The revenge แค้นร้ายกลายรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.57 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) ไมชอบ!!!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe revenge แค้นร้ายกลายรัก
ตอนที่5 ไม่ชอบ!!!
“ฟาง พี่เขามารับแล้วนะลูก”เสียงเรียกของมารดายิ่งทำให้เธอเร่งสปีดในการแต่งตัวเขาไปใหญ่ เป็นเพราะอะไรก็
ไม่รู้ที่ทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืน พอหลับตาก็มีหน้าของเขาลอยขึ้นมาตลอดเลย
เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะลงไปที่ห้องทานอาหารก็เห็นคนตัวโตนั่งคุยกับมารดาของเธออยู่
“คุยอะไรกันคะ”เธอถามขณะที่หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้
“ก็เรื่องทั่วๆไปน่ะลูก...รีบทานสิจ๊ะ เดี๋ยวรถจะติดนะ”เธอพยักหน้าน้อยก่อนจะลงมือทานอาหาร
“ฟางอีกสองวันพ่อจะกลับมาแล้วนะลูก”เธอหันขวับทันทีเมื่อมารดาเอ่ยอย่างนั้น
พ่อทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ ตอนแรกก็ไปไม่บ่อยหรอก แต่ตอนนี้บริษัทที่โน่นมีปัญหาก็เลยต้องไปๆมาๆอย่างนี้
ตลอด...นานๆที่ถึงจะกลับมาสักครั้ง
“จริงๆนะคะ”
“จ้ะ ดีเลยจะได้บอกคุณพ่อด้วยว่าลูกสาวเราขายออกแล้ว”มารดาเอ่ยแซวเธอกับชายหนุ่ม
“คุณแม่...ทำไมต้องทำขนาดนั้นด้วยเล่า”เธอพูดก่อนจะก้มหน้างุด ก็เดี๋ยวใครเห็นใบหน้าที่ตอนนี้กำลังแดงก่ำ
ของเธอเข้าก็อายแย่อ่ะสิ และลงมือทานอาหารต่อ
“ฟางไปก่อนนะคะคุณแม่”เธอไหว้มารดาก่อนจะขึ้นรถของชายหนุ่มที่สตาร์ทรออยู่แล้ว
“อยู่มหาลัยไหน”
“จุฬาฯค่ะ”
“ฉลาดนี่...แล้วอยู่ปีอะไรแล้ว”เขาเอื้อมมือมาโยกศีรษะของเธอเบาๆ เธอที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ส่งค้อนวงใหญ่
ให้เขา
“ปี4ค่ะ อีกสองเดือนก็จบแล้ว”เธอหันไปตอบเขา พลางดึงมือหนาที่ขยี้ผมของเธอออกไปด้วย
“อืม...ก็ดี”เธอแอบแปลกใจกับน้ำเสียงของเขา มันเย็นแบบแปลกๆ
“พี่ป๊อปฟางไปก่อนนะ”เธอเอ่ยขณะที่เขาจอดรถแล้ว แต่ถูกข้อมือหนารั้งไว้
“ตอนเย็นพี่จะมารับนะอยู่แถวนี้รอ”
“ค่ะ”ก่อนจะโดนคนชอบฉวยโอกาสกดจมูกโด่งเรียวของเขาลงบนแก้มนวล เธอจึงรีบเปิดประตูรถแล้วลงไปทันที
ถ้าอยู่นานกว่านี้คงไม่ดีแน่
ชายหนุ่มมองตามหลังหญิงสาวร่างบอบบางที่เดินผ่านไป...
อีกสองเดือนเธอก็จะจบแล้ว...
นั้นก็หมายความว่าเวลาแห่งความทรมานเจ็บปวดของนีระสิงห์กำลังจะมาถึง...
อีกไม่นานหรอก....
เขาออกรถไปที่บริษัทหุ้นส่วนเพื่อสะสางงาน
........................................................................................................................................................
บ้านไม้สักทองขนาดใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางสวนองุ่นนับสามพันไร่ เป็นของตระกูลจิระคุณ เธอมักจะมาที่นี่บ่อยครั้ง
เพื่อมาหาคนที่เธอแอบชอบตั้งแต่เล็กจนโต
“พี่ป๊อปไม่อยู่”เธอมองไปยังชายหนุ่มหน้าหวานที่มีศักดิ์เป็นน้องชายของคนที่เธอแอบชอบ เขามักจะไม่ชอบใจ
ทุกครั้งที่เธอมาที่นี่
“พี่ป๊อปไปไหนหรอคะ”เธอเอ่ยถามหนุ่มหน้าหวานที่กำลังทำหน้าตาบอกบุญไม่รับอยู่
“ไม่รู้...จะมาทำไมทุกวี่ทุกวันไม่มีอะไรทำรึไง”เขาเอ่ยถามเธอเสียงเรียบๆ แต่มันกลับตรงกันข้ามกับคำถามที่
ส่อเสียดเธอเหลือเกิน
“คือ...แก้วแค่จะแวะเอาผลไม้มาให้คุณแม่”เธอพูดก่อนจะชูตะกร้าผลไม้ขึ้นให้เขาดู
“แล้วถามหาพี่ฉันทำไม...แม่ไม่อยู่หรอกไปปฏิบัติธรรมที่วัด”เธอพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงรับรู้ ก่อนร่างของเธอจะ
ลอยไปปะทะอกแกร่งของชายหนุ่มยังไม่ทันตั้งตัว ตะกร้าผลไม้ตกลงสู่พื้น ผลไม้กระเด็นกระดอนไปทั่วพื้น
“เธอกำลังทำให้ฉันโกรธ”น้ำเสียงเรียบๆของเขาช่างต่างกับสีหน้าและสายตาที่ดุดันของเขาเหลือเกิน
“แก้วทำอะไร”เธอถามพลางหลบริมฝีปากของเขาที่กำลังจะฉกลงมา
“ถามหาพี่ชายฉัน...ทั้งๆที่เธออยู่กับฉันแค่สองคน...ลืมไปแล้วหรอว่าเราเป็นอะไรกัน”เขาพูดพร้อมกับกระชับอ้อม
แขนให้แน่นขึ้น
“ไม่ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”เธอตอบพลางส่ายหน้าเธอไม่อยากยอมรับความจริงระหว่างเขาและเธอ
เธอไม่ได้รักเขา...และเธอจะให้มารดาของชายหนุ่มรู้เรื่องราวระหว่างเขาและเธอไม่ได้
ไม่อย่างนั้นเธอต้องสูญเสียชายหนุ่มคนที่เธอรักไปแน่ๆ
“หึ พูดอย่างนี้อยากรื้อฟื้นหรือไง”เขาพูดพร้อมๆกับก้มหน้าลงมาใกล้เธอเรื่อยๆ
“ไม่!!!แก้วไม่ได้รักคุณ ปล่อยแก้วนะ”เธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของเขา
“แต่ฉันรักเธอ!!!!แล้วเธอก็เป็นเมียฉันแล้วด้วย”น้ำตาของเธอแทบร่วงเมื่อเขาตะโกนความจริงระหว่างเธอและเขา
ออกมา
“ปล่อย...ฉันอยากกลับบ้าน”เธอพูดก่อนจะขืนตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม เขาก็ยอมปล่อยเธออกแต่โดยดี
เธอรีบวิ่งไปที่รถของเธอและสตาร์ทรถออกไปทันที
ชายหนุ่มมองตามรถของหญิงสาวที่เคลื่อนตัวออกไป...
เขาไม่เข้าใจ...ทำไมเธอไม่รักเขา เขาแอบรักเธอมานาน เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอเป็นของคนอื่น...
เขาจึงตัดสินใจทำเรื่องสิ้นคิด ที่ไม่ต่างไปจากพันธะที่ผูกมัดเธอและเขาไว้ด้วยกัน....
เขายอมทรยศพี่ชายตัวเอง...เพราะเธอ เขาดูออกว่าเธอรักพี่ชายของเขา และเขาก็ดูออกว่าพี่ชายของเขาไม่ได้รัก
เธอ...เพราะฉะนั้นถือเป็นโอกาสดีที่เขาจะมัดใจเธอไว้...ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามมานานแล้ว
....แต่มันไม่เคยสำเร็จสักที....แต่มันต้องมีวันของเขาสิ
เขาเชื่อ...
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาพร้อมกับการเปิดตัวโทโมะแก้ว ต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ค่อยได้มาอัพเลย เราเรียนหนักมากเลย
ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
