suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

"ม๊าว่าเรากลับไปคุยกันทรี่บ้านดีกว่านะ" ม๊า

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" พี่กิ่ง

----------------------------------------------------------------------------------------------

"ห๊ะ...เนี๊ยะนะลูกแก้ว" ป๊าม๊าพูดพร้อมกัน

"ใช่ค่ะสวยมากมั้ยค่ะจนาดกิ่งยังอิจฉาเลย"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" ฉันพูด

"ม๊าว่าเรากลับไปคุยกันทรี่บ้านดีกว่านะ"

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" พี่กิ่งตอบ

    จากนั้นเราก็เดินทางกลับมายังบ้านแต่พอจัดของเสร็จฉันก็ขอตัวไปหาเฟย์กะฟางแต่ฉันไม่บอกยัยพวกนั้นให้รู้ตัวหรอกอฉันแอบติดเครื่องติดตามไว้ที่รถของยัยฟางไว้เวลามีอะไรเกิดขึ้นเอ๊ะตอนนี้เฟย์ฟางอยู่ที่ห้องประจำที่มหาลัยหรอ ห้องประจำของพวกฉันคือห้องสำหรับซ้อมร้องเพลงเพราะพวกฉันรวมทั้งนายป็อปปี้ เขื่อน เคนตะ จงเบและ...โทโมะ...แต่เวลานี้เฟย์ฟางควรจะกลับบ้านแล้วนิมีอะไรรึป่าวนะ ฉันรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกนั่นแน่ๆเลยรีบขับรถไปมหาลัยและตรงไปยังห้องนั่นทันทีแต่ยังไม่เปิดเข้าหรอกนะขอฟังเสียงหน่อยละกันว่าเกิดอะไรขึ้นจนฉันทนไม่แอบเข้าไปด้านหลังของสแตนนั่งพักมองเห็นพวกนายป็อปปี้ เขื่อน เคนตะ จงเบและโทโมะที่นั่งยิ้มอยู่บนสแตนและพอฉันมองไปยังพื้นภาพที่ฉันเห็นรคือภาพที่เฟย์ ฟาง กำลังถูกยัย โบว์ แบม เกล รุมตบอย่าดูถ้าทางเฟย์กับฟางคงจะไม่ไหวแล้วหละฉะนต้องเข้าไปช่วยแต่ก่อนอื่นต้องดับไฟซะก่อน หึ

ผลึบ ตึก ตึก เสียงไฟดับลงไปพร้อมกับเสียงรองเท้าส้นสูงที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆและ....

เพี๊ยะ!!!!  เสียงมือกระทบกับใบหน้าจนดังไปทั่วห้องทำพร้อมกับไฟที่สว่าง

"แกบังอาจทำเพื่อนฉันหรอ!!!" ฉันตะคอกใส่ยัยพวกนั้น

"อย่าบอกนะว่าเธอคือ...แก้ว!!!"

"ใช่ฉันเองแก้ว...เป็นอะไรมั้ยเฟย์ฟาง"

   ฉันถามหลังจากที่ตบยัยแบมที่กำลังจิกหัวฟางอยู่จนล้มลงไปนอนที่พื้นส่วนคนที่เปิดไฟก็คือ เขื่อน ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนายพวกนั่นถึงได้นิ่งเฉยไม่คิดจะมาช่วยเพื่อนของฉันเลยนะหรือว่า....

"นี่พวกแกเลิกกับป็อปปี้กับเขื่อนแล้วหรอ" ฉันเอ่ยถาม

"แกรู้ได้ไงอ่ะ"

"แล้วยัยพวกนี่ก็คือแฟนใหม่ของพวกนั่นสินะ"

"อืมแก้วฉันว่าเรากลับเถอะฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว...โอ๊ย..."  

       เสียงยัยเฟย์ร้องดังลั่นเมื่อถูกผลักลงนอนกับพื้นพร้อมกับร่างของยัยโบว์ที่กำลังคร่อมร่างของเฟย์และลงมือตบไม่ยั้งฉันกำลังจะไปช่วยแต่ถูกยัยเกลดึงให้หันไปพร้อมกับฟาดมือลงมาที่ใบหน้าของฉันแต่อย่าหวังเพราะฉันกันไว้ทันก่อนจะ ฟาดมือซ้าย กลับลงบนใบหน้าของเกลอย่างแรงจนเลือดซิบและผลักเกลลงไปก่อนจะมุ่งตรงไปยังยัยแบมพร้อมกับจับมือของยัยแบมที่กำลังจะฟาดลงใบหน้าของเฟย์แล้วจัดการ บิด  แขนของยัยแบมทั้งของ2ข้าง จนยัยนั่นร้องโอ๊ยแต่ฉันก็ยังไม่ปล่อยแถมยังจัดการรวมมือทั้ง2ของแบมไว้ในมือเดียวของฉันพร้อมกับพาเดินไปหายัยโบว์ที่กำลังลุกขึ้นมาตบฟางอยู่แล้วผลักให้ล้มชนจนหัวแตกพร้อมกับหาเชือกมามัดมือไว้กับสแตนแล้วเดินไปหายัยเกลที่กำลังจะไปหาโทโมะบนสแตนแล้วจัดการรวมมือทั้ง2ไว้มือเดียวเหมือนยัยแบมแต่ต่างกันตรงที่ฉันจิกหัวยัยเกลแล้วจับโขกกับพื้นต่อหน้าต่อตาโทโมะหรือแม้แต่ทุกคนยังพากันอึ้งคงไม่คิดว่าฉันจะกลายเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนหละสิหึๆฉันมีอะไรให้ตกใจกว่านี้อีกอย่าเพิ่งอึ้งกันจนหัวใจวายหละทุกคน5555(เหมือนคนบ้าเลยฉัน) จากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็ติดตามกันเองนะ…

"ตกใจอะไรกันหรอคะทุกคน" ฉันถามในขณะที่มือยังจิกหัวยัยเกลกระแทกกับพื้นอยู่เลย

"พอเถอะแก้ว..พอได้แล้ว" ฟางร้องห้ามฉันเมื่อเห็นว่ายัยเกลคงเริ่มไม่ไหวแล้วจริงสิ!!!

"แต่พวกมันทำเฟย์ฟางเจ็บนะ!!!"

"แต่แก้วจัดการพวกเขาแล้วนิ" ดีจริงๆเพื่อนฉันแต่ไหนๆก็พอใจหละปล่อยไปก่อนก็ได้

"ก็ได้แต่นี่ถือว่าเป็นการสั่งสอนเฉยๆนะอย่าให้เจอกันคราวหน้าแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน...อ้อแล้วอย่าเพิ่งรีบตกใจละกันเพราะฉันมีอะไรให้ตกใจกว่านี้อีกเยอะคุณวิศว ไทยานนท์...แล้วเจอกันใหม่นะคะทุกคน"

  หลังจากนั้นฉันก็พายัย2พี่น้องนี่เป็นทำแผลที่โต๊ะหินอ่อนนสวนของมหาลัยแต่ไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะเข้ามาเห็นเพราะตรงนี้ฉันขอให้เป็นพื้นที่ส่วนตัวสำหรับพวกฉัน3คน ครอบครัวของฉันเป็นหุ้นส่วนของมหาลัยแต่ไม่มีใครรู้นอกจากเรา3คนเพราะนั้นฉันจึงสามารถทำอะไรในมหาลัยนี้ก็ได้แม้กระทั่งไล่คนออกแต่ที่ฉันไม่ทำก็เพราะฉันกลัวว่าจะเดือดร้อนถึงครอบครัวเฉยๆหรอกไม่งั้นยัย3ตัวไม่รอดแน่

"ฮึย!!!หมันไส้พวกแกไม่น่าห้ามฉันเลย" ฉันโวยวายในขณะที่กำลังทำแผลให้ยัยเฟย์อยู่

"โอ๊ย!!!นี่ยัยแก้วแกจะมาหมันไส้อะไรนตอนทำแผลให้ฉันเนี๊ย" นั่นไงยัยเฟย์เริ่มโวยวายแล้ว

"เออๆโทษลืมว่ะ"

"นี่ยัยแก้วแกกลับมาตั้งแต่เมื่อไรแล้วทำไมแกถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้หละแล้วแกรู้ได้ไงว่าพวกฉันอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่แล้วแกไปหัดตบหัดจิกตั้งแต่เมื่อไหร่..." ยัยฟางเล่นยิงคำถามใส่ฉันเต็มที่เลยแล้วจะตอบทันมั้ยเนี๊ย

"ใจเย็นๆฟางแก้วเพิ่งลงเครื่องเมื่อ2ชั่วโมงที่แล้ว...ที่ฉันเปลี่ยนไปก็เพราะอยากเป็นคนใหม่...ฉันรู้ได้ไงว่าแกอยู่ที่ไหนก็เพราะฉันติดGPSไว้ที่รถของแก...แล้วฉันก็ไม่ได้ไปหัดตบหรืออะไรทั้งมันออกมาจากจิตใต้สำนึกของฉันซึ่งคนทุกคนก็ต้องมีกันหมดนั่นแหละ" ฉันร่ายยาวตามคำถามที่ยัยฟางสงสัยจนครบ

"แล้วแกจะทำไงต่อไปอ่ะแกจะแก้แค้นหรอฉันว่ามันจะดีนะ" เฟย์พูด

"นั่นสิแก้วฉันว่าแกมองหาคนใหม่ดีกว่านะอาจจะเจอคนที่ดีกว่าก็ได้นะใครจะไปรู้" ฟางพูด

"ฉันไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่ฉันเจ็บมามากละจะเจ็บอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไรอีกอย่างฉันลงทุนจนเกินที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่แล้วละเฟย์ฟางแต่ฉันก็จะเก็บไปคิดแล้วกันนะขอบใจนะที่เป็นห่วงฉันหนะงั้นถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวกลับบ้านก่อนละกันม๊าบอกว่าจะซื้อคอนโดให้นะต้องรีบไปดูเดี่ยวอด555" ฉันบอกพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋าตัวเอง

"เชิญเถอะย่ะเออแต่ถ้าม๊าแกจะซื้อพวกฉันด้วยก็ดีนะแก้ว555" ยัยเฟย์แซวฉัน

"บ้าแล้วนี่ฉันอ้อนมาตั้งนอนถึงจะได้...ไปบอกพ่อแม่แกสิยัยเฟย์บ้า...บาย..." ฉันลาครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกมาเห็นนาย5หนุ่มหรือกลุ่มกรณีของฉันนั่งอยู่ข้างนอกใกล้ๆที่จอดรถของฉันซะด้วยหึหึ..."

"ขอโทษนะครับขอเบอร์.หน่อยได้มั้ยครับ" ใครอ่ะอยู่ดีๆก็เดินมาขอเบอร์ฉันหน้าตาดีด้วยหละ

...ruktomokaew...

----------------------------------------------------------------------------------------------   วันนี้ขอไถ่โทษที่อัพช้าเอาไปเลย2ตอน5555ขอบอกตอนนี้ตบกันมันมากมั้ยช่วยเม้นจะติชมก็เม้นเถอะค่ะเพราะเม้นคือกำลังใจของไรเดอร์