The revenge แค้นร้ายกลายรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.57 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่ 24 สิ่งที่คิดไม่จำเป็นต้องเป็นไปอย่างที่คิดเสมอไป...
...เธอทำถูกแล้วหรือ หากจะถามอย่างนั้น ตามที่สมองบอกแล้วคำตอบนั้นคือ ถูก
ถูกแล้วที่เธอเลือกที่จะทำอย่างนี้ เมื่อความถูกต้องคือเธอต้องรักเดียวใจเดียว และคนที่เธอรักก็คือพี่ชายของเขา
...ไม่ใช่เขา ในเมื่อทุกอย่างในตัวของ ป๊อปปี้คือความถูกต้องและเหมาะสม
หากแต่คำตอบของหัวใจกำลังขัดแย้งกับความถูกต้องและเหมาะสมล่ะ?...เธอควรทำอย่างไร
ก๊อกๆ
“คุณหนูขา คุณแม่โทรมาค่ะ”เธอรีบสลัดตัวให้หลุดจากภวังค์แสนงี่เง่าเต่าตุ่น ก่อนจะเปิดประตูเพื่อลงไปรับ
โทรศัพท์จากมารดาข้างล่าง เธอคล้องแขนกับหญิงสูงวัยที่เธอเรียกว่านมจันทร์ซึ่งเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของ
เธอลงไปข้างล่าง เธอยกหูโทรศัพท์ขึ้นก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“สวัสดีค่ะคุณแม่ สบายดีรึเปล่าคะ”
“แม่สบายดีลูก หนูล่ะพายุเข้ารึ เป็นยังไงบ้าง”ปลายสายเอ่ยถามอย่างห่วงใย
“ค่ะ ตอนนี้มีแต่ฝนที่ตกอย่างเดียวค่ะ คงตกนานหน่อย”
“ดูแลตัวเองนะลูก แม่รักหนูนะ”
“ค่ะ แก้วก็รักคุณแม่ ดึกแล้วคุณแม่ไปพักผ่อนดีมั้ยคะ นอนดึกเดี๋ยวความดันจะขึ้นนะคะ”
“จ้า คุณหมอ งั้นเดี๋ยวแม่ไปนอนก่อนนะ หนูก็ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
“ค่ะ”เธอเอ่ยล่ำลามารดาสองสามประโยคก่อนจะวางสาย
“คุณหนูหิวข้าวมั้ยคะ นมทำกับข้าวไว้เยอะเลย”เมื่อเห็นสายตาขอร้องของคนแก่เธอจึงยอมพยักหน้าเบาๆ นม
จันทร์ดีใจรีบรุดไปที่โต๊ะอาหาร เธอเดินตามไปอย่างช้าๆก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เธอมองอาหารทุกจานอย่าง
เลื่อนลอย ไม่มีความอยากที่จะทานด้วยซ้ำ
“คุณหนูมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าคะ”น้ำเสียงนุ่มนวลของนมจันทร์ที่ถามอย่างห่วงใย ทำให้เธอแทบจะโผเข้า
หาท่านและเล่าเรื่องราวอัปยศทั้งหมดให้ท่านฟังทันที หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ
“เปล่าค่ะ แก้วแค่รู้สึกว่าไม่สบายนิดหน่อย”เธอพูดอย่างเนือยๆก่อนจะก้มหน้าลงเขี่ยข้าวในจานไป-มา
“เรื่องคุณวิศวะรึเปล่าคะ”เธอแทบหยุดหายใจ เมื่อประโยคนี้ของนมจันทร์แทงใจดำของเธอเข้าเต็มๆ เธอเงียบไป
ครู่ใหญ่ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“นมรู้?”คนแก่พยักหน้าเบาๆ
“ถ้าคุณหนูไม่สบายใจก็ปรึกษานมได้นะคะ ถึงแม้ว่านมจะไม่เคยมีครอบครัว แต่นมก็เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ตอนนี้
นมเชื่อว่าอะไรๆมันยังไม่สายเกินไป”
“แก้วกำลังพยายามจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดค่ะ...หวังแค่ว่าเขาคงจะเข้าใจแก้ว”คนแก่ถอนหายใจก่อนจะพูด
“บางทีเหตุผลและหัวใจมันไปด้วยกันไม่ได้นะคะ คุณภาณุอาจจะเพียบพร้อมและสมบูรณแบบสามารถเป็นหัวหน้า
ครอบครัวที่ดีได้ แต่ในขณะเดียวกันคุณวิศวะเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน บางทีเขาอาจจะดูอารมณ์ร้ายไปหน่อย แต่
ถ้าเราลองดูที่หัวใจ...นมรู้ว่าคุณหนูจะเลือกใคร”นมจันทร์ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้แก้วก่อนจะเดินหายไปในครัว ใช้
หัวใจอย่างนั้นหรอกหรือ หัวใจของเธอหรือของเขากันล่ะ ตอนนี้เขาคงจะหมดรักเธอไปแล้วถึงได้เอ่ยปากบอกว่า
จะช่วยให้เธอรักกับพี่ชายของเขา ทั้งที่ตลอดมาเขาคอยขัดขวางเธอมาโดยตลอด ทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งแผนบ้า
บอที่ทำให้เธอต้องเสียความสาวที่เฝ้าทะนุถนอม แล้วสิ่งที่เธอเสียไปล่ะ เขาคงไม่เคยเห็นค่าของมันเลยใช่รึเปล่า
...พอเธอเริ่มรักเขา เขาก็ทิ้งเธอไปอย่างไร้เยื่อใย... แล้วคนถูกทิ้งอย่างเธอจะทำอะไรได้...
นอกเสียจากรับผลของมัน
................................................................................................................................................
ไวน์แดงจากขวดทรงสวยถูกรินลงแก้วอย่างนับครั้งไม่ถ้วน มือเรียวแต่ทว่าดูแข็งแกร่งยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปากหยัก
ลึก ภายในเวลาเพียงสามวินาทีเท่านั้นน้ำสีอำพันก็หมดลงไปอย่างรวดเร็ว
มือเรียวรินเครื่องดื่มมึนเมาลงแก้วอีกนับครั้งไม่ถ้วน หมดหนทางแล้วสำหรับเขา ในเมื่อประตูหัวใจของเธอปิดตาย
สำหรับเขา ทั้งที่ตลอดมาเขาพยายามใช้หัวใจดวงเดียวที่มีอยู่งัดให้ประตูเหล็กที่ถูกล็อกอย่างแน่นหนาเปิดขึ้น
หากแต่เวลาผ่านมาเนิ่นนานถึงแปดปีเธอก็ไม่เคยเปิดให้เขาได้เข้าไปเลย อุปกรณ์งัดประตูอย่างหัวใจที่เคยแข็ง
แกร่งกลับไม่เหมือนแต่ก่อน มันล้าลงเรื่อยๆ แม้ที่ผ่านมาจะไม่เคยหวั่นไหวไปกับคำปฏิเสธรักของเธอนับร้อยนับ
พันครั้ง หากแต่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ หัวใจของเขาล้าจนทนไม่ไหว เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับถดถอย หัวใจที่อ่อน
ล้าย่อมตายลงอย่างช้าๆอย่างที่มันควรจะเป็นตลอดมา...ทั้งที่หลายสัปดาห์มานี้เธอทำท่าเหมือนจะรักเขาแล้ว แต่
กลับผลักไสไล่ส่งเขาไปให้ไกลราวกับตัวเสนียดเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา แค่นั้นก็มากพอที่เขาจะพาตัวเองออกมาจาก
ชีวิตของเธอเสียที บางทีเขาอาจะพบคนที่ใช่ คนที่เขารักแล้วเธอก็รักเขา...ไม่ใช่รักที่เจ็บปวดอย่างตลอดแปดปีที่
ผ่านมา เมื่อความรักครั้งนี้ไม่ได้เริ่มต้นจากเขาและเธอหากแต่เป็นเขาเพียงคนเดียว คงไม่ใช่เรื่องแปลกหากมันจะ
ล่มลง โบราณบอกว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง...เขาคงจะต้องยอมรับความจริงข้อนี้แต่โดยดี เป็นเพราะความดื้อดึงที่
เขาพยายามเถียงมันตลอดมา ว่ามันจะไปยากอะไรหากบังคับให้เธอตบมือกับเขา แผนการที่ตอนนี้เขาขอเรียกมัน
ว่าแผนการหน้าโง่ได้เริ่มขึ้น เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อทั้งจูบแรกและครั้งแรกของเธอเป็นของเขา หากแต่ตอนนี้
สิ่งเหล่านั้นคงไม่มีประโยชน์อีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้เขาก็ได้เห็นแล้วว่าต่อให้เขาพยายามรั้งและบังคับเธอสักแค่ไหน
เธอก็ไม่มีวันรักเขาเลย... เธอยังคงตั้งหน้าตั้งตาผลักไสเขาให้ออกไปจากชีวิตของเธออย่างมุ่งมั่น จนวันนี้มันก็
ประสบความสำเร็จในที่สุด เขาสัญญาว่าต่อจากนี้ไปคงไม่ไปวุ่นวายทำอะไรๆให้เธอไม่สบายใจอีกแล้ว... ขอดูอยู่
ห่างๆอย่างที่เขาควรจะทำตั้งแต่แรกดีกว่า... ขอให้เธอเจอคนที่รักเธอและเธอก็รักเขา ขอให้เธอมีความสุขกับคนที่
เธอรัก ขอให้เธอมีแต่รอยยิ้ม ขอให้เธอไม่ต้องเจ็บปวด เรื่องที่จะช่วยให้เธอรักกับพี่ชายคงจะเป็นเรื่องยากไป
หน่อยหากจะยื่นมือไปช่วยเป็นกามเทพ... และคนเห็นแก่ตัวอย่างเขาก็คง...ไม่ทำ
...............................................................................................................................................
หายไปนาน ไปเที่ยวฟินแลนด์มาเพลินค่ะ หวังว่ารีดเดอร์คงไม่หายไปไหนนะ ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
