รอยรัก รอยบาป

ย้อนนิดนะค่ะ J

แบมที่ต้มยาใหม่พึ่งเสร็จก็รินยาลงถ้วยแล้วกินให้คุณหลวงดูพร้อมกับเควินแต่ก็ไม่เป็นอะไร

พิม – คุณพี่ค่ะมันสองคนไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนะค่ะ

ป๊อป – แล้วสมุนไพรที่แม่จินนี่กินเข้าไปอ๊ะ มันจะเป็นสมุนไพรพิษไปได้ยังไร

จินนี่ – หรือว่า!! สมุนไพรถูกเปลี่ยน

ป๊อป – ถูกเปลี่ยนเหรอ (คุณหลวง คุณพิม ร่วมถึงจินนี่และยายแมวหันมาทางฟางทันที)

ฟาง – อ๊ะ อิ อี ฉัน ไม่ได้ทำนะเจ้าค่ะ!!

จินนี่ – ข้าไม่เชื่อ เอ็งเกลียดหน้าข้าแค่ไหนทุกคนก็รู้ดีไม่ดีครั้งนี้เอ็งอาจจะกำจัดทั้งข้าแล้วคุณพิมก็เป็นได้

ฟาง – ไม่จริงนะเจ้าค่ะคุณพิม อิฉันไม่เคยอะไรอย่างนั้นนะเจ้าค่ะ อิฉันไม่เคยคิดอะไรอย่างนั้นนะเจ้าค่ะ

มด – สมุนไพรพิษ สมุนไพรพิษ!!

แบม – พี่มด

เควิน – มด!

มด – สมุนไพรพิษ! สมุนไพรพิษ

แบม – มันไม่ใช่จ๊ะพี่มด มันไม่ใช่

ต๋วน – มด มานี่มด!

จินนี่ – เห็นไหมเจ้าค่ะ ขนาดคนบ้ายังรู้เลยอ๊ะต้องเป็นนังฟางแน่เลย ที่หมายเอาชีวิตอิฉันอ๊ะ

พิม – นี่มันจะเป็นไปได้ยังไงแม่จินนี่

จินนี่ – อิฉันเชื่อว่าเป็นไปได้เจ้าค่ะ

ฟาง – ข้าไม่ได้ทำอะไรเอ็งจริงๆนะนังจินนี่

จินนี่ – งั้นเอ็งกล้าให้ข้าค้นห้องเอ็งรึป่าวละ

ป๊อป – ว่าอย่างไรนะนังฟาง เอ็งกล้าให้ค้นห้องเอ็งไหม

ฟาง – กล้าเจ้าค่ะ!! (จากนั้นทุกคนก็ไปค้นห้องของฟางก็เจอเข้ากับห่อสมุนไพร จินนี่ท่าให้ฟางต้มกินให้ตัวเอ็งดูฟางก็รับคำไปต้มทันที เมื่อฟางต้มแล้วกินให้ดูสักพักฟางก็ปวดท้องแล้วอาเจียนออกมาคุณหลวงโกรธมากเพราะไม่นึกว่าฟางจะใจร้ายใจดำขนาดนี่ สั่งให้เควินไปนำหวายมาเฆี่ยนฟางให้ตายแต่เควินไปขอร้องไห้คุณหลวงจึงเฆี่ยนเองระหว่างที่คุณหลวงเฆี่ยนนั้น ฟางมองตาอย่างเคลียดแค้นอาฆาต เควินร้องไห้และบอกว่าจะเฆี่ยนเองสักพักผมต้องมา พอเช้าวันรุ่งขึ้นฟางนอนสลบไป บ่าวไพร่นั่งร้องไห้ คุณหลวงให้นำฟางไปทิ้งไว้ ในป่าแถวแม่น้ำ แบมคิดว่าตกค่ำจะมาช่วยฟางไว้)

                ตกค่ำฝนตกหนักฟางฝื้นขึ้นมา

ฟาง – ลูกแม่ ลูกไม่อยู่กับแม่แล้ว ข้าขอตั้งจิตอธิฐานเกิดชาติหน้าฉันท์ใด ขอให้ ข้า เกิดมา มีอำนาจ วาสนา มีบุญหนัก ศักดิ์ใหญ่เหนือกว่า พวกเอ็งทุกคน ข้าขอสาบาน ไม่ว่าอีกกี่ภพ กี่ชาติ ข้าจะ จองเวรจองกรรม อาฆาตพยาบาท จะจองล้าง จองผลาญพวกเอ็ง ให้ถึงที่สุด อินังแบม หลวงภาณุเอ็ง สองคนต้องตาย!! ด้วยน้ำมือข้า!!

                เมื่อฟางตั้งจิตอธิฐานเสร็จฟ้าก็อร้องดังลั่นแล้วฟางนั้นก็สิ้นใจทันที แบมเควินที่วิ่งมาก็ไม่ทันที่จะช่วย คุณหลวงที่ตามมาจะขอดทษฟางก็ไม่ทันเสียแล้ว คุณหลวงให้คนน้ำศพของฟางไปฝั่งไว้ใต้ต้นปีบ

                ยายแมวก็หลุดปากออกมาท่าคุณหลวงรู้ความจริงทั้งหมดมันจะเป็นยังไง คุณพิมเมื่อเห็นยายแมวพูดแบบนั้นก็คิดแผนกำจัดยายแมวโดยออกอุบายว่าจะกลับบ้านจึงเดินไปในป่าขณะฝนตกแล้วทำร้ายยายแมวถึงชีวิตแล้วเดินกลับเรือนทันที ระหว่างนั้นจินนี่ที่ยังไม่หลับก็เห็นเข้าแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เช้าวันรุ่งขึ้นจึงเดินไปดูห้องยายแมว แล้วคิดว่าถ้ายายแมวกลับไปแล้วทำไมข้าวของยังไงก็ต้องเงียบไว้เพราะว่า น่าจะใช่อย่างที่ตัวเองคิดไว้ สักพักก็มีข่าวมาถึงคุณพิมว่าเจ้าคุณพ่อของตัวเองตายแล้วก็ร้องออกมาทันทีแล้วก็ไปร่วมงานศพและขอไม่ให้คุณหลวงมีหญิงคนอื่น เผื่อลูกของตัวเองที่กำลังจะเกิดมา คุณหลวงก็รับปากสัญญาว่าจะไม่มีหญิงอื่นอีก

                หลายเดือนต่อมาแบมคลอดลูกออกมาเป็นผู้ชาย เควินตั้งชื่อลูกให้ว่า “โทโมะ” ไม่นานต่อมาคุณพิมก็คลอดลูกเช่นกัน คุณหลวงได้ตั้งชื่อลูกให้ว่า หนูแก้ว ชื่อจริงชื่อจริญญา

พิม – คุณพี่ค่ะลูกของเราเป็นยังไงมั้งค่ะ

ป๊อป – น่าเกลียดน่าชังเชียวจ๊ะ

พิม – ขอน้องกอดลูกหน่อยสิค่ะ

ป๊อป – ได้สิจ๊ะเอาไป

พิม – ลูกแม่ ^_^ (คุณพิมเมื่ออุ้มลูกก็เห็นเข้ากับแผลเป็นที่หลังของหนูแก้ว) คุณพี่ค่ะทำไมลูกของเราถึงมีแผลเป็นตรงนี้ด้วยละค่ะ

ป๊อป – พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนแกคลอดออกมาแกก็เป็นแบบนี้แล้วอ๊ะจ๊ะ (คุณพิมก็นึกถึงตอนที่ตัวเองสกัดขาแบมล้มแล้วน้ำร้อนก็ราดลงไปที่หลังของฟาง)

(เป็นแค่เรื่องบังเอิญพิมมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ) พิมคิดในใจ

                เรือนทาสแบมนั่งพับปลาตะเพียนให้เฟย์อยู่ส่วนเควินก็กล่อมโทโมะให้นอนหลับ

แบม – ชอบไหมค่ะ

เฟย์ - ^_^ ชอบค่ะ อ้าวหลุดแล้วอ๊ะ

แบม – มาเดี๋ยวแม่ทำให้นะ โทโมะหลับแล้วเหรอจ๊ะพี่เควิน

เควิน – จ๊ะ ^_^

แบม – พี่เควิน คุณหนูแก้วอ๊ะมีแผลที่หลังเหมือนกันฟางเลยเหรอจ๊ะพี่

เควิน – จ๊ะ พี่เห็นทีเรกพี่ยังขนลุกซู่เลย

ต๋วน – ตาย! นังฟางจะกลับชาติมาเกิดว่าแบม

เควิน – ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะพี่ แต่มันก็น่าคิดนะเพราะคุณหนูแก้วให้แต่คุณพิมอุ้มไม่ยอมให้คุณหลวงอุ้มเลย

มด – พิม เห้อ พิม นังพิม

ต๋วน – ไม่มีมด ไม่มี

                เรือนใหญ่เควินและแบมมาแอบดูท่าทางคุณหนูแก้ว คุณพิมกำลังส่งคุณหนูแก้วให้คุณหลวงอุ้มแต่หนูแก้วกับร้องไห้อย่างหนัก

แบม – คุณหนูแก้วแถบไม่ให้คุณหลวงแตะเนื้อต้องตัวเลย

                สักพักคุณพิมก็ให้คุณหลวงอุ้มใหม่คุณหลวงลุกขึ้นพาไปเดินเล่นโดยคุณหนูแก้วร้องไห้ตลอด คุณหลวงอุ้มคุณหนูแก้วเดินมาจนถึงหลุมฝั่งศพของฟาง ประเดี๋ยวดอกปีบก็ล่วงลงมาใส่หน้าคุณหนูแก้ว คุณพิมเห็นดังนั้นจึงอุ้มหนูแก้วกลับขึ้นเรือนไปทันที คุณหลวงลองหลุมศพฟางแล้วก็เดินกลับตามไปทันที

ป๊อป – คุณพิม

พิม – ค่ะ

ป๊อป – คือ พี่ขออภัยคุณพิมด้วยนะ พี่ลืมไปว่าตรงนั้นเป็นที่ฝั่งศพฟางพี่ไม่ควรพาคุณพิมแล้วก็ลูกไปตรงนั้นเลย

พิม – ไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องมันก็นานมากแล้ว น้องก็ลืมๆไปแล้วละค่ะ

ป๊อป – แล้วคุณพิมมีเรื่องกังวลใจอะไรอีกรึดูท่าทางไม่ค่อยสบายใจเลย

พิม – เออะ น้องกังวลใจเรื่องคุณพี่กับหนูแก้วนะค่ะ คือน้องอยากให้คุณพี่ใช้เวลาอยู่กับหนูแก้วมากๆหน่อย หนูแก้วจะได้ไม่กลัวคุณพี่นะค่ะ

ป๊อป – พี่ก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกัน หนูแก้วเป็นลูกของพี่ พี่รักหนูแก้วดั่งแก้วตาดวงใจ พี่จะเลี้ยงดูแล้วก็ดูแลหนูแก้วอย่างใกล้ชิดคุณพิมไม่ต้องกังวลหรอกนะจ๊ะ ^_^

พิม – ค่ะ ^_^

                เช้าวันใหญ่ โฟร์นั่งร้องไห้เพราะพ่อกับแฟนตัวเองนั้นได้ตาย จินนี่จึงกลับมาร่วมงานศพ

จินนี่ – เลิกร้องไห้เถอะนะพี่โฟร์ คิดซะว่าพ่อกับพี่ทับไปดีแล้ว

โฟร์ – พี่ก็คิดอย่างนั้นนั้นและ แต่พี่สงสารลูก ลูกต้องกำพร้าพ่อ T^T เขื่อน เขื่อนของแม่ ฮื้ออ!! ชั่งน่าเวศทนาจริงๆ

จินนี่ – อย่าหาว่าฉันอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะจ๊ะพี่โฟร์ ฉันเองก็ไม่มีลูกถ้าพี่โฟร์จะลูกเขื่อนให้เป็นลูกของฉันกับคุณหลวง

โฟร์ – ไม่! พี่ไม่มีวันยอมจะให้แกพรากลูกไปจากพี่เด็ดขาด

จินนี่ – พี่โฟร์ พี่โฟร์ฟังฉันก่อนสิ ใช่ว่าฉันจะพรากลูกไปจากพี่ซะเมื่อไหร่พี่ก็ไปอยู่กับลูกไปอยู่กับฉัน ส่วนเขื่อนก็จะอยู่ในฐานะของลูกชายคุณหลวงสิ้นพ่อแล้วเราสองคนก็ไม่มีใครที่ไหนอีกฉันว่าหนทางเนี่ยะเป็นหนทางที่ดีที่สุดแล้วนะ พี่เองก็จะได้อยู่กับลูกด้วย ส่วนเขื่อนก็จะได้เป็นลูกชายคุณหลวงที่พรั่งพร้อมไปด้วยยศฐาบรรดาศักดิ์ข้าทาสบริวารดีกว่าต้องกำพร้าพ่อนี่น่า เถอะนะพี่โฟร์ไม่เห็นแก่ฉันก็เห็นแก่อนาคตของลูกเถอะ

โฟร์ – แล้วคุณหลวงจะยอมรึ?

จินนี่ – ยอมสิจ๊ะ ^_^ ก่อนมาที่นี่ฉันก็เรียนท่านแล้วนะ ท่านเองก็ยินดีด้วยพี่เองก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าท่านอย่างมีลูกชายมากแค่ไหน พี่โฟร์เชื่อฉันเถอะนะถึงเขื่อนจะเป็นลูกของฉันกับคุณหลวง ฉันก็ไม่มีวันแย่งเขื่อนมาเป็นลูกของฉันคนเดียวเด็ดขาด พี่จะได้อยู่กับลูก ส่วนลูกก็จะได้มีอนาคตที่ดี ฉันสัญญาจ๊ะ ^_^

โฟร์ – ถ้าเอ็งรับปากพี่ก็เบาใจ ได้พี่จะยกเขื่อนให้กับเอ็งกับคุณหลวง

จินนี่ – ขอพระคุณมากนะจ๊ะพี่โฟร์ ^_^ (ยกมือไหว้พี่สาวเผื่อขอบคุณ)

                จินนี่ โฟร์ พาเขื่อนกลับเมืองมกุลเทาไปหาคุณหลวง คุณหลวงดีใจอุ้มเขื่อนเล่น ดดยมีคุณพิมนั่งอุ้มหนูแก้วอยู่

ป๊อป – หนูแก้วต่อไปนี้นะ หนูก็จะมีพี่ชายและ ชื่อพี่เขื่อนอ๊ะลูก ^_^ พี่เขื่อนไปหาน้องก่อนไหม เอาแหวนไปให้น้อง เอาแหวนไปให้น้องไปลูกอ๊ะๆ ให้น้องก่อน ให้น้อง ^_^ (โฟร์และจินนี่นั่งลูกลูกชายและยิ้มแย้มอย่างมีความสุข)

                ตกค่ำ ณ ห้องนอนคุณพิม

พิม – คุณพี่จะทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาน้องเลยละค่ะ

ป๊อป – ก็พี่เห็นว่ามันไม่น่าจะเสียหายอะไร ดีซะอีกหนูแก้วแกจะได้มีพี่ชาย

พิม – แต่เขื่อนไม่ได้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเราทั้งสองคนนะค่ะ

ป๊อป – นี่เขื่อนจะเป็นเลือกเนื้อเชื้อไขของใครก็ตาม แต่นับจากวันนี้ไปเขื่อนเป็นลูกชายของพี่ คือพี่ชายของหนูแก้วแล้วพี่ก็หวังว่าเขื่อนเนี่ยะจะดูแลหนูแก้วต่อไป

พิม – ทำไมต้องดูแลด้วยละค่ะ ในเมื่อว่าเราสองคนเนี่ยะมีข้าทาสบริวารตั้งเยอะแยะ

ป๊อป – นับจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปนะ เราจะไม่มีข้าทาสบริวารอีกแล้ว

พิม – อะไรนะค่ะคุณพี่!!

 ฝากเม้นฝากโหวตด้วยนะค่ะ ^^ รักรีดเดอร์จัง