เป็นได้แค่ " เงา "

เมื่อตอนที่แล้วที่โทโมะผลักแก้วโทโมะไม่ได้ตั้งใจนะค่ะ

 

************************************************************

 

ตอนนี้ป๊อปปี้พอแก้วส่งโรงพยาบาล ตอนนี้ก็น่าจะผ่านมาประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าแล้ว แล้วแก้วก็

 

ฟื้น

 

 

" โอย..ที่นี่.." แก้วลืมตาแล้วงงๆกับสถานที่

 

 

" แก้วฟื้นแล้วหรอ คือแก้วล้มหัวแตกแล้วฉันเลยพามาส่งโรงพยาบาล" ป๊อปปี้รีบลุกไปดูแล้ว

 

อธิบายให้เธอเข้าใจ

 

 

"กริ๊ดดดด นายคือใคร " แก้วตะโกนร้องลั่นห้อง

 

 

" เห้ย แก้วฉันป๊อปปี้ไง ป๊อป อย่าบอกนะความจำเสื่อม " ป๊อปปี้ตกใจกับเหตุการณ์นั้นมาก

 

 

"ไอบ้า ป๊อปไหนฉันไม่รู้จัก" แก้วยังคงปากเสียงต่อไป

 

 

" ฮัลโหลฟาง มาที่โรงพยาบาลXXXหน่อยสิ คือแก้วเขาเอาเหอะรีบๆมาล่ะ" ป๊อปปี้พูดจบก็วางสาย

 

 

" อะ..อะระ อ้าววางสายแหล่ะ " ฟางยังฟังไม่ได้ศัพท์แต่ก็พอรู้ว่าเขาให้ไปที่โรงพยาบาล

 

 

"แอ๊ดดด~~~~~" เสียงเปิดประตูดังขึ้น

 

 

" ไอโมะแกมาเยี่ยมแก้วหรอ " ป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งไปหาเพื่อนชายของเขา

 

 

"ไม่สบายตรงไหนรึป่าว " ป๊อปปี้ลองคำหัวคำคอของโทโมะดู

 

 

" นี่ไอป๊อปฉันอารมไม่ดีอยู่นะ " โทโมะพูดแล้วหันหน้าไปมองป๊อปปี้อย่างช้าๆ

 

 

จากนั้นโทโมะก็เดินตรงมาที่แก้วทำให้แก้วถึงกับหน้าแดง

 

 

"/// นายมาเยี่ยมฉันจริงๆหรอ///" แก้วนึกในใจเสร๊จก็เล่นละครต่อ

 

 

"กริ๊ดดดดดด เนี่ยหรือฟาง" แก้วทำเป็นไม่รู้จักแต่ในที่สุดก็มีคนเปิดประตูมาอย่างแร๊งงงงง !!

 

 

"มะ..มาแล้วมีอะไรมั้ย แฮ่กๆๆ " ฟางรีบขับรถมาและรีบวิ่งขึ้นมาที่นี่สุดชีวิด...

 

 

" ฟางเสียใจด้วยนะ แก้วความจำเสื่อม " ป๊อปปี้พูดก้มหน้า

 

 

" ฮ่ะ !!! " โทโมะกับฟางเอ่ยคำอุทานนี้พร้อมกัน

 

 

" ฉันอยากเข้าห้องน้ำ "แก้วรีบพูด

 

 

"มามา เดี๋ยวฉันพาไป "ฟางก็รีบเอ่ยกลับ

 

 

ฟางรีบไปพยุงแก้วแล้วพาไปในห้องน้ำ

 

 

 ในห้องน้ำ

" ฟางฉันไม่ได้ความจำเสื่อมนะคือว่าฉันแค่อยากรู้ว่า ถ้าโทโมะรู้ว่าฉันเป็นแบบนี้เขาจะทำ

ยังไง " มาถึงห้องน้ำก็พูดเป็นชุดและออกมาเพียงลม

" จริงหรอแก้ว ฉันนึกว่าเธฮจะความจำเสื่อมซะแล้ว แล้วหมอก็ต้องบอกโทโมะกับป๊อปสิว่า

เธอความจำเสื่อม " ฟางรีบถามกับทั้งๆที่หน้าของเธอทั้งดีใจและสงสัยไปพร้อมๆกัน

 

 

"อ๋อ เรื่องนั้นนะไม่ต้องเป็นห่วง " แก้วกระพริบตาข้างเดียวให้เพื่อนสาวดู

 

 

ตอนทำแผล

 

"คะ..คุณหมอค่ะ ช่วยบอกเพื่อนฉันด้วยว่าฉันความจำเสื่อม " แก้วพูดแล้วทำตาหน้าเห็นใจ

 

 

" เอ่อ..ครับ " คุณหมอตอบรับแล้วก็เดินจากห้องไป

 

 

ปัจจุบันเลยนะจ๊ะ

 

 

" ฟางทีนี้เล่นละครให้เนียนนะ " แก้วพูดแล้วเดินออกห่างๆฟาง

 

 

" กริ๊ดดดดดด"แก้วกริ๊ดขึ้นมาแล้ววิ่งออกจากห้องน้ำ

 

 

" แก้วนี่เธอจำฉันไม่ได้หรอ " ฟางเริ่มเล่นละครตบตา

 

 

" เธอเป็นใครกัน ฉันไม่รู้จัก " แก้วรีบเดินออกห่างจนไปชนเข้ากับโทโมะ

 

 

" นี่นี่ อยากหัวแตกอีกรอบมั้ย " โทโมะพูดขู่แก้ว

 

 

"กริ๊ดดดดดไอบ้า " แก้วพูดแล้ววิ่งไปนอนบนเตียงโรงพยาบาล

 

 

" เออไอป๊อปฉันกลับแหล่ะ ฉันหูอื้อหมดแล้ว บาย "โทโมะก็เดินกลับบ้านไปอย่างคนเย็นชา

 

**********************************************************

 

จบตอนที่ 2 แล้วนะสนุกหรือป่าวค่ะตอนนี้ตอนการ เม้นโหวตงามๆหน่อยนะจ๊ะรีดเดอร์ที่รัก