วงเวียนแห่งรัก

"ทำไมมันไกลแบบนี้" โทโมะเริ่มออกปากบ่นหลังจากที่เดินมานานพอสมควร แต่ก็ยังไม่ถึงไหนเลย

 

"เดินมาผิดทางรึเปล่า? หรือจะหลง?" ฉันช่วยออกความคิดที่บ้าบอมากๆ

 

"เดินตามเฉยๆเถอะ พูดแบบนี้เดี๋ยวจูบปิดปากซะเลยสิ" โทโมะหันมาโวยใส่ฉัน ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

 

ที่ทำให้แก้วหน้าขึ้นสีได้

 

"ฮึ่ย!" ฉันชักจะหงุดหงิดแล้วซิ โทโมะชอบดุจริงๆเลยอ่า!!  ฉันดึงมือที่ถูกโทโมะจับอยู่ออก

 

"น่าใจว่าจะไม่ให้ฉันจับมือ เดินหลงฉันไม่รู้ด้วยนะ" โทโมะพูดแล้วก็เอามือกอดอก พลางเดินหน้าไป

 

"เดี๋ยวสิ โอ๊ย!" จะวิ่งตามแต่ก็โดยอะไรก็ไม่รู้งับขาไว้ทำให้ฉันล้มลงไปทันที

 

"แก้ว! กับดักนิ" โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วที่นั่งโอดโอยอยู่ที่พื้น  เท้าของแก้วโดยกับดักสัตว์ กับดักจะเป็นคล้ายๆ

 

ฟันปลา จะหนีบขาของสัตว์ไว้  แต่นี่มาหนีบขาของแก้วไว้ซะงั้น

 

"โอ๊ยย ฉันเจ็บ!" มือได้แต่จับที่ข้อเท้าของตัวเอง  แผลมีเลือดออกมามากมาย

 

"ทำไมไม่รู้จักดูทางก่อนจะเดินเนี่ยห๊ะ!" โทโมะไม่ได้ตั้งใจจะว่าอะไรแก้วหรอกนะ เพราะแต่สั่งสอนเท่านั้น โท

 

โมะใช่มือสองข้างออกแรงง้างกับดักที่หนีบขาของแก้วออก จนสามารถเอากับดักออกไปได้

 

"ฮึก..เจ็บจัง" แผลดูน่ากลัวจนฉันแทบไม่กล้ามอง เลือดออกมามากมาย

 

"นึกว่าสัตว์ที่ไหนมาติดกับที่แท้ก็ผู้หญิงนี่เอง ฮ่าๆ" ชายสามคนเดินออกมาจากพุ่มไม้แล้วเดินตรงมาที่โทโมะกับ

 

แก้ว มือของทั้งสามคนมีปืนยาวอยู่คนละกระบอก

 

"โทโมะ" แก้วเอ่ยเรียกชื่อเขาเบาๆ มือก็จับเสื้อของโทโมะไว้ ความกลัวเริ่มเข้ามาครอบงำ

 

"ไม่ได้กลัวนะเด็กน้อย ฉันอยู่ด้วย" โทโมะลูบผมแก้วเป็นการปลอบ

 

"เฮ้ย! ไปจับสองคนมาดิ" หัวหน้าพูดแล้วก็ส่งลูกน้องเข้าไปจับแก้วกับโทโมะ

 

 

 

 

 

พลั่ก~ ตุบตั๊บ~

 

              แต่มีหรือที่คนอย่างโทโมะจะยอมให้จับง่ายๆ เขาสู้สุดใจขาดดิ้น คนแรกที่วิ่งเข้ามาจะต่อยโทโมะก็ซัด

 

กลับไปด้วยหมัดหนักๆสองทีจนคนแรกล้มลง คนที่สองวิ่งเข้ามาพร้อมมีดหวังจะเสียบแต่โทโมะไวกว่าเอาเท้าเตะ

 

จนมีดกระเด็นก่อนจะเตะเข้าที่หน้าจนไอ้คนนั้นเลือดกลบปาก

 

"อ๊ายยยยย! ปล่อยฉันนะไอ้หน้าหนวด!" อยู่ๆฉันก็โดยหัวหน้าไอ้พวกนั้นหิ้วปีกฉันมา รับรองว่าฉันไม่ได้เดิน

 

ตามพวกนั้นเป็นแน่ขาก็เจ็บซะขนาดนี้

 

"มึงเก่งนักนิ ถ้าอีนี่ตายขึ้นมาดูสิว่ามึงจะเก่งได้อีกรึเปล่า!" หัวหน้าล็อกคอของแก้วไว้ในสภาพที่แก้วยืนเป็น

 

กระต่ายขาเดียว อีกมือหนึ่งก็มีมีดปลายแหลมอันเล็กจี้อยู่ที่คอ หลายๆคนอาจจะคิดว่าไอ้สามคนนี่เป็นนายพรานที่

 

ล่าสัตว์อยู่ในป่า  แต่นายพรานที่ไหนพอตั้งกับดักไว้ดักสัตว์พอมีคนมาติดกับดักก็จะฆ่าให้ตาย มันไม่มีหรอก ที่จริง

 

แล้วสามคนนี้คือลูกน้องของพ่อพิมที่หวังจะมาฆ่าสองคนนี้ในคราบของนายพรานเท่านั้นเอง

 

"ปล่อยผู้หญิงนะเว้ย! มึงมันหน้าตัวเมีย!" โทโมะหน้าไปด้วยความโกรธซ้ำยังเป็นห่วงคนที่โดนจับไปอีกด้วย

 

"กูยอมรับ!" ไอ้หัวหน้าพูดแค่นั้นแถมยังจี้มีดเข้าไปที่คอของแก้วมากขึ้นจนมีดนั้นชิดกับคอ

 

"ฮึก..ฮืออออ" คนที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็คงจะตกใจจนร้องไห้ออกมาเ้ช่นเดียวกับแก้ว

 

"มึงไปจับมันไว้" สั่งลูกน้องสองคนที่พึ่งจะฟื้นให้จับโทโมะ โทโมะก็ยอมให้จับโดยดีเพราะเป็นห่วงแก้ว

 

"มัดไว้กับต้นไม้นั้นแหละกูจะยิงมันเอง!" หัวหน้าพูดออกปากเสียงดัง ลูกน้องก็ทำตามที่บอกพวกนั้นจับโทโมะไป

 

มัดกับต้นไม้ โดยใช้เชือกเส้นใหญ่ โทโมะก็ยังคงนิ่ง

 

"ฉันยอมตาย แต่ึมึงต้องปล่อยแก้วไป" โทโมะพูด

 

"เออ ก็ได้"

 

ฉันยอมตายได้ ขอแค่เธอปลอดภัย

 

 

"มึงจับนังนี่ไว้" หัวหน้าส่งแก้วให้ลูกน้องจับแทนส่วนตัวเองก็ยกปืนขึ้นมา

 

"ไม่นะ! โทโมะ อย่านะ! อย่าทำเขา ฮึก.." แก้วพยายามดิ้นให้ถึงที่สุด ไม่มีใครทนเห็นคนที่รักถูกยิงต่อหน้าต่อ

 

ตาได้หรอกนะ!!

 

"ทำไมต้องฆ่าเขาด้วย!! นายมันบ้า ฮือออ" แก้วด่าทอออกไป

 

"ถึงเวลายมฑูตจะมารับมึงแล้วละ ฮ่าๆ" หัวหน้ายกปืนขึ้นมาพร้อมเล็ง โทโมะก็ได้แต่หลับตา รอรับชะตากรรมที่จะ

 

เกิดขึ้นกับตัวเองใันอีกไม่กี่วินาที

 

"ไม่นะ!" แก้วตะโกนร้องห้ามออกมา แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟังเธอเลย

 

 

 

ปัง ปัง~

 

             เสียงปืนดังติดต่อกันสองนัด

 

"โทโมะ ฮึก..ฮืออออ"

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วน๊า  ที่อัพไปเมื่อวันหยุดศุกร์เสาร์อาทิตย์เม้นน้อยมากเลยอ่า ระวังไรเตอร์จะปิดนะ เรียนหนักจนเครียดมากเลยค่า แค่บอกว่าช่วยกันเม้นหน่อยเท่านั้นเอง บางครั้งไรเตอร์เห็นคนอื่นไปเม้นให้นิยายเรื่องอื่นแต่ไม่เม้นนิยายของไรเตอร์มันเสียใจอ่า ไม่รู้สิ พรุ่งนี้ไรเตอร์สอยอ่านอังกฤษแล้วก็รายงานหน้าห้อง ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอโทษถ้าไม่ได้เอาไปฝากให้ ไม่มีเวลาจริงๆ

 

 

พระเอกเราเป็นยังไงบ้างละเนี่ย นายพรานใจร้ายว่ะ!

คิดว่าโทโมะจะเป็นยังไง

1. ตาย

2. รอด

3. พิการ

ทายกับเข้ามา หนุกๆจ้า ฮ่าๆ ฝากด้วยค่ะ