ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน

"ไปนอนได้แล้วไป" โทโมะพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟทันที
 
"เดี๋ยวสิ!" ฉันตะโกนออกมา แล้วก็รีบเดินไปเกาะแขนโทโมะทันที
 
"อะไรของเธออีกเนี่ย ฉันจะนอน!" โทโมะหันมาตะโกนใส่หน้าฉันอ่า ก็ฉันกลัวความมืดนิ
 
"ฉันกลัวผีนิ" ฉันบอกไป เดี๋ยวผีมาฆ่าฉันจะทำยังไงล่ะ
 
"กลัวผีขนาดนี้มานอนด้วยกันเลยมั้ย!?" โทโมะพูดประชดนิดหน่อย
 
"นอนได้หรอ! ขอบใจนะ" ฉันพูดแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงของนายโทโมะทันที
 
"เฮ้ย! ฉันประชดเว้ย!" โทโมะพูดแล้วก้มองหน้าฉันอย่างอาฆาต
 
"ไม่สน นายให้แล้ว" ฉันพูดแล้วก็คลุมโปงทันที พร้อมหลับตา แล้วก็ทำใจจนหลับไป..
 
"เธอนี่มันจริงๆเลย" โทโมะพูดแล้วจ้องหน้าของแก้วที่หลับตาพริ้ม ก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อล้าง
 
หน้าเพราะว่าไปซ่อมหลอดไฟให้เด็กกลัวผีมา เหงื่อเลยออก แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
 
"ไม่น่าแกล้งหลอกผีเธอเลย ความเดือดร้อนมาเยือนฉันเลยจริงๆ" โทโมะนั่งลงข้างแก้วแล้วก็พูด มือก็ลูบผมเด็ก
 
ตรงหน้าอย่างเบามือ
 
'ที่แท้นายเป็นคนแกล้งฉันนี่เอง' ในที่สุดตัวการแกล้งฉันก็หลุดปากออกมาแล้ว ฉันสงสัยตั้งนานแล้วแหละ เป็น
 
อย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย จริงๆแล้วฉันยังไม่หลับหรอก แค่หลับตาเฉยๆ เพราะมันยังไม่ถึงเวลาที่จะหลับ ถ้าหลับ
 
ก็ไม่รู้นะสิ ว่าหมอนี่ก็แกล้งปลอมเป็นผีมาหลอกฉัน
 
                  แล้วโทโมะก็ล้มตัวนอนข้างๆฉัน บนเตียงเดียวกัน
 
 
+
 
+
 
+
 
              ฉันรอจนตอนนี้ก็ดึกมากๆแล้ว หึๆ โทโมะบังอาจมาหลอกฉัน ฉันจะหลอกคืนให้หมอนั้นฉี่ราดไปเลย
 
ฉันค่อยๆลุกออกจากเตียงของโทโมะ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็หยิบแป้งมาทาหน้าให้ขาวๆเป็นพี่ญี่ปุ่น เอา
 
ลิปสติกมาทาสีปากให้เป็นเลือด แล้วก็เอาผ้าขนหนูมาโพกที่หัว แล้วก็เอาไฟฉายมาส่องที่หน้า แล้วก็เดินออกมา
 
จากห้องน้ำ ฉันเดินตรงไปที่เตียงของโทโมะ
 
 
 
 
ปั๊ก~
 
                 ฉันไปยืนข้างๆเตียงของโทโมะ แล้วก็เอามือปัดหนังสือที่อยู่บนหัวนอนให้หล่นเพื่อสร้างความหลอน
 
"อือ.." พอโทโมะได้ยินเสียงก็ลืมตาขึ้นมา
 
"แกต้องตายยยยย" ฉันพูดเสียงลากยาว เอาไฟฉายส่องหน้าด้วย
 
"เฮ้ยผี!" โทโมะตกใจเลยรีบหันไปข้างๆ นั้นก็คือที่ๆฉันนอนนั้นแหละ แต่ฉันเอาหมอนข้างไปวางแล้ว
 
"แกเอาฉันมาล้อเล่น แกต้องตายยยยย" ฉันพูดทำเสียงให้น่ากลัวที่สุด ในใจก็แอบหัวเราะ
 
"ยะ..อย่านะ ฉันกลัวแล้ว"
 
"ฉันจะฆ่าแก!" ฉันตะโกนออกมา ทำให้โทโมะสะดุ้งเลย
 
"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเอาเธอมาเล่นนะ ยะ..อย่าทำอะไรเลยนะ" โทโมะพูดมือก็ยกมือไหว้
 
"ฮ่าๆๆ นายหน้าตลกชะมัดเลย ฮ่าๆ" ฉันหลุกขำออกมา ก็หน้าโทโมะมันขำอ่า แผนแตกเลย
 
"แก้ว! เธอแกล้งฉันหรอ!" โทโมะลืมตาขึ้น แล้วก็เดินไปเปิดไฟ
 
"ฮ่าๆ นายยังแกล้งฉันเลยนิ หายกัน" ฉันพูดแล้วก็เดินไปนั่งที่เตียง
 
"เธอแกล้งฉันแรงไป! ถ้าฉันหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง?" โทโฒะเดินเข้ามาหาฉัน
 
"แล้วถ้าฉันกลัวจนตายนายจะทำยังไง? นายเคยคิดมั้งมั้ย?" ฉันถามโทโมะ ตาก็มองจ้องเขาไม่กระพริบ
 
 
 
ปัง~ๆๆ
 
              อยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แบบดังมาก
 
"เฮ้ย!" ฉันกับโทโมะเราโผล่เข้ากอดกันด้วยความกล้ว ตกใจ
 
"นะ..นาย ผะ..ผีหรอ?" ฉันถามโทโมะทั้งๆที่กอดกันอยู่ ผีหลอกแน่เลย
 
"พวกเธอทำอะไรกันเนี่ย เสียงดังไปถึงห้องฉันเลย" แล้วฟางก็เปิดประตูห้องเข้ามาทำให้เรารีบผละออกจากกัน
 
ทันที  สรุปคือ..ยัยฟางเป็นคนเคาะประตู
 
"ยัยฟางฉันตกใจหมดเลย" ฉันพูดแล้วก็เอามือจับอกตัวเอง หัวใจเต้นแรงมาก
 
"ไม่หลับไม่นอนรึไง ทำอะไรกันอยู่ห๊ะ!" ฟางเดินเข้ามาโวยฉันเพราะว่าห้องฉันเสียงดัง
 
"เออๆ ขอโทษๆ แกไปนอนได้แล้ว" ฉันพูดแล้วก็ดันหลังฟา่งให้ออกจากห้อง เพราะว่ากลัวหูจะชานะสิ
 
"เฮ้อ~" ฉันยืนพิงประตูแล้วถอนหายใจออกมา
 
"แบร่!!" แล้วโทโมะก็ใส่หน้ากากผีมากแบร่ใส่ฉัน
 
"นี่แหน่ะ!" ฉันเตะโทโมะไปทีหนึ่ง ตอนแรกก็ตกใจหรอกนะ แต่ว่ามันตั้งสติได้พอดี
 
"ยัยทอมเจ็บนะ!" โทโมะพูดแล้วก็จับที่ก้นตัวเอง
 
"สมน้ำหน้า!" ฉันรีบเดินมานั่งที่เตียงของตัวเอง แล้วก็ล้มตัวนอน
 
"อ้าวว ไม่มานอนกับฉันแล้วรึไง?" โทโมะพูด
 
"นอนไปคนเดียวเถอะ!" ฉันหันมาตอบแล้วก็นอนหันหลังให้โทโมะ
 
"หึ" โทโมะล้มตัวนอนแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะหลับไป
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ ไม่สนุกเลยอ่ะ ไม่ค่อยมีอะไรเลยอ่า
 
ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ไม่เม้นไม่โหวตไม่อัพนะครับ