รอยรัก รอยบาป

8.6

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.36 น.

  17 ตอน
  207 วิจารณ์
  33.72K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2556 10.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ย้อนหน่อยก็แล้วกัน ^^

ฟาง – แต่บ่าวเสียใจเจ้าค่ะ เสียใจที่สุดในชีวิต (พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที ระหว่างทางเจอเข้ากับคุณพิม คุณพิมเรียกถามแต่ฟางนั้นก็ยังคงวิ่งไปไม่สนใจ คุณพิมจึงคิดว่าแผนนั้นสำเร็จและจะไปบอกฟางว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้นเป็นฝีมือของแบมเพื่อนสนิทของฟาง ทำให้ฟางเชื่อสนิทใจว่าสิ่งที่คุณพิมพูดเป็นเรื่องจริง แล้วรีบไปจัดการแบมทันที)

                แบมที่เดินตามมาส่งคุณหลวงมานั้น เมื่อส่งเสร็จก็กำลังจะขึ้นเรือนแต่ก็เจอเข้ากับฟาง

แบม – ฟางนี่เอ็งเป็นอะไรอ๊ะ

ฟาง – ออกไป!! อีนังแบม อีนังเพื่อนทรยศวันนี้แกตายคามือฉันแน่! (เพี้ยะ)

แบม – โอ้ย! นี่มันเรื่องอะไรกันอ๊ะฟาง

ฟาง – ทำไมแกทำกับฉันแบบนี้ T^T แบมทำไมแกทำแบบนี้ เพี้ยะ!!

แบม – เดี๋ยวฟาง (ทาสในเรือนแถวนั้นจึงมาช้วยห้าม) ฟางนี่มันเรื่องอะไรอ๊ะเอ็งบอกข้ามาสิฟาง! ว่ามันเรื่องอะไร

ฟาง – หุบปาก ข้าบอกให้หุบปาก! เพี้ยะ! ยังมีน่ามาพูดอีกเหรอลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ เพี้ยะ

แบม – ฟาง ฟาง ฮื้อ ฟาง

ฟาง – แกทำให้ฉันต้องตายทั้งเป็น

แบม – ฉันไม่รู้เรื่องนะฟาง ฟาง T^T ฉันไม่รู้เรื่องนะนี้มันเรื่องอะไรอ๊ะ (สม มี และเควินที่พึ่งกลับมาก็ได้ยินเสียงเอ๊ะอะโว้ยวายมาทางเรือนใหญ่จึงวิ่งไปดูแล้วพบกับฟางที่กำลังทำร้ายแบม)

ฟาง – ปล่อยฉัน!! (เดินเข้ามาทำร้ายแบมแต่เควินมาห้ามไว้) นี่พี่เควินปล่อยฉันนะ ฉันบอกให้ปล่อยยังไงเล่า!!

มี – ฟาง! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ

ฟาง – แม่ ปล่อยฉันนะ พี่เควินปล่อยฉัน!! ฉันจะฆ่าอีนังทรยศนี้ให้มันตายคามือ

แบม – ทรยศอะไรกันอ๊ะฟาง ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย

ฟาง – ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ นี่ปล่อยฉันนะ

เควิน – ฟาง ฟาง ฟาง! ฟางหยุดนี่มันเรื่องอะไรกันนะฟางห๊ะ ทำไมต้องทำอะไรรุนแรงแบมขนาดนี้!! แบมมันกำลังท้องกำลังไส้อยู่นะ!!

ฟาง – ดี! ฉันจะเอาให้ลูกมันหลุดออกมาเลย (มีที่ได้ยินคำพูดนี้จึงตบหน้าฟาง)

มี – นังฟางแกพูดอะไรออกมา

ฟาง – แม่! แม่ตบฉันทำไมอ๊ะ

มี – ตบเพื่อให้เอ็งได้สำนึกว่าเอ็งพูดอะไรออกมา

ฟาง – แค่นี้มันยังน้อยไป แม่รู้ไหมอีนังสาระเลวนี้มันทำอะไรกับฉัน มันวางแผนลวงฉันไปให้คุณหลวงข่มแฮงรังแก

แบม – ไม่นะ นี่เอ็งพูดเรื่องอะไรของเอ็งอ๊ะข้าไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย T^T

ฟาง – ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ แกวางแผนลวงฉันไปให้คุณหลวงเพราะว่าแกกลัวที่จะต้องถูกไล่กลับไปเป็นทาสใช่ไหม T^T

แบม – ไม่จริงนะ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยอ๊ะ เมื่อคืนคุณพิมท่านเป็นไขท่านก็เลยบอกให้ข้าเนี่ยไปตามเอ็งมาเฝ้าไข้ก็เท่านั้นเองอ๊ะ ฟาง T^T มันไม่ใช่แบบ...

พิม – ไม่จริง!! เมื่อวานเนี่ยฉันไปงานศพกับยายแมวฉันจะไปสั่งเรื่องแบบนั้นได้อย่างไร

แบม – คุณพิม!

พิม – เสียแรงนะที่ข้าอุส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องนังฟางแต่เอ็งกับเป็นคนทรยศ คงเป็นเพราะว่าเอ็งไม่อยากกับไปอยู่ที่เรือนทาสเหมือนเดิม แบมทำไมถึงทำเรื่องเลวทรามต่ำช้าได้ขนาดนี้

ฟาง – ได้ยินเต็มสองหูแล้วใช่ไหม อีนังเพื่อนทรยศ (ฟางจะทำร้ายแบมแต่สม มี และเควินช่วยกันห้ามไว้)

แบม – ฟาง! ฟาง ฟางฟังข้าก่อนนะข้าไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้นข้าสาบานได้นะฟาง T^T ข้าไม่ได้ทำนะ

พิม – นั้นเอ็งจะสาบานได้ไหมเรื่องที่เอ็งบอกข้าวันนั้น ที่คุณหลวงพูดกับเอ็งว่า ถ้าท่านไม่ได้นังฟางเอ็งกับลูกต้องกลับไปอยู่เรือนทาส

ฟาง – สาบานสิ!! T^T อิแบม T^T แล้วเอ็งก็ไม่กล้าสาบานอินังเพื่อนทรยศแกทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง นับจากนี้ไปแกกับฉันขาดกัน T^T (ฟางลุกขึ้นพลักแบมแล้วเดินหนีไปทันทีสมมี เควินไม่ฟังคำที่แบมพูดเดินตามฟางไปทันที)

แบม – บ่าวไม่เคยคิดเลยนะเจ้าค่ะว่าคุณพิมจะเป็นคนแบบนี้เหมือนที่พี่มดพูดไว้ไม่มีผิด

พิม – หึ แล้วมีใครเชื่อน้ำหน้าเอ็งกับนังมดไหมละ

แบม – คุณพิม

พิม – ฉันจะบอกอะไรให้นะคนโง่อ๊ะย่อมเป็นเหงื่อของคนฉลาดเสมอ แล้วถ้าเอ็งฉลาดอ๊ะ เอ็งก็ควรจะหุบปากซะหรือว่าเอ็งอยากจะมีจุดจบอย่างนังมด (พลักแบม) ยายแมวเข้าบ้านเถอะข้าง่วง

แมว – เจ้าค่ะ (แบมยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่เรื่องทั้งหมดต้องเป็นแบบนี้)

                เรือนทาสฟางนั่งร้องไห้กอดมีแม่ของเธอโดยเควินจะเข้ามาปลอดฟางก็ไม่ยอมให้เควินเข้ามาใกล้เธอเพราะว่าเธอนั้นไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนก่อน สมซึ่งเป็นพ่อของฟางก็คิดว่าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้แล้วคุณหลวงจะไม่ยอมให้ฟางกับเควินอยู่ด้วยกันแล้วฟางยังต้องขึ้นไปอยู่บนเรือนเหมือนแบม ฟางซึ้งลั่นปากพูดกับพ่อแม่เควินว่า

ฟาง – ฉันเกลียดคุณหลวง ฉันเกลียดอินังเพื่อนทรยศ ฉันไม่อยากจะเห็นหน้ามันอีกตลอดชีวิต

                ตกค่ำที่ท่าน้ำเควินว่ายน้ำข้ามฝั่งร้องไห้โฮ

เควิน – ทำไมเรื่องถงเป็นแบบนี้!! ฮื้ออ! ไอ้ยิ่ง ไอ้ยิ่ง! ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้วะ! (นั่งตีน้ำอยู่ข้างฝั่งสักพักแบมก็เดินเข้ามา)

แบม – พี่เควิน

เควิน – เอ็งอย่ามาเรียกข้า!! นังคนทรยศ ดีแล้วที่ไอ้ยิ่งมันตายๆไปซะจะได้ไม่เห็นความเลวทรามต่ำช้าของแก

แบม – นี่ นี่พี่เควินหมายความว่ายังไงอ๊ะ

เควิน – ไอ้ยิ่งมันตรอมใจตายตั้งแต่มันย้ายไปอยู่สุพรรณแล้ว!!

แบม – พี่ยิ่ง T^T ไม่จริงใช่ไหมพี่เควินไม่จริงใช่ไหม

เควิน – แกไม่ต้องมาแกล้งบีบน้ำตาเลยนะมันไม่มีประโยชน์หรอกข้าไม่เชื่อแกหรอกนังแบม นังคนทรยศ!!

แบม – พี่เควิน พี่เควิน

เควิน – อย่ามายุ่งกับฉัน!! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!! นังแบม ไป!!

แบม – พี่เควิน พี่เควินโปรดฟังฉันก่อนนะ ฉันไม่เคยคิดทำร้ายฟางเลย T^T ไม่เคยคิดพี่เควินทุกอย่าง ทุกอย่างมันเป็นเพราะคุณพิม!! นะจ๊ะพี่!!

เควิน – นี่นังแบม แกกล้าใส่ร้ายคุณพิมเหรอห๊ะ!! ห๊ะ!!

แบม – จะตบจะตีจะฆ่าฉันยังไงก็ได้ ให้ฉันสาบานให้ตายต่อหน้าพี่ให้ทรณีสูบร่างฉันเลยก็ได้อ๊ะ ทุกอย่างมันเป็นคำสั่งของคุณพิมจริงๆนะจ๊ะ วันนั้นคุณพิมมาบอกกับฉันว่าท่านเป็นไข้คุณหลวงก็ไม่อยู่ยายแมวก็ไม่อยู่ไม่มีใครอยู่เลยสักคนคุณพิมก็เลยขอร้องให้ฉันไปบอกกับฟางด้วยความที่ฉันเป็นห่วงฉันก็เลยรีบไปบอกฟางแล้วหลังจากนั้นทุกอย่างมันก็ ทุกอย่างมันก็

เควิน – ที่แกเล่ามามันเป็นเรื่องจริงเหรอนังแบม

แบม – ตั้งแต่เล็กจนโตพี่ก็รู้ว่าฉันไม่เคยโกหกพี่เลยสักครั้ง พี่เชื่อฉันเถอะนะ T^T ฉันสาบานได้ ฉันไม่เคยคิดร้ายกับฟางเลย (เควินนึกถึงคำพูดของมดที่บอกเรื่องนี้กับทุกคน)

เควิน – แสดงว่าที่มดพูด

แบม – ถึงตอนนี้ฉันก็เชื่อทุกอย่างในที่พี่มดพูดว่ามันเป็นเรื่องจริง พี่ต้องไปอธิบายให้ฟางฟังฟางมันจะได้เข้าใจจะได้อยู่ห่างไกลจากคุณพิมให้มากที่สุด

เควิน – โถ่ โถ่โว้ยคุณพิม ทำไมถึงคุณพิมถึงได้เป็นคนแบบนี้

แบม – ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกนะจ๊ะพี่เควินที่จะเห็นผัวของตัวเองมีเมียน้อยคุณพิมก็เหมือนกัน

                เช้ารุ่งขึ้นเรือนใหญ่คุณหลวง คุณพิมนั่งรับประทานอาหารโดยที่แบมนั่งก้มหน้าไม่มองหน้าใครเลย

ป๊อป – แบมนี่เอ็งเป็นอะไรอ๊ะหน้าตาไม่ยิ้มแย้มเลย

แบม – บ่าวไม่สบายใจเรื่องฟางเจ้าค่ะ

พิม – เรื่องที่ฟางมันบุกขึ้นมาตบเอ็งถึงบนเรือนเมื่อวานนี้ใช่ไหม (แบมหันมองหน้าคุณพิม)

ป๊อป – อะไรนะ ฟางมาตบเอ็งเหรอ

พิม – คุณพี่ค่ะเมื่อวานเนี่ยตอนคุณพี่ออกไปทำงานแล้วนังฟางมันมาตบแล้วก็หาเรื่องนังแบมไม่รู้ว่าลูกในท้องอ๊ะเป็นอย่างไรบ้างนะค่ะ

ป๊อป – จริงเหรอแบม

แบม – ไม่จริงหรอกเจ้าค่ะ เราก็แค่เข้าใจผิดกัน

พิม – โถ่แบมไม่ต้องกลัวหรอกนะจ๊ะบอกคุณพี่ไปเถอะว่านังฟางอ๊ะมันบุกขึ้นมาตบเอ็งจริงๆคุณพี่ไม่ว่าอะไรฟางหรอกนะ ใช่ไหมค่ะคุณพี่

แบม – ฟางไม่ได้ทำอะไรบ่าวนะเจ้าค่ะแต่ฟางมันเสียใจมาก (หันมามองหน้าคุณพิม) เรื่องคืนวันนั้น

ป๊อป – ข้าเข้าใจละเดี๋ยวข้าไปคุณกับฟางเอ็ง (พร้อมเดินลงไปยังเรือนทาส เมื่อคุณหลวงลงไปคุณพิมทำท่าไม่พอใจ)

แบม – เสียใจเหรอค่ะคุณพิมที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน

พิม – นังแบม!

แบม – ถึงคุณพิมจะใส่ร้ายบ่าวอย่างไรบ่าวก็ไม่มีวันที่จะทำร้ายฟาง บ่าวจะไปบอกฟางถึงความร้ายกาจของคุณพิมให้ได้ (พร้อมลุกไปแต่คุณพิมดึงผมแบมไว้) โอ้ย!

พิม – นี่! ถ้าเอ็งคิดว่าเอ็งจะเอาชนะข้าได้ก็ลองดู (พลักหัวแบมล้มลงกับพื้นและหยิบถาดใส่ยามาทุบหัวตัวเองจนเลือดออก)

แบม – คุณพิม! OoO

                เรือนทาสคุณหลวงเดินมายังเรือนทาสและบอกให้ฟางขึ้นไปอยู่บนเรือนฟางต้องทำตามคำสั่งคุณหลวงโดยการขึ้นไปอยู่บนเรือนเหมือนกับแบมและรับปากว่าจะดูแลฟางเป็นอย่างดีสักพักยายแมววิ่งมาบอกเรื่องคุณพิม คุณหลวงจึงรีบกลับไป

ป๊อป – คุณพิม โอ๊ะโหนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย

แมว – นะ นะ นังแบมเจ้าค่ะไม่รู้เป็นอะไรลุกขึ้นบ้าตบตีคุณพิมหัวแตกเลยเจ้าค่ะ

ป๊อป – เรื่องอะไรนังแบม

แบม – ป่าวนะเจ้าค่ะบ่าวไม่ได้ทำอะไรนะเจ้าค่ะจู่ๆเนี่ยคุณพิมก็ทำร้ายตัวเองเจ้าค่ะ

พิม – แบม! นี่แบมพูดอย่างนี้ได้อย่างไรใครจะบ้ามาทำร้ายตัวเองถ้าแบมไม่ยอมพูดความจริงฉันจะพูดเองก็ได้ คุณพี่ค่ะแบมมันโกรธน้องค่ะT T แบมมันโกรธที่น้องไปบอกความจริงกับฟางเรื่องที่คุณพี่จะเนรเทศมันกับลูกลงไปอยู่เรือนทาสค่ะมันก็เลยทำร้ายน้อง

ป๊อป – จริงเหรอนังแบม!!

แบม – ป่าวนะเจ้าค่ะ บ่าวไม่ได้พูดนะเจ้าค่ะบ่าวไม่เคยคิดทำร้ายคุณพิมเลยเจ้าค่ะ งั้นเอ็งจะบอกได้ไหมละว่าเอ็งเต็มใจที่จะให้ฟางอ๊ะมาเป็นเมียน้อยคุณพี่อีกคน ข้ารู้นะแบมข้ารู้ว่าเอ็งกลัวเอ็งกลัวว่าถ้าคุณพี่มีเมียอีกคนแล้วคุณพี่อ๊ะจะไปรักหลงเมียอีกคนแล้วก็ไม่รักเอ็ง คุณพี่ค่ะส่วนน้องเองอ๊ะน้องเต็มใจนะค่ะถ้าคุณพี่จะมีฟางเป็นเมียน้อยอีกคนเพราะน้องรู้ดีค่ะว่าฟางอ๊ะมันจงรักภัคดีกับน้องใช่ไหมฟาง

ฟาง – ใช่เจ้าค่ะคุณพิม บ่าวสบานเจ้าค่ะว่าชาติเนี่ยบ่าวจะไม่มีวันทรยศแล้วก็หักหลังคุณพิมเด็ดขาด เพราะบ่าวรู้ดีว่าการถูกทรยศหักหลังมันเจ็บปวดเพียงใด

แบม – ฟาง! ข้าไม่เคยคิดทำร้ายเอ็งเลยนะฟาง ข้าไม่เคยคิดทำร้ายเอ็ง

ฟาง – ข้าไม่เชื่อเรื่องนี้มีแต่เอ็งกับข้าสองคนเท่านั้นนังแบมที่รู้ว่าความจริงมันเป็นอย่างไร

ป๊อป – เอาละเอาละไม่มีใครทรยศใครทั้งนั้นละพวกเอ็งทุกคนก็เป็นเมียข้าแล้วข้าก็รักทุกคนเท่าเทียมกัน นังฟาง!ไปพักผ่อนในห้องได้ละข้าให้คนจัดเตรียมห้องไว้ให้เอ็งละ (สมและมีจึงพาฟางไปพักผ่อนที่ห้อง และสั่งในยายแมวไปดูแผลให้คุณพิมแล้วตัวเอ็งลุกเดินไป)

                ตกค่ำฟางเดินเข้าห้องมานั่งร้องไห้คุณหลวงตามเข้ามาปลอบฟางแต่ฟางกับว่าคุณหลวงว่าสิ่งที่คุณหลวงทำไปนั้นเป็นการทำร้ายตัวเธอทั้งเป็นและวิ่งหนีออกมาทันที

                เรือนทาสแบมนั่งร้องไห้อยู่หน้าเรือนเควินเห็นจึงเดินมาเพื่อปลอบใจ

เควิน – หยุดร้องไห้ได้แล้วแบม

แบม – ไม่ละจ๊ะพี่เควิน T^T  ฉันเสียใจฟางนะเป็นเพื่อนรักของฉันแต่ฟางกับคิดว่าฉันทำเรื่องต่ำช้าหน้าละอาจะให้ฉันพูดสักกี่ครั้งสาบานสักกี่หนก็ได้นะจ๊ะพี่เควิน T^T ฉันไม่ได้เป็นคนลวงฟางไปให้คุณหลวงท่านข่มแหงรังแกทุกคนเนี่ยฉันก็ทรมานใจแล้วนักหนา ฉันไม่มีวันที่จะดึงเพื่อนไปตกนรกเช่นนั้นหรอก ฮึก ฮื้อออ!! ทำไมฟางถึงไม่เฉียวใจเรื่องคุณพิมบ้างละจ๊ะพี่

เควิน – ฟางรักแล้วก็เทิดทูลคุณพิมมาก ก็เหมือนพวกเราในตอนแรกนั้นและแบมมันคงจะยากที่ให้เชื่อง่ายๆว่าคุณพิมเป็นคนเจ้าเหล่เพทุบายแบบนั้นแต่เอาเถอะพี่จะหาทางพูดกับฟางเอง

แบม – ขอบใจพี่เควินมากนะจ๊ะ (พร้อมยกมือไหว้) ขอบใจจริงๆ

เควิน – แบมๆ ไม่ต้องถึงขนาดนี่หรอกแบม เราอยู่ที่นี่ด้วยกันมานานไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติพี่ทนเห็นเพื่อนรักอย่างเอ็งกับฟางผิดใจกันไม่ได้หรอก

แบม – ฮึก ฮื้อ พี่คเวิน (โผล่เข้ากอดเควินทันที เป็นเวลาเดียวกับที่ฟางวิ่งเข้ามาเห็นจึงหยุดแอบมองไม่เข้าไป)

ฟาง – อีแบม! อินังเพื่อนทรยศเอ็งสร้างตราบาปให้กับชีวิตข้ายังมาแย่งคนรักของข้าไปอีกคนเลวข้าจะทำทุกอย่างให้เอ็งต้องเจ็บปวดเหมือนกับข้า - -* T T (และหันหลังเดินกับเรือนใหญ่ทันที)

                เช้าวันรุ่งขึ้นที่เรือนใหญ่คุณหลวงพาฟางออกมาเดินเล่นตอนเช้า โดยมีคุณพิม

เดินตามมาดูห่างๆ

สมบรูณ์แล้วนะคร๊อ่านได้เลย ^^

 


                เช้าวันรุ่งขึ้นที่เรือนใหญ่คุณหลวงพาฟางออกมาเดินเล่นตอนเช้า โดยมีคุณพิมเดินตามมาดูห่างๆด้วยความโกรธ แบมเมื่อเห็นดังนั้นจึงเดินเข้ามา

แบม – เจ็บใจไหมละเจ้าค่ะโบราณเขาว่าไว้ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวคุณพิมเนี่ยอยากจะให้บ่าวเจ็บปวดแต่ป่าวเลยเจ้าค่ะบ่าวเนี่ยกับยินดีด้วยซ้ำที่คุณหลวงรักฟางมันจริงๆแล้วจะยินดีมากขึ้นด้วยถ้าฟางมันจะมีลูกกับคุณหลวงขึ้นมาอีกคน

พิม – นังแบม!

แบม - ลูกของบ่าวกับฟางก็จะเป็นทายาทของคุณหลวงเราสองคนก็จะมีความสุขกันมาก แต่คุณพิมไม่มี!

พิม – นังแบม! (ตบหน้าแบม) เพี๊ยะ

แบม – หึ ตบเลยเจ้าค่ะถ้าทำให้คุณพิมเนี่ยะสบายใจขึ้นบ่าวนะไม่ถือโทษโกรธหรอกนะเจ้าค่ะนึกซะว่าให้ทานเพราะคนอย่างคุณพิมยังไงก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง (พร้อมหันหน้าเดินหนีไป)

พิม – นังแบมไม่มีทางข้าไม่มีวันแพ้ พวกเมียน้อยอย่างเอ็งกับนังฟางต่างหากละที่ต้องแพ้ นังแมวเอ็งฟังคำข้าไว้นะ

แมว – เจ้าค่ะ

พิม – อีกไม่นานหรอกนังฟางกับนังแบมมันต้องกระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้

แมว – ใช่เจ้าค่ะ

                ตกค่ำที่เรือนทาสมีนั่งร้องไห้ไม่คิดว่าแบมจะเป็นคนแบบนี้และก็สงสารฟางสมนั่งปลอบมีและให้มีไปนอนเพราะกลัวฟางจะเป็นห่วง แต่ฟางบังเอิญมาได้ยินแล้วก็เจ็บแค้นแบมมากขึ้นและเดินกลับไปที่เรือนใหญ่

                เรือนใหญ่คุณหลวงเข้ามาในห้องนอนของฟางแต่ไม่พบฟางก็เดินตามหาฟางจนมาเจอเข้ากับคุณพิมและแบมที่ยืนอยู่หน้าเรือน

ป๊อป – มีใครเห็นฟางมั้งเนี่ย

แบม – ฟางไม่ได้อยู่ในห้องเหรอเจ้าค่ะ

ป๊อป – ถ้าอยู่ในห้องแล้วข้าจะตามหาให้วุ่นวายทำไม นี่ดึกดื่นป่านนี้ทำไมยังไม่นอนอีกรีบไปนอนไปเดี๋ยวลูกข้าไม่แข็งแรง

แบม – เจ้าค่ะ

พิม – คุณพี่ค่ะ คุณพี่จะไปไหนค่ะ

ป๊อป – ไปตามหาฟาง นี่ฝนฟ้าก็จะตกแล้วไม่รู้หายไปไหน

พิม – คุณพี่!

แบม – หึ เฮ้อ! บ่าวสงสารคุณพิมจังเลยเจ้าค่ะอุส่าห์แย่งดอกปีบไปจากมือบ่าวแต่คุณหลวงท่านก็ไม่สนใจนี่ถ้าบ่าวเป็นคุณพิมนะเจ้าค่ะบ่าวก็คงกลั้นใจตายไปแล้วละเจ้าค่ะเพราะคงจะดีกว่าช้ำใจตายเพราะผัวไม่สนใจ!

พิม – นังแบม! (จับผมแบมแต่แบมก็ไม่ยอมแพ้จับผมคุณพิมตอบเช่นกัน)

แบม – อย่าคิดว่าบ่าวกลัวนะเจ้าค่ะบ่าวอ๊ะหมดศัทธาสิ้นเคารพคุณไปนานละ - -* หึ ถ้าคุณแรงมากบ่าวก็จะแรงตอบให้มันรู้เช่นเห็นชาติเห็นดำเห็นแดงกันไปเลย ว่าผู้ดีอย่างคุณกับทาสอย่างบ่าวใครมันจะแรงกว่ากัน!! - -* (พลักหัวคุณพิมแถบหงายหลังแต่ดีที่แมวรับไว้ทัน)

พิม – มันจะเกินไปแล้วนะ

แบม – ลองดูก็ได้นะเจ้าค่ะบ่าวก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณหลวงจะเลือกใครระหว่างเมียแต่งที่ท่านไม่เคยเลียวแลกับทาสที่กำลังจะมีลูกให้ท่านแล้วบ่าวก็เชื่อว่าเวรกรรมมันมีจริงอีกไม่นานคุณพิมก็ต้องได้รับกรรมที่ก่อไว้

พิม – หื้ย ไม่มีทางเอ็งนั้นและที่ต้องได้รับกรรมที่เอ็งทำกับข้าไว้ (พร้อมกับเดินหนีเข้าห้องไป)

                คุณหลวงที่เดินลงจากเรือนมาตามหาฟางก็พบเข้ากับฟางและเควินแต่เข้าใจผิดจึงโกรธที่ฟางมาอยู่กับเควินตอนที่ฝนมันตก เมื่อฟางขึ้นเรือนไปคุณหลวงก็...


ฝากเม้นฝากโหวตด้วยนะค่ะ รักรีเดอร์ทุกคนค่ะ ^^

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา