suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ
เขียนโดย ruktomokaew
วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.38 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ
โทโมะที่มองอยู่ไกลๆเห็นว่าพิมกำลังถูกแก้วด่าว่าอยู่ก็รีบเข้ามาห้ามไว้โดยรีบวิ่งจนชนแก้วล้มลงไปไถลกับพื้นจนเลือดออกแต่โทโมะก็ยังไม่สนใจรีบเข้าไปหาพิมที่ยืน(แกล้งบีบน้ำตา)ร้องไห้อยู่แล้วปลอบต่อหน้าแก้ว
"แก้วฉันขอโทดอย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันขอร้อง" ยัยพิม
"อะไรของเธอเนี๊ยะพิม!!!"
"นี่เธอจะทำอะไรพิมห๊ะ!!" โทโมะ
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"ยังจะมาโกหกอีกก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอว่าพิมจนพิมร้องไห้" โทโมะ
"แล้วฉันหละ...ฉันถูกนายผลักจนเลือดออกแต่นายก็ยังไม่เห็นจะสนใจฉันเลยนะโทโมะ"
"ก็เราไม่ได้เป็นออะไรกันซะหน่อยทำไมฉันต้องสนใจเธอด้วยจะไปไหนก็ไป ไป!!!แล้วอย่ามาให้ฉันเห็่นหน้าอีกไป!!" โทโมะ
"เออ!ไปไม่คิดจะอยู่กับพวกคนเลวๆแบบพวกแกหรอก!!!แล้วสักวันหนึ่งเราจะได้เจอกันอีกแน่คุณวิศว ไทยานนท์ คอยดูวันนั้นเถอะ"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นฉันก็กลับมาบ้านเพื่อที่จะมาเก็บของเตรียมตัวไปเกาหลีกับเจ๊กิ่งในวันพรุ่งนี้ฉันเก็บของทุกอย่างที่จำเป็นลงในกระเป๋าเดินทางและเก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับโทโมะใส่กล่องและเดินลงมาเผามันทิ้งที่หลังบ้านของฉันซึ่งติดกับบ้านของเขื่อนก็แฟนยัยเฟย์นั่นแหละจากนั้นฉันก็รอเวลาให้ถึงวันพรุ่งนี้เท่านั้น
ณ สนามบิน
"ดูแลตัวเองกันดีๆนะลูก" ป๊า
"แก้วอย่างดื้อกับพี่เค้านะลูก..กิ่งดูแลน้องดีๆนะลูก" ม๊า
"ค่ะป๊าม๊ากิ่งจะดูแลยัยแก้วแตกนี่ให้ดีที่สุด" พี่กิ่ง
"เจ๊อ่ะงอลแล้วเชอะ"
"55555" ป๊ากับม๊า
"รีบๆกลับมานะป๊ากะม๊ารออยู่" ม๊า
"ค่ะพวกเราจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด" พี่กิ่งกับฉันพูพดร้อมกัน
"ไปได้แล้วเครื่องจะออกแล้ว..โชคดีนะลูก" ป๊า
"โชคดีนะคะป๊าม๊า..ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ" ฉัน
"จ๊า..รีบไปเถอะเดี๋ยวไม่ทัน" ม๊า
จากนั้นทั้งฉันและพี่กิ่งก็ขึ้นเครื่องระหว่างทางฉันกับพี่กิ่งก็คุยเรื่องไร้สาระกันมั่งนิดหน่อยแต่ส่วนมากฉันจะฟังเพลงและหลับมากกว่าส่วนพี่ก็สั่งโน่นนี่นั่นมากินอะไรนักหนาก็ไม่รู้
ณ ประเทศเกาหลี
ไม่นานนักเราก็ถึงที่พักเป็นคอนโดใจกลางเมืองบอกแล้วว่าโรงเรียนเรามีชื่อเสียงในหลายประเทศและเช่นประเทศนี้ที่ทุกคนย่อมให้ความสนใจ ฉันกับพี่กิ่งแยกกันเก็บของของใครของมันคอนโดกว้างพอสมควรมี2ห้องนอนมีห้องน้ำภายในส่วนตัว1ห้องนั่งเล่นที่มีครบทุกอย่างที่ทันสมัยโอ๊ยสบายจริงๆเลยฉันว่านะพี่กิ่งต้องชอบที่นี่มากแน่ๆเลยเดินวนไปวนมาหลายรอบละแต่พี่กิ่งก็ดีน่ารักจะตายทำไมไม่มีแฟนนะฉันนะอยากสวยเท่าพี่กิ่งจังเอ๊ะหุ่นดี น่ารักหรอ สวย ใช่แล้วคิดอะไรออกแล้ว
"เจ๊..แก้วมีเรื่องให้ช่วย" ฉันบอกพร้อมกับเดินตามพี่กิ่งที่เข้าห้องนี่ห้องนั้นอยู่ได้
"เรื่องอะไรอีกหละ" พี่กิ่ง
"แก้วอยากสวยแล้วก็หุ่นดีน่ารักแบบเจ๊อ่ะช่วยหน่อยดิ"
"แกก็น่ารักอยู่แล้วหุ่นก็ดีอยู่แล้วนิแถมดีกว่าเจ๊อีกด้วยซ้ำแกบ้าแล้วไง" พี่กิ่ง
"ไม่ใช่แก้วหมายถึงแก้วอยากลองเปลี่ยนแนวตัวเองอ่ะเจ๊แบบออกแนวหวานๆหรือไม่ก็เปรี้ยวอ่ะเจ๊ช่วนแก้วน๊าเจ๊"
"นี่อะไรเข้าสิงแกยัยแก้วอยู่ดีๆจะมาเปลี่ยนตัวเอง..อย่าบอกนะว่าเพราะนายโทโมะ" พี่กิ่ง
"ก็ประมานนั้นมั่งเจ๊แก้วแค่เบื่อตัวเองที่เหมือนทอมอ่ะเลยอยากลองเปลี่ยนดู"
"เฮ้ยยยยยเออๆเดี๋ยวจ๊จะช่วยแกเอง..แปปนะขอจัดของก่อนแล้วจะพาไปช็อปปิ้งซื้อพวกชุดให้แก" พี่กิ่ง
"เย้ๆรักเจ๊ที่สุด"
ไม่นานเรา2คนก็อยู่ที่ห้างชั้นนำของเกาหลีเป็นแล่งสถานที่รวบรวมสินค้าที่เกี่ยวกับการแต่งตัวไว้มากมายโดยแบ่งตามเพศและวัยออกเป็นส่วนๆพี่กิ่งพาฉันลองชุดฯนชุดนี้จนฉันเมื่อยไปหมดละสุดท้ายก็ได้ชุดที่เหมาะฉันประมาน20ชุดและต่อด้วยการทำสปามาร์คหน้าและบำรุงผิวพร้อมเลือกเครื่องประดับไม่ว่าจะเป็นไข่มุกหรือเครื่องเงินคริสตัลต่างๆและที่สำคัญพี่กิ่งให้ฉันไปต่อผมให้ยาวถึงกลางหลังพร้อมทำสีน้ำตาลอ่อนๆและดัดเป็นรอนๆรวมถึงต่อเล็บและเพ็นท์เล็บให้เป็นสีใส ฉันต้องลากพี่กิ่งออกมาก่อนแต่พี่กิ่งบอกว่าขออีกแค่ร้านเดี่ยวก็จะกลับแล้วฉันเลยตามใจละมันคือร้านเครื่องสำอางพี่กิ่งซื้อแทบจะทุกอย่างที่มีภายในร้านจากนั้นฉันและพี่กิ่งก็กลับถึงคอนโดอย่างที่สภาพแต่ละคนเหนื่อยมากๆฉันจึงขอตัวไปพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้แค่ว่ากันใหม่ ตอนแรกพวกฉันว่าจะมาแค่3เดือนเหมือนที่บอกไว้แต่ทางมหาลัยเปลี่ยนเวลาใหม่เป็น1ปีเย้ฉันจะได้ช็อปแหลก555
เช้าวันต่อมา
"แก้วตื่นรึยังมันสายแล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันหรอก" พี่กิ่ง
"ตื่นแล้วเจ๊..เจ๊ช่วยแต่งหน้าให้หน่อยดิแก้วแต่งไม่เป็น"
"เออๆมาๆเดี๋ยวช่วย" พี่กิ่ง
เวลาผ่านไป20นาทีพี่กิ่งก็เริ่มตกแต่งใบหน้าขาวๆของฉันจนมีสีสันที่ค่อนข้างอ่อนเพราะฉันไม่ชอบแต่งหน้าเข้มถ้าไม่จำเป็นพี่กิ่งแต่งหน้าให้ฉันพร้อมกับสอนวธีการแต่งหน้าให้ฉันเวลาอยู่คนเดียวไม่นานนักเราก็ออกไปเรียนระหว่างทางมีแต่คนมองฉันแปลกๆฉันก็ไม่มีอำไรผิดปกตินิจนเวลาผ่านไป1ปีแล้วพรุ่งนี้แล้วฉันกับพี่กิ่งก็จะได้กลับบ้านเกิดเวลาผ่านไปเร็วจริงวันนี้เป็นวันสุดท้ายพี่กิ่งจึงชวนฉันออกมาหาซื้อของฝากป๊าม๊าและพวกเพื่อนๆที่ประเทศไทยที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบฉันมากมายแต่ฉันก็ปฏิเสธทุกคน
"แก้วเดี๋ยวแยกกันเลือกนะแกจะซื้ออะไรก็เชิญเดี๋ยวเจ๊จะไปดูเสื้อผ้านิดหน่อย" พี่กิ่ง
"อืมๆเสื้อผ้าอีกหละเจ๊จะซื้ออะไรนักเดี๋ยวก็เอากลับไม่หมดหรอก"
"แหมมาเกาหลีทั้งทีนะ...แล้วเจอกันที่นี่นะอีกประ1ชั่วโมงนะน้องรักเจ๊ไปล่ะ พี่กิ่งพูดพร้อมกับดินออกไปจากฉัน" พี่กิ่ง
"แล้วเราจะซื้ออะไรกลับไปฝากดีนะ...ฟางต้องเป็นตุ๊กตาดีกว่าส่วนเฟย์ต้องเป็นขนม"
ฉันเดินดูตุ๊กตาที่วางเรียงรายบนชั้น เลือกแบบไหนดีนะยัยฟางชอบแนวเจ้าหญิงงั้นซื้อตุ๊กตาเจ้าหญิงแล้วกันจากนั้นฉันก็เดินซื้อขนมเป็นของฝากยัยเฟย์ซื้อเยอะแยะมากมายหลายอย่างมากกลัวยัยเฟย์ไม่อิ่ม555จนเวลาผ่านไปถึงเวลาผ่านไปจนได้เวลาขึ้นเครื่องฉันรู้สึกใจหายมากนที่ต้องจากที่นี่ไปแต่จะทำไงในเมื่อมันถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว
ณ ประเทศไทย
พอเท้าของถึงประเทศไทยปุ๊ปก็มีแต่คนมองฉันด้วยสายตาประมานว่าอยากจะกลืนกินฉันไปทั้งตัว น่ากลัวแหะ><
"เจ๊ทำไมคนพวกนั้นมองแก้วแปลกๆอ่ะน่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ"
"ยังต้องถามอีกหรอก็ดูแต่งตัวดิแหมชุดสายเดี่ยวแกหนะจะสั้นไปถึงไหนแถมยังใส่ชมพูหวานแหววอีกนี่ถ้าเจ๊เป็นผู้ชายนะจะลากแกเข้าห้องแล้ว" พี่กิ่ง
"บ้าแล้ว...แก้วแค่ใส่สั้นเหรนือเข่ามาแค่1คืบเองนะส่วนรองเท้าก็สูงประมาน5นิ้วเองนะเจ๊"
"ชั่งกล้าพูดแค่5นิ้วเองชั่งเหอะมองหาป๊าม๊าดีกว่า" พี่กิ่ง
"555นั่นไงป๊าม๊าไปเร็วเจ๊" จากนั้นฉันกับพี่กิ่งก็เดินไปหาป๊าม๊าที่ยืนรออยู่
"สวัสดีค่ะป๊าม๊า" ฉันกับพี่กิ่งพูดพร้อมกัน
"สวัสดีจ๊ะลูกกิ่ง...แล้วนี่ใครอ่ะลูก" ป๊า
"นั่นสิลูกเหมือนดาราเลย" มีา
"5555นี่ป๊าม๊าจำแก้วไม่ได้หรอค่ะ" ฉันหัวเราะเพราะป๊ากับม๊าจำฉันไม่ได้เลย
"ห๊ะ...เนี๊ยะนะลูกแก้ว" ม๊ายังคงช็อกไม่หาย
"ใช่ค่ะสวยมากมั้ยค่ะจนาดกิ่งยังอิจฉาเลย" พี่กิ่ง
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"
"ม๊าว่าเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะ" ม๊า
"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" พี่กิ่ง
...ruktomokaew...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------ขอโทษนะคะที่มาอัพช้าขอโทษจริงๆจากใจค่ะ
1.เน็ตเสีย
2.ติดสอบกลางภาค
แต่สัญญาค่ะว่าจะไม่ปิดแน่นอนค่ะ ตามทวงกันได้ที่เฟส Kft'frong Aholic นะคะคิดถึงกันบ้างมั้ยค่ะทุกคนฝากเม้นด้วยนะคะเพราะมันคือกำลังใจขอตอนละ20เม้นเองนะคะอย่าลืม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ