suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

เรื่อง suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

 

 

 

 

 

  โทโมะที่มองอยู่ไกลๆเห็นว่าพิมกำลังถูกแก้วด่าว่าอยู่ก็รีบเข้ามาห้ามไว้โดยรีบวิ่งจนชนแก้วล้มลงไปไถลกับพื้นจนเลือดออกแต่โทโมะก็ยังไม่สนใจรีบเข้าไปหาพิมที่ยืน(แกล้งบีบน้ำตา)ร้องไห้อยู่แล้วปลอบต่อหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วฉันขอโทดอย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันขอร้อง" ยัยพิม

 

 "อะไรของเธอเนี๊ยะพิม!!!"

 

"นี่เธอจะทำอะไรพิมห๊ะ!!" โทโมะ

 

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

 

"ยังจะมาโกหกอีกก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอว่าพิมจนพิมร้องไห้" โทโมะ

 

"แล้วฉันหละ...ฉันถูกนายผลักจนเลือดออกแต่นายก็ยังไม่เห็นจะสนใจฉันเลยนะโทโมะ"

 

"ก็เราไม่ได้เป็นออะไรกันซะหน่อยทำไมฉันต้องสนใจเธอด้วยจะไปไหนก็ไป ไป!!!แล้วอย่ามาให้ฉันเห็่นหน้าอีกไป!!" โทโมะ

 

"เออ!ไปไม่คิดจะอยู่กับพวกคนเลวๆแบบพวกแกหรอก!!!แล้วสักวันหนึ่งเราจะได้เจอกันอีกแน่คุณวิศว ไทยานนท์ คอยดูวันนั้นเถอะ"

 

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

   หลังจากนั้นฉันก็กลับมาบ้านเพื่อที่จะมาเก็บของเตรียมตัวไปเกาหลีกับเจ๊กิ่งในวันพรุ่งนี้ฉันเก็บของทุกอย่างที่จำเป็นลงในกระเป๋าเดินทางและเก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับโทโมะใส่กล่องและเดินลงมาเผามันทิ้งที่หลังบ้านของฉันซึ่งติดกับบ้านของเขื่อนก็แฟนยัยเฟย์นั่นแหละจากนั้นฉันก็รอเวลาให้ถึงวันพรุ่งนี้เท่านั้น

 

 

 

 

 

 

ณ  สนามบิน

 

 

"ดูแลตัวเองกันดีๆนะลูก" ป๊า

 

"แก้วอย่างดื้อกับพี่เค้านะลูก..กิ่งดูแลน้องดีๆนะลูก" ม๊า

 

"ค่ะป๊าม๊ากิ่งจะดูแลยัยแก้วแตกนี่ให้ดีที่สุด" พี่กิ่ง

 

"เจ๊อ่ะงอลแล้วเชอะ"

 

"55555" ป๊ากับม๊า

 

"รีบๆกลับมานะป๊ากะม๊ารออยู่" ม๊า

 

"ค่ะพวกเราจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด" พี่กิ่งกับฉันพูพดร้อมกัน

 

"ไปได้แล้วเครื่องจะออกแล้ว..โชคดีนะลูก" ป๊า

 

"โชคดีนะคะป๊าม๊า..ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ" ฉัน

 

"จ๊า..รีบไปเถอะเดี๋ยวไม่ทัน" ม๊า

 

 

 

 

 

  จากนั้นทั้งฉันและพี่กิ่งก็ขึ้นเครื่องระหว่างทางฉันกับพี่กิ่งก็คุยเรื่องไร้สาระกันมั่งนิดหน่อยแต่ส่วนมากฉันจะฟังเพลงและหลับมากกว่าส่วนพี่ก็สั่งโน่นนี่นั่นมากินอะไรนักหนาก็ไม่รู้

 

 

 

 

 

 

 

ณ  ประเทศเกาหลี

 

 

 

 

   ไม่นานนักเราก็ถึงที่พักเป็นคอนโดใจกลางเมืองบอกแล้วว่าโรงเรียนเรามีชื่อเสียงในหลายประเทศและเช่นประเทศนี้ที่ทุกคนย่อมให้ความสนใจ  ฉันกับพี่กิ่งแยกกันเก็บของของใครของมันคอนโดกว้างพอสมควรมี2ห้องนอนมีห้องน้ำภายในส่วนตัว1ห้องนั่งเล่นที่มีครบทุกอย่างที่ทันสมัยโอ๊ยสบายจริงๆเลยฉันว่านะพี่กิ่งต้องชอบที่นี่มากแน่ๆเลยเดินวนไปวนมาหลายรอบละแต่พี่กิ่งก็ดีน่ารักจะตายทำไมไม่มีแฟนนะฉันนะอยากสวยเท่าพี่กิ่งจังเอ๊ะหุ่นดี น่ารักหรอ สวย ใช่แล้วคิดอะไรออกแล้ว

 

 

 

 

 

"เจ๊..แก้วมีเรื่องให้ช่วย" ฉันบอกพร้อมกับเดินตามพี่กิ่งที่เข้าห้องนี่ห้องนั้นอยู่ได้

 

"เรื่องอะไรอีกหละ" พี่กิ่ง

 

"แก้วอยากสวยแล้วก็หุ่นดีน่ารักแบบเจ๊อ่ะช่วยหน่อยดิ" 

 

"แกก็น่ารักอยู่แล้วหุ่นก็ดีอยู่แล้วนิแถมดีกว่าเจ๊อีกด้วยซ้ำแกบ้าแล้วไง" พี่กิ่ง

 

"ไม่ใช่แก้วหมายถึงแก้วอยากลองเปลี่ยนแนวตัวเองอ่ะเจ๊แบบออกแนวหวานๆหรือไม่ก็เปรี้ยวอ่ะเจ๊ช่วนแก้วน๊าเจ๊"

 

"นี่อะไรเข้าสิงแกยัยแก้วอยู่ดีๆจะมาเปลี่ยนตัวเอง..อย่าบอกนะว่าเพราะนายโทโมะ" พี่กิ่ง

 

"ก็ประมานนั้นมั่งเจ๊แก้วแค่เบื่อตัวเองที่เหมือนทอมอ่ะเลยอยากลองเปลี่ยนดู"

 

"เฮ้ยยยยยเออๆเดี๋ยวจ๊จะช่วยแกเอง..แปปนะขอจัดของก่อนแล้วจะพาไปช็อปปิ้งซื้อพวกชุดให้แก" พี่กิ่ง

 

"เย้ๆรักเจ๊ที่สุด"

 

 

 

 

 

 

  ไม่นานเรา2คนก็อยู่ที่ห้างชั้นนำของเกาหลีเป็นแล่งสถานที่รวบรวมสินค้าที่เกี่ยวกับการแต่งตัวไว้มากมายโดยแบ่งตามเพศและวัยออกเป็นส่วนๆพี่กิ่งพาฉันลองชุดฯนชุดนี้จนฉันเมื่อยไปหมดละสุดท้ายก็ได้ชุดที่เหมาะฉันประมาน20ชุดและต่อด้วยการทำสปามาร์คหน้าและบำรุงผิวพร้อมเลือกเครื่องประดับไม่ว่าจะเป็นไข่มุกหรือเครื่องเงินคริสตัลต่างๆและที่สำคัญพี่กิ่งให้ฉันไปต่อผมให้ยาวถึงกลางหลังพร้อมทำสีน้ำตาลอ่อนๆและดัดเป็นรอนๆรวมถึงต่อเล็บและเพ็นท์เล็บให้เป็นสีใส ฉันต้องลากพี่กิ่งออกมาก่อนแต่พี่กิ่งบอกว่าขออีกแค่ร้านเดี่ยวก็จะกลับแล้วฉันเลยตามใจละมันคือร้านเครื่องสำอางพี่กิ่งซื้อแทบจะทุกอย่างที่มีภายในร้านจากนั้นฉันและพี่กิ่งก็กลับถึงคอนโดอย่างที่สภาพแต่ละคนเหนื่อยมากๆฉันจึงขอตัวไปพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้แค่ว่ากันใหม่ ตอนแรกพวกฉันว่าจะมาแค่3เดือนเหมือนที่บอกไว้แต่ทางมหาลัยเปลี่ยนเวลาใหม่เป็น1ปีเย้ฉันจะได้ช็อปแหลก555

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

"แก้วตื่นรึยังมันสายแล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันหรอก" พี่กิ่ง

 

"ตื่นแล้วเจ๊..เจ๊ช่วยแต่งหน้าให้หน่อยดิแก้วแต่งไม่เป็น"

 

"เออๆมาๆเดี๋ยวช่วย" พี่กิ่ง 

 

 

 

 

 

 

   เวลาผ่านไป20นาทีพี่กิ่งก็เริ่มตกแต่งใบหน้าขาวๆของฉันจนมีสีสันที่ค่อนข้างอ่อนเพราะฉันไม่ชอบแต่งหน้าเข้มถ้าไม่จำเป็นพี่กิ่งแต่งหน้าให้ฉันพร้อมกับสอนวธีการแต่งหน้าให้ฉันเวลาอยู่คนเดียวไม่นานนักเราก็ออกไปเรียนระหว่างทางมีแต่คนมองฉันแปลกๆฉันก็ไม่มีอำไรผิดปกตินิจนเวลาผ่านไป1ปีแล้วพรุ่งนี้แล้วฉันกับพี่กิ่งก็จะได้กลับบ้านเกิดเวลาผ่านไปเร็วจริงวันนี้เป็นวันสุดท้ายพี่กิ่งจึงชวนฉันออกมาหาซื้อของฝากป๊าม๊าและพวกเพื่อนๆที่ประเทศไทยที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบฉันมากมายแต่ฉันก็ปฏิเสธทุกคน

 

 

 

 

 

"แก้วเดี๋ยวแยกกันเลือกนะแกจะซื้ออะไรก็เชิญเดี๋ยวเจ๊จะไปดูเสื้อผ้านิดหน่อย" พี่กิ่ง

 

"อืมๆเสื้อผ้าอีกหละเจ๊จะซื้ออะไรนักเดี๋ยวก็เอากลับไม่หมดหรอก"

 

"แหมมาเกาหลีทั้งทีนะ...แล้วเจอกันที่นี่นะอีกประ1ชั่วโมงนะน้องรักเจ๊ไปล่ะ    พี่กิ่งพูดพร้อมกับดินออกไปจากฉัน" พี่กิ่ง

 

"แล้วเราจะซื้ออะไรกลับไปฝากดีนะ...ฟางต้องเป็นตุ๊กตาดีกว่าส่วนเฟย์ต้องเป็นขนม"

 

 

 

 

 

 

  ฉันเดินดูตุ๊กตาที่วางเรียงรายบนชั้น เลือกแบบไหนดีนะยัยฟางชอบแนวเจ้าหญิงงั้นซื้อตุ๊กตาเจ้าหญิงแล้วกันจากนั้นฉันก็เดินซื้อขนมเป็นของฝากยัยเฟย์ซื้อเยอะแยะมากมายหลายอย่างมากกลัวยัยเฟย์ไม่อิ่ม555จนเวลาผ่านไปถึงเวลาผ่านไปจนได้เวลาขึ้นเครื่องฉันรู้สึกใจหายมากนที่ต้องจากที่นี่ไปแต่จะทำไงในเมื่อมันถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว

 

 

 

 

 

 

ณ  ประเทศไทย

 

 

 

   พอเท้าของถึงประเทศไทยปุ๊ปก็มีแต่คนมองฉันด้วยสายตาประมานว่าอยากจะกลืนกินฉันไปทั้งตัว น่ากลัวแหะ><

 

 

 

"เจ๊ทำไมคนพวกนั้นมองแก้วแปลกๆอ่ะน่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ"

 

"ยังต้องถามอีกหรอก็ดูแต่งตัวดิแหมชุดสายเดี่ยวแกหนะจะสั้นไปถึงไหนแถมยังใส่ชมพูหวานแหววอีกนี่ถ้าเจ๊เป็นผู้ชายนะจะลากแกเข้าห้องแล้ว" พี่กิ่ง

 

"บ้าแล้ว...แก้วแค่ใส่สั้นเหรนือเข่ามาแค่1คืบเองนะส่วนรองเท้าก็สูงประมาน5นิ้วเองนะเจ๊"

 

"ชั่งกล้าพูดแค่5นิ้วเองชั่งเหอะมองหาป๊าม๊าดีกว่า" พี่กิ่ง

 

"555นั่นไงป๊าม๊าไปเร็วเจ๊" จากนั้นฉันกับพี่กิ่งก็เดินไปหาป๊าม๊าที่ยืนรออยู่

 

"สวัสดีค่ะป๊าม๊า" ฉันกับพี่กิ่งพูดพร้อมกัน

 

"สวัสดีจ๊ะลูกกิ่ง...แล้วนี่ใครอ่ะลูก" ป๊า

 

"นั่นสิลูกเหมือนดาราเลย" มีา

 

"5555นี่ป๊าม๊าจำแก้วไม่ได้หรอค่ะ" ฉันหัวเราะเพราะป๊ากับม๊าจำฉันไม่ได้เลย

 

"ห๊ะ...เนี๊ยะนะลูกแก้ว" ม๊ายังคงช็อกไม่หาย

 

"ใช่ค่ะสวยมากมั้ยค่ะจนาดกิ่งยังอิจฉาเลย" พี่กิ่ง

 

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"

 

"ม๊าว่าเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะ" ม๊า

 

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" พี่กิ่ง

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------ขอโทษนะคะที่มาอัพช้าขอโทษจริงๆจากใจค่ะ

1.เน็ตเสีย

2.ติดสอบกลางภาค

แต่สัญญาค่ะว่าจะไม่ปิดแน่นอนค่ะ ตามทวงกันได้ที่เฟส Kft'frong Aholic นะคะคิดถึงกันบ้างมั้ยค่ะทุกคนฝากเม้นด้วยนะคะเพราะมันคือกำลังใจขอตอนละ20เม้นเองนะคะอย่าลืม