The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่ 23 คำว่ารัก...ก็ยังไม่มีความหมาย
 
 
 
 
“แต่ฉันรักคุณ...”เธอรู้สึกว่าเขาชะงักไป ก่อนลมหายใจอุ่นๆของเขาจะถูกพ่นออกมาแรงๆ ถ้าเธอเดาไม่ผิดเขาคง
 
 
 
จะเพิ่งถอนหายใจไปเมื่อตะกี้ หรือว่าเขากำลังใจอ่อน...
 
 
 
“อย่าคืนคำล่ะ”ว่าแล้วริมฝีปากหยักลึกก็ฉกลงมาประกบเรียวปากของเธอ รสจูบที่เขามอบให้นั้นเต็มไปด้วยความ
 
เจ็บปวด ความทรมาน ทว่ากลับแฝงไปด้วยความวาบหวามและความตื่นเต้น มือหนาเลื้อยต่ำลงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต
 
ตัวโคล่งของเขาที่เขาให้เธอยืมสวมใส่ เมื่อกระดุมทั้งหมดหลุดจากรังดุมร่างสูงก็ไม่รอช้าที่จะเลื่อนไปกอบกุม
 
ความนุ่มหยุ่นพร้อมๆกับเคล้นคลึงมันเบาๆ ริมฝีปากหยักลึกถอนจากริมฝีปากเล็กน่าจูบอย่างแสนเสียดาย แต่ก็ยัง
 
 
แทะเล็มริมฝีปากเล็กน่าจูบเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอหญิงสาวสูดออกซิเจนเข้าปอดก่อนที่เขาจะสูบอากาศออกจากร่าง
 
 
กายเธออีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเธอรับออกซิเจนมากพอแล้วเขาก็ประกบริมฝีปากกับเธออีกครั้งเพื่อลิ้มรสความหวานที่
 
 
เขาปรารถนา เมื่อความต้องการมีมากกว่าที่เขากำลังกระทำอยู่มือหนาจึงเลื้อยไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอกรวายผ้า
 
 
สีน้ำเงินเข้มออกจากร่างงามตรงหน้า เมื่อกรวยผ้าสีเข้มดีดตัวออกจากกัน เขาก็ไม่รอช้าที่จะดึงมันออกให้พ้น
 
จากร่างงาม เขาถอนจูบแสนวาบหวามออกอย่างยากเย็น ก่อนจะลดลงต่ำเพื่อมองความงดงามตรงหน้าแม้จะเห็น
 
 
เพียงเลือนรางแต่เขาก็รู้ได้ว่ามันงามสักเพียงใด ริมฝีปากเข้าครอบครองยอดอกสีหวานอย่างที่เขาต้องการ ปลาย
 
 
ลิ้นตวัดไล้ยอดถันอย่างแผ่วเบา ทำเอาเสียงหวานของคนตัวเล็กที่เธอพยายามสะกดกลั้นไว้หลุดรอดออกมาอย่าง
 
 
 
ห้ามไม่อยู่ เธอคงไม่รู้ หรอกว่าเสียงหวานๆนั้นปลุกอารมณ์ดิบของเขาได้มากแค่ไหน เขาเคล้นคลึงสลับกับครอบ
 
 
 
ครองปลายถันทั้งสองข้างอย่างกลัวว่ามันจะน้อยหน้ากัน ก่อนจะรูดกางเกงบอลของเขาที่เธอสวมใส่อยู่ออกตาม
 
 
 
ด้วยอาภรณ์ชิ้นน้อยที่บดบังความเป็นอิสตรีไว้ กระต่ายน้อยของเขาดูจะตื่นกลัวเมื่อตัวเธอเกร็งขึ้นมาทันที เขาเลื่อน
 
 
ใบหน้าขึ้นจูบเธออีกหน ก่อนนิ้วแกร่งจะชำแรกเข้าสู่ใจกลางความเป็นสาวที่ยังคับแน่น นิ้วแกร่งขยับเข้า-ออก กาย
 
 
สาวอย่างต้องการปลุกอารมณ์ของหญิงสาวที่เธอพยายามสะกดกลั้นไว้ น้ำตาที่เปรอะเปื้อนอยู่มากบริเวณใบหน้า
 
 
 
ยามเขาจูบเธอทำให้รู้ว่าเธอยังไม่หยุดร้องไห้ เขาถอนจูบออกจากเธอก่อนจะเปลี่ยนมาซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น
 
 
 
และทิ้งรอยตีตราไว้มากมาย เพื่อให้เธอรู้ตัวว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
 
 
“เจ็บ ฮือ เบาๆได้ไหม”เสียงหวานปนสะอื้น ทำให้เขาฉุกคิดว่าแรงที่ส่งเข้าไปในใจกลางความเป็นสาวคงมากเกิน
 
 
 
ไปสำหรับเธอ เขาลดแรงลงทว่าความเน้นหนักยังคงเท่าเดิม
 
 
“หยุดร้องได้แล้ว ฉันไม่ได้จะฆ่าเธอนะ”เขากระซิบแผ่วเบาข้างๆใบหูบอบบาง เธอสะดุ้งเฮือกก่อนเขาจะรู้สึกว่าเธอ
 
 
ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว อะไรกันผู้หญิงคนนี้ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ แรงตอดรัดภายในกายสาวพร้อมกับเสียงกรีดร้อง
 
 
 
อย่างสุขสมของหญิงสาวสร้างความพอใจให้เขาเป็นอย่างมาก เขาพลิกตัวเธอขึ้นคร่อมร่างของเขายันตัวขึ้นพิงกับ
 
 
 
กำแพง ก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้าไปภายในกายสาวที่ตอนนี้ชื้นไปด้วยน้ำหวานของเธออีกครั้ง
 
 
 
“อย่า!”เธอร้องบอกเสียงหลง ก่อนจะพยายามดึงข้อมือของเขาที่ส่งนิ้วเรียวเข้าไปในตัวเธอ เมื่อรู้สึกว่าคนตัวเล็ก
 
 
เริ่มสะอื้นฮัก เขาเลยยอมทำตามแต่โดยดี เขาคว้ามือเล็กที่เกาะไหล่ของเขามาวางไว้ที่หน้าอก ก่อนจะออกคำสั่ง
 
 
 
กรายๆ
 
 
“ถอดเสื้อให้หน่อย...ถ้าไม่อยากโดนแบบเมื่อกี้”เธอรีบพามือที่สั่นเทาถอดเสื้อเชิ้ตให้เขา เขารู้ว่าเธอต้องกลัว แต่
 
 
นั้นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ เมื่อเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากกายไป เขาก็เชยคางคนที่เอาแต่ก้มหน้างุดๆขึ้นสบตา
 
 
 
“กางเกงด้วยสิ”เธอส่ายหน้าเร็วๆ ก่อนจะลุกพรวดจากตัวเขา เท้าเล็กๆวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดมันออก แต่เขา
 
 
กลับไวกว่าคว้าร่างเล็กที่เปลือยเปล่าเอาไว้ ก่อนจะเหวี่ยงเธอลงกับเตียงและทาบทับร่างของเธอไว้ มือเล็กๆทุบอก
 
 
เขารัวๆ เขาจัดการปลดเข็มขัดออกก่อนจะนำไปพันธนาการมือเล็กไว้กับหัวเตียง มืออีกข้างรีบถอดเสื้อผ้าทั้งหมดที่
 
 
เหลือติดกาย ก่อนจะก้มลงจูบร่างเล็กอีกหน กายแร่งค่อยๆเลื่อนเข้าสู่กายสาวอย่างเชื่องช้า หากแต่แรงจิกที่หัว
 
 
 
ไหล่แกร่งและเสียงอู้อี้ในลำคอของเธอก็ทำให้เขารู้ว่าเธอคงจะเจ็บน่าดู ความคับแน่นที่ยังไม่ลดลงทำเอาเขาเจ็บ
 
 
 
ไม่น้อยไปกว่าเธอ เมื่อสุดทางรักเขาก็เริ่มขยับเข้า-ออกอย่างเชื่องช้า ก่อนแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นจะเป็นตัวเร่ง
 
 
 
เครื่องให้จังหวะเร็วขึ้น เมื่อเขาถอนจูบออกใบหน้าแสนหวานที่ตอนนี้ชื้นไปด้วยเหงื่อซุกซบลงบนไหล่แกร่ง เสียง
 
 
 
ครางหวานๆที่ข้างใบหูทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งสูงจนแทบทะลุเพดาน มือแกร่งพยายามยึดสะโพกผายเอาไว้เมื่อรู้
 
 
 
ว่าแรงของเขาอาจทำให้ร่างเล็กๆของเธอกระแทกเข้ากับหัวเตียง
 
 
 
“อ๊ะ เบาๆหน่อยค่ะ อ๊าย อ๊ะ เจ็บ” หากแต่ไฟที่ได้รับการเติมเชื้อเพลิงอย่างมากมายไม่สามารถหรี่ลงได้อีกต่อไป
 
 
 
เมื่อก้าวสู่ปลายสายรุ้งเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมของหญิงสาวและชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมกัน เขายกมือขึ้นปัดไรผมที่
 
 
 
 
ปรกใบหน้าแสนหวานออก ก่อนจะแก้เข็มขัดที่เขาใช้มัดมือเธอไว้กับเตียงออก เธอลุกพรวดจากเตียงทันที หาก
 
 
 
แต่ความเจ็บจากส่วนใจกลางของลำตัวแล่นเข้าปะทะเธออย่างจังบวกกับข้อเท้าที่เจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้เธอ
 
 
 
ไม่สามารถหนีไปที่ไหนได้ มิหนำซ้ำยังมานั่งกองอยู่บนพื้นแข็งๆอย่างน่าอนาถอีก เมื่อทำอะไรไม่ได้เธอก็เลือกที่
 
 
 
 
 
จะหยิบเสื้อผ้าที่ถูกทิ้งไว้กระจัดกระจายมาสวมใส่ไว้ ก่อนจะคลานไปที่ประตูไม้บานเล็ก
 
 
 
“ถ้าคิดจะออกจากห้องนี้ไปแม้แต่ก้าวเดียว...เธอได้เจ็บมากกว่าที่เป็นอยู่แน่”น้ำเสียงเย็นเยียบที่ดังจากด้านหลัง
 
 
เบรกมือที่กำลังจะเอื้อมเปิดประตูไว้ทัน เธอรู้ว่าเขาจะไม่ทำให้เธอเจ็บได้แค่นี้แน่ คงมีอะไรๆที่เธอต้องทนแบกรับ
 
 
มากกว่านี้อีก...เธอคิดว่า ฟางเหลียวหลังไปมองคนตัวโตที่ตอนนี้นอนหลับสบายไปแล้ว เตียงเล็กๆนั่นคงไม่
 
 
สามารถให้เธอไปนอนซุกตัวเพื่อหนีความหนาวจากอากาศในค่ำคืนนี้ได้เลย
 
 
และต่อให้กว้างกว่านี้เธอก็คงไม่กล้า... นางบำเรออย่างเธอไม่มีสิทธิ์...
 
 
 
ความรักของเธอมีค่าเท่านี้ใช่หรือเปล่า...มีค่าแค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้นจริงๆ...
 
 
 
...................................................................................................................................................
 
 
“อย่ามาที่นี่อีกได้ไหม”เสียงหวานเอ่ยเบาๆกับร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามซึ่งกำลังโอบกอดเธออยู่
 
 
 
“ทำไม”เสียงห้วนจัดที่ตอบกลับมาฟังดูก็รู้ว่าเขาไม่พอใจมากแค่ไหน เธอผละตัวออกจากอ้อมกอดของเขา ก่อน
 
 
จะเอ่ย
 
 
“เพราะมันไม่สมควร คุณเป็นน้องชายของว่าที่คู่หมั้นของฉันนะคะ”เธอพยายามให้เหตุผลกับเขาเต็มที่
 
 
“นี่ยังหวังลมๆแล้งๆอยู่อีกหรอ ฉันนึกว่าเธอจะคิดได้แล้วนะแก้ว”มือหนาบีบต้นแขนของหญิงสาวพร้อมๆกับเขย่า
 
 
อย่างบ้าคลั่ง
 
 
“ฉันเจ็บนะ!”เสียงเอ็ดของร่างบางเรียงสติของโทโมะได้ทันทีทันใด เขาเลิกเขย่าเธอก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นจับต้น
 
 
 
แขนของเธอไว้เท่านั้น
 
 
“ฉันรักเธอนะแก้ว ฉันรักเธอนะได้ยินไหม ฉันระ...”ยังไม่ทันทีเขาจะได้พูดจบเธอก็ย้อนกลับมาทันที
 
 
“อะไรล่ะที่บอกว่าคุณรักฉัน การกระทำ ล่ะมีบ้างไหม ทั้งๆที่คุณบอกว่ารักฉัน แต่คุณกลับเห็นฉันไม่ต่างไปจาก
 
 
โสเภณีทั่วไป อยากเมื่อไหร่ก็มาหา หายอยากแล้วก็จากไป...ทำไมคุณไม่นึกถึงใจฉันบ้าง”เธอใช้นิ้วจิ้มลงบนหน้า
 
 
 
อกข้างซ้ายของเขาแรงๆ อยากให้เขารู้เหลือเกินว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหน
 
 
 
“แล้วทำไมต้องตามไปวอแวพี่ป๊อป เขามีเมียมีครอบครัวไปแล้ว ไม่เห็นหรือไง”
 
 
 
“เห็น แต่ก็อย่างที่ฉันบอกพี่ชายของคุณไม่ได้แสดงออกว่ารักใครยัยเด็กนั่นมากมายอะไร นั่นก็หมายความว่าฉัน
 
 
ยังมีสิทธิ์”ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มมุมปากออกอย่างช้าๆ
 
 
“ไม่ต้องมาอ้างโน่นนี่นั่นหรอก ที่เธอไม่ยอมเปิดใจให้ฉัน เพราะเธอไม่เคยรักฉันเลยมากกว่า เธอยังรักแต่พี่ชาย
 
 
 
ของฉัน ต่อไปนี้...ฉันหวังว่าเธอจะลืมเรื่องของเราไป..อย่าได้เก็บมันมาคิดให้หมองใจ คิดเสียว่าฉันกับเธอเราไม่
 
 
 
เคยเกี่ยวข้องกัน...ต่อจากนี้ไปฉันจะช่วยให้เธอรักกับพี่ป๊อปเอง...วางใจเถอะ หากนี่จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะ
 
 
 
แสดงออกให้เธอได้รู้ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน...ฉันคิดว่าคำว่ารักที่ออกมาจากปากของฉันคงไม่หนักแน่นพอที่จะ
 
 
 
ให้เธอเชื่อฉัน”เขาเอ่ยน้ำเสียงเศร้าๆก่อนจะก้าวออกจากประตูห้องนอนของแก้วช้าๆ ไม่นานเสียงสตาร์ทรถก่อนจะ
 
 
แล่นออกไป
 
 
 
...เธอทำถูกแล้วหรือ
 
 
 
 
 
 
 
..........................................................................................................................
วันนี้อารมณ์ดี๊ดี เลยมาอัพนิยาย ไปเที่ยวฟินแลนด์มาหลายรอบแล้ววันนี้ ใครเป็นเหมือนกันบ้างงงงงง