รอยรัก รอยบาป

                  คุณหลวงที่เดินลงจากเรือนมาตามหาฟางก็พบเข้ากับฟางและเควินแต่เข้าใจผิดจึงโกรธที่ฟางมาอยู่กับเควินตอนที่ฝนมันตก เมื่อฟางขึ้นเรือนไปคุณหลวงก็ลากฟางเข้าไปในห้อง
ป๊อป – เอ็งร้องไห้รึดีใจรึเสียนังฟาง
ฟาง – คุณหลวง
ป๊อป – ห๊ะ! ข้าถามเอ็งว่าเอ็งร้องไห้รึดีใจรึเสียใจ
ฟาง – คุณหลวงพูดเรื่องอะไรเจ้าค่ะ อิฉันไม่เข้าใจเจ้าค่ะ
ป๊อป – เอ็งนึกว่าข้าไม่รู้เหรอว่าเอ็งลงไปพลอดรักมากับไปเควินขนาดฝนฟ้าคะนองเอ็ง! ยังไม่อายฟ้าอายฝนกันบ้างนี่เอ็งคงจะเสียใจละสิท่าที่ฝนมันตกมาชะรสรักของไอ้เควินแต่เอ็งไม่ต้องกลัวหรอกนะข้าเนี่ยและจะชะรสรักของไอ้เควินมันเอ็ง!! มานี่!
ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวงปล่อยนะเจ้าค่ะ
ป๊อป – ข้าไม่ปล่อย! ข้าจะทำให้เอ็งลืมไอ้เควินให้ได้มานี่
ฟาง – คุณหลวง T T อย่าทำอะไรอิฉันเลยนะเจ้าค่ะอิฉันกลัวแล้วเจ้าค่ะ (ยกมือไหว้คุณหลวง) ปล่อยอิฉันไปเถอะนะเจ้าค่ะ
ป๊อป – ขืนข้าปล่อยอะเหรอไอ้เควินมันก็สวมเขาให้ข้าอะสิเอ็งรู้ไว้นะฟางว่าข้ารักเอ็งมากแค่ไหน ข้าก็เสียมากแค่นั้นที่เอ็งพล่ำเพลอละเมอถึงแต่ไอ้เควินทั้งๆที่เอ็งเป็นเมียข้า!
ฟาง – เมีย! เมียที่คุณหลวงได้มาจากการข่มแหงรังแกเหรอเจ้าค่ะอิฉันจะบอกให้นะเจ้าค่ะ นอกจากอิฉันจะไม่เคยรักคุณหลวงแล้วอิฉันยังรังเกลียดคุณหลวงอีกด้วย อิฉันเกลียดคุณหลวงที่คุณหลวงใจร้ายใจดำข่มแหงได้แม้แต่กระทั่งคนที่ไม่มีทางสู้
ป๊อป – ฟาง! (จะเดินเข้าไปจับแขนฟาง)
ฟาง – อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวอิฉัน อิฉันรังเกลียดคุณหลวงได้ยินไหมเจ้าค่ะ อิฉันเกลียดคุณหลวง เกลียกคุณหลวง!
ป๊อป – เอ็งอย่ามาโอหังกับข้านะฟาง!! (ทำท่าจะตบฟาง)
ฟาง – ก็เอาสิเจ้าค่ะ อยากจะฆ่าจะแกงอิฉันให้ตายก็เชิญเลยดีซะอีกอิฉันจะได้ตายๆไปซะ! แล้วอิฉันก็จะตั้งจิตอธิฐานเกิดชาติหน้าฉันท์ใดขอให้อิฉันได้อยู่ร่วมเรือนเคียงหมอนกับพี่เควิน แต่กับคุณหลวงไม่ว่าจะชาติหน้าหรือชาติไหนขออย่าให้เราได้เจอะเจอกันอีกเลย! (พร้อมเดินหนีแต่คุณหลวงจับฟางไว้ได้และเหวี่ยงฟางไปที่เตียงแล้วก็...<♥_♥>)
                เช้าวันรุ่งขึ้นแบมวิ่งมาที่เรือนเพื่อจะบอกข่าวกับฟางเรื่องที่สมกับมีซึ่งเป็นพ่อและแม่ของฟางนั้นตาย ฟางเมื่อรู้ข่าวนี้ก็เสียใจมากร้องไห้กอดศพพ่อและแม่ของตัวเองคร่ำควร คุณหลวงให้เควินเอาศพสมกับมีไปจัดการตามประเพณี
                ตกค่ำฟางนั่งร้องไห้อยู่ริมน้ำแล้วคิดจะฆ่าด้วยตายโดยการกระโดดลงน้ำไปทันทีเควินที่ผ่านมาเห็นกระโดดลงไปช่วยฟางขึ้นมาได้และก็ช่วยเตือนสติไม่ให้ฟางนั้นฆ่าตัวตายเพราะมันเป็นบาป แต่ฟางนั้นยังพูดว่าแบมไม่เลิกเควินพยายามอธิบายว่าเรื่องนี้แบมไม่เกี่ยวมันเป็นความผิดของคุณพิมแต่ฟางนั้นไม่เชื่อว่าคุณพิมจะทำตัวเองและพลักเควินวิ่งหนีกลับเรือนไป
                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวง คุณพิม แบมนั่งรับประทานอาหารอยู่บนเรือนใหญ่ คุณพิมลงมาส่งคุณหลวงไปทำงานและฝากให้แบมดูแลฟางในตอนที่ตัวเองไม่อยู่
                ฟางนั่งร้องไห้คร่ำครวญนึกถึงพ่อกับแม่ว่าทำไมพ่อแม่นั้นได้จากตัวเองไปอยู่ที่ท่าน้ำสักพักแบมเดินมา โดยมีคุณพิมตามมาดูอยู่ห่างๆ
แบม – ฟาง
ฟาง – มาทำไม! อินังเพื่อนทรยศ
แบม – ฟางข้ามาดีนะ ฟังข้าก่อนนะ
ฟาง – ไม่ฟัง! ความผิดที่เอ็งทำกับข้ามันมากมายจนเกินอภัย ความผิดที่เอ็งทำมันต้องตายสถานเดียว! เพี๊ยะ! (ฟางตบหน้าแบม)
                ด้านคุณพิมที่แอบดูอยู่นั้นก็ซะใจที่ฟางนั้นตบแบม
ฟาง – อย่าคิดเลยนังแบม อย่าคิดเลยว่าวันนี้เอ็งจะรอด!! (เหวี่ยงแบมลงไปในน้ำแล้วตัวเองกระโดดลงตามไป) ตายซะเถอะมานี้
แบม – อย่า!!  (ฟางกดหัวแบมลงน้ำแล้วดึงขึ้นมา)
                เรือนทาสเควินวิ่งมาถามต๋วนว่าเห็นฟางไหมแต่ต๋วนนั้นไม่เห็นว่าฟางไปไหน แต่ต๋วนนั้นไม่เห็น เควินจึงวิ่งไปหาที่แถวๆท่าน้ำก็ได้ยินเสียงแบมร้องไห้ช่วยดึงกระโดดลงไปในน้ำทันที
เควิน – ฟาง! อย่าฟาง! ฟาง!
ฟาง – พี่เควินอย่ามายุ่ง! เอามันมานี้!
เควิน – ฟางหยุด! พี่ต้องยุ่งฟางเพราะพี่ไม่อยากเห็นเอ็งฆ่าใครตายฟาง โดยเฉพาะคนคนนี้เพื่อนรักของเอ็ง แบมมันกำลังท้องอยู่นะฟาง!
ฟาง – ท้องสิดี! - -* มันจะได้ตายไปพร้อมกับลูกของมัน
เควิน – ฟาง! พี่ไม่คิดเลยนะว่าเอ็งจะทำได้ขนาดเนี่ยะ!
ฟาง – ถ้าฉันใจร้ายใจดำแล้วสิ่งที่มันทำกับฉันละเรียกว่าอะไร มันทำร้ายฉันแต่พี่กับเข้าข้างมันเป็นห่วงมันพี่ทำอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรพี่เควิน!!
เควิน – ก็พี่ไม่อยากเห็นขาดสติโง่เคลา ยอมให้คนอื่นจูงจมูก
ฟาง – ไม่มีใครจูงจมูกฉันทั้งนั้น คนที่เลวคนที่มันทำร้ายฉันคืออินังคนนี้ (บุกเข้าทำร้ายแบมแต่เควินช่วยไว้)
เควิน – ฟาง ฟาง!
แบม – ฟาง ฟาง ฟางฟังข้าก่อนนะ ข้าไม่เคยคิดทำร้ายเอ็งเลยนะฟาง T^T
ฟาง – ไม่ ข้าไม่ฟัง! คิดว่าข้าไม่รู้เหรออินังแบมเอ็งอยากให้ลูกเอ็งสบายตัวเอ็งสบายอ็งถึงได้ทำร้ายข้านี้เอ็งคงอยากแข่งบุญแข่งวาสนากับข้าละสิ ได้! ข้าจะแข่งกับเอ็งทุกอย่างข้าจะเป็นเมียคุณหลวงมีลูกกับคุณหลวงอยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างข้ากับเอ็งใครมันจะได้ดีกว่ากัน ส่วนพี่เควิน! พี่กับฉันนับจากวันนี้เราขาดกัน!!(พูดจบแล้วเดินหนีไปทันที)
แบม – เดี๋ยว ฟาง ฟาง ฟางฟังข้าก่อน T^T
เควิน – แบม แบม ฟังพี่ขืนเอ็งตามไปเอ็งได้ตายแน่แบม
แบม – ฉันยอมตายจ๊ะพี่เควิน ฉันอยากให้ฟางอ๊ะฟังฉันก่อน ฉันไม่อยากให้ฟางเกลียดฉันนนน!! T^T
เควิน – แบม แบมขืนเอ็งตามไปนะเอ็งได้ตายป่าวๆแน่ตอนเนี่ยะเอ็งต้องตั้งสติเอ็งต้องเอาตัวเองให้รอดพราะตอนเนี่ยะเอ็งกำลังมีลูกนะ (แบมจึงหยุดและเชื่อเควิน)
                บนเรือนคุณพิมเสียดายที่เควินเข้ามาเสียก่อนไม่งั้นแบมกับลูกอาจจะตายไปแล้วก็ได้ จึงเจ็บใจเล็กน้อย และคิดแผนว่าจะบอกเรื่องเควินกับแบมให้คุณหลวงฟัง
                ตกค่ำฟางนั่งร้องไห้อยู่ในห้องคุณหลวงก็เดินเข้ามา
ป๊อป – ฟาง เอ็งหยุดร้องไห้เถอะนะ ข้าเห็นน้ำตาเอ็งแล้วหัวใจข้าจะขาดร่อนๆ ข้าขอโทษนะฟางที่ข้าต้องทำร้ายหัวใจของเอ็ง แต่เอ็งรู้ไว้เลยนะว่าข้าเนี่ยรักเอ็งมาก รักเอ็งจริงๆนะฟาง
ฟาง – คุณหลวงพูดจริงนะเจ้าค่ะ
ป๊อป – จริงสิ
ฟาง – งั้นคุณหลวงสัญญากับอิฉันนะเจ้าค่ะ ว่านับจากนี้ไปคุณหลวงห้ามไปมีใครอื่นอีกแล้วก็ห้ามทำให้คุณพิมท่านเสียใจอีก
ป๊อป – ข้าสัญญา ข้าจะไม่มีใครอื่นอีกแต่ไม่ใช่เพื่อคุณพิมนะแต่เพื่อเอ็งฟาง ข้ารักเอ็งมากนะ (คุณหลวงโผล่เข้ากอดฟาง)
(ข้าจะทำให้เอ็งเจ็บปวดเหมือนกับข้าอินังแบม!)
                หน้าเรือนคุณพิมนั่งคิดเรื่องที่คุณหลวงมาเล่าเรื่องฟางว่าสงสารฟาง แล้วนั่งร้องไห้เรื่องที่ต้องมากำจัดสาวๆบนเรือนแล้วคิดจะกำจัดแบมให้ออกไปโดยเร็วที่สุด
                เช้าวันรุ่งขึ้นบนเรือนใหญ่นั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา คุณหลวง คุณพิม แบม และฟาง แต่ฟางนั้นไม่ทานอาหารเพราะเหม้นกินอาหารทำให้คุณหลวงสงสัยว่าฟางนั้นจะท้องและให้เควินไปตามหมอฝรั่งมา สักพักหมดฝรั่งก็มาตรวจฟางแล้วบอกกับคุณหลวงว่าฟางนั้นท้องทำให้คุณหลวงดีใจเป็นอย่างมาก แต่คุณพิมนั้นกับแค้นใจมากที่ฟางนั้นท้องและคิดแผนให้แบมนั้นไปทำแกงเรียงให้ฟางกิน แบมจึงไปทำแกงเรียง ระหว่างทำนั้นฟางเดินเข้ามาหาเรื่องแบมแล้วเดินออกไป แบมจึงเดินตามไป เมื่อได้โอกาสคุณพิมจึงให้ยายแมวเอาสมุนไพรพิษไปใส่ในหม้อแกง
แบม – ฟาง ฟาง เอ็งฟังข้าก่อนนะ ฟางเดี๋ยวสิฟาง ฟางเอ็งฟังข้าก่อนนะ (จับแขนฟางไว้)
ฟาง – ก็เพราะว่าข้าฟังเอ็งไม่ใช่รึชีวิตข้าถึงได้เจ็บปวดแบบนี้
แบม – แล้วเอ็งคิดว่าข้าไม่เจ็บ ข้าไม่ปวดเหรอ ข้าเนี่ยะเจ็บ แล้วก็ปวดทุกครั้งที่เอ็งมาต่อว่าข้าว่าข้าเป็นคนเลวคนทรยศทั้งๆที่ข้าไม่เคยคิดจะทำอะไรเอ็งเลย ฟาง! เอ็งเชื่อข้าเถอะนะเราสองคนอะเป็นเพื่อนรักกันนะฟาง
ฟาง – ก็เพราะว่าเอ็งเป็นเพื่อนรักข้า เป็นเพื่อนรักคนเดียวในชีวิตที่ข้ามี ข้าถึงได้เจ็บปวดเป็นร้อยเป็นพันเท่าทบทวี แต่สิ่งที่เอ็งตอบแทนข้ามันคือความเจ็บปวดในชีวิตข้าทั้งปวง
แบม – ฟาง ข้าเสียใจจริงๆนะ แล้วเอ็งจะให้ข้าทำอย่างไรเอ็งถึงจะเชื่อข้าเอ็งจะให้ข้าทำอย่างไรเอ็งถึงจะให้อภัยข้าฟาง ห๊ะ!จะให้ข้าทำอย่างไร จะให้ข้าทำอย่างไร
ฟาง – เอ็งอยากให้ข้าเชื่อเอ็งจริงๆเหรอ
แบม – จริงสิ! ข้าพร้อมที่จะทำทุกอย่าง
ฟาง – กราบเท้าข้าสิ! แล้วข้าจะให้อภัยเอ็ง
แบม – O_O ได้T^T ถ้ามันจะแลกกับความศูนย์เสียของเอ็ง ข้าทำได้ฟาง T^T (แบมก้มลงกราบเท้าฟางตามที่ฟางบอก ฟางที่เห็นว่าแบมนั้นยอมกราบเท้าตัวเอ็งก็ร้องไห้ แต่ก็นึกถึงตอนที่แบมมาบอกตัวเองวันนั้นจึงโกรธเหยียบเท้าแบม) โอ้ย! ที่มันอะไรกันฟาง T^T
ฟาง – ก็หมายความว่าข้าไม่เชื่อเอ็งนะสิลองเอ็งกล้ากราบเท้าข้าแล้วก็ไม่มีอะไรที่เอ็งจะทำไม่ได้อีกแล้วนี่เอ็งคงกลัวละสิว่าข้าจะให้คุณหลวงไล่เอ็งกับลูกกลับไปเป็นทาสเหมือนเดิมเพื่อความอยู่รอดของตัวเอ็งแล้วเอ็งทำได้ทุกอย่างจริงๆ ข้าละสังเวสเอ็งจริงๆ อินังแบม!!
แบม – ฟาง ฟาง
ฟาง – อย่ามาแตะข้า!! (เดินกลับเรือนใหญ่ไปทันที)
                แบมตกหม้อแกงมาคุณพิมที่ดักรออยู่นั้นก็ดีใจ แต่ระหว่างนั้นมดเดินมาก็จะทำร้ายพิมแบมจึงเข้ามาช่วยเลยทำหม้อแกงหกหล่นเหลืออยู่ไม่มาก คุณพิมจึงให้ฟางกินก่อนแบมก็ไม่ขัดอะไรจึงให้ฟางกิน เมื่อฟางกินเข้าไปก็รู้สึกปวดท้องแล้วอาเจียนเป็นเลือดคุณหลวงเมื่อเห็นดังนั้นก็ให้เควินไปตามหมอฝรั่งมาเพื่อตรวจอาการของฟาง แล้วบอกกับคุณหลวงว่าฟางนั้นแท้ง
                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวงบอกกับฟางว่าลูกไม่ได้อยู่กับเราแล้ว ฟางเอรู้ดังนั้นจึงวิ่งออกมาหาคุณพิม
ฟาง – คุณพิม คุณพิม T^T ฮื้อ คุณพิมเจ้าข๋า
พิม – เกิดอะไรขึ้นเหรอฟาง
ฟาง – บ่าวไม่มีลูกแล้วเจ้าค่ะคุณพิม ฮึก บ่าวไม่มีลูกแล้ว T^T ลูกบ่าวตายไปแล้วเจ้าค่ะ ฮือ ฮื้อ
พิม – เกิดอะไรขึ้นค่ะคุณพี่
ป๊อป – ฟางตกเลือด
พิม – ทำไมละค่ะ
ป๊อป – พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่หมอบอกว่า ฟางได้รับพิษบางอย่างจากอาหาร
แมว – เอ่อหรือว่า!
พิม – หรือว่าอะไรยายแมว
แมว – แกงเรียงนังแบมเจ้าค่ะ
ป๊อป – นี่ยายแมวเอ็งหมายความว่าไง
แมว – บ่าวพูดถึงว่านังแบมมันอาจจะเอายาพิษใส่ในแกงเรียงก็ได้เจ้าค่ะ
ฟาง – จริงสิ อินังแบม!! (ฟางจึงลุกไปหาแบมทันที)
                แบมคุยอยู่กับเควินเรื่องที่ฟางนั้นตกเลือดอยู่ฟางก็วิ่งเข้ามาหาเรื่องทันที
ฟาง – มาพลอดรักกันอยู่นี้เอง เพี๊ยะ!
แบม – โอ้ย!
เควิน – นี่มันอะไรกันฟาง
ฟาง – ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ อินังแบมมันทำข้าตกเลือด
แบม – ข้าไม่ได้ทำนะ ข้าไม่ได้ทำนะฟาง
ฟาง – ไม่ได้ทำอะไร เอ็งเอาสมุนไพรพิษใส่ในหม้อแกงให้ข้ากินเอ็งคงกลัวใช่ไหมละว่าลูกของข้าออกมาแล้วจะได้ดิบได้ดีกว่าเอ็งเอ็งถึงได้ทำกับข้าแบบนี้
แบม – ข้าไม่
ฟาง – อินังแบม! เอ็งจะจองเวรจองกรรมจองล้างจองพลานข้าไปถึงไหนอินังคนสาระเลว ตายซะเถอะ (ตรงเข้าบีบคอแบม เควินที่ยืนอยู่นั้นก็ช่วยแบมแต่ดันไปพลักฟางล้มไปต้องเท้าคุณหลวงที่เดินตามมา)
ป๊อป – ไอ้เควิน! ไอ้ชั่วเอ็งทำเมียกู (เดินเข้าไปตบเควินทันที) นี่ถ้าฟางเป็นอะไรไปนะเอ็งตายแน่ไอ้เควิน
เควิน – คุณหลวงขอรับกระผมไม่ได้ตั้งใจ
พิม – ไม่ได้ตั้งใจอะไรก็เห็นอยู่ชัดๆว่าเอ็งอะช่วยนังแบมทั้งๆที่เอ็งก็รู้อยู่แล้วว่านังแบมเป็นตัวต้นเหตุทำให้ฟางต้องตกเลือด
แบม – บ่าวไม่ได้ทำนะเจ้าค่ะ
ป๊อป – เอ็งนะเหรอไม่ได้ทำ หมอฝรั่งเข้ามาบอกข้าว่าฟางกินอาหารที่มีพิษเข้าไปแล้วอาหารที่มีพิษมื้อสุดท้ายที่ฟางกินเข้าไปก่อนที่จะเสียลูกอ๊ะ ก็คือแกงเรียงที่เอ็งทำนังแบม!!
แบม – บ่าวไม่ได้ทำจริงๆนะเจ้าค่ะ T^T บ่าวไม่ได้ทำเจ้าค่ะคุณหลวง
พิม – ถ้าเอ็งไม่ได้ทำแล้วใครทำ แกงหม้อนั้นอ๊ะเอ็งก็เป็นคนต้มแล้วเอ็งก็เป็นคนยกมา นี่ถ้ามดไม่ทำหกไป ป่านเนี่ยะฟางคงตายไปและ
เควิน – คุณพิมขอรับแต่กระผมมั่นใจว่าแบมไม่มีทางทำอะไรเพื่อนรักอย่างฟางเด็ดขาด
ป๊อป – มันออกรับแทนกันอย่างนี้เลยเหรอ ข้าชักไม่แน่ใจแล้วว่าเอ็งสองคนนี้มันยังไงกันแน่เนี่ยะ
แบม – นี่คุณหลวงหมายความว่ายังไรเจ้าค่ะ
ป๊อป – นี่เอ็งนึกว่าข้าไม่รู้เหรอว่าความสัมพันธ์ของเอ็งมันเป็นยังไง ดีไม่ดีนะลูกในท้องเอ็งอาจจะไม่ใช่ลูกข้าก็ได้
เควิน แบม – คุณหลวง
เควิน – แต่ แต่กระผมสาบานได้นะขอรับแบมเป็นเมียคุณหลวงกระผมไม่เคยทำอะไรแบมเลย ถ้าคุณหลวงไม่เชื่อจะฆ่ากระผมให้ตายก็ได้ขอรับ
ป๊อป – ยอมตายเชียวรึ นี่เอ็งห่วงนังแบมขนาดเนี่ยถึงขนาดแลกชีวิตแกได้เลยเหรอ
แบม – ฮึก! บ่าวสาบานได้เจ้าค่ะ T T บ่าวไม่เคยทรยศคุณหลวงเลยเจ้าค่ะ บ่าวไม่เคยทรยศเลย
ป๊อป – ข้าไม่เชื่อ
เควิน – แบม
ป๊อป – ถ้าไม่อย่างนั้นอ๊ะเอ็งจะใส่สมุนไพรพิษมาให้ฟางกินทำไม นี่เอ็งคงกลัวละสิว่าถ้าฟางมีลูกกับข้า ข้าจะรักลูกฟางมากว่าลูกเอ็งอ๊ะ
เควิน – คุณหลวง!
ป๊อป – นังสาระเลวจิตใจเอ็งมันชั่งต่ำช้าซะเหลือเกิน ไสหัวเลย ต่อไปเนี่ยะเอ็งไม่ใช่เมียของข้าอีกต่อไป!!
แบม – คุณหลวง! ฮึอ ฮื้อ
ป๊อป – ไป๊!! ไอ้เควินถ้ามรึงห่วงแล้วก็รับนังแบมมากละก็ดูแลลูกในท้องมันให้ดีแล้วกันเพราะข้าไม่แน่ใจเหมือนกันว่าลูกในท้องอ๊ะจะเป็นลูกเอ็งหรือว่าลูกข้า!!
เควิน – คุณหลวง O_O
แบม – คุณหลวง T^T (คุณหลวงพูดเสร็จก็เดินไปทันทีโดยพาฟางไป) คุณพิมอีกแล้วใช่ไหมเจ้าค่ะที่เป็นคนทำร้ายฟางอ๊ะ
พิม – ถ้าใช่แล้วจะทำไม
เควิน – คุณพิมกระผมจะเรียนคุณหลวง
พิม – โถ่! แกคิดเหรอว่าคุณหลวงอ๊ะเขาจะเชื่อน้ำหน้าอย่างแก โอ้ย หึ นังแมวอย่างอยากจะหัวเราะให้ฟันล่วง หึหึ
แมว – บ่าวก็เหมือนกันเจ้าค่ะอยากจะให้หัวเราะให้ฟันล่วง 555
แบม – ถ้าจะไม่อยากแก่ตายนะยายแมว
เควิน – อย่านะแบม
พิม – นี่! ถ้าเอ็งสองคนทำอะไรคนของข้าแม้แต่นิดเดียวได้ตายตรงนี้แน่
แบม – ตั้งแต่เกิดมา บ่าวไม่เคยเจอคนที่ร้ายกาจเท่ากับคุณพิมมาก่อนเลยนะเจ้าค่ะ
พิม – หึ นั้นเอ็งก็มองข้าซะให้เต็มตา (จับคางแบมแล้วพลักล้มลงทันที) แล้วก็ฟังไว้ด้วยนะว่าอีกไม่นานเพื่อนรักของเอ็งจะไม่มาเป็นหอกข้างแคลกทิ่มแทงหัวใจข้าแล้ว!!~  ยายแมวขึ้นบ้าน!! (พร้อมเดินไปทันที)
                ตกค่ำฟางมาขอโทษคุณหลวงที่ตัวเองนั้นรักษาลูกไว้ไม่ได้คุณหลวงไม่ได้โกรธอะไรเพราะมันเป็นเพราะแบม ตามที่คุณพิมอยากให้เป็น
                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณพิมกับยายแมวยุยงเรื่องแบมกับเควินแล้วให้ฟางไปดู ฟางจะได้ตัดใจจากสองคนนั้นฟางฟางจึงไปดูตามคำของคุณพิมและยายแมวก็เห็นเข้ากับเควินที่ดูแลแบมอย่างดีทำให้ฟางเสียใจแล้วรีบเดินกับเรือนใหญ่ทันที
ตกค่ำแบมนั้นคลอดลูกออกเป็นเป็นผู้หญิง และตั้งชื่อให้ลูกสาวคนแรกว่า “เฟย์” คุณพิมเมื่อรู้ข่าวว่าแบมคลอดจึงมาสั่งเควินว่าไม่ต้องให้ลูกสาวขึ้นไปวิ่งเล่นบนเรือนให้ลำคาญสายตา
เช้าวันรุ่งขึ้นฟางรู้สึกเวียนหัวคุณหลวงจึงคิดว่าฟางนั้นจะท้อง ฟางก็คิดว่าน่าจะใช่เพราะว่าเลือดไม่มาสองเดือนแล้ว ตกค่ำคุณหลวงนั้นนั่งคุยกับฟางอยู่หน้าเรือน
ป๊อป – ข้าจะตั้งชื่อลูกข้าว่าหนูแก้ว!! ^^
ฟาง – ไม่ได้นะเจ้าค่ะคุณหลวงโบราณท่านถือว่าห้ามตั้งชื่อลูกไว้ก่อน
ป๊อป – โถ่ ข้าล้อเอ็งเล่นหรอกนะ ^^ ฟางเอ็งรักข้าบ้างไหม
ฟาง - ...
ป๊อป – ไม่เป็นไรข้ารักเอ็งคนเดียวก็ได้แต่เอ็งรู้ไว้นะฟางว่าข้ารักเอ็งมากจริงๆ (แล้วนั้นคุณพิมก็มาได้ยินแล้วจึงทำให้คุณพิมนั้นเจ็บใจ คิดว่าทำไมตัวเองนั้นไม่ท้อง เห็นแต่คนอื่นท้องๆๆๆ และคิดที่จะกำจัดฟาง)
                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหลวงไปราชกาลที่ต่างจังหวัด เหลืออยู่แต่คุณพิม ฟาง แต่ฟางนั้นแพ้ท้องมากคุณพิมจึงให้แบมไปต้มยามาให้ฟางกินโดยให้ยายแมวไปดูแบมไม่ให้ขาดสายตา สักพักหลังจากแบมต้มยาเสร็จก็ดำขึ้นมาบนเรือนใหญ่ โดยมีต๋วนแอบดูอยู่ใต้เรือน คุณพิมสกัดขาแบมจนล้มทำหม้อยาที่ร้อนจัดนั้นหกใส่หลังฟาง
ฟาง – โอ้ย อ๊ายยยยยยย!! กรี๊ดดดด!! คุณพิม!!
พิม – เป็นยังไงบ้าง ตายแล้วเนื้อเอ็งต้องหลุดแน่ๆเลยอ๊ะ นี่นังแบมเอ็งทำอย่างนี้ได้ยังไงเอาสมุนไพรร้อนๆมาเท่ใส่นังฟางได้ยังไง
แบม – ฉันไม่ได้ตั้งใจนะฟาง ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ (ฟางพลักแบมนอนลงกลับพื้น)
ฟาง – อินังแบมเอ็งจงใจแกล้งข้าเอ็งเจอดีแน่ (ฟางถีบแบมล้มนอนกลับพื้นแล้วขึ้นคร่อมร่างของแบม เพี๊ยะ พร้อมตบหน้าแบมไป)
พิม – ฟาง ฟางพร้อมแล้วหยุดฟาง
ฟาง – อย่าเจ้าค่ะคุณพิม เอ็งทำให้ข้าต้องเจ็บปวด (จับผมแบมไว้) ข้าจะทำให้เอ็งเจ็บแสบกว่าข้าเป็นสิบเป็นร้อยเท่า! (ฟางลุกไปหยิบหม้อต้มยาร้อนๆมาทาบที่หน้าของแบมทำให้แบมนั้นร้องโอดโอยเสียงดังลั่น)
ฟาง – สมน้ำหน้า ถ้าข้าเป็นแผลเอ็งก็ต้องเป็นด้วย อิเพื่อนทรยศ (เขวี่ยงหม้อยาใส่แบมแล้วเดินเข้าห้องไป) โอ้ย!
พิม – ยายแมวไม่รู้ว่าฟางเป็นยังไงบ้างไปหาสมุนไพรมาทำแผลเร็ว
แมว – เจ้าค่ะ หึหึ
แบม – บ่าวไม่คิดเลยนะเจ้าค่ะว่าคุณพิมจะทำกับพวกเราได้ถึงเพียงนี้ ก็เพราะพวกเอ็งอ๊ะมาแย้งผัวข้ามันคงไม่ผิดหรอกกระมั่ง ที่เมียหลวงอย่างข้าจะหาทุกวิถีทางที่จะทำให้พวกเมียน้อยหน้าด้านอย่างพวกเอ็งต้องกระเด็นออกไป แล้วก็จำใส่หัวของเอ็งไว้ด้วยนะเกิดชาติหน้าฉันท์ใดอย่าได้เกิดมาเป็นเมียน้อยอีก!! (พูดเสร็จก็เดินหนีไปต๋วนที่แอบดูอยู่ก็เดินมาปลอบใจแบมทันที ต๋วนก็พาแบมมาที่เรือนทาสแล้วก็ไม่คิดเช่นเดียวกันว่าคุณพิมจะเป็นคนแบบนี้แล้วยังคิดสงสารฟางที่วันข้างหน้าไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง)
                ตกค่ำฟางฝันว่ามีคนมาเดินอยู่ในห้องจึงเดินตามออกมาตรงบันไดหน้าเรือนแล้วก็ถูกพลักตกบันไดลงมา ซ้ำยังถูกบีบคออีกและคนนั้นก็เป็นคุณพิม ฟางจึง...

 
ฝากด้วยน๊า ^^ ตอนหน้าฟางจะโดนใส่ร้ายแล้วนะค่ะ ^_^