วงเวียนแห่งรัก

"หึ น่าจะส่งคนไปยิงมันในป่าเลยเนอะ" พ่อของพิมพูดขึ้น หลังจากที่รู้ข่าวว่าโทโมะกับแก้วหายไปด้วยกันในป่า

 

"แล้วหนูจะต้องทำไงต่อไปละค่ะ" พิมกอดอกถามผู้เป็นพ่อของตัวเอง

 

"ทำอะไรก็ได้ให้มันสองคนผิดใจกัน ลูกต้องทำให้ไอ้โมะน่าโง่นั้นไว้ใจ แล้วเราก็จะโกงมัน หึ~!" พ่อพิมอธิบาย

 

ร่ายยาว ส่วนพิมนั้นก็ยิ้มมุมปาก เธอเริ่มจะชอบนายหัวแล้วสิ ชอบที่มีเงินมากนะ ไม่ได้ชอบเพราะเหตุอีกใด สะใจ

 

ที่ทำให้แก้วเสียใจได้เพราะเธอนั้นไม่ชอบแก้ว หมั่นไส้มานานแล้ว

 

 

 

บ้านของโทโมะ

 

"เป็นไงบ้าง หานายหัวกับนายหญิงเจอรึเปล่า?" แม่บ้านถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง

 

"ยังเลยครับป้า กำลังส่งคนเข้าไปครับ" องอาจลูกน้องคนสนิทตอบไป

 

"แล้วเจ้าสีทองล่ะ?" แม่บ้านถาม

 

"ไม่รู้เหมือนกันครับว่าเจ้าสีทองไปไหน แต่ผมว่าคงจะกลับมาเอง สีทองฉลาดจะตาย" องอาจว่า เพราะว่าสีทอง

 

หายไปในช่วงเวลาพอๆกับที่นายหัวกับนายหญิงหายไป

 

 

 

ด้านแก้วกับโทโมะ

 

"นายๆ เดินอีกไกลรึเปล่าอ่า?" ฉันเปิดปากพูดกับโทโมะหลับจากที่เดินตามโทโมะเป็นชั่วโมง

 

"ไหวรึเปล่า? จะพักก่อนก็ได้นะ" โทโมะพูด เพราะดูเหมือนแก้วจะเหนื่อย

 

"หิวน้ำนะ" ฉันตอบไป

 

"ลืมเอาน้ำกลับมาจากลำธารเลย" โทโมะพูดขึ้น ในป่านั้นมีน้ำ แต่เขากลับลืมตุนน้ำเอาไว้ บ้าจริง!

 

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันทนได้" พูดให้โทโมะสบายใจ รู้ว่าระยะทางมันไกลแค่นั้น ถ้ากลับไปก็เสียเวลาแย่ ฉันจึงพูด

 

ไปอย่างนั้นทั้งๆที่คอแห้งจะตายอยู่แล้่ว

 

"เดี๋ยวฉันไปหาน้ำมาให้แล้วกัน" โทโมะพูดแล้วทำท่าจะเดินไป

 

"เดี๋ยวๆ ไม่ต้องหรอกนะ ฉันทนได้จริงๆ" วิ่งเข้าไปดึงแขนโทโมะไว้ ในใจก็หิวน้ำ แต่อีกใจก็เป็นห่วง ไม่ได้อยาก

 

เป็นตัวถ่วงให้ต้องเดินทางออกจากป่าให้ช้ากว่านี้

 

"ทางมันอีกตั้งไกล ถ้าเธอหิวน้ำจนไม่ไหวขึ้นมาจะทำยังไง ถึงตอนนั้นฉันก็ต้องกลับไปหาน้ำมาให้เธออีก สู้ฉันไป

 

หาน้ำตอนนี้ไม่ดีกว่ารึไง" โทโมะพูด ถ้าเดินต่อไปอีก รับรองว่าแก้วต้องหิวน้ำจนทนไม่ไหวแน่ ระยะทางที่เขาจะ

 

ต้องกลับไปเอาน้ำมันก็จะเพิ่มขึ้นอีก เขาเลยจำเป็นต้องอธิบายให้เธอเข้าใจ

 

"แล้วฉันล่ะ?" ฉันถามโทโมะ

 

"รออยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันรีบไปรีบมา" โทโมะจับมือของแก้วไว้

 

"ไม่เอาอ่ะ ฉันไปด้วย ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว" ฉันพูดมือก็จับเสื้อของโทโมะไว้แน่น

 

"รออยู่ตรงนี้แหละ ถ้าไม่อยากเป็นตัวถ่วง" โทโมะพูด ต้องใช้คำว่า 'ตัวถ่วง' สินะ เธอถึงยอมหยุด

 

"ฉัน..ขอโทษ" ฉันพูดไปได้แค่นั้น มือก็ปล่อยเสื้อของโทโมะ พอได้ยินคำว่า 'ตัวถ่วง' ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิดไปใหญ่

 

"เอาเถอะนะ ฉันไปแล้วจะรีบไปรีบมา มีอะไรก็วิ่งไปทางนั้นไม่ต้องรอฉัน เข้าใจไหมเด็กน้อย" โทโมะพูดเผื่อเอา

 

ไว้ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ช้างป่าอาจจะเดินผ่านทางนี้ก็ได้

 

"นายอย่าพูดเป็นรางซิ ฉันกลัวแล้วนะ แต่ยังไงฉันก็จะรอนายนะ จุ๊ฟ~" แอบไปจุ๊บปากร่างสูงหนึ่งที เป็นกำลังใจ

 

ให้ตัวเองด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นกำลังใจให้โทโมะได้รึเปล่า

 

"โอเคๆ ฉันไปแล้วรออยู่แถวนี้แล้วกัน" โทโมะพูดแล้วก็เดินออกไป

 

 

 

ด้านโทโมะ

 

           ผมเดินออกจากตรงนั้นมาเรื่อยๆ ระยะทางมันก็ไกลจริงๆอ่ะแหละ แต่จะทำยังไงได้ถ้าแก้วเดินไม่ไหวขึ้น

 

มา หรือว่าเป็นลมไปมันจะยุ่งเข้าไปใหญ่ จริงๆก็ไม่ได้อยากจะทิ้งแก้วไว้คนเดียวหรอกนะ แต่ถ้าให้มาด้วยกันก็จะ

 

ยิ่งเหนื่อยเข้าไปใหญ่ แถมจะเสียเวลาการเดินทางเข้าไปอีก ถ้าพระอาทิตย์ตกดินอีกคงต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้าถึงจะ

 

ออกไปได้ ยิ่งตอนที่เข้ามาในป่าเป็นช่วงมืด ยิ่งทำให้ผมจำทางไม่ค่อยได้ซะด้วยซิ

 

"เฮ้อ~ ถึงซะที" หลังจากที่เดินทางมาหลายชั่วโมงก็เจอซะที ผมเหนื่อยจนต้องเอาแขนยันกับเข่าเลยนะเนี่ย แต่

 

รีบหน่อยดีกว่า ผมเดินเข้าไปเอากระบอกไม้ไผ่กรอกน้ำใส่ลงไปแล้วก็เอาใบไม้มาปิดปากกระบอกไว้ ทำแบบนี้อยู่

 

ประมาณ 3-4 กระบอก ตุนไว้จะได้ไม่ต้องกลับมาอีก เพราะในป่าแบบนี้แหล่งน้ำก็ไม่ึ่ค่อยจะมี

 

 

 

ปัง ปัง~

 

              เสียงปืนสองนัดดังขึ้น ทำให้ผมละสายตาจากกระบอกที่กำลังกรอกน้ำอยู่

 

"แก้ว!" ผมรีบเอากระบอกใส่น้ำสะพายที่คอแล้วก็รีบวิ่งกลับไปทันที

 

 

 

 

ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ(ตอนไปเดินทางหลายชั่วโมง ตอนกลับแค่ชั่วโมงกว่าๆ ทำได้ไงอ่ะ ฮ่าๆ อ๋อๆ วิ่งเอานะ)

 

               ผมกลับมาที่จุดที่แก้วรอ แต่ก็ไม่เห็นแก้วแล้ว ทำให้ผมใจหายมากๆ

 

"แก้วๆ อยู่แถวนี้รึเปล่า"  ผมตะโกนเรียกหรือว่าเธอจะวิ่งไปตามทางที่ผมบอก

 

"โทโมะ ฮึก.." เสียงของแก้วดังขึ้นมา ทำให้ผมหันไปมองหาแต่ก็ไม่เจอ

 

"อย่าส่งแต่เสียงดิ อยู่ตรงไหน โธ่เว้ย!" ผมสถบออกมา จะบ้าตายอยู่แล้วนะ

 

"อยู่ ฮือ..ข้างบน" เสียงของแก้วตอบกลับมา ทำให้ผมหันขึ้นไปมอง

 

"ขึ้นไปทำอะไร?" เจอแล้วตัวส่งเสียง ที่แท้ก็อยู่บนต้นไม้นี่เอง

 

"ฉันตกใจเสียงปืน ละ..เลยปีนขึ้นมา" ฉันตอบออกไป ก็กลัวนิน่า อยู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้นมาอ่ะ

 

"ฉันก็เป็นห่วงแทบแย่ เธอนี่จริงๆเลยนะ" โทโมะยืนเท้าเอว ส่ายหัวไปมา

 

"จะลงอะ่" ฉันพูดเสียงอ่อยๆไป

 

"ก็ลงมาสิ อย่าบอกนะว่า.." โทโมะพูด

 

"ลงไม่ได้อ่า ฮึก.." ฉันร้องไห้ออกมา จริงๆก็ตกมจเสียงปืนนะ แต่พี่ร้องไห้เพราะลงจากต้นไม้ไม่ได้ตั้งหาก

 

"โดดลงมา" โทโมะพูดเอากระบอกน้ำวางพิงกับต้นไม้

 

"ไม่เอาอ่ะ กะ..กลัว" ฉันพูดไป ตอนปีน ปีนขึ้นมาได้ยังไงละเี่นี่ย?!

 

"งั้นก็อยู่บนนั้นไปแล้วกัน" โทโมะพูดแล้วก็กำลังจะเดินออกไป

 

"โทโมะอ่า รอด้วย ฮึก..อย่าทิ้งกันแบบนี้ซิ" ฉันร้องโวยวาย

 

 

 

พลั่ก ตุบ~

 

            ฉันปล่อยมือจากกิ่งไใ้แล้วก็กระโดดลงมาทันที

 

"บอกก่อนก็ได้นะ" โทโมะพูดในสภาพที่ตัวเองโดนแก้วทับอยู่

 

"โทษที ^^" ยิ้มให้โทโมะ

 

"ฉัยบอกว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นให้วิ่งไปทางนู้น ไม่ได้ให้เธอปีนขึ้นต้นไม้นะ" โทโมะัพูดแล้วก็ลุกขึ้นปัดเสื้อปัดหัวตัวเอง

 

"ก็บอกแล้วไง ว่าฉันจะรอนาย" บอกไปตั้งแต่แรกแล้วนิหน่า ถ้าให้ฉันวิ่งไปฉันก็ผิดสัญญาที่บอกว่าจะรอนายนะสิ

 

"จะน่ารักไปไหนเนี่ยห๊ะ" โทโมะขยี้หัวแก้วอย่างเอ็นดู

 

"หิวน้ำอ่า ไหนน้ำ" ฉันแบมือของน้ำโทโมะ

 

"อ่ะๆ อย่ากินหมดล่ะ ฉันเหนื่อยนะ" โทโมะพูด ถ้าให้กลับไปเอาน้ำอีก เขายอมตายดีกว่า วิ่งกลับมาก็เหนื่อยแล้ว

 

"ค่อยๆกินสิ" โทโมะจับกระบอกน้ำไว้เมื่อเห็นว่าแก้วกระดกน้ำดื่มอย่างหิวโหย

 

"ฉันหิวนิหน่า" ฉันตอบแล้วก็กินน้ำต่อ

 

"จิบๆเอาสิ เดี๋ยวก็จุกหรอก ต้องเดินทางอีกไกลนะ" โทโมะพูด

 

"จะทำตามที่บอกแล้วกัน ถ้าทำได้นะ" ฉันพูดไปแล้วก็ค่อยๆจิบตามที่โทโมะบอก

 

"เสียงปืนเมื่อกี้มันมาจากไหนอ่ะ" ฉันถามขึ้นหลังจากที่เ๙็ดปากเรียบร้อยแล้ว

 

"คงจะล่าสัตว์ละมั่ง หายหิวน้ำรึยัง? จะได้ไปกันต่อ" โทโมะถามเพราะเสียเวลามามากแล้ว

 

"ไปสิ อยากกลับบ้านจะตายแล้ว" ฉันพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืน

 

 

 

เธอนี่มันน่ารักจริงๆ

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

รู้สึกว่าตอนนี้จะยาวมาิกอ่า ถ้าไม่เม้นไม่โหวตไม่อัพ จะปิดแล้วนะ แล้วเรื่องที่แนวโน้มว่าจะปิดก็คือเรื่อง รอเธอหันมา กับ รูมเมท เพราะว่าเม้นน้อยสุดอ่ะๆ โดยเฉพาะรอเธอหันมานะ ยังไงก็ฝากๆหมดทุกเรื่องเลย  ไรเตอร์ตั้งไว้ตอนหนึ่งอ่ะ คือตอนละ 50 เม้นนะ ช่วงแรกๆมันก็ถึงตามเป้าหมายแต่หลังๆดูเหมือนว่าจะมีเรื่องนี้แหละที่ถึงอยู่เรื่องเดียว ยังไงก็เม้นเยอะๆน๊า คนละเม้นสองเม้นมันก็จะเยอะมากๆ ไรเตอร์จะได้นั่งยิ้มบ้าบอคนเดียว

 

รอเธอหันมา ตอนที่ 9
http://www.keedkean.com/novel/KK0002896.html?page_article=9
เม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

รักรีดเดอร์จ้า ~