The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่ 24 สิ่งที่คิดไม่จำเป็นต้องเป็นไปอย่างที่คิดเสมอไป...

 

 

 

...เธอทำถูกแล้วหรือ หากจะถามอย่างนั้น ตามที่สมองบอกแล้วคำตอบนั้นคือ ถูก

 

 

 

ถูกแล้วที่เธอเลือกที่จะทำอย่างนี้ เมื่อความถูกต้องคือเธอต้องรักเดียวใจเดียว และคนที่เธอรักก็คือพี่ชายของเขา

 

 

 

...ไม่ใช่เขา ในเมื่อทุกอย่างในตัวของ ป๊อปปี้คือความถูกต้องและเหมาะสม

 

 

 

หากแต่คำตอบของหัวใจกำลังขัดแย้งกับความถูกต้องและเหมาะสมล่ะ?...เธอควรทำอย่างไร

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“คุณหนูขา คุณแม่โทรมาค่ะ”เธอรีบสลัดตัวให้หลุดจากภวังค์แสนงี่เง่าเต่าตุ่น ก่อนจะเปิดประตูเพื่อลงไปรับ

 

 

โทรศัพท์จากมารดาข้างล่าง เธอคล้องแขนกับหญิงสูงวัยที่เธอเรียกว่านมจันทร์ซึ่งเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของ

 

 

 

เธอลงไปข้างล่าง เธอยกหูโทรศัพท์ขึ้นก่อนจะกรอกเสียงลงไป

 

 

 

“สวัสดีค่ะคุณแม่ สบายดีรึเปล่าคะ”

 

 

 

“แม่สบายดีลูก หนูล่ะพายุเข้ารึ เป็นยังไงบ้าง”ปลายสายเอ่ยถามอย่างห่วงใย

 

 

 

“ค่ะ ตอนนี้มีแต่ฝนที่ตกอย่างเดียวค่ะ คงตกนานหน่อย”

 

 

 

“ดูแลตัวเองนะลูก แม่รักหนูนะ”

 

 

 

“ค่ะ แก้วก็รักคุณแม่ ดึกแล้วคุณแม่ไปพักผ่อนดีมั้ยคะ นอนดึกเดี๋ยวความดันจะขึ้นนะคะ”

 

 

 

“จ้า คุณหมอ งั้นเดี๋ยวแม่ไปนอนก่อนนะ หนูก็ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”

 

 

 

“ค่ะ”เธอเอ่ยล่ำลามารดาสองสามประโยคก่อนจะวางสาย

 

 

 

“คุณหนูหิวข้าวมั้ยคะ นมทำกับข้าวไว้เยอะเลย”เมื่อเห็นสายตาขอร้องของคนแก่เธอจึงยอมพยักหน้าเบาๆ นม

 

 

จันทร์ดีใจรีบรุดไปที่โต๊ะอาหาร เธอเดินตามไปอย่างช้าๆก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เธอมองอาหารทุกจานอย่าง

 

 

เลื่อนลอย ไม่มีความอยากที่จะทานด้วยซ้ำ

 

 

 

“คุณหนูมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าคะ”น้ำเสียงนุ่มนวลของนมจันทร์ที่ถามอย่างห่วงใย ทำให้เธอแทบจะโผเข้า

 

 

 

หาท่านและเล่าเรื่องราวอัปยศทั้งหมดให้ท่านฟังทันที หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ

 

 

 

“เปล่าค่ะ แก้วแค่รู้สึกว่าไม่สบายนิดหน่อย”เธอพูดอย่างเนือยๆก่อนจะก้มหน้าลงเขี่ยข้าวในจานไป-มา

 

 

 

“เรื่องคุณวิศวะรึเปล่าคะ”เธอแทบหยุดหายใจ เมื่อประโยคนี้ของนมจันทร์แทงใจดำของเธอเข้าเต็มๆ เธอเงียบไป

 

 

 

ครู่ใหญ่ก่อนจะเอ่ยขึ้น

 

 

 

“นมรู้?”คนแก่พยักหน้าเบาๆ

 

 

 

“ถ้าคุณหนูไม่สบายใจก็ปรึกษานมได้นะคะ ถึงแม้ว่านมจะไม่เคยมีครอบครัว แต่นมก็เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ตอนนี้

 

 

 

นมเชื่อว่าอะไรๆมันยังไม่สายเกินไป”

 

 

 

“แก้วกำลังพยายามจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดค่ะ...หวังแค่ว่าเขาคงจะเข้าใจแก้ว”คนแก่ถอนหายใจก่อนจะพูด

 

 

 

“บางทีเหตุผลและหัวใจมันไปด้วยกันไม่ได้นะคะ คุณภาณุอาจจะเพียบพร้อมและสมบูรณแบบสามารถเป็นหัวหน้า

 

 

 

ครอบครัวที่ดีได้ แต่ในขณะเดียวกันคุณวิศวะเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน บางทีเขาอาจจะดูอารมณ์ร้ายไปหน่อย แต่

 

 

 

ถ้าเราลองดูที่หัวใจ...นมรู้ว่าคุณหนูจะเลือกใคร”นมจันทร์ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้แก้วก่อนจะเดินหายไปในครัว ใช้

 

 

หัวใจอย่างนั้นหรอกหรือ หัวใจของเธอหรือของเขากันล่ะ ตอนนี้เขาคงจะหมดรักเธอไปแล้วถึงได้เอ่ยปากบอกว่า

 

 

จะช่วยให้เธอรักกับพี่ชายของเขา ทั้งที่ตลอดมาเขาคอยขัดขวางเธอมาโดยตลอด ทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งแผนบ้า

 

 

บอที่ทำให้เธอต้องเสียความสาวที่เฝ้าทะนุถนอม แล้วสิ่งที่เธอเสียไปล่ะ เขาคงไม่เคยเห็นค่าของมันเลยใช่รึเปล่า

 

 

 

...พอเธอเริ่มรักเขา เขาก็ทิ้งเธอไปอย่างไร้เยื่อใย... แล้วคนถูกทิ้งอย่างเธอจะทำอะไรได้...

 

 

 

นอกเสียจากรับผลของมัน

 

 

 

 

 

................................................................................................................................................

 

 

ไวน์แดงจากขวดทรงสวยถูกรินลงแก้วอย่างนับครั้งไม่ถ้วน มือเรียวแต่ทว่าดูแข็งแกร่งยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปากหยัก

 

 

 

ลึก ภายในเวลาเพียงสามวินาทีเท่านั้นน้ำสีอำพันก็หมดลงไปอย่างรวดเร็ว

 

 

มือเรียวรินเครื่องดื่มมึนเมาลงแก้วอีกนับครั้งไม่ถ้วน หมดหนทางแล้วสำหรับเขา ในเมื่อประตูหัวใจของเธอปิดตาย

 

 

 

สำหรับเขา ทั้งที่ตลอดมาเขาพยายามใช้หัวใจดวงเดียวที่มีอยู่งัดให้ประตูเหล็กที่ถูกล็อกอย่างแน่นหนาเปิดขึ้น

 

 

 

หากแต่เวลาผ่านมาเนิ่นนานถึงแปดปีเธอก็ไม่เคยเปิดให้เขาได้เข้าไปเลย อุปกรณ์งัดประตูอย่างหัวใจที่เคยแข็ง

 

 

 

แกร่งกลับไม่เหมือนแต่ก่อน มันล้าลงเรื่อยๆ แม้ที่ผ่านมาจะไม่เคยหวั่นไหวไปกับคำปฏิเสธรักของเธอนับร้อยนับ

 

 

 

พันครั้ง หากแต่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ หัวใจของเขาล้าจนทนไม่ไหว เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับถดถอย หัวใจที่อ่อน

 

 

 

ล้าย่อมตายลงอย่างช้าๆอย่างที่มันควรจะเป็นตลอดมา...ทั้งที่หลายสัปดาห์มานี้เธอทำท่าเหมือนจะรักเขาแล้ว แต่

 

 

 

กลับผลักไสไล่ส่งเขาไปให้ไกลราวกับตัวเสนียดเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา แค่นั้นก็มากพอที่เขาจะพาตัวเองออกมาจาก

 

 

 

ชีวิตของเธอเสียที บางทีเขาอาจะพบคนที่ใช่ คนที่เขารักแล้วเธอก็รักเขา...ไม่ใช่รักที่เจ็บปวดอย่างตลอดแปดปีที่

 

 

 

ผ่านมา เมื่อความรักครั้งนี้ไม่ได้เริ่มต้นจากเขาและเธอหากแต่เป็นเขาเพียงคนเดียว คงไม่ใช่เรื่องแปลกหากมันจะ

 

 

 

ล่มลง โบราณบอกว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง...เขาคงจะต้องยอมรับความจริงข้อนี้แต่โดยดี เป็นเพราะความดื้อดึงที่

 

 

 

เขาพยายามเถียงมันตลอดมา ว่ามันจะไปยากอะไรหากบังคับให้เธอตบมือกับเขา แผนการที่ตอนนี้เขาขอเรียกมัน

 

 

ว่าแผนการหน้าโง่ได้เริ่มขึ้น เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อทั้งจูบแรกและครั้งแรกของเธอเป็นของเขา หากแต่ตอนนี้

 

 

 

สิ่งเหล่านั้นคงไม่มีประโยชน์อีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้เขาก็ได้เห็นแล้วว่าต่อให้เขาพยายามรั้งและบังคับเธอสักแค่ไหน

 

 

 

เธอก็ไม่มีวันรักเขาเลย... เธอยังคงตั้งหน้าตั้งตาผลักไสเขาให้ออกไปจากชีวิตของเธออย่างมุ่งมั่น จนวันนี้มันก็

 

 

 

ประสบความสำเร็จในที่สุด เขาสัญญาว่าต่อจากนี้ไปคงไม่ไปวุ่นวายทำอะไรๆให้เธอไม่สบายใจอีกแล้ว... ขอดูอยู่

 

 

 

 

 

ห่างๆอย่างที่เขาควรจะทำตั้งแต่แรกดีกว่า... ขอให้เธอเจอคนที่รักเธอและเธอก็รักเขา ขอให้เธอมีความสุขกับคนที่

 

 

 

เธอรัก ขอให้เธอมีแต่รอยยิ้ม ขอให้เธอไม่ต้องเจ็บปวด เรื่องที่จะช่วยให้เธอรักกับพี่ชายคงจะเป็นเรื่องยากไป

 

 

 

หน่อยหากจะยื่นมือไปช่วยเป็นกามเทพ... และคนเห็นแก่ตัวอย่างเขาก็คง...ไม่ทำ

 

 

 

 

 

...............................................................................................................................................

 

หายไปนาน ไปเที่ยวฟินแลนด์มาเพลินค่ะ หวังว่ารีดเดอร์คงไม่หายไปไหนนะ ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ^^