพร้อมกัน

 

"สวัสดีจ๊ะลูกกิ่ง...แล้วนี่ใครอ่ะลูก" ป๊า

 

"นั่นสิลูกเหมือนดาราเลย" มีา

 

"5555นี่ป๊าม๊าจำแก้วไม่ได้หรอค่ะ" ฉันหัวเราะเพราะป๊ากับม๊าจำฉันไม่ได้เลย

 

"ห๊ะ...เนี๊ยะนะลูกแก้ว" ม๊ายังคงช็อกไม่หาย

 

"ใช่ค่ะสวยมากมั้ยค่ะจนาดกิ่งยังอิจฉาเลย" พี่กิ่ง

 

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"

 

"ม๊าว่าเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะ" ม๊า

 

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" พี่กิ่ง

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------ขอโทษนะคะที่มาอัพช้าขอโทษจริงๆจากใจค่ะ

1.เน็ตเสีย

2.ติดสอบกลางภาค

แต่สัญญาค่ะว่าจะไม่ปิดแน่นอนค่ะ ตามทวงกันได้ที่เฟส Kft'frong Aholic นะคะคิดถึงกันบ้างมั้ยค่ะทุกคนฝากเม้นด้วยนะคะเพราะมันคือกำลังใจขอตอนละ20เม้นเองนะคะอย่าลืม

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา