วงเวียนแห่งรัก

เราสองคนเดินมาเรื่อยๆจนเจอกับที่ ที่มีความเงียบ เขาถึงหยุดเดิน

“โกรธฉันรึเปล่า เมื่อกี้ฉันดุเธอ” เขาพูดแล้วหันมามองหน้าฉัน

“ไม่ค่ะ ก็ฉันผิดจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังคุยงาน” ฉันตอบแล้วยิ้มจนตาหยี ไม่อยากให้เขาเครียด เดี๋ยวนี้เขาห่วง

ความรู้สึกฉันมากเลยล่ะ ><

“ไปเดินดูในไร่ดีกว่า” เขาพูดแล้วจูงมือฉันเดินต่อ

        เราสองคนเดินเข้ามาในไร่องุ่น ไร่ทั้งไร่ถูกประดับด้วยไฟหลากหลายสีเป็นจำนวนมาก งานนี้มีสีสันมากมาย

คนงานต่างครึกครึ้นกับงานเลี้ยงในครั้งนี้ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่างานในตอนกลางคืนจะมีอะไรบ้าง แต่ไหนๆก็ออกมาร่วม

งานแล้วนิ เดินมันซะให้ทั่วเลย ^O^

         ภายในงานจะมีแบ่งเป็นซุ้มๆ มีซุ้มอาหาร ซุ่มเครื่องดื่ม คนเยอะแยะไปหมด ไม่รู้ว่ามาจากไหนกัน วัน

ธรรมดาคนไม่เห็นจะเยอะขนาดนี้เลย

“อ้าวฟาง” ฉันเดินเข้าไปทักฟางที่อยู่ในซุ้มอาหาร

“แก้วมาแล้วหรอ? สวยจัง” ฟางพูดแล้วยืนดูฉันในชุดเดรสชมพู

“มาทำอะไรกันตรงนี้? อย่าบอกน่ะว่าหิวจนต้องแอบมากินก่อน” ฉันชี้นิ้วชี้ใส่ยัยฟางแล้วพูดด้วยสีหน้าอมยิ้ม

“ไม่ใช่นะ คนที่หิวจนต้องแอบมากินก่อนคือคนนั้นตั้งหาก” ฟางชี้ไปที่น้องพอใจ

“อ๊ะอ๊า ปะป๋า อย่าแย่งหนู~” ฉันหันไปมองก็เห็นป๊อปปี้ที่นั่งชันเข่าแล้วมีน้องพอใจนั่งอยู่บนขาของป๊อปปี๊ มือ

น้อยๆก็กำลังจะเอื้อมไปหยิบซูชิที่ป๊อปปี๊ยกเหนือหัว

“หม๋าม้า ปะป๋าไม่ให้พอใจกินข้าวปุ้น” พอใจวิ่งมาฟ้องม๊าตัวเองเหมือนเด็กๆคนอื่นๆที่พอโดนแกล้งก็จะวิ่งมา

ฟ้องม๊า

“ไม่ใช่ข้าวปุ้นนะค่ะ เขาเรียกซูชิต่างหาก” ฟางย่อตัวลงไปคุยกับน้องพอใจ

“ฉุฉิ? ไม่เอาพอใจจะเรียกข้าวปุ้น ฉุฉิมันเรียกยาก” น้องพอใจพูดแล้ววิ่งเข้าไปหาป๊อปปี๊

“ปะป๊า กินๆ อ้า~” พอใจพูดกับป๊อปปี๊แล้วอ้าปากกว้าง หวังให้ป๊อปปี๊ป้อนนั้นเอง

“ป๊อปปี๊อย่าแกล้งพอใจสิ เดี๋ยวพอใจร้องไห้” ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปดึงซูชิจากมือป๊อปปี๊

“ฮิฮิๆ ม๊าป้อนๆ” พอใจหัวเราะเยาะป๊อปปี๊ก่อนจะเดินไปดึงกระโปรงของฟาง

“อ่ะๆ อ้ำ!” ฟางยื่นซูชิมาที่ปากของพอใจ พอใจอ้าปากรับแต่ฟางกลับใส่ซูชิเข้าปากตัวเอง

“=[]=” น้องพอใจทำหน้าเบ้

“น้าแก้วๆ มีแต่คนแกล้งพอใจ ฮึก..” พอใจวิ่งเข้ามาก่อนที่เอวฉัน หึ..ฟ้องใครไม่ได้เลยมาฟ้องฉันแทนล่ะสิท่า

“มาๆ เดี๋ยวน้าแก้วเอาซูชิมาให้นะค่ะ” ฉันพูดแล้วเดินไปหยิบซูชิมาให้พอใจ

“น้าแก้วมันเรียกว่าข้าวปุ้นค่ะ ไม่ใช่ฉุฉิซะหน่อย อ้ำๆ~” พอใจพูดแล้วยัดซูชิใส่ปากตัวเองทั้งชิ้นจนซูชิมันเต็มปาก

“ว่าแต่ฉันเธอก็แกล้งพอใจเหมือนกันแหละ โด่ๆ” ป๊อปปี๊พูดแล้วยืนกอดอก ทำหน้าบูด

“พอใจโป้งป่ะป๊า โป้งม๊าแล้ว โป้งๆๆๆ” พอใจยกนิ้วโป้งข้างซ้ายไปทางป๊อปปี๊ จากนั้นก็ยกนิ้วโป้งขวาไปให้ฟาง

แล้วยกทั้งนิ้วโป้งซ้ายและนิ้วโป้งขวาให้ทั้งป๊อปปี๊และฟางสลับไปมาพร้อมพูดว่า ’โป้งๆๆ’ ไม่ต่ำกว่า10ครั้ง จนตัว

เองพอใจถึงจะยอมหยุด

“ในห้องอาโมะมีช็อคโกแลตอยู่ พอใจไปเอามาทานสิครับ” โทโมะคุยกับพอใจ

“ช็อคโกแลต! พอใจไปเอามาทานนะค่ะ”พอใจพูดแล้วรีบวิ่งไปทันที ไม่สนใจข้าวปุ้นหรือฉุฉิอีกเลย คงจะอยาก

กินช็อคโกแลตมาก

“พอใจอย่าวิ่งนะค่ะ เดี๋ยวล้ม!” ฟางตะโกนตามหลังพอใจ

“เดี๋ยวฉันไปดูพอใจก่อนนะ” ฟางพูดแล้ววิ่งตามพอใจไป

“งั้นเดี๋ยวฉันไปดูยัยเป็ดก่อนนะ” ป๊อปปี๊พูดแล้วหยิบจานที่ใส่ซูชิแล้วเดินตามหลังฟางไป

“ครอบครัวนี้เขาน่ารักดีนะค่ะ” ฉันหันไปพูดกับโทโมะด้วยสีหน้าที่มีความสุขเต็มที่

“อีกไม่นาน เราก็คงมีเจ้าตัวเล็กๆออกมาวิ่งเล่นแล้ว” เขาพูดแล้วเดินมากอดที่เอวฉัน มือหนาจับเข้าที่ท้องที่เริ่ม

จะนูนออกมา

“เอากี่คนดี?” เขาถาม

“เอาคนนี้ให้รอดก่อนเถอะค่ะ” ฉันพูดแล้วหันไปยิ้มให้โทโมะ

“ไม่เอาอ่ะ ฉันจะตั้งทีมฟุตบอล” เขาพูดแล้วทำหน้าบี้ คิดว่าทำแบบนี้แล้วน่ารักตายรึไงกัน! ><

“บ้า! เลี้ยงไหวรึไง?” ฉันหันไปถามเขา ใครที่ไหนจะตั้งลูกเป็นทีมฟุตบอล

“ฉันเลี้ยงไหว ถามตัวเองดีกว่าว่ามีให้ฉันไหวรึเปล่า?” เขาพูดด้วยสีหน้าทะเล้นเกินขีดจำกัด น่าตีจริงๆ!

“เพ้อไปใหญ่แล้ว ไปมีเองเถอะ!” ฉันพูดแล้วเดินออกมาทันที ไม่ได้โกรธหรอก แค่แอบขำเท่านั้น

“อะไรอ่ะตัวเอง ก็เค้าอยากมีอีก” คุณโทโมะพูดแล้วเดินตามเป็นเด็กๆ

“อะไรของคุณ อย่ามาทำเป็นน้องพอใจสองได้มั้ย?” ฉันเดินหนีออกมาอีก เขาต้องสมองกลับเป็นแน่!

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะึ้ค้ะ ฉลองวันเกิด วู้ๆ~ ตอนนี้แสดงให้เห็นถึงความน่ารักของพอใจนะค่ะ คือเราแต่งเองเรายังรู้สึกว่าพอใจน่ารักมาก 5555555555 ฃ่วยเม้น+โหวตหน่อยน๊า ให้ินิยายเราขึ้นอันดับ 1 สักที #หวังสูง

17 ธันวาคม 2555

20:03  TOEY