รอยรัก รอยบาป

ย้อนหน่อยก็แล้วกันนะค่ะ ^^
                แมวก็นำเรื่องนี้ไปบอกคุณพิมที่มดเอาเรื่องไปบอกฟาง คุณพิมจึงคิดจะทำร้ายมดที่พูดเรื่องนั้นไป
                เช้าวันรุ่งขึ้นบนเรือนใหญ่คุณหลวงเดินออกมาจากห้องนอน
ป๊อป – นี่เตรียมสำหรับใส่บาตรเสร็จหรือยังเนี่ย!
มี – เจ้าค่ะ
ป๊อป – นี่ทำไมป่านนี้ทำไมคุณพิมยังไม่มาอีกเนี่ย
แบม – หรือว่าคุณพิมไม่สบายเจ้าค่ะ
ฟาง – เดี๋ยวบ่าวไปดูให้เจ้าค่ะ
ป๊อป – ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าไปตามเอง
                ณ ห้องคุณพิม คุณพิมก็กำลังหาของอยู่คุณหลวงก็เดินเข้ามาแต่ก็ไม่เจอ (แกล้ง!!)
ป๊อป – มีอะไรรึคุณพิม
พิม – ถุงอัฐนะค่ะ น้องเตรียมไว้จะถวายพระแต่ก็ไม่รู้หายไปไหน
ป๊อป – หาย!!
พิม – ค่ะ น้องจำได้จริงๆนะค่ะว่าน้องว่างไว้ตรงนี้
ป๊อป – แล้วหาจนทั่วรึยังยายแมว
แมว – ทั่วแล้วเจ้าค่ะ แต่ไม่เจอเจ้าค่ะ
ฟาง – งั้นบ่าวช่วยหานะเจ้าค่ะ (ฟางจึงช่วยหาแต่ก็ไม่เจอ ยายแมวจึงออดอุบายบอกว่ามดมาเดินอยู่แถวๆนี้คุณหลวงจึงให้บ่าวไปค้นห้องของมดแล้วก็เจอเข้ากับถุงอัฐที่คุณพิมให้ไว้ไปจ้างวานนักเลง)
                บนเรือนใหญ่เควินที่นำถุงอัฐมาจากห้องมดแล้วให้คุณหลวง
ป๊อป – นี่ใช่ของคุณพิมหรือป่าวจ๊ะ
พิม – ของน้องเองค่ะ แล้วไปอยู่ในห้องของมดได้อย่างไรจ๊ะ^^
มด – ก็คุณพิมเป็นคนให้อิฉันเองกับมือนิเจ้าค่ะ
พิม – ฉันไม่ได้ให้มดนะ เอ่อะคุณพี่ค่ะน้องไม่ได้ให้มดเลยนะค่ะ
มด – ทำไมจะไม่ได้ให้ ดี!! วันนี้จะได้รู้เช่นเห็นชาติกันไปเลย คุณหลวงเจ้าค่ะถุงอัฐถุงนั้นคุณพิมให้อิฉันไปจ้างนักเลงทางบ้านใต้ทำร้ายอิฟางกับแบมเจ้าค่ะ!!
พิม – ไม่จริงนะค่ะคุณพี่
มด – ทำไมจะไม่จริง แกอิจฉาที่นังแบมมีลูกกับคุณหลวงแล้วก็อิจฉาที่คุณหลวงสนใจนังฟางแกก็เลยให้คนร้ายมาทำร้ายสองคนนี้
ฟาง – พอแล้วพี่มดหยุดได้แล้ว!!
มด – ข้าไม่หยุด คุณหลวงเจ้าค่ะนังพิมไม่ได้ดียังที่ทุกคนคิดมันเป็นคนว่างแผนทุกอย่างมันใส่ร้ายมดแล้วคราวที่นังแบมตกเลือดก็เป็นเพราะมัน
พิม – ไม่นะค่ะคุณพี่น้องไม่ได้ทำนะค่ะ
มด – นังผู้ลากมากดีเลิกมารยาสาไถ่ได้แล้ว วันนี้ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก ตายเป็นตาย!!
ฟาง – โอ้ยนี่!! (ฟางดึงแขนมดไว้)
ป๊อป – นังมดหยุดเดี๋ยวนี้
มด – มดไม่หยุด!!
ป๊อป – อิมดอิบ้านี้!!
                หน้าห้องนอนต่วนที่นั่งอยู่หน้าห้องเมื่อแบมได้ยินเสียงก็เดินออกมา
แบม – มีเรื่องอะไรกันเหรอพี่ต่วน
ต่วน – นังมดขโมยถุงอัฐคุณพิม
แบม – เฮ้อพี่มด (เดินเข้าห้องไป)
ต่วน – อุ้ย!! แบม
แบม – หื้อ
ต่วน – เลือดเอ็งไหล
แบม – พี่ต่วน!!
                หน้าเรือน
ป๊อป – เอ็งบังอาจนักนังมด เอ็งไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเสียแรงที่ข้าให้อภัยเอ็งมาตลอดแต่เอ็งกับไม่สำนึก ไอ้เควิน!!
เควิน – ขอรับ
ป๊อป – ไปเอาหวายมาข้าจะเฆี่ยนอินังมดให้ตายคามือเนี่ย!!
เควิน – ขอรับ
มด – อย่านะเจ้าค่ะมดกลัวแล้วค่ะคุณหลวง (เคิวนลุกขึ้นไปเอาหวายนั้นเป็นจังหวะเดียวกันที่ต่วนวิ่งมา)
ต่วน – คุณหลวงเจ้าข๋า เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ
ป๊อป – มีเรื่องอะไรว๊ะ!!
ต่วน – นังแบมมีเลือดไหลเจ้าค่ะ
ป๊อป – ห๊ะ!! แบม (รีบวิ่งไปทันที)
พิม – ยายแมวไปตามยายปิกมาเร็ว
แมว – เจ้าค่ะ!!
มด – แบม!!
                สักพักยายแมวก็ไปตามยายปิกมาตรวจแบม
แบม – นี่ลูกฉันยังอยู่ไหมยายปิก
ยายปิก – อยู่ อยู่ อยู่
ป๊อป – ยายปิดเด็กเป็นอย่างไรบ้าง
ยายปิก – ดีที่เลือดออกนิดเดียวปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกเจ้าค่ะ^_^
พิม – แล้วเลือดออกได้อย่างไร
ยายปิก – ถ้าจะเป็นสมันไพรพิษหม้อนี้ละเจ้าค่ะ
ป๊อป – สมุนไพรพิษ!!
ยายปิก – เจ้าค่ะสมุนไพรพิษ ดีที่ว่าเด็กไม่หลุดออกมานะเจ้าค่ะ
ฟาง – นิยาย ยายรู้ได้อย่างไรว่าเป็นสมุนไพรพิษ
ยายปิก – เอ้าข้าเนี่ยเป็นหมอสมุนไพรข้าจะไม่รู้ได้อย่างไรเล่า
ป๊อป – นี่แบม! นี่เอ็งไม่อยากมีลูกกับข้าจนถึงต้องทำอย่างนี้เลยเหรอ
แบม – ป่าวเจ้าค่ะ ลูกของบ่าว บ่าวก็รัก
ป๊อป – แล้วเอ็งกินสมุนไพรพิษทำไมอ๊ะ
แบม – บ่าวไม่ทราบเจ้าค่ะ
ป๊อป – เอ็งไปเอาสมุนไพรพิษที่ไหนมากินเนี่ย??
แบม - ...
พิม – บอกมาเถอะ เอ็งไปเอามาจากไหน
ฟาง – รีบบอกเร็วเข้าแบม
แบม - ...
ป๊อป – บอกข้ามาว่าเอ็งไปเอาสมุนไพรที่ไหนมาต้มกินบอกมา??
แบม – ฮ้อ เฮ้อ!! พี่มดให้บ่าวมาเจ้าค่ะ
ป๊อป – นังมด!! (เมื่อคุณหลวงรู้ว่ามดให้มาก็โกรธมากจึงไปเฆี่ยนมด)
มด – แบม แบมช่วยพี่ด้วยนะพี่ไม่ได้ทำพี่สาบานได้นะแบม ฮื้อ ฮือ พี่ไม่ได้ทำ T^T
ป๊อป –  เอ็งหุบปากไปเลยนังมดคนอย่างเอ็งนะเลี้ยงเท่าไหร่ก็ไม่เชื่องวันนี้ถึงวันตายของเอ็งแล้วข้าจะเฆี่ยนเอ็งให้ตายเลย
แบม – คุณหลวงเจ้าข๋า บ่าวไม่ได้เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ T^T ให้อภัยพี่มดนะเจ้าค่ะบ่าวขอร้องละเจ้าค่ะบ่าวขอร้องT^T
ป๊อป – นี่อินังมดมันทำเอ็งกับลูกเจียนตายยังนี้เอ็งยังให้อภัยมันอีกเหรอนังแบม
แบม – เจ้าค่ะ T^T บ่าวขอร้องนะเจ้าค่ะ (คุณพิมจึงช่วยห้ามแต่มดก็ยังพูดเรื่องที่คุณพิมสั่งให้ตัวเองทำทั้งหมดแต่ก็ไม่มีใครที่เชื่อมดเลยสักคน มดจึงเข้าทำร้ายคุณพิมทันทีแต่คุณหลวงห้ามไว้)
มด – แล้วทุกคนจะเสียใจที่ไม่เชื่อคำของข้า ส่วนนังพิมข้าจะจองล้างจองผานเอ็งไปทุกชาติ (แล้วเข้าทำร้ายคุณพิมคุณหลวงจึงเข้าห้ามอีกแล้วตบมดจนมดเสียหลักไปชนเสาไม้ทำให้มดนั้นสลบไป)
                ฝ่ายทางคุณพิมก็ดีใจ
พิม – พวกที่ชอบเป็นเมียน้อยอ๊ะมันต้องเจอเมียหลวงอย่างข้า ^_^ แต่ถ้าจะให้ดีอ๊ะลูกของนังแบมมันต้องหลุดออกมาแสดงว่าสมุนไพรของเอ็งอ๊ะมันยังไม่ดีพอ
แมว – นั้นสิเจ้าค่ะไม่น่าเลย แต่แม้อย่างนี้นังแบมก็ต้องอยู่สุขสบายต่อไปสิเจ้าค่ะ
พิม – ไม่มีทาง!! นังแบมมันต้องออกไปจากบ้านนี้ก่อนที่ลูกของมันจะลืมตามาดูโลกคอยดู!!
                ฟางที่กำลังพาแบมไปที่ห้องนั้นก็ต้องหยุดเพราะคุณหลวงเรียกไว้
ป๊อป – ฟาง!!
ฟาง – เจ้าค่ะ
ป๊อป – เดี๋ยวคืนนี้เอ็งไปนอนเพราะนังแบมนะ
ฟาง – เอ่อคือ บะบ่าว
ป๊อป – คืนนี้ข้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพิมแล้วถ้ามีอะไรเอ็งรีบมาบอกข้า
ฟาง – เจ้าค่ะ ^^
ป๊อป – มาข้าพยุงเอง
                คุณหลวงก็พยุงแบมมาส่งที่ห้องแล้วฝากฟางให้ดูแลและตัวเองไปหาคุณพิมที่ห้อง ตกค่ำฟางก็นอนไม่หลับแล้วก็หลับๆตื่นๆ แบมเห็นท่าทางว่าฟางกำลังกลัวจึงถาม
แบม – ฟางแกนอนไม่หลับรึ
ฟาง – อืมมันแปลกที่นะ
แบม – ท่าทางแกกลัวๆ ฟางแกกลัวอะไรรึ
ฟาง – แกอย่าว่าฉันนะ
แบม – อื้ม! แกกลัวอะไร
ฟาง – ฉันกลัว กลัวว่าท่าหลับไปแล้วคุณหลวงจะเข้ามา
แบม – ฉันเข้าใจความรู้สึกของแกนะ แกไม่ต้องกลัวหรอกท่าฉันอยู่ตรงนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณหลวงทำอะไรแกได้
ฟาง – แกรับปากฉันนะแบม ฉันกลัวคุณหลวงจริงๆแกต้องช่วยฉันนะ
แบม – ฉันสัญญานะฟาง
                เช้าวันรุ่งขึ้น คุณพิมที่จัดห้องนอนเตรียมไว้นั้นก็ต้องเสียใจที่คุณหลวงนั้นไม่เข้ามานอนด้วย จนยายแมวมาเคาะประตู
แมว – คุณพิมเจ้าข๋า
พิม – เข้ามาเถอะยายแมว (ยายแมวจึงเปิดประตูเดินเข้ามาทันที) คุณพี่อยู่ไหนยายแมว
แมว – แล้วเมื่อคืนไม่ได้อยู่ด้วยกันรึเจ้าค่ะ
พิม – คุณพี่ไม่ได้มานอนกับข้าเมื่อคืนนี้
แมว – อ้าว ตาย ตาย! แล้วคุณหลวงอยู่ไหนเจ้าค่ะ
                คุณหลวงที่นอนอยู่บนเก้าอี้หน้าเรือนนั้นก็ยังคงไม่ตื่นจนเควินมาปลุก
เควิน – คุณหลวง คุณหลวง คุณหลวงขอรับ คุณหลวง
ป๊อป – อะไรว๊ะไอ้เควินมาเอะอะโว้ยวายแต่เช้าเนี่ย
เควิน – เอ่อะ มดขอรับ
                ฝ่ายมดที่ฝืนขึ้นมาก็นั่งพล่ำเป็นคนบ้าอยู่
มด – คุณหลวงเจ้าข๋ามดไม่ได้ทำอะไรแบมนะเจ้าค่ะ แบม^^พี่ไม่ได้ทำอะไรแบมนะเชื่อพี่นะพี่ไม่ได้ทำจริงๆ จริงๆนะแบม นังพิมฉันจะฆ่าแก นังคนสาระเลว ฉันจะฆ่าแก
เควิน – เมื่อเช้าพอฟื้นขึ้นมาก็เป็นอย่างนี้แล้วขอรับ
แบม – เป็นเพราะบ่าว T^T พี่มดถึงเป็นแบบนี้
ป๊อป –ทำไมเอ็งต้องโทษตัวเองอย่างนั้นด้วยแบม
แบม – ถ้าบ่าวไม่เลือดออกเมื่อวานมันก็คงไม่เกิดเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้
เควิน – แต่มดเป็นคนเอาสมุนไพรไปให้เอ็งไม่ใช่รึ
แบม – แต่ฉันเชื่อนะจ๊ะพี่เควินว่ามันไม่ใช่เป็นสมุนไพรพิษแล้วฉันก็เชื่อว่าพี่มดไม่ใช่เป็นคนใจร้ายใจทำถึงขนาดนั้น
ฟาง – ก็ถ้าไม่ใช่สมุนไพรพิษเอ็งจะตกเลือดได้อย่างไร
แบม – ฉันไม่รู้
ป๊อป – อื้ม!! (คุณหลวงพยุงแบมลุกขึ้น) ชั่งมันเถอะแบมเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วอ๊ะอย่าโทษตัวเองเลยถ้าเอ็งว่าตัวเองผิดข้าก็ผิดเหมือนกันที่ลงโทษมันรุนแรงเกินไป ไอ้เควินเอ็งเอาไอ้มดกับไปที่เรือนเถอะแล้วก็ดูแลรักษามันอย่างดีด้วย
เควิน – ขอรับ ไปมด
มด – หึ หึ ข้าไม่ไปข้าไม่ไป แบม แบมพี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะแบมพี่ขอโทษนะ ไม่ข้าไม่ไปข้าจะไปฆ่านังพิมมัน
ฟาง – พี่มด พี่มด (เควินและฟางก็พามดไปที่เรือน)
                ณ โต๊ะอาหารคุณพิมก็ตักกับข้าวให้แบม
พิม – กินเยอะๆนะจ๊ะจะได้ดีกับลูกในท้อง
แบม – บ่าวขอบคุณคุณพิมมากนะเจ้าค่ะที่เป็นห่วง
พิม – มันเป็นน่าที่ของฉันอยู่แล้วจ๊ะ ลูกในท้องของแบมก็เหมือนกับลูกของฉันใช่ไหมค่ะคุณพี่^^
ป๊อป – ใช่จ๊ะ นังฟาง! เอ็งหิวรึป่าวอ๊ะมากินด้วยกันสิ
ฟาง – เอ่อะ ไม่หัวเจ้าค่ะ
ป๊อป – ไม่หิวได้อย่างไรข้าเห็นเอ็งทำงานตั้งกะเช้างกๆมามากินด้วยกันมา
ฟาง – กะ บ่าวไม่หิวจริงๆเจ้าค่ะ
ป๊อป – ข้าบอกให้เอ็งขึ้นมากินเอ็งก็ต้องกินมา!! มาสิฟาง (ฟางจึงต้องขึ้นไปนั่งกินข้าวด้วยตามคำสั่ง)
ฟาง – ขอพระคุณเจ้าค่ะ
ป๊อป – กินสิฟาง เดี๋ยวข้าตักกับให้ (มองฟางตาเป็นมันเลยอ๊ะ -0-) ข้าไม่ใส่ยาพิษให้เอ็งหรอกนะ
ฟาง – ขอบพระคุณเจ้าค่ะ (ฟางที่กลัวคุณหลวงนั้นจึงนั่งอยู่ข้างๆแบม)
                เรือนทาสฟางเดินลงจากเรือนมาหาเควิน
ฟาง – เควิน ฉันกลัวจริงๆนะจ๊พี่
เควิน – พี่ก็กลัว
ฟาง – แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีละพี่
เควิน – เอาไว้มีโอกาสพี่จะลองขอท่านอีกที
ฟาง – เร็วๆนะจ๊ะพี่ ฉันรักพี่อยากใช้ชีวิตอยู่กับพี่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้คุณหลวงฉันกลัว (ฟางเข้ากอดเควินแต่นั้นทำคุณหลวงแอบมาเห็นเข้า)
                ห้องนอนคุณพิม
พิม – อะไรนะค่ะคุณพี่จะขอมีฟางอีกคน!!
ป๊อป – จ๊ะ ^_^ พี่สัญญานะว่าพี่จะรักและเทิดทูลคุณพิมเพียงคนเดียวเท่านั้น ตอนเนี่ยนังแบมมันท้องอะพี่ก็แค่อยากจะให้ใครมาดูแลพี่อ๊ะ นะพี่ขอมีฟางอีกคนเดียวจริงๆ
พิม – แต่คราวที่แล้วที่คุณพี่ขอน้อง คุณพี่บอกว่าขอมีนังแบมเป็นคนสุดท้าย
ป๊อป – ก็ตอนเนี่ยนังแบมมันกำลังท้อง นะขอพี่มีฟางอีกคนเดียวแล้วพี่สัญญาว่าพี่จะไม่มีใครอีกต่อไปพี่สัญญา
พิม – เฮ้อ! แล้วถ้าน้องไม่ให้ละค่ะ
ป๊อป – แล้วทำไมคุณพิมต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยใครที่ไหนเขาก็มีเมียเล็กเมียน้อยกันทั้งนั้นดีแค่นั้นแล้วพี่มาบอกคุณพิมก่อนไม่ใช้ว่าจู่ๆพี่จะเอาฟางซะขึ้นมาเมื่อไหร่ อย่ามาทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยดีกว่า (พูดเสร็จแล้วเดินออกจากห้องนอนไปทันที)
                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณพิมเรียกฟางมาคุยเรื่องเมื่อคืน
พิม – ฟาง!
ฟาง – คุณพิมมีอะไรจะคุยกับบ่าวเหรอเจ้าค่ะ
พิม – คือ คุณพี่! (ทำให้ฟางรู้ทันทีว่าอะไร)
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณพิมไม่นะเจ้าค่ะ
พิม – ฟาง! ข้าก็เห็นทุกคนพูดแบบนี้แต่พอได้เป็นเมียคุณพี่ก็เห็นยินดีกันทุกราย
ฟาง – แต่ไม่ใช่นังฟ่งคนนี้แน่เจ้าค่ะ บ่าวรักและเทิดทูลคุณพิมเหนือกว่าชีวิตบ่าวไม่มีวันทำให้คุณพิมช้ำใจอย่างเด็ดขาดเจ้าค่ะ
พิม – ฉันขอบใจมากนะฟางแต่ฉันพูดจริงๆนะฉันก็ไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรฟางหรอกยินดีด้วยซ้ำที่ฟางจะช่วยมาดูแลคุณพี่อีกคน
ฟาง – แต่บ่าวรักพี่เควินเจ้าค่ะ T T บ่าวไม่ได้รักคุณหลวงบ่าวไม่อยากเป็นเมียคุณหลวงเจ้าค่ะ T T คุณพิมเจ้าข๋าคุณพิมช่วยบ่าวด้วยนะเจ้าค่ะ บ่าวกราบละเจ้าค่ะ (พร้อมก้มกราบคุณพิมทันที)
พิม – นังฟางนี่เอ็งกลัวขนาดนี่เลยเหรอ ก็ได้ข้าจะช่วยเอ็ง
ฟาง – ขอบพระคุณเจ้าค่ะคุณพิม T^T บุญคุณของคุณพิมครั้งเนี่ยบ่าวจะไม่มีวันลืมเลยเจ้าค่ะ (พร้อมก้มกราบอีกครั้ง)
                คุณพิมเอาเรื่องนี้ไปเรียนคุณหลวงทันที
ป๊อป – อะไรนะนังฟางไม่อยากเป็นเมียพี่เหรอ!! พี่อยากได้สิ่งไหนมันต้องได้สิ่งนั้นซิ!!
พิม – คุณพี่ค่ะ ฟางมันเป็นคนนะค่ะไม่ใช่สิ่งของ
ป๊อป – ใช่!! ฟางเป็นคนไม่ใช่สิ่งของแต่ฟางเป็นทาสแล้วพี่ก็เป็นเจ้าชีวิตมันด้วย นี่คุณพิมไม่เต็มใจจะช่วยพี่ใช่ไหม คุณพิมไม่เต็มใจให้พี่มีฟางใช่ไหม
พิม – แล้วน้องต้องเต็มใจแล้วก็ดีใจที่คุณพี่จะไปมีคนอื่นเหรอค่ะ คุณพี่ค่ะน้องเป็นคนนะค่ะน้องรู้จักเจ็บน้องรู้จักปวดเหมือนคนอื่นเหมือนกัน ไม่มีภรรยาคนไหนหรอกค่ะที่ต้องการให้สามีมีเมียน้อย T T
ป๊อป – ก็ได้ถ้าคุณพิมไม่ช่วยพี่ พี่ก็จะหาวิธีของพี่เอง
พิม – ก็ทำไมละค่ะคุณพี่ ก็ในเมื่อนังฟางมันไม่รักคุณพี่อ๊ะ คุณพี่ก็เลิกยุ่งกับมันสิค่ะ
ป๊อป – แต่พี่รักนังฟาง แล้วพี่ก็รักมันมานานแล้วด้วย แล้วพี่ก็ทนเห็นไม่ได้ที่ฟางจะเป็นของไอ้เควิน!! (พูดจบก็เดินออกจากห้องทันที)
                แบมกำลังนั่งพับดอกบัวอยู่นั้นคุณหลวงก็เดินมา
ป๊อป – แบมเอ็งวางมือก่อน
แบม – คุณหลวงมีอะไรหรือเจ้าค่ะ
ป๊อป – ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย
                คุณหลวงก็พาแบมไปคุยเรื่องฟางแบมที่ได้ยืนก็ตกใจ
แบม – นี่คุณหลวงล้อบ่าวเล่นใช่ไหมค่ะ
ป๊อป – ข้าจะล้อเอ็งเล่นทำไม ข้ารักฟางจริงๆนะแบม
แบม – แต่ว่าฟางมัน
ป๊อป – ข้าไม่สนหรอกว่าฟางมันจะรักอยู่กับไอ้เควินข้าต้องการฟางเป็นของข้าเท่านั้นนะ เอ็งช่วยข้านะ
แบม – แล้วคุณหลวงจะให้บ่าวช่วยอย่างไรละเจ้าค่ะ
ป๊อป – ก็แค่เอ็งไปพูดกับฟางว่าให้มันยอมข้าก็เท่านั้นและ ถ้าไม่อย่างนั้นอ๊ะนะเอ็งกับลูกต้องกลับไปเรือนทาสอย่างแน่นอน
แบม – คุณหลวง
                เรือนทาสฟางนั่งร้องไห้กอดกับแม่อยู่
เควิน – เพราะอย่างนี้นี่เองคุณหลวงถึงไม่ยอมพูดธุระกับพี่
ฟาง – ทำอย่างไรดีจ๊ะ พ่อ แม่ พี่เควิน ฉันไม่อยากเป็นเมียคุณหลวง
มี – ถ้างั้นคืนนี้เอ็งสองคนก็หนีไปด้วยกันเลย
สม – เอ้ย! ไม่ได้นะไม่ได้ขืนเอ็งสองคนหนีไปด้วยกันเนี่ยคุณหลวงท่านก็คงยิ่งโกรธแล้วถึงตอนนั้นท่านก็คงส่งคนออกไปตามล่าคงต้องมีเรื่องฆ่าแกงกันดีไม่ดีเอ็งกับข้าก็คงพอยซวยไปด้วย คงได้ตายกันทั้งครัว
ฟาง – แล้วจะทำยังไงดีละจ๊ะ ฉันกลัวอ๊ะ
มี – งั้นเอางี้ ฉันจะไปเรียนคุณหลวงว่าฉันจะไปเยี่ยมญาติที่หัวเมืองไปด้วยกันหมดเนี่ยแหล่ะแล้วเราก็ใช้เวลานั้นคิดหาหนทาง
                เช้าวันรุ่งขึ้นสมมีรวมทั้งฟางมาขอเรียนไปเยี่ยมญาติตามที่คิดไว้แต่คุณหลวงให้ฟางนั้นอยู่ที่นี้ แล้วสั่งให้เควินเอาของไปเก็บแล้วไปส่งสมกับมีแล้วให้เลยไปดูนาที่สุพรรณ คุณพิมคิดแผนลวงฟางมาให้คุณหลวงโดยใช้แบมเป็นเครื่องมือโดยบอกตัวเองว่าไม่สบายแล้วให้แบมไปตามฟางมาเฝ้าคุณพิมที่จับไข้ที่ห้อง ฟางก็มาตามคำที่แบมพูด
ฟาง – คุณพิมค่ะ คุณพิม ห๊ะ! คุณหลวง O_O
ป๊อป – ใช่นะสิ ฉันเองฟาง (ฟางสะบัดมือคุณหลวงออกแล้วรีบคานหนีแต่คุณหลวงลุกมาดักหน้าไว้) จะไปไหนเล่า
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง T T ไม่นะเจ้าค่ะ ปล่อยบ่าวไปนะเจ้าค่ะ
ป๊อป – ฟาง! ข้ารักเอ็งมากนะข้ารักเอ็งแทบขาดใจ
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง
ป๊อป – ทำไมเอ็งชั่งงามหมดจดอย่างนี้ ทำไมข้าถึงไม่เห็นความงานของเอ็งตั้งแต่ทีแรก ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มีหญิงอื่อนนอกจากเอ็ง
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวงไม่นะเจ้าค่ะ (พร้อมคานหนีแต่คุณหลวงดึงขาไว้) ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวงบ่าวกลัวแล้วเจ้าค่ะปล่อยบ่าวไปนะเจ้าค่ะ T^T
ป๊อป – ข้าไม่ปล่อย จะปล่อยเอ็งไปทำไมในเมื่อข้ารักเอ็ง (คุณหลวงจับฟางยกขึ้นแล้วเหวี่ยงลงบนเตียงแล้วครอมทันเรือนรางของฟางไว้)
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง ไม่นะเจ้าค่ะ
ป๊อป – ฟางข้าสัญญานะว่าข้าจะรักและยกย่องเอ็งมากกว่าเมียคนไหนๆ
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง
ป๊อป – ทำไมเหรอ? ข้ามันไม่ดีตรงไหน!! มีตรงไหนที่ข้าสู้ไอ้เควินไม่ได้ห๊ะฟาง
ฟาง – คุณหลวงเหนือกว่าพี่เควินทุกอย่าง แต่บ่าวไม่ได้รักคุณหลวง!! บ่าวรักพี่เควิน ได้ยินไหมเจ้าค่ะบ่าวรักพี่เควิน!!
ป๊อป – แต่ฉันรักเธอนะฟางและก็ไม่ยอมให้เธอเป็นของไอ้เควินเป็นอันขาด!!ได้ยินไหมห๊ะ!! (พร้อมกับซุกไซ้ที่คอขาวของฟางและก็บรรเลงเพลงรักกับฟางโดยที่ฟางนั้นไม่เล่นด้วย!!)
                เข้าวันรุ่งขึ้นที่ห้องนอนของคุณพิมที่คุณพิมลวงฟางมาให้คุณหลวงนั้นฟางก็นอนร้องไห้ไม่หยุดจนคุณหลวงทนเห็นไม่ได้
ป๊อป – หยุดร้องไห้เถอะฟาง ข้ารักเอ็งมากนะ ข้ารักเอ็งที่สุดเลย
ฟาง – แต่บ่าวเสียใจเจ้าค่ะ เสียใจที่สุดในชีวิต (พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที ระหว่างทางเจอเข้ากับคุณพิม คุณพิมเรียกถามแต่ฟางนั้นก็ยังคงวิ่งไปไม่สนใจ คุณพิมจึงคิดว่าแผนนั้นสำเร็จและจะไปบอกฟางว่า....)
 

มาอััพแล้วนะค่ะ ^^ ฝากเม้น ฝากโหวตด้วยนะ