suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

 

 

 

 

   ตอนนี้ฉันก็มาถึงสวนหลังมหาลัยแล้วหละตอนแรกว่าจะไม่มาแต่ฉันอยากทุกอย่างแบบเปิดเผยและจบแบบที่ดีฉันเลยต้องมา เมื่อมาถึงบุคคลที่นัดฉันก็ได้ยืนหันหลังให้ฉันอยู่

 

 

"มีอะไรจะคุยกับฉันหรอ" ฉันถามตรงๆ

 

"ทำไมจะรีบกลับไปหามันรึไง!!!" นายนั่นตะคอกมา

 

"กล้าดียังไงมาตะคอกใส่ฉัน...ใช่รู้แล้วก็รีบๆพูดธุระมาสิเดี๋ยวพี่ธามจะรอนาน!!!" ฉันเลยตะคอกกลับไป

 

"หึ...ทำไมลืมของเก่าอย่างฉันแล้วรึไง" โทโมะพูดแล้วตรงเข้ามาหาฉัน

 

"ก็นะ...ของเก่ามันคืออดีตหนิจะเก็บไว้ทำไม" ฉันยิ้มเหยียดๆไปให้

 

"แต่อย่างน้อยของเก่าอย่างฉันก็เคยได้ชิม..." โทโมะพูดแล้วมองตามร่างกายของฉัน

 

"แล้วไงฉันไม่แคร์" ฉันพูดแล้วสะบัดหน้าหนี

 

"นั่นสินะ....งั้นถ้าฉันจะลองอีกครั้งก็คงไม่เสียหาย" โทโมะพูดแล้วเขยิบเข้ามาใกล้ๆฉัน

 

"นี่แก!!!มายุ่งอะไรกับโทโมะของฉัน!!!" ยัยเกลโผล่เข้ากระชากฉัน

 

"เหอะ!!!...อย่างฉันนี่นะ เธอคิดผิดแล้ว" ฉันพูดแล้วมองไปทางโทโมะ

 

"ฉันไม่เชื่อ...แกจะมาอ่อยอะไรโทโมะอีกหละ" มันชักจะมาก - -*

 

"ฉันไม่เคยทำอไรพรรณ์นั้น" ฉันตอบเสียงนิ่งๆ

 

"แกจะใช้มมารยากับใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉันและของของฉัน" ยัยเกลพูดแล้วเดินไปควงแขนโทโมะ

 

"งั้นเอานี่ไปดูซะจะได้หัดกินข้าวซะบ้างไม่ใช่กินแต่หญ้าอย่างเดียว" ฉันยื่นจดหมายของโทโมะแล้วเดินออกมา

 

"แก!!!...อย่าอยู่เลยนังแก้ว!!!"

 

 

 

เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!!!

 

 

 

    ฉันหันหลังเดินออกมาไม่กี่ก้าวยัยเกลก็วิ่งมากระชากแขนฉันให้หันกลับไปแล้วฟาดฝ่ามือลงมาที่ใบหน้าของฉัน1ที ซึ่งฉันยไปทันได้ตั้งตัวก็เลยล้มลงไปลองอยู่ที่พื้นยัยเกลเลยได้โอกาสนั่งทับฉันไว้แล้วตบมาอีก2ที ฉันใช้มือของฉันควานหาผงดินตามพื้นแล้วปาใส่หน้ายัยเกลซึ่งมันทำให้ยัยเกลร้องกรี๊ดเพราะแสบตา 555+สะใจ คราวนี้ทีฉันบ้างหละ

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!! เพี๊ยะ!!!

 

 

 

 

    ฉันพลิกตัวขึ้นมาอยู่บนตัวของยัยเกลแล้วกระหน่ำตบไม่มียั้งเรียกลดแลกแจกแถมกันเลยทีเดียว ฉันเริ่มคลุมสติตัวเองไม่อยู่มันทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งหมันไส้อยากจะฆ่าให้ตายแล้วเหยียบซ้ำ ฉันไม่สนใจเสียงเรียกของโทโมะที่ตะโกนอยู๋ข้างหลังแต่ฉันสนใจใบหน้าของยัยนี่ที่เต็มไปด้วยรอยฝ่ามือและมีเลือดซิบๆที่มุมปาก ฉันผละออกจากตัวยัยเกลแล้ว....

 

 

 

"จำไว้นะ!!!หนังหน้าอย่างแกก็ได้กินแค่เศษเดนของฉันเท่านั้นแหละ" ฉันชี้หน้าด่ายัยเกล

"อ้อ!!!แล้วอีกอย่างหนะนะ...อย่ามา (เสือก) ลองดีกับฉันเพราะแกมันแค่อ่อนหัด" ฉันด่าเสร็จก็ออกมา

 

 

 

    หลังจากที่ฉันออกมาจากสวนบ้าๆนั่นก็ตรงไปยังห้องน้ำเพื่อตรวจดูสภาพร่างกายว่าเรียบร้อยเหมือนปกติรึยังดีนะที่พื้นตรงนั้นเป็นหญ้ามีเศษดินนิดๆหน่อยๆฉันจึงไม่เปลื้อนอะไรมากมีก็แต่รอยนิ้วมือบนหน้าฉันนี่แหละนึกแล้วเจ็บใจชะมัดโปะแป้งแล้วกัน คิดว่าตัวเองมีดีมาจากไหนกันถึงกล้าหาเรื่องฉันก่อน ชิ!!! สุดท้ายก็เก่งแต่ปากเท่านั้นแหละฉันหละจริงๆคนพวกนี้อ่ะ

 

 

 

    ฉันรีบเดินกลับไปยังสนามบาสทันเพื่อไม่ให้พี่ธามสงสัยฉัน เมื่อมาถึงฉันเห็นพี่ธามนั่งสแตนที่เดิม ฉันยิ่งรีบเดินเข้าไปหาให้เร็วที่สุดพนั่งลงกับสแตนปุ๊ปพี่ธามก็ยิงคำถามใส่ทันที....

 

 

 

"น้องแก้วหายไปไหนมาหรอครับ" พี่ธามหันมาถามฉัน

 

"เอ่อ...แก้วไปเข้าห้องน้ำมาหนะค่ะ" ฉันยังคงนิ่งเหมือนเดิม

 

"แล้วทำไมไปนานจังเลยหละครับ" พี่ธามยังคงถามต่อ

 

"พอดีแก้วเจอเพื่อนในคณะอ่ะค่ะก็เลยถามเรื่องงาน" ฉันก็ยังคงแถต่อไป

 

"อ๋อครับ...เย็นแล้วกลับบ้านกันเถอะครับเดี๋ยวพี่ไปส่ง" พูดจบพี่ธามก็จับมือฉันให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปพร้อมกัน

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ธามแก้วเกรง" ฉันบอกเมื่อพี่ธามจะไปส่งฉัน

 

"น้องแก้วพูดอย่างนี้ทุกวันนะครับแล้วพี่ฟังมั้ย" พี่ธามเถียงกลับมา

 

"ก็ได้ค่ะ" รับคำซะง่ายๆจะได้จบๆ

 

 

 

    ก็จริงนะเวลาพี่ธามจะไปส่งฉันที่บ้านฉันก็มักจะปฏิเสธหรือเอ่ยบอกว่าเกรงใจทุกครั้งและเหมือนกันพี่ธามก็จะอ้อนฉันทุกครั้งจนฉันหละอ่อนใจไปตามๆกัน

 

 

 

    เมื่อมาถึงบ้านฉันก็ชวนพี่ธามเข้ามาก่อนแต่พี่ธามบอกว่าไว้วันหลังดีกว่าวันนี้มืดแล้ว ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่เดินหันหลังเข้าบ้านก็เจอพี่กิ่งนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น นี่เป็นการเจอกันครั้งแรกในรอบๆ1เดือนกว่าๆเลยนะเพราะพี่กิ่งมีโปร์เจคที่ต้องทำอีกเยอะแยะมากมาย ฉันเลยไม่ได้เจอหน้าพี่กิ่งเลยดังนั้น....

 

 

 

"เจ๊!!!^^" ฉันวิ่งไปกระโดดกอดพี่กิ่งจนเซล้ม

 

"ไอ้น้องบ้ากระโดดมาได้หนักจะตาย" พี่กิ่งโวยวายใส่ฉัน555+

 

"จริงป่ะเจ๊" ฉันผละออกจากพี่กิ่ง

 

"ล้อเล่น555+ทำไมกลัวอ้วนไง" พี่กิ่งล้อเลียนฉัน

 

"ไม่คุยกับเจ๊แล้ว เชอะ!!!" ฉันสะบัดตัวหนีไปทางอื่น

 

"งอนได้งอนไปเจ๊ไม่ง้อหรอกนะโตๆกันแล้ว555+" พี่กิ่งบอกแล้วเดินไปทางห้องครัว

 

 

 

   ง่าTT นี่พี่กิ่งไม่คิดจะง้อฉันเลยใช่มั้ยเนี๊ยะชิ!!งอนๆๆๆๆๆ งอนไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะพี่กิ่งไม่ง้อTT ฉันเลยตัดสินใจนั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่นแทนพี่กิ่ง555+สบาย ไม่เห็นมีอะไรหน้าดูเลย

 

 

 

~~กับสิ่งที่เธอถาม ฉันจะถามใครมันจะ...~~ เสียงโทรศัพท์ของฉัน

 

 

 

"ฮัลโหลค่ะพี่ธามถึงบ้านแล้วหรอค่ะ" ฉันหันมาให้ความสนใจกับโทรศัพท์แทน

 

(ครับน้องแก้วทานข้าวรึยังครับ)

 

"เอ่อ...ยังค่ะแล้วพี่ธามหละค่ะ" ฉันถามกลับไป

 

(ยังเลยครับ...น้องแก้วอย่าลืมทานข้าวนะครับเดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ) -////-

 

"พี่ธามก็เหมือนกันนะคะ" ฉันตอบกลับไป

 

(555+พี่แข็งแรงจะตายไป)

 

"ถ้าพี่ธามป่วยนะ...แก้วจะมีกิ๊ก555+" ฉันตอบกลับไป

 

(ง่างั้นพี่ต้องดูแลตัวเองดีๆแล้ว555+) ^^

 

"งั้นแก้วขอตัวไปทานข้าวก่อนนะคะ"

 

(ไปแต่ตัวนะครับหัวใจฝากไว้ที่นี่) โอ๊ย!!!เขิน -/////-

 

"จะบ้ารึไง-////-" ฉันยังคงเขินไม่เลิก

 

(555+เขินอยู่หละสิ...พี่ไม่กวนแล้วบายครับ) แล้วพี่ธามก็วางสายไป

 

 

 

    ฉันปิดทีวีแล้วเดินไปทานข้าวร่วมกับพี่กิ่งวันนี้ป๊ากะม๊าไม่อยู่ไปต่างจังหวัดฉันเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวแต่ก็ยังดีที่พี่กิ่งมาอยู่เป็นเพื่อน (กัด) ฉันค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย

 

 

 

"แก้วเจ๊ถามอะไรหน่อยสิ" อยู่ๆพี่กิ่งก็พูดขึ้น

 

"ว่า???" ฉันพูดแล้วตักข้าวเข้าปาก

 

"ทำไมแกถึงยกเลิกงานหมั้นกับโทโมะ" แค่กๆ ข้าวติดคอเลยทีเดียว

 

“เราไม่ได้รักกัน^^” ฉันตอบแบบเล่นๆ

 

"เจ๊ไม่เชื่อหวานซะขนาดนี้" พี่กิ่งพูดแล้วจ้องจับผิด

"มีปัญหาอะไรกันใช่มั้ย" พี่กิ่งจ้องหน้าฉัน

"ไม่มีอะไรหรอกเจ๊" ฉันก็ยังคงแถต่อไป

"ยัยแก้ว...เจ๊เป็นพี่แกนะ" ฉันจะทำไงดีนะ

"แก้วอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะ" ฉันตัดปัญหาได้ดีมาก

"ตามใจแก" พี่กิ่งบอกแล้วเดินขึ้นห้องของตัวเอง

 

    ส่วนฉันก็เดินเข้าห้องของตัวเองเหมือนกันมืดแล้วทำรายงานก่อนดีกว่าเดี๋ยวนอนดึก แล้วฉันก็นั่งพิมพ์รายงานจน4ทุ่ม อะไรกัน4ทุ่มแล้วหรอเร็วจังจะเสร็จไว้ทำพรุ่งนี้ดีกว่ายังไม่รีบ ฉันตัดสินใจอาบน้ำเข้านอน

 

ณ  เช้าวันต่อมา

 

    ฉันตื่นมาในตอนสายวันนี้ฉันไม่มีเรียนหนิสบายดีจัง^^อ๊ะโทร.บอกพี่ธามก่อนดีกว่า ว่าแล้วฉันก็โทร.บอกพี่ธามว่าวันนี้ฉันไม่มีเรียนส่วนพี่ธามมีเรียนภาคเย็นเราเลยตกลงกันว่าจะไปดูหนังกันตามที่ฉันตกลงไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

    พี่ธามมารับฉันที่บ้านแล้วเราก็ไปดูหนังกันแต่ฉันจะไม่บอกว่าเรื่องอะไร555+ความลับ พอดูจบฉันก็ชวนพี่ธามไปร้านไอศครีมใกล้แถวนั้นเป็ฯร้านน่ารักๆสบายๆชิลๆเหมาะสำหรับเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ

 

"พี่ธามชอบอะไรหรอค่ะ" ฉันถามแล้วเมนูในมือ

"พี่ชอบแก้ว" -/////-

"ไม่ใช่ค่ะแก้วหมายถึงรสไอศครีม-////-" ไปไม่เป็นเลยฉัน

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------เรามาอัพให้แล้วนะเม้นให้ด้วยเอา380เม้นได้มั้ยค่ะ