The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก 

 

ตอนที่11 ขอเวลา...

 

 

รถสปอร์ตสีขาวคันหรูเคลื่อนที่เข้าจอดที่ๆใครๆก็รู้ว่าหนุ่มสาวมาเพื่อทำอะไรกัน

 

 

ชายหนุ่มกระชากลากถูเธอลงมาจากรถ แล้วโยนเธอลงบนเตียงก่อนจะนำร่างแกร่งของเขามาทาบทับไว้

 

ราวกับการขังเธอไว้ใต้อาณัติที่เธอไม่มีวันหลุดพ้นไปแน่ หากเธอยังไม่ทำอะไรสักอย่าง

 

 

“ปล่อยฉันนะ คุณต้องการอะไร”เธอถามพลางหลบริมฝีปากของเขาที่จะฉกลงมายังริมฝีปากอวบอิ่มของ

 

เธอ

 

 

“เธอก็รู้...”เขาพูดก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอของเธอ มือไม้ของเขาก็ทั้งลูบไล้ และสอดเข้าไปใต้

 

กระโปรงของเธอ ทำเอาเธอแทบคว้าไว้ไม่ทันเมื่อเขาจะถอดเจ้าแพนตี้ของเธอ

 

 

“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ฉันกำลังจะหมั้นกับของพี่ชายของคุณนะคะ”เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยสายตา

 

ดุดัน แล้วตวาดขึ้นมาเสียงดัง

 

 

“ร่าน!!!!!!!!”น้ำตาที่เธออุตส่าห์กลั้นไว้สุดความสามารถไหลลงมาราวกับทำนบแตก เขาช่างใจร้าย

 

เหลือเกิน

 

 

“ทำไม เป็นเมียฉันแท้ๆ แต่กลับบอกว่าจะหมั้นกับพี่ชายฉัน จำใส่หัวของเธอไว้เลยนะ ว่าพี่ป๊อปไม่เคยรัก

 

เธอ พี่ฉันมีแฟนแล้ว”

 

 

“ไม่ ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้ยินจากปากของพี่ป๊อปแก้วจะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด”

 

 

“งั้นก็นับถอยหลังได้เลย...ได้ฟังแน่”

 

 

“ฮึก คุณมันเลว พี่ป๊อปรักฉัน แล้วฉันก็รักพี่ป๊อปด้วย แต่คุณกลับทำลายความรักของเรา”เธอเอ่ยอย่างไม่

 

ยอมแพ้ การกระทำหลายๆอย่างของป๊อปปี้ ทำให้เธอมั่นใจว่าเธอรักเขา...ถึงแม้จจะไม่เคยได้ยินจากปาก

 

เขาก็เถอะ แต่เธอเชื่ออย่างนั้น

 

 

“งั้นหรือ นี้เธอยังตื่นหรอ เพ้อขนาดนี้เนี่ย คงแก้ยากหน้าดู”เขาพูดก่อนจะแสยะรอยยิ้มน่ากลัว

 

 

“คบได้ ก็เลิกได้”เธอตอกกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก เธอรักป๊อปปี้มานานหลายปีเธอไม่นอมปล่อยเขา

 

ไปง่ายๆหรอก เธอรับมือกับผู้หญิงของเขามานับไม่ถ้วน กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว...มันจะไปยากอะไร

 

 

“เธอมันก็เลวเหมือนกันแหละน่า ถ้าวันใดที่เธอจะทำความรักของพี่ชายฉันต้องสั่นคลอนแม้เพียงน้อยนิด

 

วันนั้นก็คงเป็นวันที่เธอสมควรตายมากที่สุด”เขาพูดก่อนจะก้มลงมาปิดริมฝีปากของเธอด้วยปากของเขา

 

เอง ลิ้นหนาที่เก่ยวกระหวัดลิ้นเล็กของเธออย่างช่ำชองทำเอาเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอกัดเขาให้ที่ลิ้นของ

 

เขา จนชายหนุ่มผละออกมาจากเธอทันที มือหนาที่บีบปลายคางมนของเธก็ไม่ต่างอะไรไปจากคีมเหล็กดีๆ

 

นี่เอง

 

 

“อยากตายรึไง”น้ำเสียงเรียบๆนั้นช่างขัดกับใบหน้าที่กำลังบูดเบี้ยวด้วยความโกรธ มันเป็นสัญญาณ

 

อันตรายที่สุดเท่าที่เธอเคยพบพานมา

 

 

“ใช่ฉันอยากตาย อยากตาย ถ้ามันจะช่วยให้ฉันไปพ้นจากผู้ชายเลวๆอย่างคุณได้”แววตาวูบไหวของเขา...

 

เธอเห็น เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

 

 

“ฉันรักเธอนะแก้ว ทำไมเธอไม่เคยมองมาที่ฉันบ้าง”น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเศร้าโศกทำให้เธอสะเทือนใจ

 

ไม่น้อย แต่...เธอเริ่มคิดอะไรดีๆออกแล้วล่ะ

 

 

“แก้ว...อยากขอเวลาคุณหน่อย รอให้แก้วแน่ใจก่อนว่าแก้วไม่ได้รักพี่ป๊อป แล้วแก้วจะเปิดใจรับคุณค่ะ”เธอ

 

พูดเสียงงหวานหยด นี่มันจะเป็นหนทางเดียวที่โทโมะที่เลิกยุ่งกับเธอจนกว่าเธอจะจัดการเสี้ยนหนามตำใจ

 

ของเธอกับป๊อปปี้ออกไป แล้วถึงเวลานั้น เธอก็ไม่จำเป็นต้องมานั่งแคร์เขาอีกแล้ว

 

 

“จริงนะ...แล้วมันนานเท่าไร”น้ำเสียงสดใสในตอนแรก กลับดูเศร้าหมองในตอนท้าย

 

 

“ขอเวลาเถอะนะคะ อย่าบังคับฉัน”เธอพูดพร้อมกับแตะต้นแขนของเขา

 

 

“ก็ได้...กลับกันเถอะ เดี๋ยวคุณหญิงจะเป็นห่วง”เขาพูดก่อนจะดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นจากเตียงแล้วขับรถพาเธอ

 

ไปส่งที่บ้าน

 

 

...................................................................................................................................................

 

 

“ขับรถดีๆนะคะ”ฟางบอกกับป๊อปปี้ที่กำลังจะกลับไปที่บ้านของเขา หลังจากมาทานอาหารเย็นที่นี่

 

 

“ครับผม ฟางก็อย่านอนดึกล่ะ พรุ่งนี้พี่จะมารับไปเที่ยวนะ”เธอยิ้มแก้มแทบปริเมื่อเขาสัญญาว่าจะพาไป

 

เที่ยวที่ไร่องุ่นของเขา

 

 

“ยิ้มอย่างนี้ อยากกินองุ่นล่ะสิท่า”เขาโยกศีรษะสวยเบาๆ

 

 

“เปล่าซะหน่อย  อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย”เธอพูดก่อนจะยกมือหนาของแฟนหนุ่มออกจากศีรษะ

 

 

“เอ้า ก็เราเป็นเนื้อคู่กัน พี่ก็ต้องรู้อยู่แล้ว”เธอแอบเบ้ปากกับคำพูดของเขา

 

 

“ขี้ตู่”

 

 

“เดี๋ยวเถอะยัยเด็กดื้อ เดี๋ยวได้เจอดี”เขาชี้หน้าเธออย่างคาดโทษ ก่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะผุดออกมา

 

 

“พี่ไม่มีแรงขับรถเลย หอมแก้มให้กำลังใจพี่หน่อยสิครับ”เขาพูดก่อนจะย่อตัวลงมา ใบหน้าหล่อคมแทบจะ

 

แนบสนิทกับใบหน้าของเธอ หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่เคยมีใครทำให้เธอเป็นได้มากถึงขนาดนี้เลย...

 

แม้แต่เขาคนนั้น... เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อจมูกโด่งเรียวกดลงบนแก้มของเธอ

 

 

“เอ๊ะ ไหนบอกว่าจะให้ฟางหอมไง”เธอรีบประท้วงเมื่อเขาฉวยโอกาสจากเธอ

 

 

“รอไม่ไหว แล้วอีกอย่างขืนรอฟาง ฟางก็ไม่มีทางหอมแน่...เอาเปรียบกันชัดๆ”เธองง...เขาฉวยโอกาสกับเธอ

 

แล้วเขาจะโดนเอาเปรียบยังไง

 

 

“ฟางเอาเปรียบพี่ป๊อปยังไง...อย่ามามั่วนะ”

 

 

“ก็...ไม่รู้หอมพี่ด้วยเร็ว”เขาพูดก่อนจะตวัดแขนแกร่งรอบเอวของเธอเขาดึงเขาไปใกล้

 

 

“ไม่เอ๊า”เธอพูดพร้อมกับดันใบหน้าหล่อคมที่กำลังก้มลงมาเรื่อยๆ

 

 

“พี่จะงอนแล้วนะ”เขาพูดพร้อมกับปล่อยเธออกจากอ้อมกอด เธอมองคนตัวโตที่ทำท่าจะงอนเข้าจริงๆ เธอ

 

เคยเป็นแต่ผู้หญิงงอน แต่นี้ ผู้ชายตัวโตๆมาทำเข้า...น่าหยิกเสียให้เขียว

 

 

“พี่ป๊อป”เธอพูดก่อนจะกอดแขนของคนตัวโตแล้วถูไถใบหน้าแสนหวานอย่างแมวน้อยช่างออดอ้อน

 

 

“ไม่ต้องเลย แค่นี้ก็ทำให้พี่ไม่ได้รึไง”เขาหนหลังให้เธอแต่เธอก็ไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนเขาอยู่ดี เธอจำ

 

ใจเขย่งปลายเท้า แล้วกดจมูกรั้นของเธอลงบนแก้มสากของแฟนหนุ่ม

 

 

“ขอบคุณครับ”เขาพูดก่อนจะแตะริมฝีปากของเขาและเธอเข้าด้วยกัน ก่อนจะติดจรวดกับรถคันหรูแล้วขับ

 

ออกไป เธอส่ายหน้าเบาๆให้กับความเจ้าเล่ห์ของแฟนหนุ่ม เขาทำให้เธอเปลี่ยนมุมมองของความรักไปมาก

 

...บางทีเขาอาจจะเป็นรักแท้ของเธอก็ได้...คนที่จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ....

 

แต่ขอเวลาให้เธอสักหน่อยเถอะ...