ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน

            ตอนนี้ฉันเข็นรถตามโทโมะอยู่แต่หมอนั้นก็เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ไม่ยอมหยิบของสักอย่าง ทำเอาฉัน

หมดความอดทน เมื่อยนะเนี่ย ต้องมาเดินตามตูดนายโทโมะ

"นี่! เดินอยู่ได้ หยิบสักทีซิ!" ฉันหมดความอดทนเลยปล่อยรถเข็นแล้วก็เดินไปขว้างโทโมะทันที

"เธอเป็นคนใช้ของฉัน ไม่มีสิทธิ์เถียง" โทโมะยิ้มกวนๆแล้วก็เดินต่อ

"ฮึ้ย! อะไรก็ใช้" ฉันบ่นก่อนจะเข็นรถตามโทโมะ แหม่ๆ หมั่นไส้ เดี๋ยวเข็นรถชนซะเลยนิ

ณ ร้านขายของใช้ผู้ชาย

       ตอนนี้โทโมะก็เดินเข้ามาในร้านขายของผู้ชาย ง่ายๆก็ เอ่อ..พวกร้านขายกางเกงใน เสื้อกล้ามอะไร

ประมาณนี้ แต่ฉันก็หลับหูหลับตาเข็นเข้าไป แล้วโทโมะก็ไปเลือกของที่เขาต้องการ ฉันก็ยืนรออยู่ข้างนอก

เพราะไม่ค่อยถูกกับของพวกนี้เท่าไร

"ยัยห้อยรับ!" เสียงโทโมะ ฉันเลยหันไปตามเสียง

โป๊ก~

"กางเกงใน!" กางเกงในที่ตาโทโมะโยนมามันโดนหน้าเต็มๆ ถึงแม้ว่ามันจะใส่กล่องอยู่ก็เถอะ แต่มันก็อด

ขยะแขยะไม่ได้นิหน่า

"นี่อีก รับ!" แล้วโทโมะก็โยนกางเกงในมาเรื่อยๆ เกือยสิบกว่าตัว ฉันก็ทำได้แค่รับมันไปเรื่อยๆ โดนหัวบ้าง

เข้าหน้าบ้างก็ต้องทน แล้วก็เอามันใส่รถเข็นไป ส่วนโทโมะก็หัวเราะในลำคอเล็กน้อย คงจะสะใจที่แกล้งฉันได้

ล่ะมั้ง

"ไอ้บ้า!" ฉันด่าตามหลังไป

"เดินตามมาเร็วๆสิ" โทโมะหันมาสั่งฉัน ทำไมไม่เห็นเหมือนโทโมะเหมือนวานเลยอ่ะ เหมือนมารมาเกิดเลย

แล้วฉันก็เข็นรถตามโทโมะไปต่อ

ณ ร้านขายของผู้หญิง

          เปลี่ยนร้านแล้ว โทโมะมาทำไมที่ร้านนี้เนี่ย มันเป็นพวกยกทรง บราอะไรต่างๆ โทโมะจะซื้อไปดมรึ

ไง! ฮ่าๆ

"เธอน่าจะใส่อันนี้ได้" โทโมะถือบราลูกไม้สีน้ำตาลขึ้นมาแล้วก็มองมาที่หน้าอกของฉัน

"ไอ้โรคจิต" ฉันรีบเอามือมากุมไว้ที่หน้าอกทันที

"ฮ่าๆ" โทโมะหัวเราะร่าทันที แล้วก็เดินออกไป สรุปที่เดินเข้ามาร้านนี้เพราะจะแกล้งฉันใช่มั้ย! น่าเจ็บใจชะมัด

          แล้วโทโมะก็เดินเข้าไปซื้อข้าวสารสองถุง ไม่รู้จะซื้อไปทำไมเยอะแยะ น้ำปลาอีกสี่ขวด สงสัยจะเอาไป

อาบละมั้งเนี่ย ซื้อขนมขบเคี้ยวอีกเกือบสิบถุง แล้วก็ซื้อของต่างๆอีกมากมายนับไม่ถ้วย เหมือนพวกคนรวย

อยากใช้ตังค์ กลัวตังค์จะบูด

"ถือไปขึ้นรถด้วย"

"ห๊ะ! อะไรนะ!"

"ถือไปขึ้นรถ"

"นายจะบ้ารึไง ของตั้งเยอะ!"

"อย่าเถียง ถือไป" แล้วโทโมะก็เดินไป ฉันก็เลยต้องถือ เรียกว่าแบกเลยดีกว่า ของก็ไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่

หนักข้าวสาร ถึงจะถุงไม่ใหญ่มากก็เถอะ แต่พอรวมกับของทั้งหมดแล้วหนักมาก แต่ฉันก็ต้องถือแล้วก็เดินตาม

โทโมะไป ส่วนโทโมะก็ไม่มีทีท่าจะหันมามองฉันเลยสักนิด

---------------------------------------------------------------------------------------------------

เม้น โหวตด้วยนะค่ะ รักรีดเดอร์ จุ๊บ