The revenge แค้นร้ายกลายรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.57 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) สงคราม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe revenge แค้นร้ายกลายรัก
ตอนที่10 สงคราม....
รถคันหรูจอดสนิทหน้าคฤหาสน์หลังงาม หลังจากที่ชายหนุ่มพาแฟนสาวของไปกินไอศกรีมตามสัญญา
“เชิญครับ”ชายหนุ่มลงไปเปิดประตูรถ พลางผายมือให้หญิงสาวก้าวลงจากรถ
“ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวร่างบอบบางก้าวลงมาจากรถด้วยใบหน้าแสนหวานที่กำลังขึ้นสีจัด
“อ้าว มากันแล้วหรอลูก แม่กำลังตั้งโต๊ะเลย”คุณปวีณาเอ่ยทักสองหนุ่มสาวที่เดินเข้ามาในบ้าน
“งั้นฟางช่วยนะคะ”ว่าแล้วหญิงสาวก็เข้าไปช่วยมารดายกอาหารขึ้นโต๊ะ
“ตาป๊อปไปตามพ่อมาทานข้าวสิจ้ะ กำลังดูต้นไม้อยู่ที่สวนน่ะ”ชายหนุ่มพยักหน้าเพียงน้อยๆก่อนจะเดินไป
ที่สวนหน้าบ้าน
“คุณพ่อครับ คุณแม่ให้ผมมาตามไปทานข้าว”เขาเอ่ยกำลังชายวัยกลางคนที่กำลังดูแลต้นไม้น้อยใหญ่อยู่
“ฉันจำได้ว่าไม่เคยมีลูกชาย”ป๊อปปี้กัดฟันกรอดเมื่อได้ยินวาจาที่คุณอนุพงษ์ลั่นออกมา
“ก็กำลังจะมีไงครับ”ป๊อปปี้ตอบน้ำเสียงยียวน
“ฉันไม่รับ ทางที่ดีเธอควรเลิกยุ่งกับลูกสาวของฉัน”ชายหนุ่มแสยะยิ้มอย่างสะใจ ในที่สุดเขาก็รู้จุดอ่อนของ
มันแล้ว คิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกลูกสาวของมันเป็นหมากตัวสำคัญ
“เห็นทีว่าคงจะไม่ได้ล่ะครับ ผมกับฟางเราเป็นของกันและกันแล้ว”ชายวัยกลางคนถลาเข้ามากระชากคอ
เสื้อของเขาอย่างเหลืออด พร้อมกับเงื้อกำปั้นหมายจะฝังมันไปที่มุมปากของเขา แต่ก่อนที่มันจะเป็นอย่างที่
เขาคาดไว้ เสียงของคุณปวีณาก็ดังขึ้นมาก่อน
“คุณ!!!จะทำอะไรน่ะคะ”หญิงวัยกลางคนรีบถลาร่างมากำบังเขาไว้
“เปล่าหรอก”คุณอนุพงษ์พูดแล้วรีบเดินออกไปจากตรงนั้นราวกับกำลังระงับความโกรธ
“ตาป๊อป เราเป็นอะไรรึเปล่าลูก”เขาส่ายหน้าน้อยๆเป็นเชิงปฏิเสธ
“เฮ้อ พ่อเขาก็ขี้หวงแบบนี้แหละ อย่าถือสาเลยนะลูก”
“ครับ ผมว่าเรารีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวท่านจะโมโหหิวขึ้นมาอีก”ก่อนเขาจะประคองร่างของคุณปวีณาเดิน
ไปที่ห้องอาหาร
........................................................................................................................................................
“คุณแม่ว่าอะไรนะคะ!!!!”หญิงสาวร่างสูงโปร่งถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้ยินเรื่องของป๊อปปี้จากปาก
มารดาของชายหนุ่มเอง
“ตาป๊อปมีเมียแล้วแต่หนูแก้วไม่ต้องกลัวนะแม่จะไม่มีทางให้มันมาเป็นเสี้ยนหนามตำใจหนูกับตาป๊อปแน่”
ถึงท่าทางเอาจริงของคุณหญิงรัมภาจะทำให้เธอเบาใจขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ในเมื่อเธอและเขาไม่ได้มี
พันธะต่อกันเลยไม่ว่าจะเป็นทางร่างกาย หรือทางจิตใจ
“แก้วก็จะไม่ยอมปล่อยพี่ป๊อปไปแน่คะ”เธอเอ่ยอย่างเอาจริง เธอรักเขามานานเธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปให้
ใครหน้าไหนทั้งนั้น
“ดีแล้วลูก เราจะร่วมมือกัน”คุณรัมภายื่นมือมาเบื้องหน้าเธอเป็นเชิงทำสัญญาใจ เธอเอื้อมมือไปจับโดย
ทันที
“ค่ะ เราจะร่วมมือกัน”ก่อนเธอจะขอตัวกลับบ้านไป แต่...
“วางแผนชั่วอะไรอีก”เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นเธอหันไปตามแรงดึงของเขา
“เปล่า คุณเลิกยุ่งกับฉันซะทีเถอะค่ะ”เธอพยามยามทำจิตใจให้เข้มแข็ง เธอจะไม่อ่อนแอเหมือนแต่ก่อนอีก
แล้ว เธอต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่ เตรียมรับมือกับขวากหนามที่ทอดรอเธออยู่เบื้องหน้า
และเธอจะต้องทำให้สำเร็จ!!!
“จะให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอหรอ...ไม่มีทางหรอก ก็ในเมื่อเราสองคนเป็น....”
“หุบปากนะ!!!”เธอตวาดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด มองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงถึงความตกใจไม่น้อย
ใช่สิ...เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“จะอายอะไร...ที่ตอนอยู่บนเตียงไม่เห็นจะ...”
เพี๊ยะ!!
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามฝ่ามือของเธอที่ตวัดลงบนดวงตาอย่างแรง สายตาดุดันของชายหนุ่มที่มองมา
ทำเอาเธอขนลุกเกรียว เค้ารางเริ่มไม่ดีแล้วทีนี้
“จะทำอะไรฉัน...ปล่อยนะ”เธอดิ้นรนในอ้อมกอดของชายหนุ่มเมื่อเขาอุ้มเธอพาดบ่าแล้วโยนเธอเข้าไปที่
เบาะข้างคนนั่งก่อนเขาจะวนมานั่งที่เบาะคนขับรถแล้วขับออกไป....เธอรู้ดีว่าที่ไหน
ทำไมวันนี้มันถึงซวยอย่างนี้นะ....
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ค้างโมะแก้วไว้ก่อน รับรองตอนหน้าเข้มข้น ขอร้องทุกคนหน่อยนะช่วยอ่านนิยายเรื่องนี้ที
นิยายเรื่อง รู้ตัว ในวันที่สายไป.. ว่ารักเธอ
แล้วบอกกับเราหน่อยว่ามันแปลว่าไง การแต่งนิยายครั้งแรกกับเว็บนี้คงไม่ค่อยดีสำหรับเราเท่าไรล่ะมั้ง ว่ามั้ย???
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
