ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน

        ฉันแบกข้าวของที่โทโมะซื้อมาขึ้นรถ มันไม่ได้เกินความสามารถของฉันนักหรอก เพียงแต่กำลังคิดอยู่ว่าฉัีนจะ
 
แก้เผ็ดหมอนั้นยังไงดี คิด คิด คิด
 
"นั่งคิดอะไรอยู่" โทโมะพูดขึ้นมา
 
"เรื่องของฉัน มันเกี่ยวกับนายที่ไหนล่ะ" ฉันหันไปพูดใส่โทโมะแล้วก็หันหน้าไปมองข้างทาง
 
"เดี๋ยวฉันจะทำให้มันเป็น..เรื่องของเราเอง" โทโมะหยุดรถแล้วก็กระซิบข้างหูแก้ว โทโมะแค่อยากจะแกล้งแก้ว
 
"ออกไปเลยน่ะ! ไอ้หื่น" ฉันผลักเขาออกไป เริ่มจะไม่ไว้ใจแล้วล่ะสิ
 
"ฮ่าๆๆ" โืทโมะหัวเราะออกมา แล้วก็ขับรถต่อ
 
 
 
ณ หอพัก
 
"เอ้าๆ ห้อยน้อยขนเร็วๆสิคร๊าบบบ" โทโมะพูดแล้วก็มองฉันขนของ
 
"มันหนักนะเว้ย" ฉันวีนใส่โทโมะ
 
"หึหึ" โทโมะหัวเราะคงจะสะใจมาก
 
 
             ตอนนี้ฉันขนของขึ้นมาถึงห้องเรียบร้อยแล้ว ทำเอาเมื่อยเป็นบ้าเลย พอมาถึงห้องก็ขอทิ้งตัวลงนอนบน
 
เตียงนุ่มๆพร้อมหลับตาลง เหนื่อยเป็นบ้าเลย
 
"ห้อยน้อยจัง มาอาบน้ำให้หน่อยดิ"
 
"ใครห้อยน้อยจังเรียกให้มันดีๆ"
 
"เธอไงมาอาบน้ำให้หน่อย" ห๊ะ! อาบน้ำ
 
"ไม่ นายก็อาบของนายไปดิ" ฉันเตรียมตัวจะวิ่งของจากห้อง เพราะคิดว่าปลอดภัยที่สุดแล้ว
 
ขวับ~
 
          โทโมะคว้ามือฉันไว้ ชักจะเข้าเขตอันตรายแล้ว
 
"จะไปไหน" โทโมะทำหน้าหื่นๆใส่
 
"ไปให้ไกลจากนาย" ฉันพยายามจะวิ่งออกไป แต่โทโมะจับแน่นมาก
 
"มานี่เลย"
 
"อ๊ายยยยยยยยยยยยย" โทโมะอุ้มฉันแล้วก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ นี่จะแกล้งฉันให้ได้เลยใช่มั้ย
 
 
 
ในห้องน้ำ
 
        พอเข้ามาถึงในห้องน้ำ โทโมะก็วางฉันลงแล้วก็หันไปล็อกประตูห้องน้ำ
 
"ถอดเสื้อให้หน่อย" โทโมะยิ้มนิ่งแล้วก็อมยิ้มนิดหน่อย
 
"ดะ..เดี๋ยวฉันไปตามพิมมาดีกว่้า" จะออกไปอ่า ทำไงดี?
 
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวคนอื่นเห็นหมด" โทโมะดึงแก้วมาแล้วก็กระซิบข้างหู
 
"ปล่อยนะ! ปล่อย" ฉันทุบมือลงไปที่หน้าอกของโทโมะ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าโทโมะจะปล่อย
 
"มาเร็วสิ" โทโมะลากฉันเข้ามายืนอยู่ใกล้ฝักบัว โทโมะแค่จะแกล้งเท่านั้น
 
"ฮึก..ฮือ..ปล่อย!" ฉันเริ่มร้องไห้ออกมา
 
"เฮ้ยๆ ฉัน.." พอโทโมะเห็นแก้วร้องไห้เลยจะบอกว่าเขาล้อเล่น
 
"ฮึก..ออกไป!" ฉันออกแรงสุดแรงเกิดผลักเขาออกไป แล้วก็วิ่งออกจากห้องน้ำแล้วก็ไปห้องฟางทันที
 
 
 
ณ ห้องฟาง
 
"แก้วแกเป็นอะไร" ฟางตกใจที่เห็นเพื่อนร้องไห้
 
"ฟาง ฮึก.." ฉันโผเข้ากอดฟางทันที
 
"เป็นอะไรห๊ะ" ฉันยังกอดฟางไม่ปล่อย
 
 
            ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ แก้วก็ร้องไห้จนหลับไป ฟางก็ยังงงอยู่ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฟางก็เลือกที่จะเดินไป
 
หาโทโมะที่ห้อง แล้วก็ให้แก้วนอนที่ห้องตัวเอง
 
 
 
ณ ห้องโทโมะ
 
ก็อก~
 
"ฟางแก้วล่ะ" โทโมะชิงพูดก่อนหน้าที่ฟางจะพูด
 
"ร้องไห้จนหลับไปแล้ว" ฟางพูดทำเอาโทโมะตกใจไม่คิดว่าแก้วจะร้องไห้
 
"เอ่อ..."
 
"นายทำอะไรเพื่อนฉัน" ฟางถามออกมา
 
"ฉันแกล้งเพื่อนเธอนิดหน่อย แต่ไม่คิดว่าจะร้องไห้" โทโมะพูดแล้วก็ไม่กล้ามองหน้าฟาง
 
"ไปอุ้มยัยแก้วกลับมาด้วย" แล้วฟางก็เดินไป โทโมะก็เดินตาม
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ อารมณ์ไหนก็ไม่รู้ แต่งให้ร้องไห้เลย ฮ่าๆ สงสัยฟังเพลงเศร้าแล้วอารมณ์มันไป ยังไงก็เม้า+โหวตด้วยนะค่ะ