The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก 
ตอนที่2 ไม่ยอม!!!        
 
 
“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า โอ้ย!”เธอร้องออกมาเมื่อเขาปล่อยเธอลงกับเบาะรถคันหรูเต็มแรง ก่อนเขาจะเดินวนไปนั่ง
 
ประจำที่นั่งคนขับ และคว้าข้อมือเล็กที่กำลังจะเปิดประตูรถออกไป
 
 
“นั่งนิ่งๆได้มั้ย คนหรือลิงฮะ เธอเนี่ย”เขามองหน้าหญิงสาวที่กำลังจ้องหน้าเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
 
 
“ก็มันเจ็บ นายนี่มันเป็นผู้ชายยังไงฮะ ทำร้ายผู้หญิง ว้าย!!”เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขาออกรถด้วยความเร็วที่เย้ยฟ้า
 
ท้ารกเหลือเกิน แรงของรถที่เคลื่อนที่ออกไป ทำเอาคนตัวเล็กชนกับประตูรถดังอั้ก เขามองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้
 
หน้าซีดเผือดและตัวสั่นน้อยๆอย่างกลัวกับการขับขี่ยานพาหนะของเขา เขามองเธอยิ้มๆก่อนจะเอื้อมมือไปดึงสาย
 
เข็มขัดนิรภัยมาให้คาดให้เธอ
 
 
“บ้านอยู่ไหน”เขาถามคนตัวเล็กที่นั่งกัดริมฝีปากบางอย่างประหม่า
 
 
“ลดความเร็วหน่อยได้มั้ย แยกหน้าเลี้ยวขวานะ”เธอเอ่ยเสียงสั่นๆ
 
 
“เห็นทีว่าจะไม่ได้ ฉันชอบขับแบบนี้อ่ะ”เขาหันไปมองใบหน้าสวยหวานที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
 
 
ก่อนรถคันหรูจะจอดสนิทหน้าคฤหาสน์หลังงาม
 
 
“บ้านรวยนะเนี่ย”เขาหันไปมองหน้าคนตัวเล็กที่กำลังส่งค้อนวงใหญ่ให้เขาอยู่
 
 
“ฉันเป็นคนใช้อยู่ที่นี่...โอ้ย”ก่อนเธอจะร้องโอดโอยเมื่อเขาดีดเข้าให้ที่หน้าผากมน
 
 
“ยัยเด็กเลี้ยงแกะ ถ้าเธอเป็นคนใช้อยู่ที่นี่ เธอคงเรียกไอ้เขื่อนว่าพี่หรอกนะ”เธอประเคนค้อนวงใหญ่ให้เขา ก่อน
 
จะฟาดฝ่ามือเล็กเข้าให้ที่แขนแกร่ง
 
 
“โอ้ย...ยัยไม้กระดานฉันเจ็บนะเว้ย”
 
 
“ฉันก็เจ็บ...ไอ้หน้าโหด”เธอพูดก่อนจะลงจากรถไป เขาจึงเดินตามเธอมา
 
 
“ตามมาทำไม กลับไปนะ”
 
 
“ไม่”เขาพูดก่อนจะโอบเอวบางแล้วดึงเข้าหาตัว
 
 
“แล้วนายจะตามฉันมาทำไม”เธอถามเขาขณะที่มือเล็กยังแกะมือหนาของเขาออกจากเอวบางของเธออย่างไม่
 
ลดละ
 
 
“หยุดนะ...ถ้าเธอแกะมือฉันออก...ฉันจูบเธอแน่”
 
 
“ไอ้ ไอ้หน้าโหดเอ๊ย”ก่อนเธอจะยอมให้เขาโอบและเดินเข้าไปในบ้านแต่โดยดี
 
 
“อ้าวฟาง...กลับมาแล้วหรอลูก...แล้วนั่น”มารดาของเธอถามถึงเขา ก่อนเขาจะยกมือคุณไหว้ หญิงวัยกลางคนก็
 
รับไหว้เขาแต่โดยดี
 
 
“ผมจะเรื่องจะคุยกับคุณน้าครับ เรื่องน้องฟาง”ก่อนมารดาของเธอจะพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินนำไปที่ห้องรับแขก
 
 
“มีอะไรจ๊ะ”หญิงวัยกลางคนพูดก่อนจะกอดลูกสาวที่เข้ามากอดอย่างออดอ้อน
 
 
“คือ ผมขอพูดตรงๆนะครับ ผมได้ล่วงเกินน้องไปแล้ว ผมขอรับผิดชอบน้องด้วยการขอหมั้นน้อง”เขามองไปที่หญิง
 
วัยกลางคนที่ยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ ก่อนจะมองมาที่เขา
 
“อะ อะไรนะ!!!!”
 
 
“ครับ ผมอยากรับผิดชอบน้อง เมื่อไรที่น้องเรียนจบ ผมจะแต่งงานกับน้องทันที”
 
 
“ฟางว่าไงลูก”
 
 
“ฟางไม่อยากหมั้น ไม่อยากแต่งงาน เมื่อคืนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราจริงๆนะคะ”เธอพูดทั้งน้ำตา เขาก็
 
สงสารเธอนะ แต่ช่วยไม่ได้เธอเป็นคนเดียวที่จะทำให้เกมแค้นของเขาดำเนินไปอย่างราบรื่น
 
 
“ถึงมันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา แต่น้องเป็นผู้หญิง เธอเสียหายนะครับ”เขาพยายามพูดหว่านล้อมมารดาของ
 
หญิงสาว
 
 
“ไม่..ไม่เสียหาย”เธอพูดพรวดออกมาทันที
 
 
“ฟาง...แม่ว่าให้เราสองคนลองคบกันไปพลางๆก่อนดีกว่านะ อย่าเพิ่งรีบด่วนคบกันไปเลย”
 
 
“แต่ว่า...”เขาพยายามเถียง เพราะถ้าเธอไม่ได้หมั้นกับเขาจริงๆ เกมของเขาก็พังไม่เป็นท่าละสิ
 
 
“ตกลงค่ะ!!!”เธอรีบพูดออกมา คงกลัวว่าเขาจะหว่านล้อมได้สำเร็จ
 
 
ไม่เป็นไร เมื่อได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้นคงมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้เป็นแน่
 
 
บางทีเขาอาจจะทำให้เธอได้เจ็บปวดมากขึ้นก็ได้...ลูกเจ็บ...ทำไมพ่อแม่จะไม่เจ็บล่ะ
 
 
“แต่แม่ยังไม่รู้จักชื่อแซ่ของเราเลยนะ เอ่อ...ถ้ามันไม่เป็นการละลาบละล้วงแม่ขอให้เราเล่าถึงครอบครัวหน่อยได้
 
มั้ยจ๊ะ”ว่าที่แม่ยายของเขาถามออกมาอย่างเกรงใจ เขาพยักหน้าน้อยๆ ก่อนเขาจะเอ่ยปากเล่า เขาไม่บังเลสักนิด
 
ที่จะเล่าประวัติส่วนตัวให้มารดาของหญิงสาวฟัง เพราะคนในครอบครัวนี้ไม่มีใครรู้สักคน ว่าไอ้คนทรยศนั่นมันทำ
 
อะไรไว้บ้าง
 
 
“ผมชื่อป๊อปครับ ภาณุ จิระคุณ พ่อของผมเสียไปนานแล้ว ตอนนี้ผมอยู่กับแม่และน้องชาย ที่บ้านของผมทำไร่
 
องุ่น  ทำสวนกุหลาบที่ชื่อว่าจิระคุณ”ประวัติของชายหนุ่มทำเอานางของหญิงสาวตกใจน้อยๆ ตระกูลจิระคุณที่ใครๆ
 
ก็รู้ว่าร่ำรวยแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะเคยประสบปัญหาทางการเงิน จนนักธุรกิจหนุ่มใหญ่อย่างคุณ ประวิทย์ ตัดสินใจปลิด
 
ชีพแล้วทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับเป็นผู้กอบกู้ฐานะของครอบครัวให้กลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง
 
...ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ นางได้ลูกเขยที่นางฝันใฝ่ไว้แล้ว นางสามารถฝากลูกสาวตัวน้อยของนางไว้กับชาย
 
หนุ่มได้
 
 
“แม่เชื่อนะว่าป๊อปจะดูแลน้องได้จ้ะ แล้วทำไมป๊อปถึงขึ้นมาที่กรุงเทพล่ะ”เขายิ้มก่อนจะตอบ
 
 
“ผมก็มาร่วมงานวันเกิดไอ้เขื่อนมันแหละครับ แล้วก็มาดูบริษัทหุ้นส่วนด้วยครับพอดีมีปัญหานิดหน่อย”
 
 
เขาพูดก่อนจะยิ้ม
 
 
“แม่ไม่รู้ว่าป๊อปห่างกับน้องมากรึเปล่า...แต่แม่ขอให้ป๊อปเข้าใจน้องหน่อยนะ น้องยังเด็ก แกออกจะงอแงหน่อย
 
เอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง แล้วก็ดื้อบางเวลา แต่แม่ว่าหากลูกใช้เหตุผลคุยกันแม่ว่าเราทั้งสองคนต้องเข้ากันได้แน่ๆ
 
”นางพูดก่อนจะยิ้มให้สองหนุ่มสาว ว่าที่ลูกเขยยิ้มตอบนาง แต่ลูกสาวนางเนี่ยสิ...
 
 
“ฟางแกเพิ่งจะ21น่ะ แม่ฝากน้องด้วยนะ”นางพูดต่อก่อนจะหันมามองลูกสาว
 
 
“แม่คะ ละเอียดเกินไปมั้งคะ”บุตรสาวของนางเอ่ยออกมาอย่างอายๆ
 
 
“ยิ่งถ้าจะคบกันต้องละเอียดกว่านี้อีกจ้ะ”นางหันไปตอบลูกสาวที่หน้างอไปแล้ว
 
 
“คุณน้าคงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะพาน้องไปเที่ยวที่บ้านบ้าง”ว่าที่ลูกเขยของนางเอ่ยออกมาอย่างเกรงใจ
 
 
“จ้ะ ไม่ว่าอะไรหรอก แล้วป๊อปจะกลับเมื่อไรล่ะ”
 
 
“คงจะอีกสัก2-3อาทิตย์ ครับ”
 
 
“จ้ะ”
 
 
“คุณน้าคงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าเย็นนี้ผมจะพาน้องไปทานมื้อเย็น”นางดีใจจนยิ้มแก้มแทบปริอยู่แล้ว
 
 
“ได้สิจ้ะ”
 
 
“แม่คะ...”ลูกสาวตัวน้อยของนางรีบโผล่พรวดมากลางปล้องทันที
 
 
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”เขาพูดก่อนจะลุกขึ้น
 
 
“ฟางไปส่งพี่สิลูก”
 
 
“ไม่ค่ะ”เธอรีบปฏิเสธทันที
 
 
“ไปสิลูก”แต่เมื่อถูกมารดาดันหลังออกมาแบบนี้ ก็ต้องยอมไปส่งไอ้หน้าโหดนี้อยู่ดี
 
 
“ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับ...ที่รัก”เขาพูดพร้อมกับกดจมูกโด่งลงบนแก้มของเธอ
 
 
“ไอ้บ้า...ไอ้คนชอบฉวยโอกาส นิสะ...”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบไอ้หน้าโหดมันก็ชี้หน้าอย่างคาดโทษเธอ
 
 
“ด่าอีก...ฉันจูบ”
 
 
“ไปเลยนะ”เธอพูดก่อนจะผลักหลังเขาให้ขึ้นรถไป
 
 
.......................................................................................................................
มาอัพให้แล้วจ้ะ ขอโทษนะเมื่อวานเราไม่ได้อัพ คือเราไปนอนบ้านยายมาน่ะ วันนี้ไถ่โทษด้วยการอัพสองตอนเลย
 
เอ้า รอหน่อยนะตอนบ่ายสองโมงเราจะมาอัพให้^^