ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
20) ผีหลอก!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฉันอาบน้ำไปได้สักพัก ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ฉันลองจับเวลาแล้ว ฉันเป็นผู้หญิงฉันยังอาบน้ำเร็ว
กว่าโทโมะอีก สงสัยโทโมะคงจะบำรุงผิวน่าดู หน้านุ่มๆถ้าถามว่ารู้ได้ไง ฉันแอบไปหยิกแก้มหมอนั้นมา >///<
"อ้าวหลับแล้วหรอ?" ฉันเดินออกมา มือก็ขยี้ผมตัวเองที่พึ่งสระเสร็จ
ฉันเดินไปนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วก็จัดการกับผมตัวเอง แต่สายตาก็มองไปที่กระจก กระจก
มันสะท้องทำให้เห็นคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ฉันเลยลุกไปดูโทโมะที่หลับอยู่
"เหมือนเด็กเลยแฮะ" ฉันนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆเตียงของโทโมะ แล้วก็มองหน้าเขาที่นอนไม่รู้่เรื่อง
"ฮ่าๆ" โทโมะพลิกตัวหน่อย แล้วก็ถีบผ้าห่มออก เหมือนเด็กเลย ฉันเลยหลุดขำออกมา
"ทำไมวันนี้นอนเร็วจัง สงสัยจะเหนื่อย" ฉันพูดแล้วก็ลุกไปเป่าผมต่อ
ฟึบ!
อ๊ากกกกกกก ไฟดับ!!
บ้าแล้ว! มาดับอะไรตอนนี้เล่า! ตอนที่ฉันกำลังนั่งอยู้่หน้ากระจกเนี่ยนะ มีคนเล่าให้ฟังว่า ถ้าเราอยู่หน้า
กระจกหลังเที่ยงคืนในที่มืดๆด้วย มันจะมีอะไรมาอยู่ข้างหลัง! อ่ะ ถึงตอนนี้จะไม่ใช่เวลาเที่ยงคืนก็เถอะ
แต่ฉันกลัว พอฉันคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกแล้วเดินออกมาให้ห่างจากรัศมีของกระจกทันที แล้วก็คลำๆหาทางเดิน
ไปที่เตียงโทโมะ
"ทะ..โทโมะ" มือก็เขย่าเรียกคนร่างสูง ตาก็มองไปรอบๆห้องกลัวจะมีอะไรโผล่ออกมา
"..." โทโมะไม่ตอบ หลับอย่างเดียวไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ตื่นสิ! ตื่นๆๆๆๆ" ฉันเขย่าแล้วก็ทุบแรงๆเผื่อให้เขาตื่น ตาก็ยังคงมองไปรอบๆอยู่ดี ก่อนจะหันมามองโทโมะ...
"แฮ่!!!"
"เฮ้ย!" ฉันตกใจจนตกเตียงลงไปนอนข้างล่างทันที
"มาอยู่เป็นเพื่อนฉ้านนนน" เสียงเอ่ยพูดเป็นเสียงยานๆ
"ฮึก..ฮือ ยะ..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ กลัวแล้วว ฮือ..." ฉันกระถดตัวหนี มือก็ยกไหว้เหนือศีรษะตัวเอง น้ำตา
ไหลออกมาเป็นทางด้วยความกลัว สิ่งที่แก้วใจคนนี้กลัวมากที่สุดก็คือ ความมืด แล้วก็ผี!!
"เธอต้องตายยยยยยย" เสียงผีเอ่ยลากยาวทำให้ฉันขนลุกทันที
"ไม่เอา ฮึก..ยังไม่อยากตาย" ฉันไม่มองอะไรทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นหน้าผีหรือสิ่งรอบข้าง หลับตาปี๋พนมมืออย่าง
เดียว กลัวเห็นผีแล้วจะติดตา
"ตายซะเถอะ!!" แล้วผีก็ตรงเข้ามาหาฉัน
"อ๊ากกก ปล่อยๆๆ ฮึก..ฮือ" ผีมันบีบคอฉัน!!
ฟุบ~
แล้วทุกๆอย่างก็มืดลงทันที ฉันไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว
TOMO TALK
จริงๆผมตื่นตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ยัยทอมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว แต่ก็ฟอร์มแกล้งหลับไปเฉยๆ รู้
เรื่องทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ยัยนั้นบอกผมว่าผมเหมือนเด็ก แล้วตอนที่ไฟดับ ได้ยินน้ำเสียงตอนที่มาปลุกผม
แล้ว คงจะกลัวน่าดู ใจจริงก็อยากจะตื่นขึ้นมาแล้วมากอดปลอบหรอกนะ แต่พอดีว่าหัวมันขึ้นอะไรสนุกๆออกมา
ก่อน ผมเลยแกล้งเป็นผีที่หล่อที่สุดมาหลอกแก้ว แค่ทำเสียงยานๆหน่อย แล้วที่แกล้งบีบคก็แค่เอามือไปจับคอเท่า
นั้นแต่มือจับยังไม่ถึงนาทีเลย ไม่คิดว่าจะแก้วจะร้องไห้ฟูมฟาม จนสลบคาอกผมอย่างนี้
รู้อย่างนี้ไม่แกล้งดีกว่า ต้องมาอุ้มขึ้นเตียงอีก ตอนนี้ไฟก็ยังไม่มา ผมเลยมองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย แต่ที่ไฟดับ
ไม่ใช่ฝีมือผมนะ คงจะเป็นทางมหาลัยมากกว่าแต่ผมคิดว่าไฟคงจะดับไม่นานหรอก ผมทำได้แค่หาอะไรข้างๆตัว
มาพัดให้แก้วที่สลบไปเท่านั้น กลัวจะร้อนเอาล่ะสิ ผมเหมือนจะหยิบได้คือหนังสือเรียนละมั้ง(มันมืดเลยมองไม่เห็น
ว่าหยิบอะไรมาพัดให้แก้ว)
ปริ้ง~ (เสียงไฟแล้วกันนะ)
"ไฟมาแล้วนิ" ผมพูดออกมา เพราะว่าไฟมาก็จะทำให้ผมเห็นอะไรได้มากขึ้น
"ร้องไห้ขนาดนนี้เลยหรอกเนี่ย" ตอนไฟดับผมได้ยินแค่เสียงสะอื้นหรอกนะ แต่พอไฟมาก็เห็นแต่คราบน้ำตาเต็ม
หน้าเลย คงจะกลัวมากล่ะสิ ผมเอามือไปเช็ดน้ำตาให้ ก่อนจะลูบผมเบาๆ
"อือ..." แก้วครางออกมาเหมือนจะตื่น ผมเลยรีบเอามือออกทัีนที
"เป็นอะไรไปเนี่ย อยู่ๆก็สลบไป ฉันตื่นมาตกใจหมดเลย" ผมต้องแกล้งไม่รู้เรื่องไป เดี๋ยวเจ้าตัวจะงอนผมอีก
"โทโมะผีหลอกฉัน ฮึก..ฮืออ" อยู่ๆแก้วก็โผเข้ามากอดผมแล้วก็ร้องไห้ออกมาทันที
"ผีที่ไหนกันไม่เห็นมีเลย" ผมต้องคอยปลอบ
"มีสิ ฮึก..มันจะฆ่าฉันอ่า มันจะเอาฉันไม่อยู่ด้วย ฮือ.." แก้วร้องไห้ฟูมฟายไม่ยอมปล่อยผมซะทีกอดแน่นซะด้วย
"ไม่มีน่า ฉันอยู่นี่แล้ว" ผมทำได้แค่ลูบผมแก้วเท่านั้น ไม่น่าแกล้งเลย
"ฮึก.ฮือฉันกะ.กลัว" แก้วพูดแล้วก็ยังกอดอยู่ ร้องไห้ไม่หยุด
"โอ๋ๆ ไม่ร้องแล้วนะ ผีไม่มีหรอกนะ" ผมดันเธอออกแล้วก็ยิ้มให้แก้ว
"ฮึก..ฮือ" นี่ขนาดผมแกล้งนะเนี่ย ถ้าเจอของจริงขึ้นมา แก้วต้องหัวใจวายแน่เลย
ผ่านไปสักพักแก้วก็ยังร้องไห้อยู่ แต่เหมือนจะเงียบได้แล้วล่ะ น่าจะโอเคขึ้นแล้วมั้ง(?)
"โทโมะ"
"ว่าไง" ผมหันหน้าขึ้นมาตามคำเรียก
"ฉันปวดฉี่" ผมบอกแก้วที่ยืนขึ้นแล้วก็บิดไปบิดมา
"หึ ก็ไปสิ" พอผมเห็นท่าทางของยัยทอมนั้นก็แทบจะหลุดขำทันที
"พาไปหน่อยสิ"
"เธอเพี้ยนรึเปล่าเนี่ย ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เอง" ผมพูดพร้อมชี้ไปที่ห้องน้ำ
"ฉันกลัวผีนะ ถ้าผีมันโผล่ที่ห้องน้ำ แล้วกดหัวฉันลงน้ำตายขึ้นมาจะทำยังไงอ่ะ" แก้วโวยวายใส่ผมทันที
"ก็ร้องดังๆ เดี๋ยวฉันไปช่วยเอง" ผมพูดปัดๆ เพราะไม่มีผีหรอก ยัยนั้นกลัวขึ้นสมอง
แล้วแก้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมก็มองตามหลังไป สงสัยจะกลัวจัด คิดเป็นตุเป็นตะ ส่ายหัวนิด
หน่อยกับท่าทางของแก้ว
"อ๊ากกกกกกกก โทโมะ!" เสียงแก้วตะโกนออกมาจากห้องน้ำ เพราะรีบวิ่งเข้าไปดู แก้วจะเจอผีจริงๆหรอกเนี่ย
ผมล่ะตกใจแทน ในห้องนี้มีผีหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ
"แก้วอะไรๆ" ผมกำลังจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แต่แก้ววิ่งออกมาก่อน ผผมเลยรีบถามเธอที่วิ่งมาพร้อมน้ำตา
"ฮึก..ไฟมันกระพริบได้" แก้วพูดผมแทบจะอยากฆ่าคนตรงหน้าจริงๆ
โป๊ก~
ผมเอามือเคาะหัวคนตรงหน้าที่หนึ่ง
"โทโมะอ่า ผีมันจะมาฆ่าแก้วแล้วว ฮึก..ไฟกระพริบได้" แก้วร้องไห้ออกมาแล้วก็เขย่าแขนผมทันที
"ไหนๆ ไฟกระพริบได้ของเธอ" ผมเดินเข้าไปที่ห้องน้ำ ก็เห็นว่าไฟมันติดๆดับๆ
"นี่ไงเห็นมั้ย? ผีจะมาแล้ว ฮึก.." แก้วร้องไห้แล้วก็เกาะแขนผมแน่นทันที
"บ้ารึไง ไฟมันเสียตั้งหาก ไม่ใช่ผีนะมาฆ่าเธอซะหน่อย" ผมล่ะหมดอารมณ์กลับเด็กน้อยตรงหน้าซะจริงๆเลย
กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง แค่ไฟเสียก็นึกว่าผีจะมาหลอก จะมาฆ่าซะแล้ว
"อ้าวหรอ?" แก้วเกาหัวหน่อยๆ
"แล้วนี่ฉี่รึยังเนี่ย" ผมถามแก้วไป
"..." แก้วไม่ตอบเอาแต่ส่ายหัวไปมา
"ยังก็เข้าไปสิ"
"ไม่เอา เดี๋ยวผีมา" แก้วยังเป็นเด็กดื้อ
"แล้วจะปล่อยให้มันราดตรงนี้รึไง" ผมพูดไปเด็กน้อยชอบดื้อ
"นายก็ไปซ่อมไฟก่อนสิ" แก้วกอดอกทำหน้าบึ้งใส่
ผมต้องมาเปลี่ยนไฟห้องน้ำ โดนการเอาไฟสำรองที่ซื้อไว้มาเปลี่ยน ไม่งั้นยัยทอมนั้นไม่ยอมเข้าห้องน้ำ
แน่ ผมเลยต้องตามใจหน่อย คิดซะว่าไม่เปลี่ยนวันนี้ก็ต้องเปลี่ยนวันอีกอยู่ดี
"เร็วๆหน่อยสิ แก้วปวดฉี่" ผมเห็นยัยแก้วยืนบิดๆอยู่ ไม่รู้ว่ากระเพาะปัสสาวะทำด้วยอะไร
"รู้ๆแล้ว เสร็จแล้ว" แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
"เดี๋ยวก่อน รอแก้วอยู่หน้าห้องน้ำหน่อย" แก้วยังคงจะกลัวอยู่ล่ะมั้ง
"อ่ะ เร็วๆด้วย" ผมทำหน้าเข้มใส่แก้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------------
มาดูกันว่านางเอกเราบ๊องแค่ไหน อัพแล้วนะค่ะ เม้นโหวตให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
