วงเวียนแห่งรัก

              แก้วก็ลงไปแช่ตัวในน้ำ รู้สึกสดชื่นขึ้นมาคลายความเมื่อยความเหนื่อยล้าได้ดี เธออาบน้ำแต่เล่นน้ำไป

นานจนลืมว่าเธอต้องกลับไปที่กระท่อม

"ตายแล้วว!" พึ่งนึกได้ว่าแอบหนีมาโดยไม่ได้บอกคนตัวสูงเอาไ้ว้ ตัวเองรีบขึ้นมาจากลำธารแอบย่องไปใส่เสื้อผ้า

ที่พาดเอาไว้กับโขดหินอย่างรวดเร็ว

"ออกมาทำไมไม่บอก!" ไม่ทันซะแล้ว เธอกลับไปไม่ทัน แต่คนนั้นกลับออกมาตามถึงที

"ฉัน เอ่อ..แค่มาอาบน้ำ" แก้วก้มหน้ามองพื้นไม่กล้าสบสายตาคนตรงหน้า

"ไม่รู้รึไงว่าฉันหาเธอไปทั่ว เดี๋ยวก็ทิ้งไว้นี่ซะเลยนิ!" โทโมะเอ็ดแก้วเสียงดังจนแก้วสะดุ้ง

"แค่นี้ไม่เห็นต้องดุกันเลยนิ!" หันไปตะโกนใส่หน้าเขา น้ำตาก็เริ่มคลอ เรื่องแค่นี้จะทิ้งเธอไว้ที่นี่เลยรึไงกัน แก้ว

ตั้งท่ากลับหลังเพื่อจะเดินออกไปจากที่ตรงนี้

"ขอโทษ ฉันแค่เป็นห่วง" โทโมะที่เห็นว่าแก้วกำลังจะเดินออกไปก็กลัวว่าแก้วจะโกรธจึงรีบเอามือกอดเอวเธอทาง

ด้านหลังเพื่อรั้งไม่ให้เธอไปไหนได้

"พูดดีๆก็ได้นิ ไม่เห็นต้องดุเลย" แก้วหันหน้าไปเผชิญกับคนที่เกาะเอวเธออยู่

"ออกมาแบบนี้ต้องทำโทษซะหน่อย" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มแก้วจนตัวลอย

"จะทำอะไร ปล่อยนะ!" ดิ้นๆๆแต่โทโมะก็ไม่ยอมปล่อย

"ก็บอกว่าจะทำโทษไงเล่า!" โทโมะฉุนเล็กน้อย จนแก้วไม่กล้าพูด นิ่งอยู่เฉยๆ

"อย่านะ ฉันมะ.."

ตู้ม~

          โทโมะอุ้มแก้วแล้วก็กระโดดลงไปในลำธารพร้อมกัน แก้วที่กำลังจะพูดแต่โทโมะไม่ฟัง เธอแค่จะบอกว่า

ไม่มีชุด อุตส่าห์อาบน้ำเสร็จแล้ว แต่กลับต้องมาเปียกชุ่มอีก

"แฮ่กๆ" แก้วโผล่หัวขึ้นมาพ้นน้ำ มือก็รีบคว้านหาไหล่ของโทโมะทันที

"อย่าเล่นแบบนี้ฉันว่ายน้ำไม่เป็นนะ!" เผลอตวาดใส่หน้าโทโมะไปในความที่เขาเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง

"ไม่ต้องมาโกหกฉันหรอกนะ ฉันไม่เชื่อเธอแล้ว" โทโมะแกะมือแก้วที่จับไหล่อยู่ออก แล้วตัวเองก็ว่ายออกห่าง

เธอไป จะดูซิว่าว่ายน้ำได้หรือไม่ได้กันแน่(ถ้าจำไม่ได้ลองกลับไปอ่านตอนที่ 23 ที่โทโมะคิดว่าแก้วแกล้งจมน้ำ)

"โทโมะ แค่กๆ" มือแก้วก็ตีน้ำไปมา เหมือนคนที่กำลังจะจมไม่เหมือนหรอกแต่เธอกำลังจะจมจริงๆ

"..." โทโมะที่เห็นท่าไม่ค่อยดีก็รีบว่ายเข้าไปแล้วก็ดึงมือแก้วขึ้นมาก่อนจะใช้ตัวเองเป็นที่ให้แก้วกอด

"ฮึก.." แก้วที่กอดโทโมะอยู่ก็สะอื้นออกมา ทั้งตกใจทั้งกลัวไปต่างๆนานา มือก็จับเสื้อของโทโมะไว้แน่น

"ขอโทษไม่คิดว่าจะว่ายน้ำไม่เป็น" มือโทโมะก็ลูบหัวคนที่ตัวสั่นในอ้อมกอด โทโมะกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก

"นิสัยไม่ดี ฮึก.." เขาจะรู้มั่งไหม?ว่าเธอกลัวแค่ไหน

"ไปต่อบนแคร่ดีกว่า" โทโมะำำพูดแล้วก็อุ้มแก้วขึ้นมาจากลำธาร

"ไม่เอาแล้ว ฉัน..เจ็บ" แก้วพูดด้วยความเขินหน้าแดงจนเห็นชัด

ฟอด~

        โทโมะดึงแก้วมาหอมแก้ม

"มัดจำไว้ก่อน กลับไปจัดหนัก" โทโมะกระซิบข้างๆหูแก้ว

"นายบ้า!" หันไปฟาดมือลงบนไหล่ของโทโมะ

"อยู่ ที่นี่ทำอะไรไม่ถนัด แคร่ก็แข็งเล็กอีกตั้งหาก สู้เตียงในห้องฉันก็ไม่ได้ นุ๊มนุ่ม ผ้าห่มก็ไม่มี ฉันห่วงว่าเธอจะ

หนาวหรอกนะ เอาไว้รวบยอดที่บ้านแล้วกัน" โทโมะำพูดแล้วก็อมยิ้ม

"นายมันบ้ากาม" แก้วต่อว่าเขา

"1 คำว่าต่อหนึ่งรอบนะ" โทโมะำำพูด

"..." เล่นเอาเธอไม่กล้าจะว่าเขาเลยนะสิ แก้วเลยเงียบเลย

"หาทางออกจากป่าดีกว่า" โทโมะพูดแล้วก็จูงมือแก้วให้เดินตาม

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยน๊า รักแท้กับรักที่เป็นไปไม่ได้ทำไมเม้นมันน้อยอ่า เหนื่อยแล้วนะ

ถ้าเม้นน้อยจะไม่อัพแล้วจริงๆนะค่ะ เม้นคนละเม้น 2 เม้นเยอะๆเลยก็ได้ ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ