รอยรัก รอยบาป

8.6

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.36 น.

  17 ตอน
  207 วิจารณ์
  33.72K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2556 10.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                  คุณหลวงที่เดินลงจากเรือนมาตามหาฟางก็พบเข้ากับฟางและเควินแต่เข้าใจผิดจึงโกรธที่ฟางมาอยู่กับเควินตอนที่ฝนมันตก เมื่อฟางขึ้นเรือนไปคุณหลวงก็ลากฟางเข้าไปในห้อง

ป๊อป – เอ็งร้องไห้รึดีใจรึเสียนังฟาง

ฟาง – คุณหลวง

ป๊อป – ห๊ะ! ข้าถามเอ็งว่าเอ็งร้องไห้รึดีใจรึเสียใจ

ฟาง – คุณหลวงพูดเรื่องอะไรเจ้าค่ะ อิฉันไม่เข้าใจเจ้าค่ะ

ป๊อป – เอ็งนึกว่าข้าไม่รู้เหรอว่าเอ็งลงไปพลอดรักมากับไปเควินขนาดฝนฟ้าคะนองเอ็ง! ยังไม่อายฟ้าอายฝนกันบ้างนี่เอ็งคงจะเสียใจละสิท่าที่ฝนมันตกมาชะรสรักของไอ้เควินแต่เอ็งไม่ต้องกลัวหรอกนะข้าเนี่ยและจะชะรสรักของไอ้เควินมันเอ็ง!! มานี่!

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวงปล่อยนะเจ้าค่ะ

ป๊อป – ข้าไม่ปล่อย! ข้าจะทำให้เอ็งลืมไอ้เควินให้ได้มานี่

ฟาง – คุณหลวง T T อย่าทำอะไรอิฉันเลยนะเจ้าค่ะอิฉันกลัวแล้วเจ้าค่ะ (ยกมือไหว้คุณหลวง) ปล่อยอิฉันไปเถอะนะเจ้าค่ะ

ป๊อป – ขืนข้าปล่อยอะเหรอไอ้เควินมันก็สวมเขาให้ข้าอะสิเอ็งรู้ไว้นะฟางว่าข้ารักเอ็งมากแค่ไหน ข้าก็เสียมากแค่นั้นที่เอ็งพล่ำเพลอละเมอถึงแต่ไอ้เควินทั้งๆที่เอ็งเป็นเมียข้า!

ฟาง – เมีย! เมียที่คุณหลวงได้มาจากการข่มแหงรังแกเหรอเจ้าค่ะอิฉันจะบอกให้นะเจ้าค่ะ นอกจากอิฉันจะไม่เคยรักคุณหลวงแล้วอิฉันยังรังเกลียดคุณหลวงอีกด้วย อิฉันเกลียดคุณหลวงที่คุณหลวงใจร้ายใจดำข่มแหงได้แม้แต่กระทั่งคนที่ไม่มีทางสู้

ป๊อป – ฟาง! (จะเดินเข้าไปจับแขนฟาง)

ฟาง – อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวอิฉัน อิฉันรังเกลียดคุณหลวงได้ยินไหมเจ้าค่ะ อิฉันเกลียดคุณหลวง เกลียกคุณหลวง!

ป๊อป – เอ็งอย่ามาโอหังกับข้านะฟาง!! (ทำท่าจะตบฟาง)

ฟาง – ก็เอาสิเจ้าค่ะ อยากจะฆ่าจะแกงอิฉันให้ตายก็เชิญเลยดีซะอีกอิฉันจะได้ตายๆไปซะ! แล้วอิฉันก็จะตั้งจิตอธิฐานเกิดชาติหน้าฉันท์ใดขอให้อิฉันได้อยู่ร่วมเรือนเคียงหมอนกับพี่เควิน แต่กับคุณหลวงไม่ว่าจะชาติหน้าหรือชาติไหนขออย่าให้เราได้เจอะเจอกันอีกเลย! (พร้อมเดินหนีแต่คุณหลวงจับฟางไว้ได้และเหวี่ยงฟางไปที่เตียงแล้วก็...<♥_♥>)

                เช้าวันรุ่งขึ้นแบมวิ่งมาที่เรือนเพื่อจะบอกข่าวกับฟางเรื่องที่สมกับมีซึ่งเป็นพ่อและแม่ของฟางนั้นตาย ฟางเมื่อรู้ข่าวนี้ก็เสียใจมากร้องไห้กอดศพพ่อและแม่ของตัวเองคร่ำควร คุณหลวงให้เควินเอาศพสมกับมีไปจัดการตามประเพณี

                ตกค่ำฟางนั่งร้องไห้อยู่ริมน้ำแล้วคิดจะฆ่าด้วยตายโดยการกระโดดลงน้ำไปทันทีเควินที่ผ่านมาเห็นกระโดดลงไปช่วยฟางขึ้นมาได้และก็ช่วยเตือนสติไม่ให้ฟางนั้นฆ่าตัวตายเพราะมันเป็นบาป แต่ฟางนั้นยังพูดว่าแบมไม่เลิกเควินพยายามอธิบายว่าเรื่องนี้แบมไม่เกี่ยวมันเป็นความผิดของคุณพิมแต่ฟางนั้นไม่เชื่อว่าคุณพิมจะทำตัวเองและพลักเควินวิ่งหนีกลับเรือนไป

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวง คุณพิม แบมนั่งรับประทานอาหารอยู่บนเรือนใหญ่ คุณพิมลงมาส่งคุณหลวงไปทำงานและฝากให้แบมดูแลฟางในตอนที่ตัวเองไม่อยู่

                ฟางนั่งร้องไห้คร่ำครวญนึกถึงพ่อกับแม่ว่าทำไมพ่อแม่นั้นได้จากตัวเองไปอยู่ที่ท่าน้ำสักพักแบมเดินมา โดยมีคุณพิมตามมาดูอยู่ห่างๆ

แบม – ฟาง

ฟาง – มาทำไม! อินังเพื่อนทรยศ

แบม – ฟางข้ามาดีนะ ฟังข้าก่อนนะ

ฟาง – ไม่ฟัง! ความผิดที่เอ็งทำกับข้ามันมากมายจนเกินอภัย ความผิดที่เอ็งทำมันต้องตายสถานเดียว! เพี๊ยะ! (ฟางตบหน้าแบม)

                ด้านคุณพิมที่แอบดูอยู่นั้นก็ซะใจที่ฟางนั้นตบแบม

ฟาง – อย่าคิดเลยนังแบม อย่าคิดเลยว่าวันนี้เอ็งจะรอด!! (เหวี่ยงแบมลงไปในน้ำแล้วตัวเองกระโดดลงตามไป) ตายซะเถอะมานี้

แบม – อย่า!!  (ฟางกดหัวแบมลงน้ำแล้วดึงขึ้นมา)

                เรือนทาสเควินวิ่งมาถามต๋วนว่าเห็นฟางไหมแต่ต๋วนนั้นไม่เห็นว่าฟางไปไหน แต่ต๋วนนั้นไม่เห็น เควินจึงวิ่งไปหาที่แถวๆท่าน้ำก็ได้ยินเสียงแบมร้องไห้ช่วยดึงกระโดดลงไปในน้ำทันที

เควิน – ฟาง! อย่าฟาง! ฟาง!

ฟาง – พี่เควินอย่ามายุ่ง! เอามันมานี้!

เควิน – ฟางหยุด! พี่ต้องยุ่งฟางเพราะพี่ไม่อยากเห็นเอ็งฆ่าใครตายฟาง โดยเฉพาะคนคนนี้เพื่อนรักของเอ็ง แบมมันกำลังท้องอยู่นะฟาง!

ฟาง – ท้องสิดี! - -* มันจะได้ตายไปพร้อมกับลูกของมัน

เควิน – ฟาง! พี่ไม่คิดเลยนะว่าเอ็งจะทำได้ขนาดเนี่ยะ!

ฟาง – ถ้าฉันใจร้ายใจดำแล้วสิ่งที่มันทำกับฉันละเรียกว่าอะไร มันทำร้ายฉันแต่พี่กับเข้าข้างมันเป็นห่วงมันพี่ทำอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรพี่เควิน!!

เควิน – ก็พี่ไม่อยากเห็นขาดสติโง่เคลา ยอมให้คนอื่นจูงจมูก

ฟาง – ไม่มีใครจูงจมูกฉันทั้งนั้น คนที่เลวคนที่มันทำร้ายฉันคืออินังคนนี้ (บุกเข้าทำร้ายแบมแต่เควินช่วยไว้)

เควิน – ฟาง ฟาง!

แบม – ฟาง ฟาง ฟางฟังข้าก่อนนะ ข้าไม่เคยคิดทำร้ายเอ็งเลยนะฟาง T^T

ฟาง – ไม่ ข้าไม่ฟัง! คิดว่าข้าไม่รู้เหรออินังแบมเอ็งอยากให้ลูกเอ็งสบายตัวเอ็งสบายอ็งถึงได้ทำร้ายข้านี้เอ็งคงอยากแข่งบุญแข่งวาสนากับข้าละสิ ได้! ข้าจะแข่งกับเอ็งทุกอย่างข้าจะเป็นเมียคุณหลวงมีลูกกับคุณหลวงอยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างข้ากับเอ็งใครมันจะได้ดีกว่ากัน ส่วนพี่เควิน! พี่กับฉันนับจากวันนี้เราขาดกัน!!(พูดจบแล้วเดินหนีไปทันที)

แบม – เดี๋ยว ฟาง ฟาง ฟางฟังข้าก่อน T^T

เควิน – แบม แบม ฟังพี่ขืนเอ็งตามไปเอ็งได้ตายแน่แบม

แบม – ฉันยอมตายจ๊ะพี่เควิน ฉันอยากให้ฟางอ๊ะฟังฉันก่อน ฉันไม่อยากให้ฟางเกลียดฉันนนน!! T^T

เควิน – แบม แบมขืนเอ็งตามไปนะเอ็งได้ตายป่าวๆแน่ตอนเนี่ยะเอ็งต้องตั้งสติเอ็งต้องเอาตัวเองให้รอดพราะตอนเนี่ยะเอ็งกำลังมีลูกนะ (แบมจึงหยุดและเชื่อเควิน)

                บนเรือนคุณพิมเสียดายที่เควินเข้ามาเสียก่อนไม่งั้นแบมกับลูกอาจจะตายไปแล้วก็ได้ จึงเจ็บใจเล็กน้อย และคิดแผนว่าจะบอกเรื่องเควินกับแบมให้คุณหลวงฟัง

                ตกค่ำฟางนั่งร้องไห้อยู่ในห้องคุณหลวงก็เดินเข้ามา

ป๊อป – ฟาง เอ็งหยุดร้องไห้เถอะนะ ข้าเห็นน้ำตาเอ็งแล้วหัวใจข้าจะขาดร่อนๆ ข้าขอโทษนะฟางที่ข้าต้องทำร้ายหัวใจของเอ็ง แต่เอ็งรู้ไว้เลยนะว่าข้าเนี่ยรักเอ็งมาก รักเอ็งจริงๆนะฟาง

ฟาง – คุณหลวงพูดจริงนะเจ้าค่ะ

ป๊อป – จริงสิ

ฟาง – งั้นคุณหลวงสัญญากับอิฉันนะเจ้าค่ะ ว่านับจากนี้ไปคุณหลวงห้ามไปมีใครอื่นอีกแล้วก็ห้ามทำให้คุณพิมท่านเสียใจอีก

ป๊อป – ข้าสัญญา ข้าจะไม่มีใครอื่นอีกแต่ไม่ใช่เพื่อคุณพิมนะแต่เพื่อเอ็งฟาง ข้ารักเอ็งมากนะ (คุณหลวงโผล่เข้ากอดฟาง)

(ข้าจะทำให้เอ็งเจ็บปวดเหมือนกับข้าอินังแบม!)

                หน้าเรือนคุณพิมนั่งคิดเรื่องที่คุณหลวงมาเล่าเรื่องฟางว่าสงสารฟาง แล้วนั่งร้องไห้เรื่องที่ต้องมากำจัดสาวๆบนเรือนแล้วคิดจะกำจัดแบมให้ออกไปโดยเร็วที่สุด

                เช้าวันรุ่งขึ้นบนเรือนใหญ่นั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา คุณหลวง คุณพิม แบม และฟาง แต่ฟางนั้นไม่ทานอาหารเพราะเหม้นกินอาหารทำให้คุณหลวงสงสัยว่าฟางนั้นจะท้องและให้เควินไปตามหมอฝรั่งมา สักพักหมดฝรั่งก็มาตรวจฟางแล้วบอกกับคุณหลวงว่าฟางนั้นท้องทำให้คุณหลวงดีใจเป็นอย่างมาก แต่คุณพิมนั้นกับแค้นใจมากที่ฟางนั้นท้องและคิดแผนให้แบมนั้นไปทำแกงเรียงให้ฟางกิน แบมจึงไปทำแกงเรียง ระหว่างทำนั้นฟางเดินเข้ามาหาเรื่องแบมแล้วเดินออกไป แบมจึงเดินตามไป เมื่อได้โอกาสคุณพิมจึงให้ยายแมวเอาสมุนไพรพิษไปใส่ในหม้อแกง

แบม – ฟาง ฟาง เอ็งฟังข้าก่อนนะ ฟางเดี๋ยวสิฟาง ฟางเอ็งฟังข้าก่อนนะ (จับแขนฟางไว้)

ฟาง – ก็เพราะว่าข้าฟังเอ็งไม่ใช่รึชีวิตข้าถึงได้เจ็บปวดแบบนี้

แบม – แล้วเอ็งคิดว่าข้าไม่เจ็บ ข้าไม่ปวดเหรอ ข้าเนี่ยะเจ็บ แล้วก็ปวดทุกครั้งที่เอ็งมาต่อว่าข้าว่าข้าเป็นคนเลวคนทรยศทั้งๆที่ข้าไม่เคยคิดจะทำอะไรเอ็งเลย ฟาง! เอ็งเชื่อข้าเถอะนะเราสองคนอะเป็นเพื่อนรักกันนะฟาง

ฟาง – ก็เพราะว่าเอ็งเป็นเพื่อนรักข้า เป็นเพื่อนรักคนเดียวในชีวิตที่ข้ามี ข้าถึงได้เจ็บปวดเป็นร้อยเป็นพันเท่าทบทวี แต่สิ่งที่เอ็งตอบแทนข้ามันคือความเจ็บปวดในชีวิตข้าทั้งปวง

แบม – ฟาง ข้าเสียใจจริงๆนะ แล้วเอ็งจะให้ข้าทำอย่างไรเอ็งถึงจะเชื่อข้าเอ็งจะให้ข้าทำอย่างไรเอ็งถึงจะให้อภัยข้าฟาง ห๊ะ!จะให้ข้าทำอย่างไร จะให้ข้าทำอย่างไร

ฟาง – เอ็งอยากให้ข้าเชื่อเอ็งจริงๆเหรอ

แบม – จริงสิ! ข้าพร้อมที่จะทำทุกอย่าง

ฟาง – กราบเท้าข้าสิ! แล้วข้าจะให้อภัยเอ็ง

แบม – O_O ได้T^T ถ้ามันจะแลกกับความศูนย์เสียของเอ็ง ข้าทำได้ฟาง T^T (แบมก้มลงกราบเท้าฟางตามที่ฟางบอก ฟางที่เห็นว่าแบมนั้นยอมกราบเท้าตัวเอ็งก็ร้องไห้ แต่ก็นึกถึงตอนที่แบมมาบอกตัวเองวันนั้นจึงโกรธเหยียบเท้าแบม) โอ้ย! ที่มันอะไรกันฟาง T^T

ฟาง – ก็หมายความว่าข้าไม่เชื่อเอ็งนะสิลองเอ็งกล้ากราบเท้าข้าแล้วก็ไม่มีอะไรที่เอ็งจะทำไม่ได้อีกแล้วนี่เอ็งคงกลัวละสิว่าข้าจะให้คุณหลวงไล่เอ็งกับลูกกลับไปเป็นทาสเหมือนเดิมเพื่อความอยู่รอดของตัวเอ็งแล้วเอ็งทำได้ทุกอย่างจริงๆ ข้าละสังเวสเอ็งจริงๆ อินังแบม!!

แบม – ฟาง ฟาง

ฟาง – อย่ามาแตะข้า!! (เดินกลับเรือนใหญ่ไปทันที)

                แบมตกหม้อแกงมาคุณพิมที่ดักรออยู่นั้นก็ดีใจ แต่ระหว่างนั้นมดเดินมาก็จะทำร้ายพิมแบมจึงเข้ามาช่วยเลยทำหม้อแกงหกหล่นเหลืออยู่ไม่มาก คุณพิมจึงให้ฟางกินก่อนแบมก็ไม่ขัดอะไรจึงให้ฟางกิน เมื่อฟางกินเข้าไปก็รู้สึกปวดท้องแล้วอาเจียนเป็นเลือดคุณหลวงเมื่อเห็นดังนั้นก็ให้เควินไปตามหมอฝรั่งมาเพื่อตรวจอาการของฟาง แล้วบอกกับคุณหลวงว่าฟางนั้นแท้ง

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวงบอกกับฟางว่าลูกไม่ได้อยู่กับเราแล้ว ฟางเอรู้ดังนั้นจึงวิ่งออกมาหาคุณพิม

ฟาง – คุณพิม คุณพิม T^T ฮื้อ คุณพิมเจ้าข๋า

พิม – เกิดอะไรขึ้นเหรอฟาง

ฟาง – บ่าวไม่มีลูกแล้วเจ้าค่ะคุณพิม ฮึก บ่าวไม่มีลูกแล้ว T^T ลูกบ่าวตายไปแล้วเจ้าค่ะ ฮือ ฮื้อ

พิม – เกิดอะไรขึ้นค่ะคุณพี่

ป๊อป – ฟางตกเลือด

พิม – ทำไมละค่ะ

ป๊อป – พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่หมอบอกว่า ฟางได้รับพิษบางอย่างจากอาหาร

แมว – เอ่อหรือว่า!

พิม – หรือว่าอะไรยายแมว

แมว – แกงเรียงนังแบมเจ้าค่ะ

ป๊อป – นี่ยายแมวเอ็งหมายความว่าไง

แมว – บ่าวพูดถึงว่านังแบมมันอาจจะเอายาพิษใส่ในแกงเรียงก็ได้เจ้าค่ะ

ฟาง – จริงสิ อินังแบม!! (ฟางจึงลุกไปหาแบมทันที)

                แบมคุยอยู่กับเควินเรื่องที่ฟางนั้นตกเลือดอยู่ฟางก็วิ่งเข้ามาหาเรื่องทันที

ฟาง – มาพลอดรักกันอยู่นี้เอง เพี๊ยะ!

แบม – โอ้ย!

เควิน – นี่มันอะไรกันฟาง

ฟาง – ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ อินังแบมมันทำข้าตกเลือด

แบม – ข้าไม่ได้ทำนะ ข้าไม่ได้ทำนะฟาง

ฟาง – ไม่ได้ทำอะไร เอ็งเอาสมุนไพรพิษใส่ในหม้อแกงให้ข้ากินเอ็งคงกลัวใช่ไหมละว่าลูกของข้าออกมาแล้วจะได้ดิบได้ดีกว่าเอ็งเอ็งถึงได้ทำกับข้าแบบนี้

แบม – ข้าไม่

ฟาง – อินังแบม! เอ็งจะจองเวรจองกรรมจองล้างจองพลานข้าไปถึงไหนอินังคนสาระเลว ตายซะเถอะ (ตรงเข้าบีบคอแบม เควินที่ยืนอยู่นั้นก็ช่วยแบมแต่ดันไปพลักฟางล้มไปต้องเท้าคุณหลวงที่เดินตามมา)

ป๊อป – ไอ้เควิน! ไอ้ชั่วเอ็งทำเมียกู (เดินเข้าไปตบเควินทันที) นี่ถ้าฟางเป็นอะไรไปนะเอ็งตายแน่ไอ้เควิน

เควิน – คุณหลวงขอรับกระผมไม่ได้ตั้งใจ

พิม – ไม่ได้ตั้งใจอะไรก็เห็นอยู่ชัดๆว่าเอ็งอะช่วยนังแบมทั้งๆที่เอ็งก็รู้อยู่แล้วว่านังแบมเป็นตัวต้นเหตุทำให้ฟางต้องตกเลือด

แบม – บ่าวไม่ได้ทำนะเจ้าค่ะ

ป๊อป – เอ็งนะเหรอไม่ได้ทำ หมอฝรั่งเข้ามาบอกข้าว่าฟางกินอาหารที่มีพิษเข้าไปแล้วอาหารที่มีพิษมื้อสุดท้ายที่ฟางกินเข้าไปก่อนที่จะเสียลูกอ๊ะ ก็คือแกงเรียงที่เอ็งทำนังแบม!!

แบม – บ่าวไม่ได้ทำจริงๆนะเจ้าค่ะ T^T บ่าวไม่ได้ทำเจ้าค่ะคุณหลวง

พิม – ถ้าเอ็งไม่ได้ทำแล้วใครทำ แกงหม้อนั้นอ๊ะเอ็งก็เป็นคนต้มแล้วเอ็งก็เป็นคนยกมา นี่ถ้ามดไม่ทำหกไป ป่านเนี่ยะฟางคงตายไปและ

เควิน – คุณพิมขอรับแต่กระผมมั่นใจว่าแบมไม่มีทางทำอะไรเพื่อนรักอย่างฟางเด็ดขาด

ป๊อป – มันออกรับแทนกันอย่างนี้เลยเหรอ ข้าชักไม่แน่ใจแล้วว่าเอ็งสองคนนี้มันยังไงกันแน่เนี่ยะ

แบม – นี่คุณหลวงหมายความว่ายังไรเจ้าค่ะ

ป๊อป – นี่เอ็งนึกว่าข้าไม่รู้เหรอว่าความสัมพันธ์ของเอ็งมันเป็นยังไง ดีไม่ดีนะลูกในท้องเอ็งอาจจะไม่ใช่ลูกข้าก็ได้

เควิน แบม – คุณหลวง

เควิน – แต่ แต่กระผมสาบานได้นะขอรับแบมเป็นเมียคุณหลวงกระผมไม่เคยทำอะไรแบมเลย ถ้าคุณหลวงไม่เชื่อจะฆ่ากระผมให้ตายก็ได้ขอรับ

ป๊อป – ยอมตายเชียวรึ นี่เอ็งห่วงนังแบมขนาดเนี่ยถึงขนาดแลกชีวิตแกได้เลยเหรอ

แบม – ฮึก! บ่าวสาบานได้เจ้าค่ะ T T บ่าวไม่เคยทรยศคุณหลวงเลยเจ้าค่ะ บ่าวไม่เคยทรยศเลย

ป๊อป – ข้าไม่เชื่อ

เควิน – แบม

ป๊อป – ถ้าไม่อย่างนั้นอ๊ะเอ็งจะใส่สมุนไพรพิษมาให้ฟางกินทำไม นี่เอ็งคงกลัวละสิว่าถ้าฟางมีลูกกับข้า ข้าจะรักลูกฟางมากว่าลูกเอ็งอ๊ะ

เควิน – คุณหลวง!

ป๊อป – นังสาระเลวจิตใจเอ็งมันชั่งต่ำช้าซะเหลือเกิน ไสหัวเลย ต่อไปเนี่ยะเอ็งไม่ใช่เมียของข้าอีกต่อไป!!

แบม – คุณหลวง! ฮึอ ฮื้อ

ป๊อป – ไป๊!! ไอ้เควินถ้ามรึงห่วงแล้วก็รับนังแบมมากละก็ดูแลลูกในท้องมันให้ดีแล้วกันเพราะข้าไม่แน่ใจเหมือนกันว่าลูกในท้องอ๊ะจะเป็นลูกเอ็งหรือว่าลูกข้า!!

เควิน – คุณหลวง O_O

แบม – คุณหลวง T^T (คุณหลวงพูดเสร็จก็เดินไปทันทีโดยพาฟางไป) คุณพิมอีกแล้วใช่ไหมเจ้าค่ะที่เป็นคนทำร้ายฟางอ๊ะ

พิม – ถ้าใช่แล้วจะทำไม

เควิน – คุณพิมกระผมจะเรียนคุณหลวง

พิม – โถ่! แกคิดเหรอว่าคุณหลวงอ๊ะเขาจะเชื่อน้ำหน้าอย่างแก โอ้ย หึ นังแมวอย่างอยากจะหัวเราะให้ฟันล่วง หึหึ

แมว – บ่าวก็เหมือนกันเจ้าค่ะอยากจะให้หัวเราะให้ฟันล่วง 555

แบม – ถ้าจะไม่อยากแก่ตายนะยายแมว

เควิน – อย่านะแบม

พิม – นี่! ถ้าเอ็งสองคนทำอะไรคนของข้าแม้แต่นิดเดียวได้ตายตรงนี้แน่

แบม – ตั้งแต่เกิดมา บ่าวไม่เคยเจอคนที่ร้ายกาจเท่ากับคุณพิมมาก่อนเลยนะเจ้าค่ะ

พิม – หึ นั้นเอ็งก็มองข้าซะให้เต็มตา (จับคางแบมแล้วพลักล้มลงทันที) แล้วก็ฟังไว้ด้วยนะว่าอีกไม่นานเพื่อนรักของเอ็งจะไม่มาเป็นหอกข้างแคลกทิ่มแทงหัวใจข้าแล้ว!!~  ยายแมวขึ้นบ้าน!! (พร้อมเดินไปทันที)

                ตกค่ำฟางมาขอโทษคุณหลวงที่ตัวเองนั้นรักษาลูกไว้ไม่ได้คุณหลวงไม่ได้โกรธอะไรเพราะมันเป็นเพราะแบม ตามที่คุณพิมอยากให้เป็น

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณพิมกับยายแมวยุยงเรื่องแบมกับเควินแล้วให้ฟางไปดู ฟางจะได้ตัดใจจากสองคนนั้นฟางฟางจึงไปดูตามคำของคุณพิมและยายแมวก็เห็นเข้ากับเควินที่ดูแลแบมอย่างดีทำให้ฟางเสียใจแล้วรีบเดินกับเรือนใหญ่ทันที

ตกค่ำแบมนั้นคลอดลูกออกเป็นเป็นผู้หญิง และตั้งชื่อให้ลูกสาวคนแรกว่า “เฟย์” คุณพิมเมื่อรู้ข่าวว่าแบมคลอดจึงมาสั่งเควินว่าไม่ต้องให้ลูกสาวขึ้นไปวิ่งเล่นบนเรือนให้ลำคาญสายตา

เช้าวันรุ่งขึ้นฟางรู้สึกเวียนหัวคุณหลวงจึงคิดว่าฟางนั้นจะท้อง ฟางก็คิดว่าน่าจะใช่เพราะว่าเลือดไม่มาสองเดือนแล้ว ตกค่ำคุณหลวงนั้นนั่งคุยกับฟางอยู่หน้าเรือน

ป๊อป – ข้าจะตั้งชื่อลูกข้าว่าหนูแก้ว!! ^^

ฟาง – ไม่ได้นะเจ้าค่ะคุณหลวงโบราณท่านถือว่าห้ามตั้งชื่อลูกไว้ก่อน

ป๊อป – โถ่ ข้าล้อเอ็งเล่นหรอกนะ ^^ ฟางเอ็งรักข้าบ้างไหม

ฟาง - ...

ป๊อป – ไม่เป็นไรข้ารักเอ็งคนเดียวก็ได้แต่เอ็งรู้ไว้นะฟางว่าข้ารักเอ็งมากจริงๆ (แล้วนั้นคุณพิมก็มาได้ยินแล้วจึงทำให้คุณพิมนั้นเจ็บใจ คิดว่าทำไมตัวเองนั้นไม่ท้อง เห็นแต่คนอื่นท้องๆๆๆ และคิดที่จะกำจัดฟาง)

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวงไปราชกาลที่ต่างจังหวัด เหลืออยู่แต่คุณพิม ฟาง แต่ฟางนั้นแพ้ท้องมากคุณพิมจึงให้แบมไปต้มยามาให้ฟางกินโดยให้ยายแมวไปดูแบมไม่ให้ขาดสายตา สักพักหลังจากแบมต้มยาเสร็จก็ดำขึ้นมาบนเรือนใหญ่ โดยมีต๋วนแอบดูอยู่ใต้เรือน คุณพิมสกัดขาแบมจนล้มทำหม้อยาที่ร้อนจัดนั้นหกใส่หลังฟาง

ฟาง – โอ้ย อ๊ายยยยยยย!! กรี๊ดดดด!! คุณพิม!!

พิม – เป็นยังไงบ้าง ตายแล้วเนื้อเอ็งต้องหลุดแน่ๆเลยอ๊ะ นี่นังแบมเอ็งทำอย่างนี้ได้ยังไงเอาสมุนไพรร้อนๆมาเท่ใส่นังฟางได้ยังไง

แบม – ฉันไม่ได้ตั้งใจนะฟาง ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ (ฟางพลักแบมนอนลงกลับพื้น)

ฟาง – อินังแบมเอ็งจงใจแกล้งข้าเอ็งเจอดีแน่ (ฟางถีบแบมล้มนอนกลับพื้นแล้วขึ้นคร่อมร่างของแบม เพี๊ยะ พร้อมตบหน้าแบมไป)

พิม – ฟาง ฟางพร้อมแล้วหยุดฟาง

ฟาง – อย่าเจ้าค่ะคุณพิม เอ็งทำให้ข้าต้องเจ็บปวด (จับผมแบมไว้) ข้าจะทำให้เอ็งเจ็บแสบกว่าข้าเป็นสิบเป็นร้อยเท่า! (ฟางลุกไปหยิบหม้อต้มยาร้อนๆมาทาบที่หน้าของแบมทำให้แบมนั้นร้องโอดโอยเสียงดังลั่น)

ฟาง – สมน้ำหน้า ถ้าข้าเป็นแผลเอ็งก็ต้องเป็นด้วย อิเพื่อนทรยศ (เขวี่ยงหม้อยาใส่แบมแล้วเดินเข้าห้องไป) โอ้ย!

พิม – ยายแมวไม่รู้ว่าฟางเป็นยังไงบ้างไปหาสมุนไพรมาทำแผลเร็ว

แมว – เจ้าค่ะ หึหึ

แบม – บ่าวไม่คิดเลยนะเจ้าค่ะว่าคุณพิมจะทำกับพวกเราได้ถึงเพียงนี้ ก็เพราะพวกเอ็งอ๊ะมาแย้งผัวข้ามันคงไม่ผิดหรอกกระมั่ง ที่เมียหลวงอย่างข้าจะหาทุกวิถีทางที่จะทำให้พวกเมียน้อยหน้าด้านอย่างพวกเอ็งต้องกระเด็นออกไป แล้วก็จำใส่หัวของเอ็งไว้ด้วยนะเกิดชาติหน้าฉันท์ใดอย่าได้เกิดมาเป็นเมียน้อยอีก!! (พูดเสร็จก็เดินหนีไปต๋วนที่แอบดูอยู่ก็เดินมาปลอบใจแบมทันที ต๋วนก็พาแบมมาที่เรือนทาสแล้วก็ไม่คิดเช่นเดียวกันว่าคุณพิมจะเป็นคนแบบนี้แล้วยังคิดสงสารฟางที่วันข้างหน้าไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง)

                ตกค่ำฟางฝันว่ามีคนมาเดินอยู่ในห้องจึงเดินตามออกมาตรงบันไดหน้าเรือนแล้วก็ถูกพลักตกบันไดลงมา ซ้ำยังถูกบีบคออีกและคนนั้นก็เป็นคุณพิม ฟางจึง...


 

ฝากด้วยน๊า ^^ ตอนหน้าฟางจะโดนใส่ร้ายแล้วนะค่ะ ^_^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา