เป็นได้แค่ " เงา "

เมื่อตอนที่แล้วที่โทโมะผลักแก้วโทโมะไม่ได้ตั้งใจนะค่ะ
 
************************************************************
 
ตอนนี้ป๊อปปี้พอแก้วส่งโรงพยาบาล ตอนนี้ก็น่าจะผ่านมาประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าแล้ว แล้วแก้วก็
 
ฟื้น
 
 
" โอย..ที่นี่.." แก้วลืมตาแล้วงงๆกับสถานที่
 
 
" แก้วฟื้นแล้วหรอ คือแก้วล้มหัวแตกแล้วฉันเลยพามาส่งโรงพยาบาล" ป๊อปปี้รีบลุกไปดูแล้ว
 
อธิบายให้เธอเข้าใจ
 
 
"กริ๊ดดดด นายคือใคร " แก้วตะโกนร้องลั่นห้อง
 
 
" เห้ย แก้วฉันป๊อปปี้ไง ป๊อป อย่าบอกนะความจำเสื่อม " ป๊อปปี้ตกใจกับเหตุการณ์นั้นมาก
 
 
"ไอบ้า ป๊อปไหนฉันไม่รู้จัก" แก้วยังคงปากเสียงต่อไป
 
 
" ฮัลโหลฟาง มาที่โรงพยาบาลXXXหน่อยสิ คือแก้วเขาเอาเหอะรีบๆมาล่ะ" ป๊อปปี้พูดจบก็วางสาย
 
 
" อะ..อะระ อ้าววางสายแหล่ะ " ฟางยังฟังไม่ได้ศัพท์แต่ก็พอรู้ว่าเขาให้ไปที่โรงพยาบาล
 
 
"แอ๊ดดด~~~~~" เสียงเปิดประตูดังขึ้น
 
 
" ไอโมะแกมาเยี่ยมแก้วหรอ " ป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งไปหาเพื่อนชายของเขา
 
 
"ไม่สบายตรงไหนรึป่าว " ป๊อปปี้ลองคำหัวคำคอของโทโมะดู
 
 
" นี่ไอป๊อปฉันอารมไม่ดีอยู่นะ " โทโมะพูดแล้วหันหน้าไปมองป๊อปปี้อย่างช้าๆ
 
 
จากนั้นโทโมะก็เดินตรงมาที่แก้วทำให้แก้วถึงกับหน้าแดง
 
 
"/// นายมาเยี่ยมฉันจริงๆหรอ///" แก้วนึกในใจเสร๊จก็เล่นละครต่อ
 
 
"กริ๊ดดดดดด เนี่ยหรือฟาง" แก้วทำเป็นไม่รู้จักแต่ในที่สุดก็มีคนเปิดประตูมาอย่างแร๊งงงงง !!
 
 
"มะ..มาแล้วมีอะไรมั้ย แฮ่กๆๆ " ฟางรีบขับรถมาและรีบวิ่งขึ้นมาที่นี่สุดชีวิด...
 
 
" ฟางเสียใจด้วยนะ แก้วความจำเสื่อม " ป๊อปปี้พูดก้มหน้า
 
 
" ฮ่ะ !!! " โทโมะกับฟางเอ่ยคำอุทานนี้พร้อมกัน
 
 
" ฉันอยากเข้าห้องน้ำ "แก้วรีบพูด
 
 
"มามา เดี๋ยวฉันพาไป "ฟางก็รีบเอ่ยกลับ
 
 
ฟางรีบไปพยุงแก้วแล้วพาไปในห้องน้ำ
 
 
 ในห้องน้ำ

" ฟางฉันไม่ได้ความจำเสื่อมนะคือว่าฉันแค่อยากรู้ว่า ถ้าโทโมะรู้ว่าฉันเป็นแบบนี้เขาจะทำ

ยังไง " มาถึงห้องน้ำก็พูดเป็นชุดและออกมาเพียงลม



" จริงหรอแก้ว ฉันนึกว่าเธฮจะความจำเสื่อมซะแล้ว แล้วหมอก็ต้องบอกโทโมะกับป๊อปสิว่า

เธอความจำเสื่อม " ฟางรีบถามกับทั้งๆที่หน้าของเธอทั้งดีใจและสงสัยไปพร้อมๆกัน
 
 
"อ๋อ เรื่องนั้นนะไม่ต้องเป็นห่วง " แก้วกระพริบตาข้างเดียวให้เพื่อนสาวดู
 
 
ตอนทำแผล
 
"คะ..คุณหมอค่ะ ช่วยบอกเพื่อนฉันด้วยว่าฉันความจำเสื่อม " แก้วพูดแล้วทำตาหน้าเห็นใจ
 
 
" เอ่อ..ครับ " คุณหมอตอบรับแล้วก็เดินจากห้องไป
 
 
ปัจจุบันเลยนะจ๊ะ
 
 
" ฟางทีนี้เล่นละครให้เนียนนะ " แก้วพูดแล้วเดินออกห่างๆฟาง
 
 
" กริ๊ดดดดดด"แก้วกริ๊ดขึ้นมาแล้ววิ่งออกจากห้องน้ำ
 
 
" แก้วนี่เธอจำฉันไม่ได้หรอ " ฟางเริ่มเล่นละครตบตา
 
 
" เธอเป็นใครกัน ฉันไม่รู้จัก " แก้วรีบเดินออกห่างจนไปชนเข้ากับโทโมะ
 
 
" นี่นี่ อยากหัวแตกอีกรอบมั้ย " โทโมะพูดขู่แก้ว
 
 
"กริ๊ดดดดดไอบ้า " แก้วพูดแล้ววิ่งไปนอนบนเตียงโรงพยาบาล
 
 
" เออไอป๊อปฉันกลับแหล่ะ ฉันหูอื้อหมดแล้ว บาย "โทโมะก็เดินกลับบ้านไปอย่างคนเย็นชา
 
**********************************************************
 
จบตอนที่ 2 แล้วนะสนุกหรือป่าวค่ะตอนนี้ตอนการ เม้นโหวตงามๆหน่อยนะจ๊ะรีดเดอร์ที่รัก