รอยรัก รอยบาป

8.6

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.36 น.

  17 ตอน
  207 วิจารณ์
  33.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2556 10.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                 ตกค่ำฟางฝันว่ามีคนมาเดินอยู่ในห้องจึงเดินตามออกมาตรงบันไดหน้าเรือนแล้วก็ถูกพลักตกบันไดลงมา ซ้ำยังถูกบีบคออีกและคนนั้นก็เป็นคุณพิม ฟางจึงตกใจสะดุ้งตื่นขึ้นมา

ฟาง – คุณหลวง! (ฟางมองไปรอบๆห้องไม่พบใคร) นี่เราฝันไปเหรอเนี่ยะทำไมมันน่ากลัวแบบนี้ละ คุณหลวงรีบกลับมาเร็วๆนะเจ้าค่ะอิฉันกลัว

เช้าวันรุ่งขึ้นในตลาดของหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีหญิงสาวสองคนซึ่งเป็นพี่น้องกันเดินจ่ายตลาดอยู่หญิงสาวคนน้องเดินไปก็เห็นเข้ากับชายคนนึงซึ้งรูปงานนั้นก็คือ หลวงภาณุ ก็หลงรักเข้าทันที

... – พี่โฟร์! พี่โฟร์ดูนั้นสิใครกันอ๊ะชั่งรูปงามเหลือเกิน ^^

โฟร์ – นังจินนี่เอ็งเป็นผู้หญิงนะพูดจาน่าเกลียดได้อย่างไร

จินนี่ – เอ้าทำไมจะไม่ได้ละฉันไม่ได้พูดให้ใครฟังซะหน่อยฉันพูดให้พี่โฟร์ฟังคนเดียว

โฟร์ – เอ็งนะเป็นผู้หญิงนะอย่างไรก็ไม่สมควร

จินนี่ – หือ พี่โฟร์ก็ทำตัวเป็นแม่แก่อยู่ได้ น่าเบื่ออ๊ะ

... – อะไร อะไรกัน แหม๋พ่อมาซื้อวัวซื้อความเนี่ยน่าเบื่อเหรอห๊ะ??

                ด้านคุณหลวงก็เห็นเข้ากับเศรษฐีกล่ำ

ป๊อป – เศรษฐีกล่ำนิ

กล่ำ – อ้าวคุณหลวงภาณุ โหย! (ยกมือไหว้คุณหลวงก็ไหว้ตอบ)

ป๊อป – เศรษฐีกล่ำมาซื้อวัวซื้อควายถึงนี่เชียวรึ

กล่ำ – บ้านกระผมอยู่ที่นี่ขอรับ เออะ! ขอแนะนำให้รู้จักลูกสาวกระผมขอรับ นี่แม่โฟร์คนโตครับ แล้วนี่แม่จินนี่คุณสุดท้อง

จินนี่ – ดีใจจังเลยนะเจ้าค่ะที่ได้เจอคุณหลวง ^^ คือพ่อพูดถึงคุณหลวงอยู่บ่อยๆเจ้าค่ะ

กล่ำ – ก็เล่าให้เขาฟังนะครับ ว่าตอนที่ไปงานข้าวที่กรุงเก่าได้เจอหลวงภาณุที่ทั้งรูปงาม นามเพราะ เฉลียวฉลาด ฮ่าๆๆๆ

ป๊อป – โห! เศรษฐีกล่ำก็พูดเกินไป ^_^

จินนี่ – ไม่เกินไปหรอกเจ้าค่ะ ^_^ ตอนแรกที่อิฉันเห็นอิฉันก็ว่าใครกันหนอชั่งรูปงานเหลือเกิน ^_^ (โฟร์หยิกแขนของจินนี่) คุณหลวงอย่าตกใจนะอิค่ะพี่โฟร์ก็ชอบทำตัวเป็นแม่แก่อย่างนี้และเจ้าค่ะ ชอบดุอิฉันอยู่เรื่อย ^_^

กล่ำ – กระผมดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณหลวงที่นี่ (แล้วก็คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้คุยกันจนกล่ำต้องเชิญคุณหลวงไปที่บ้านเพื่อดื่ม จินนี่คิดแผนที่จะเป็นเมียคุณหลวงโดยให้พ่อช่วยมอมเลห้าคุณหลวงแล้วพาคุณหลวงไปนอนที่ห้องของตัวเอง)

                เช้าวันรุ่งขึ้นเควินเดินตามหาคุณหลวงจนทั่วจึงเดินมาบนเรือนก็พบกับเศรษฐีกล่ำจึงเอ่ยปากถาม

เควิน – ประทานโทษขอรับตั้งแต่เช้ากระผมยังไม่เห็นคุณหลวง คุณหลวงยังไม่ตื่นหรือขอรับ

กล่ำ – เอ่อ คงอย่างนั้นละมั้ง ตั้งแต่ตื่นมาฉันยังไม่เห็นท่านเหมือนกัน

โฟร์ – มีอะไรเหรอจ๊ะพี่เควิน

เควิน – คุณหลวงท่านบอกว่าจะกลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนวาน กระผมเกรงว่าถ้าเกินผิดเวลาที่บ้านคุณหลวงจะเป็นห่วงเอานะขอรับ

กล่ำ – ฮ่าๆๆๆ คุณพ่อคุณแม่คุณหลวงท่านคงพอจะเข้าใจละมั้ง คนหนุ่มคนแน่นเนี่ยอาจจะกลับบ้านผิดเวลากันบ้าง

เควิน – คุณพ่อคุณแม่คุณหลวงเสียตั้งนานแล้วขอรับ จะมีก็แต่ภรรยา

กล่ำ – ห๊ะ! ภรรยา!!~

เควิน – ขอรับภรรยา

โฟร์ – งั้นเดี๋ยวฉันไปตามให้นะจ๊ะ ^_^

กล่ำ – อ๊ะ โฟร์เดี๋ยวไปตามน้องเถอะลูกเด่ยวพ่อจะไปเรียกหลวงภาณุเอง

โฟร์ – จ๊ะพ่อ (จากนั้นโฟร์ก็เดินไปตามจินนี่แต่ขณะที่กำลังจะเคาะประตูนั้นก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของจินนี่จึงเปิดประตูเข้าไปแล้วพบกับคุณหลวงที่นั่งอยู่บนเตียงเดียวกับจินนี่ คุณหลวงจึงตัดสินใจรับจินนี่เป็นภรรยาอีกคนและพาจินนี่กับบ้านที่มกุลเทาทันที)

                เมืองมกุลเทา ฟางทำแผลที่เป็นแผลนั้นไม่หายอยู่สักพักคุณหลวงเดินกลับมา คุณพิม ฟางเดินมารับคุณหลวงโดยมีจินนี่และโฟร์เดินตามหลังมาด้วย

พิม – นี่ใครกันเหรอค่ะคุณพี่

จินนี่ – อิฉันชื่อจินนี่เป็นเมียคุณหลวงเจ้าค่ะ

พิม – เมีย!

ฟาง – ไม่จริง! เมียคุณหลวงยืนอยู่ตรงนี่ต่างหาก

จินนี่ – เมียคุณหลวงยืนอยู่ตรงนี้ก็ฉันเนี่ยยังไง

ฟาง – เมียคุณหลวงคือคุณพิม! ไม่ใช่เอ็งอินังหน้าด้าน

จินนี่ – เอ็งสิหน้าด้าน จู่ๆมายืนด่าข้าคุณหลวงเจ้าข๋าบอกแม่นี่หน่อยสิเจ้าค่ะว่าจินนี่เป็นเมียคุณหลวง

ฟาง – จริงรึป่าวเจ้าค่ะคุณหลวง

พิม – จริงรึป่าวค่ะคุณพี่!!

ป๊อป – จริงจ๊ะ (คุณพิมเสียใจอย่างมากฟางไปโวยวายยกใหญ่กับคุณหลวงเรื่องจินนี่ว่าทำไมคุณหลวงผิดสัญญาที่ให้ไว้ ฟางก็เดินไปหาเรื่องจินนี่จนคุณหลวงต้องเดินมาห้ามไว้และสั่งให้คุณพิมค่อยเตือนคุณพิมอย่าหาฟางมาทำตัวไม่ดีอีกไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน แต่ฟางก็ไม่กลัว ตกค่ำคุณหลวงเข้าไปในห้องของฟางแต่ฟางกับไล่ให้ไปหาคุณพิมคุณหลวงจึงเดินไปนอนที่ห้องของพิมทันที)

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวงไปทำงานโดยมีคุณพิม ฟาง แมวเดินมาส่ง คุณหลวงจึงลาไปทำงาน สักพักจินนี่วิ่งมาจะตามไปด้วยแต่ฟางดึงตัวไว้

ฟาง – เป็นจะไปไหน?? คุณหลวงไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว

จินนี่ – ก็ข้าคิดถึงคุณหลวง

ฟาง – ก็น่าจะคิดถึงอยู่หรอกนะเพราะว่าเมื่อคืนคุณหลวงไม่ได้นอนที่ห้องเอ็ง!!

จินนี่ – นังฟาง!!

ฟาง – ทำไม ก็เห็นเอ็งบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าเอ็งเป็นน้ำพริกถ้วยใหม่แล้วทำไมถึงปล่อยให้คุณหลวงกับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าละ ข้าชักจะเชื่อคุณหลวงซะแล้วว่าท่านนะถูกบังคับให้กินน้ำพริกเน่าๆอย่างเอ็ง!! (พูดเสร็จก็เดินขึ้นเดินไปทันที)

จินนี่ – นังฟางเอ็งรู้จักนิสัยข้าน้อยไปซะแล้ว (วิ่งตามฟางไปทันที)

                ฟางที่กำลังจะยกสำหรับกับข้าวลงไปเก็บนั้นจินนี่ที่วิ่งตามมาก็ตรงเข้าหาเรื่องฟางทันที เพี๊ยะ!!

จินนี่ – นังฟางมานี่!! แกนั้นแหละที่ชาติเนี่ยจะไม่ได้กินน้ำพริกอีกเพราะข้าจะฉีกปากแกให้ถึงหูเลย!!~ (พร้อมหยิบผักที่สำหรับที่หล่นอยู่ขึ้นมายัดใส่ปากของฟางแต่ฟางนั้นลุกได้ถีบจินนี่นอนลง)

ฟาง – มานี่ปากดีนักเหรอ (ตบหน้าจินนี่แล้วหยิบน้ำพริกขึ้นมา) เอ็งไม่อยากให้ข้ากินน้ำพริก แต่ข้าอยากให้เอ็งกินน้ำพริก

แมว – ฟาง ฟาง ฟางอย่าฟาง

ฟาง – เอ็งลองกินทางจมูกดูหน่อยก็แล้วกัน!!~ (แต่โฟร์นั้นวิ่งมาจับฟางออกก่อนและช่วยจินนี่ไว้)

จินนี่ – พี่โฟร์ช่วยฉันด้วยนะ

โฟร์ – อย่า อย่า ฉันขอร้องนะ อย่า

ฟาง – ก่อนที่จะขอร้องข้า - -* เอ็งขอน้องเอ็งก่อนดีกว่ามั้ง มันจะได้ไม่ทำปากดีน่าตบแบบนี้

โฟร์ – น้องฉันไม่รู้เรียงสาอย่า

ฟาง – น้องเอ็งรึไม่รู้ มันรู้ซะยิ่งว่ารู้อีก!! ไม่งั้นไม่แย่งผัวคนอื่นแบบนี้หรอก อย่ามายุ่ง มันไม่ใช่เรื่องของเอ็ง!!

แมว – โฟร์เอ็งพาน้องเอ็งกับบ้านไปก่อนนะ ก่อนที่น้องเอ็งจะตายก่อนเอ็ง ดูสินะปากคอเจ๋อหมดแล้ว

โฟร์ – จ๊ะ จ๊ะ

จินนี่ – ฉันไม่กลับนะพี่โฟร์ ฉันไม่กลับนะ

ฟาง – ไม่กลับใช่ไหม!!~

โฟร์ – อย่า!!

พิม – ฟาง ฟาง! ฟาง พอได้แล้ว เอ็งสองคนไปก่อนเถอะ

โฟร์ – จ๊ะไป เร็ว!

จินนี่ – พี่โฟร์ โอ้ย

โฟร์ – มานี่!~ (พาจินนี่ไปที่ห้องทันทีแต่จินนี่ก็ไม่ยอมกลับโฟร์จึงปล่อยให้จินนี่อยู่ที่นี่แล้วตัวเองนั้นกลับเพราะไม่อยากอยู่แล้ว)

                จินนี่ที่นั่งอยู่ในห้องสักพักพิมก็เดินมาเคาะประตูจินนี่จึงให้เข้ามาแล้วพิมก็เปิดคุยเรื่องฟางในทางที่ไม่ดีจินนี่ก็หลงเชื่อซะสนิทว่านั้นไม่รังเกลียดและเชื่อว่าฟางว่าร้ายกาจมาก แต่แบมนั้นมาเห็นท่าทางคุณพิมกับจินนี่ว่าน่าจะถูกคอกันจึงนำเรื่องนี่ไปบอกฟาง

                ณ ต้นปีบ ฟางที่ยืนเก็บต้นอยู่แบมก็เดินมาเรียก

แบม – ฟาง (แต่ฟางกลับเดินหนี) เดี๋ยวสิฟาง อย่าพึ่งไปนะฟางข้ามีเรื่องจะคุยกับเอ็ง

ฟาง – แต่ข้าไม่มี

แบม – ข้ามีเรื่องเกี่ยวกับคุณพิมจะมาบอกเอ็งนะฟาง

ฟาง – เอ็งจะมาใส่ร้ายอะไรท่านอีก

แบม – ข้าไม่ได้ใส่ร้ายแต่ข้าพูดความจริง ข้าเห็นคุยพิมคุยกับแม่จินนี่ท่าทางจะถูกคอกันมากเลยนะฟาง

ฟาง – คุณพิมท่านก็มีเมตตากับทุกคน ผิดกับคนบางคนเท่านั้นแหละที่มันคิดไม่ซื่อคอยแต่จะแว้งกัดท่าน

แบม – ฟางถ้าเอ็งไม่เชื่อข้าเอ็งก็ต้องฟังข้านะ ข้าคิดว่าคุณพิมกำลังคิดอุบายอะไรอยู่ท่านเนี่ยะอาจจะใช้ให้เอ็งกำจัดแม่จินนี่

ฟาง – ถ้าเอ็งไม่หยุดให้ร้ายคุณพิมเอ็งมันได้ตายอยู่ตรงนี่แน่

แบม – เรื่องตายอ๊ะ ข้าไม่กลัวหรอกเพราะข้าหมดเวรหมดกรรมกับคุณพิมไปแล้วมีแต่เอ็งเท่านั้นแหละที่อยู่ในบ่วงกรรมของคุณพิม ฟางข้ากลัวว่าเอ็งจะได้รับอันตรายอ๊ะ เอ็งรีบออกมาจากคุณพิมเถอะนะนะฟางข้าเป็นห่วงเอ็งจริงๆนะ

ฟาง – ถ้าเอ็งไม่หยุดให้ร้ายคุณพิมเอ็งเป็นเจอดีแน่

แบม – ฟางข้าเป็นห่วงเอ็งนะเมื่อไหร่เอ็งจะหูตาสว่างสักที

ฟาง – ก็ต่อเมื่อเอ็งตายไปแล้วนั้นแหล่ะ (พักแบมล้มลงไปทันที)

แบม – โอ้ย! ฟางถ้าเอ็งไม่เชื่อข้าข้าก็คงทำอะไรไม่ได้ แต่เอ็งต้องระวังตัวไว้ด้วยนะ

ฟาง – อินังแบม! เอ็งนี้มันวอนจริงๆ (พลักแบมล้มลงแล้วทำท่าจะเหยยีบแต่แบมกับอ้วกทันที)

แบม – อ๊วก!~ อ๊วกกกก

ฟาง – เอ็งอะไรไปอีก ข้ายังไม่ได้ทันได้ทำอะไรเอ็งเลยนะ

แบม – ฟาง คือข้า (แต่แบมกับวิงเวียนหัวแล้วก็อ๊วกออกมาอีก)

ฟาง – หรือว่า หรือว่าเอ็งจะท้อง นี่! เอ็งท้องกับพี่เควินใช่ไหมนังแบม ข้าถามว่าเอ็งท้องกับพี่เควินใช่ไหม!!~

แบม – คือ ข้า T T

ฟาง – T T  นังเพื่อนทรยศเอ็งพรากทุกอย่างไปจากข้าจริงๆ (ฟางเขวี่ยงดอกปีบใส่แบมแล้ววิ่งหนีไปท่านที)

แบม – ฟาง ฟาง ฟาง T T ข้าขอโทษฟาง ฮื้ออออ ฟางข้าขอโทษษษษษ!!~ (แบมจึงเดินไปที่ท่าน้ำยืนร้องไห้ เควินจึงเดินมาปลอบใจแบมไม่ให้เสียใจแล้วบอกว่าตัวเองกำลังท้อง เควินสัญญาว่าจะดูแลแบมไปชั่วชีวิต)

                ตกเย็น จินนี่นั่งอาเจียนและบอกข่าวดีกับคุณหลวงว่าตัวเองกำลังท้องอยู่คุณหลวงก็ดีใจเป็นอย่างมาก คุณพิมก็โกรธว่าทำไมถึงมีแต่คนท้องท้องท้อง !! และก็ทนไม่ไหวแล้วคิดจะจัดการจินนี่และฟางจึงแกล้งป่วย ฟางจึงเข้ามาพัดให้

ฟาง – คุณพิมเจ้าข๋าเป็นอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ

พิม – ยังไม่ดีขึ้นเลยฟาง คั่นเนื้อคั่นตัวยังไงก็ไม่รู้

ฟาง – งั้นเดี๋ยวบ่าวนวดให้นะเจ้าค่ะ เผื่อจะดีขึ้น (ฟางจึงนวดให้)

พิม – เอ็งไปเรียนนวดมาจากไหนรึฟาง

ฟาง – แม่สอนให้นะเจ้าค่ะ แม่เรียกบ่าวว่าหมอขย่ำ นวดไม่เป็นหรอกเจ้าค่ะ แค่ขย่ำให้พอเพลินเพลินได้ คุณพิมชอบไหมเจ้าค่ะ ^_^

พิม – ก็สบายตัวดี

ฟาง – ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวบ่าวจะนวดให้เจ้าค่ะ

พิม – ฟางแล้วนี่แผลเอ็งเป็นยังไงบ้างให้ข้าดูหน่อยสิ

ฟาง – เจ้าค่ะ (แล้วก็หันหลังให้คุณพิมดู คุณพิมก็แอบยิ้มซะใจ)

พิม – อุ้ย! ตายจริงเป็นแผลเป็นน่าเกลียดเชียว ฟางยังไงเอ็งก็อย่าไปถือโทษโกรธนังแบมมันเลยนะ อโหสิกรรมกันไปเถอะจะได้ไม่ต้องจองเวรต่อถึงภายภาคหน้า

ฟาง – ไม่เจ้าค่ะคุณพิม ไม่ว่าชาติไหนๆบ่าวก็ไม่มีวันยกโทษให้เพื่อนสาระเลวอย่างนังแบม!! (สักพักแมวก็ยกสำหรับกับข้าวมาให้คุณพิมแต่คุณพิมกับไม่กินแมวจึงขอร้องให้ฟางไปขอสมุนไพรจากแบมมาต้มให้คุณพิมหน่อย ฟางจึงไปขอสมุนไพรที่แบมตามคำขอร้องของคุณพิมแล้วนำกับมาที่ห้องวางสมุนไพรไว้ที่โต๊ะ แมวจึงได้โอกาสเปลี่ยนสมุนไพรที่ฟางเอามากับสมุนไพรพิษที่ซ้อนไว้แล้วนำสมุนไพรพิษอีกอันไปซ้อนไว้ในห้องฟาง แบมเห็นว่ายายแมวเข้าไปทำอะไรลับๆลอๆในห้องนอนของฟางไม่รู้จึงไปบอกฟางแต่ฟางกับไม่เชื่อและไล่แบมไปทันที)

                เมื่อฟางต้มสุมนไพรเสร็จฟางก็ยกมาบนเรือนใหญ่ที่คุณพิม จินนี่นั่งอยู่บนเรือนแต่จินนี่กับมีอาการแพ้ท้องอย่างหนักคุณพิมจึงขอให้ฟางนำสมุนไพรที่ต้มมาให้จินนี่กินแทนที่ตัวเองจะกิน ฟางจึงรินสมุนไพรใส่ถ้วยให้จินนี่กิน เมื่อจินนี่กินเข้าไปได้สักพักนึงก็มีอาการปวดท้องแล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือด คุณพิมจึงให้ไปตามหมอมา สักพักคุณหลวงกับมาจากราชกาลคุณพิมจึงรีบไปบอกคุณหลวงทันที ตกค่ำหมอก็บอกว่าจินนี่นั้นแท้งลูกคุณหลวงรู้ก็เสียใจมาก

พิม – คุณพี่ค่ะแม่จินนี่เป็นยังไงบ้างค่ะ

ป๊อป – แม่จินนี่ปลอดภัยแต่ลูก

พิม – คุณพระช่วย

ป๊อป – บอกข้ามาใครเอาสมุนไพรให้แม่จินนี่กิน!!

ฟาง – เออะ! อิฉันเองเจ้าค่ะ แต่ตอนแรกอิฉันตั้งใจจะต้มให้คุณพิมไม่ได้ให้นังจินนี่กินเจ้าค่ะ

แมว – อ่อนี่หมายความว่าถ้าคุณพิมเธอรับประทานยาเข้าไปมิต้องกระอักเลือดแบบคุณจินนี่เหรอตาย ตาย ตาย ตายบ่าวไม่อยากจะเชื่อเลยเจ้าค่ะ

ป๊อป – นังฟางนี่เอ็งคิดร้ายต่อคุณพิมกระนั้นรึ

ฟาง – ป่าวเจ้าค่ะ

พิม – คุณพี่ค่ะฟางไม่มีทางคิดร้ายต่อน้องหรอกค่ะ

ป๊อป – ก็แล้วมันเป็นแบบนี้ได้อย่างไร

ฟาง – ใช่แล้วเจ้าคะอินังแบมเจ้าค่ะ อินังแบมมันต้องคิดร้ายต่อคุณพิมเจ้าค่ะ

ป๊อป – แล้วนังแบมมันเกี่ยวอะไรด้วย

ฟาง – มันเป็นคนเอาสมุนไพรให้อิฉันเจ้าค่ะ

                คุณหลวงจึงพาคุณพิม แม่จินนี่และฟางมาที่เรือนทาส ทุกคนต่างไหว้คุณๆด้วยความเคารพ

แบม – บ่าวสาบานได้นะเจ้าค่ะสมุนไพรที่บ่าวให้ฟางไปมันเป็นสมุนไพรบำรุงจริงๆเจ้าค่ะ

ป๊อป – เอ็งแน่ใจรึ

แบม – เจ้าค่ะ

เควิน – ขอรับ กระผมเป็นคนเอาสมุนไพรมาให้แบมเองที่เหลือยังตั้งอยู่บนเตาอยู่เลยขอรับ

ป๊อป – ถ้าเอ็งสองคนยืนยันอย่างนี้งั้นกินให้ข้าดู รึว่าเอ็งไม่กล้า

เควิน – กล้าขอรับ! (เควินและแบมจึงไปตักสมุนไพรในหม้อมาและทำท่าจะกินแต่คุณหลวงกับ)

ป๊อป – เดี๋ยว! ไม่ใช่หม้อนี่เอ็งต้องไปต้มมาใหม่แล้วกินให้ข้าดู

                มดที่นั่งอยู่ในเรือนกับต๋วนก็ลุกออกเดินมาข้างนอก

ต๋วน – เฟย์เอ้ย! เอ็งต้องช่วยพ่อกับแม่เอ็งให้ปลอดภัยนะเฟย์ อ้าวนังมดหายไปไหนละเนี่ยะ

                แบมที่ต้มยาใหม่พึ่งเสร็จก็รินยาลงถ้วยแล้วกินให้คุณหลวงดูพร้อมกับเควินแต่ก็ไม่เป็นอะไร

พิม – คุณพี่ค่ะมันสองคนไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนะค่ะ

ป๊อป – แล้วสมุนไพรที่แม่จินนี่กินเข้าไปอ๊ะ มันจะเป็นสมุนไพรพิษไปได้ยังไร

จินนี่ – หรือว่า!! สมุนไพรถูกเปลี่ยน

ป๊อป – ถูกเปลี่ยนเหรอ (คุณหลวง คุณพิม ร่วมถึงจินนี่และยายแมวหันมาทางฟางทันที)

ฟาง – อ๊ะ อิ อี ฉัน!!


ตอนที่12 มาแล้วนะค่ะ ฝากเม้นฝากโหวตด้วยยังมีคนติดตามอยู่ไหมหน๋อ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา