The revenge แค้นร้ายกลายรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.57 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ไม่ยอม!!!(ยอม)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe revenge แค้นร้ายกลายรัก
ตอนที่2 ไม่ยอม!!!
“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า โอ้ย!”เธอร้องออกมาเมื่อเขาปล่อยเธอลงกับเบาะรถคันหรูเต็มแรง ก่อนเขาจะเดินวนไปนั่ง
ประจำที่นั่งคนขับ และคว้าข้อมือเล็กที่กำลังจะเปิดประตูรถออกไป
“นั่งนิ่งๆได้มั้ย คนหรือลิงฮะ เธอเนี่ย”เขามองหน้าหญิงสาวที่กำลังจ้องหน้าเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“ก็มันเจ็บ นายนี่มันเป็นผู้ชายยังไงฮะ ทำร้ายผู้หญิง ว้าย!!”เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขาออกรถด้วยความเร็วที่เย้ยฟ้า
ท้ารกเหลือเกิน แรงของรถที่เคลื่อนที่ออกไป ทำเอาคนตัวเล็กชนกับประตูรถดังอั้ก เขามองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้
หน้าซีดเผือดและตัวสั่นน้อยๆอย่างกลัวกับการขับขี่ยานพาหนะของเขา เขามองเธอยิ้มๆก่อนจะเอื้อมมือไปดึงสาย
เข็มขัดนิรภัยมาให้คาดให้เธอ
“บ้านอยู่ไหน”เขาถามคนตัวเล็กที่นั่งกัดริมฝีปากบางอย่างประหม่า
“ลดความเร็วหน่อยได้มั้ย แยกหน้าเลี้ยวขวานะ”เธอเอ่ยเสียงสั่นๆ
“เห็นทีว่าจะไม่ได้ ฉันชอบขับแบบนี้อ่ะ”เขาหันไปมองใบหน้าสวยหวานที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
ก่อนรถคันหรูจะจอดสนิทหน้าคฤหาสน์หลังงาม
“บ้านรวยนะเนี่ย”เขาหันไปมองหน้าคนตัวเล็กที่กำลังส่งค้อนวงใหญ่ให้เขาอยู่
“ฉันเป็นคนใช้อยู่ที่นี่...โอ้ย”ก่อนเธอจะร้องโอดโอยเมื่อเขาดีดเข้าให้ที่หน้าผากมน
“ยัยเด็กเลี้ยงแกะ ถ้าเธอเป็นคนใช้อยู่ที่นี่ เธอคงเรียกไอ้เขื่อนว่าพี่หรอกนะ”เธอประเคนค้อนวงใหญ่ให้เขา ก่อน
จะฟาดฝ่ามือเล็กเข้าให้ที่แขนแกร่ง
“โอ้ย...ยัยไม้กระดานฉันเจ็บนะเว้ย”
“ฉันก็เจ็บ...ไอ้หน้าโหด”เธอพูดก่อนจะลงจากรถไป เขาจึงเดินตามเธอมา
“ตามมาทำไม กลับไปนะ”
“ไม่”เขาพูดก่อนจะโอบเอวบางแล้วดึงเข้าหาตัว
“แล้วนายจะตามฉันมาทำไม”เธอถามเขาขณะที่มือเล็กยังแกะมือหนาของเขาออกจากเอวบางของเธออย่างไม่
ลดละ
“หยุดนะ...ถ้าเธอแกะมือฉันออก...ฉันจูบเธอแน่”
“ไอ้ ไอ้หน้าโหดเอ๊ย”ก่อนเธอจะยอมให้เขาโอบและเดินเข้าไปในบ้านแต่โดยดี
“อ้าวฟาง...กลับมาแล้วหรอลูก...แล้วนั่น”มารดาของเธอถามถึงเขา ก่อนเขาจะยกมือคุณไหว้ หญิงวัยกลางคนก็
รับไหว้เขาแต่โดยดี
“ผมจะเรื่องจะคุยกับคุณน้าครับ เรื่องน้องฟาง”ก่อนมารดาของเธอจะพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินนำไปที่ห้องรับแขก
“มีอะไรจ๊ะ”หญิงวัยกลางคนพูดก่อนจะกอดลูกสาวที่เข้ามากอดอย่างออดอ้อน
“คือ ผมขอพูดตรงๆนะครับ ผมได้ล่วงเกินน้องไปแล้ว ผมขอรับผิดชอบน้องด้วยการขอหมั้นน้อง”เขามองไปที่หญิง
วัยกลางคนที่ยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ ก่อนจะมองมาที่เขา
“อะ อะไรนะ!!!!”
“ครับ ผมอยากรับผิดชอบน้อง เมื่อไรที่น้องเรียนจบ ผมจะแต่งงานกับน้องทันที”
“ฟางว่าไงลูก”
“ฟางไม่อยากหมั้น ไม่อยากแต่งงาน เมื่อคืนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราจริงๆนะคะ”เธอพูดทั้งน้ำตา เขาก็
สงสารเธอนะ แต่ช่วยไม่ได้เธอเป็นคนเดียวที่จะทำให้เกมแค้นของเขาดำเนินไปอย่างราบรื่น
“ถึงมันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา แต่น้องเป็นผู้หญิง เธอเสียหายนะครับ”เขาพยายามพูดหว่านล้อมมารดาของ
หญิงสาว
“ไม่..ไม่เสียหาย”เธอพูดพรวดออกมาทันที
“ฟาง...แม่ว่าให้เราสองคนลองคบกันไปพลางๆก่อนดีกว่านะ อย่าเพิ่งรีบด่วนคบกันไปเลย”
“แต่ว่า...”เขาพยายามเถียง เพราะถ้าเธอไม่ได้หมั้นกับเขาจริงๆ เกมของเขาก็พังไม่เป็นท่าละสิ
“ตกลงค่ะ!!!”เธอรีบพูดออกมา คงกลัวว่าเขาจะหว่านล้อมได้สำเร็จ
ไม่เป็นไร เมื่อได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้นคงมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้เป็นแน่
บางทีเขาอาจจะทำให้เธอได้เจ็บปวดมากขึ้นก็ได้...ลูกเจ็บ...ทำไมพ่อแม่จะไม่เจ็บล่ะ
“แต่แม่ยังไม่รู้จักชื่อแซ่ของเราเลยนะ เอ่อ...ถ้ามันไม่เป็นการละลาบละล้วงแม่ขอให้เราเล่าถึงครอบครัวหน่อยได้
มั้ยจ๊ะ”ว่าที่แม่ยายของเขาถามออกมาอย่างเกรงใจ เขาพยักหน้าน้อยๆ ก่อนเขาจะเอ่ยปากเล่า เขาไม่บังเลสักนิด
ที่จะเล่าประวัติส่วนตัวให้มารดาของหญิงสาวฟัง เพราะคนในครอบครัวนี้ไม่มีใครรู้สักคน ว่าไอ้คนทรยศนั่นมันทำ
อะไรไว้บ้าง
“ผมชื่อป๊อปครับ ภาณุ จิระคุณ พ่อของผมเสียไปนานแล้ว ตอนนี้ผมอยู่กับแม่และน้องชาย ที่บ้านของผมทำไร่
องุ่น ทำสวนกุหลาบที่ชื่อว่าจิระคุณ”ประวัติของชายหนุ่มทำเอานางของหญิงสาวตกใจน้อยๆ ตระกูลจิระคุณที่ใครๆ
ก็รู้ว่าร่ำรวยแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะเคยประสบปัญหาทางการเงิน จนนักธุรกิจหนุ่มใหญ่อย่างคุณ ประวิทย์ ตัดสินใจปลิด
ชีพแล้วทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับเป็นผู้กอบกู้ฐานะของครอบครัวให้กลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง
...ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ นางได้ลูกเขยที่นางฝันใฝ่ไว้แล้ว นางสามารถฝากลูกสาวตัวน้อยของนางไว้กับชาย
หนุ่มได้
“แม่เชื่อนะว่าป๊อปจะดูแลน้องได้จ้ะ แล้วทำไมป๊อปถึงขึ้นมาที่กรุงเทพล่ะ”เขายิ้มก่อนจะตอบ
“ผมก็มาร่วมงานวันเกิดไอ้เขื่อนมันแหละครับ แล้วก็มาดูบริษัทหุ้นส่วนด้วยครับพอดีมีปัญหานิดหน่อย”
เขาพูดก่อนจะยิ้ม
“แม่ไม่รู้ว่าป๊อปห่างกับน้องมากรึเปล่า...แต่แม่ขอให้ป๊อปเข้าใจน้องหน่อยนะ น้องยังเด็ก แกออกจะงอแงหน่อย
เอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง แล้วก็ดื้อบางเวลา แต่แม่ว่าหากลูกใช้เหตุผลคุยกันแม่ว่าเราทั้งสองคนต้องเข้ากันได้แน่ๆ
”นางพูดก่อนจะยิ้มให้สองหนุ่มสาว ว่าที่ลูกเขยยิ้มตอบนาง แต่ลูกสาวนางเนี่ยสิ...
“ฟางแกเพิ่งจะ21น่ะ แม่ฝากน้องด้วยนะ”นางพูดต่อก่อนจะหันมามองลูกสาว
“แม่คะ ละเอียดเกินไปมั้งคะ”บุตรสาวของนางเอ่ยออกมาอย่างอายๆ
“ยิ่งถ้าจะคบกันต้องละเอียดกว่านี้อีกจ้ะ”นางหันไปตอบลูกสาวที่หน้างอไปแล้ว
“คุณน้าคงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะพาน้องไปเที่ยวที่บ้านบ้าง”ว่าที่ลูกเขยของนางเอ่ยออกมาอย่างเกรงใจ
“จ้ะ ไม่ว่าอะไรหรอก แล้วป๊อปจะกลับเมื่อไรล่ะ”
“คงจะอีกสัก2-3อาทิตย์ ครับ”
“จ้ะ”
“คุณน้าคงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าเย็นนี้ผมจะพาน้องไปทานมื้อเย็น”นางดีใจจนยิ้มแก้มแทบปริอยู่แล้ว
“ได้สิจ้ะ”
“แม่คะ...”ลูกสาวตัวน้อยของนางรีบโผล่พรวดมากลางปล้องทันที
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”เขาพูดก่อนจะลุกขึ้น
“ฟางไปส่งพี่สิลูก”
“ไม่ค่ะ”เธอรีบปฏิเสธทันที
“ไปสิลูก”แต่เมื่อถูกมารดาดันหลังออกมาแบบนี้ ก็ต้องยอมไปส่งไอ้หน้าโหดนี้อยู่ดี
“ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับ...ที่รัก”เขาพูดพร้อมกับกดจมูกโด่งลงบนแก้มของเธอ
“ไอ้บ้า...ไอ้คนชอบฉวยโอกาส นิสะ...”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบไอ้หน้าโหดมันก็ชี้หน้าอย่างคาดโทษเธอ
“ด่าอีก...ฉันจูบ”
“ไปเลยนะ”เธอพูดก่อนจะผลักหลังเขาให้ขึ้นรถไป
.......................................................................................................................
มาอัพให้แล้วจ้ะ ขอโทษนะเมื่อวานเราไม่ได้อัพ คือเราไปนอนบ้านยายมาน่ะ วันนี้ไถ่โทษด้วยการอัพสองตอนเลย
เอ้า รอหน่อยนะตอนบ่ายสองโมงเราจะมาอัพให้^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
