ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
22) เขิน/แกล้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่ พรุ่งนี้เรามีค่ายต้องไปกันนะ" โทโมะพูดทั้งๆที่ตัวเองนอนอยู่บนเตียง
"ค่ายอะไรอ่ะ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ฉันพูดแล้วก็กินขนมไปด้วย อร่อยมากกก ><
"เห็นเขาบอกว่าเป็นค่ายธรรมะ" โทโมะพูด
"โหยยย~ ทำไมต้องค่ายธรรมะด้วยล่ะ" จะให้ฉันไปนั่งฟังพระเทศน์หรอ? น่าเบื่อ ไม่เห็นสนุกเลย T^T
"สงสัยอาจารย์เห็นเธอไม่ค่อยจะมีธรรมะอยู่ในใจล่ะมั้ง ฮ่าๆ" โทโมะขำลั่นห้อง
"ยังอยากมีปากไว้กินข้าวไหมห๊ะ!" ฉันพูดแล้วก็เหวี่ยงหมอนเข้าหน้าโทโมะเต็มๆ ฉันออกจะมีธรรมะในหัวใจ ถ้า
ไม่มีอะนะ ฉันฆ่าโทโมะตั้งแต่รู้ว่าต้องมาเป็นรูมเมทเล่า! คิดแล้วอารมณ์ขึ้น!
"ฉันอยากมีปากไว้...จุ๊ฟเธอมากกว่า่" โทโมะเดินเข้ามาแล้วก็กระซิบข้างหูแก้ว
"O///O" อ๊ากกก ตาโทโมะพูดอะไรออกมา! ฉันคิดไปไกลนะจะบอกให้
"หน้าแดงเลยอ่ะ กิ๊วๆ" โทโฒะยิ้มอย่างน่าีะรัก แล้วก็เอามือมาเกาคางฉัน
"ฉันไม่ใช่หมาใช่แมวนะ ไอ้แป้งเด็ก!" ฉันปัดมือโทโมะออก แล้วก็ลูบหน้าตัวเอง หน้าร้อนอ่า
"อยากลองเอาฉันไปทามั้งมั้ยล่ะ? ฮ่าๆ" โทโมะแซวแก้วต่อ
"ไอ้บ้า! -///- ไปจัดของเลยไป" ฉันพูดแล้วก็ผลักโทโมะเบาๆ
"รู้แล้วๆ" โทโมะพูดแล้วก็ไปหยิบกระเป๋าเดินทางที่อยู่บนหลังตู้เสื้อผ้าของตัวเองมา
"นายผู้ชายป่ะเนี่ย? ไม่เห็นหยิบให้ฉันมั้งเลย" โทโมะหยิบกระเป๋าแต่ของตัวเอง ของฉันก็อยู่บนตู้เสื้อผ้่่า
เหมือนกัน ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย!
"วันนี้ฉันขอเป็นตุ๊ดหนึ่งวันนะห๊า" โทโมะพูดแล้วก็ทำท่าเหมือนตุ๊ด ขี้เกียจหยิบกระเป๋ษให้แก้วตั้งหาก
"ยี้~ พึ่งรู้นะว่าฉันมีรูมเมทเป็นตุ๊ด!" โทโมะทำท่าตุ๊ดแล้วมันเหมือนนะ หรือว่าโทโมะจะเป็นตุ๊ด!
"รู้ไว้ก็ดีแล้วล่ะหล่อน ฉันไม่อยากจะแอ๊บแมนแล้ววว!" โทโมะยังทำท่าตุ๊ดพูดสำเหนียงตุ๊ดๆอีก
"ชิ! หยิบเองก็ได้" ฉันพูดแล้วก็เอื้อมหยิบกระเป๋าแต่ตู้มันสูงไปอ่า
"ทำตัวเตี้ยอีกแล้วนะเธอเนี่ย" โทโมะพูด
"ฉันใช้เก้าอี้ก็ได้ ไม่ง้อนายหรอก!" ฉันพูดแล้วก็ยกเก้าอี้มาตั้งไำว้
"แล้วจะคอยดู" โทโมะพูดแล้วก็ยืนกอดอก มองดูแก้วที่ปีนเก้าอี้อยู่
+
+
+
"ว๊ายยยยยยยย" ฉันร้องออกมาเพราะเก้าอี้มันดันโยก ขาเก้าอี้มันไม่เท่ากัน ทำให้ฉันเสียหลักตกลงมาแต่มันไม่
ถึงพื้น เพราะโทโมะมารับไว้ก่อน ไม่งั้นคงได้จุมพิตกับพื้นไปแล้วล่ะ
จุ๊ฟ~
ตอนที่ตกลงไป แต่โทโมะมารับไว้ทำให้ฉันล้มทับโทโมะ ปากมันก็เลยบังเอิญไปโดนกัน >///<
"เป็นอะไรรึเปล่า?" ถามแก้วที่อยู่ในอ้อมกอด
"ปะ..เปล่าไม่ได้เป็นอะไร ปล่อยสิ!" ฉันตอบเสียงสั่นๆ ตกใจที่เกือบตกด้วย แล้วก็ใจมันสั่นๆตอนที่ฉัน เอ่อ..ไป
จุ๊ฟโทโมะ ใจมันเต้นแรงอ่า ><
"งั้นเดี๋ยวฉันหยิบให้ ไปนั่งรอไป" โทโมะพูดทำให้ฉันลุกขึ้นมาจากตัวของโ?โมะ แล้วก็เดินไปนั่งที่เตียง
"นายกลับมาเป็นผู้ชายแล้วรึไง? เมื่อกี้ยังเป็นตุ๊ดอยู่เลย" ฉันพูดส่วนดทโมะก็ยื่นกระเป๋ามาให้
"ฉันแมนทั้งแท่ง!" โทโมะกระแทกเสียงใส่หน้าฉัน ฟังแล้วขนลุกอ่า
"ไปจัดของไป!" ฉันพูดแล้วก็เดินไปจัดของตัวเอง เพื่อดับความเขิน
ผ่านไปสักพักเราก็จัดของกันเสร็จ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเลย เลยต้องหลับเร็ว
"แก้วไม่กินข้าวเย็นหรอ?" โทโมะถามแก้ว พอตกดึกปุ๊บแก้วก็กระโดดขึ้นเตียงเลย
"ไม่อ่า ฉันลดความอ้วน" จริงๆไม่ได้ลดความอ้วยหรอก แต่ขี้เกียจกินอ่า
"ลุกขึ้นมาก่อนสิ" โทโมะพูดแล้วก็ดึงแขนฉันให้ลุกขึ้น
"อะไรของนายเนี่ย! บอกไม่กินไง!" ฉันแว๊ดใส่โทโมะทันที กวนการนอน น่าตบชะมัด
ขวับ~
โทโมะดึงฉันเข้าไปกอดอย่างแน่น ฉันได้แต่ตกใจ ตกใจจนหายง่วงนอนเลย
"นะ..นายทำอะไร" ฉันพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด แต่มันก็ยังสั่นอยู่ดีอ่า
"พิสูจน์ไง" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้มกรุ่มกริม มือก็ยังจับไว้ที่เอวของแก้วอยู่
"พิสูจน์อะไรของนาย ไม่เห็นเข้าใจเลย" ฉันพูดแล้วก็ทำหน้าบึ้งๆ กอดฉันเพื่อ?
"ก็พิสูจน์ว่าเธออ้วนรึเปล่าไง แต่เมื่อกี้ฉันกอดไปแล้ว แต่ยังไม่น่าใจ ขอกอดอีกรอบแล้วกัน" โทโมะพูดแล้วก็ดึง
แก้วเข้าไปกอดอีก แต่คราวนี้กอดแน่นมาก จนฉันแทบจะหายใจไม่ออก
"โอ๊ยยย ปล่อยนะเว้ย! หายใจไม่ออกเว้ยยย" ฉันโวยวายลั่นห้อง ตัวเราใกล้กันจนจะสิงกันอยู่แล้วเนี่ย
"ไม่เห็นอ้วนเลย ผอมเป็นกุ้งแห้ง แบนไปหมด" โทโมะพูดแล้วก็ปล่อยแก้วออกจากกอด แล้วก็บอกลากตั้งแต่เท้า
แล้วก็มาหยุดที่หน้าอกของแก้ว
"ไอ้ลามก ไอ้หื่น ตายซะเถอะ! อยู่ไปก็รกโลก!" ฉันหยิบหนังสือเล่มหน้าโครตๆ 3 เล่มมาซ้อนกัน แล้วก็เอาไปวิ่ง
ไล่ตีโทโมะ แต่โทโมะก็วิ่งเร็วซะจริง เหนื่อยแล้ว
"แฮ่กๆ" ฉันนั่งหอบอยู่ข้างๆเตียง แต่ดูโทโมะจะร่าเริง วิ่งทั่วห้องเป็นลิงไปเลย
"เหนื่อยแล้วรึไงล่ะ ไม่ตีต่อแล้วหรอ? ฉันยังสนุกอยู่เลย" โทโมะพูดแล้วก็แลบลิ้นปริ้นตาใส่แก้วแต่จริงๆโทโมะก็
เหนื่อย เหนื่อยมากกกกกกกกก แต่เก๊กไว้เท่านั้น
"พอแล้ว หิวข้าวไปกินข้าวดีกว่า" ฉันพูดแล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วก็กำลังจะเดินออกไปข้างนอก
"อ้าววว แล้วไม่ลดความอ้วนแล้วรึไง" โทโมะแก้ลงถาม แต่ก็รู้แล้วแหละ ก็เจ้าตัวหลุดปากออกมาแล้วนิ
'หิวข้าวไปหาข้าวกินดีกว่า'
"หิว! เสียพลังงานในการวิ่งไล่นายนั้นแหละ!" ถ้านายไม่มากวนฉัน ฉันก็ไม่ต้องกินข้าวเยอะหรอกนะ จะบอกให้
"ฮ่าๆ รอด้วยดิ" แล้วโทโมะก็รีบวิ่งตามแก้วออกไป
จริงๆแล้ว ที่ผมต้องแกล้งแก้วก็เพราะไม่อยากไปกินข้าวคนเดียวนะสิ ถ้าชวนแก้วไปกินข้าวตรงๆ
ก็ฟอร์มแตกแน่ อีกอย่างก็กลัวว่าถ้าแก้วไม่กินข้าว เดี๋ยวจะปวดท้องเปล่าๆ เลยลองทำให้แก้วเหนื่อยดูมันจะได้เผา
ผลาญพลังงาน และมันก็เป็นอย่างที่คิด แก้วเสียพลังงานจนต้องกินข้าว
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น6โหวตให้ไรเตอร์หน่อยนะครับ
แต้งกิ้วทุกคนค่า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
