จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

"น้องสาวเป็นอะไรไป?" พี่ชายคนหนึ่งนั่งลงข้างๆฉัน ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา
 
"ปะ..เปล่าค่ะ" ฉันค่อยๆลุกขึ้นมา เผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย? ตื่นมาอีกทีมืดเลย
 
"จะไปไหนล่ะจ๊ะคนสวย" ผู้ชายคนนั้นกางแขนออกทั้งสองข้างกั้นไม่ให้ฉันไปไหน
 
"กะ..แก้วจะกลับบ้านค่ะ ขอตัวนะค่ัะ" ฉันพูดแล้ว พยายามที่จะหลบตัวให้ออกจากการกั้นของไอ้พี่หน้าปาท่องโก๋
 
"มาึถึงขนาดนี้แล้วไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ" ไอ้พี่หน้าปาท่องโก๋พูดแล้วพยายามที่จะวิ่งเข้ามาจับตัวของฉัน แต่
 
คิดหรอ?ว่าฉันจะยอมง่ายๆ ไม่มีทางซะหรอก!
 
"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย จะทำอะไรอ่ะ!" แก้วพูดแล้วพยายามจะถีบไอ้หน้าปาท่องโก๋แต่อยู่ดีๆก็มีผู้ชายหน้าหนวดอีก
 
ประมาณ 2 คน วิ่งเข้ามาล็อคตัวฉัน
 
"แหม่ๆ ดิ้นจังเลยนะมึง!" ไอ้ปาท่องโก๋พูดแล้วต่อยท้องของแก้วอย่างแรง
 
"โอ๊ยยย" แก้วร้องออกมา ร่างบางทรุดลงไปนั่งกับพื้น มือกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้อย่างหมดแรง ในใจก็เริ่ม
 
กลัวว่าตัวเองจะเป็นยังไงแต่ก็ยังไม่ได้ร้องไห้ออกมา
 
"เฮ้ย! เอานังนี่ไปตรงซอกตึกฝั่งตรงข้ามดีกว่า ตรงนี้มันโล่งไป" พี่ปาท่องโก๋สั่งแล้วลูกน้องอีกสองคนก็อุ้มแก้วไป
 
คนหนึ่งจับช่วงบน อีกคนจับตรงขา
 
"ปล่อย..ไอ้พวกบ้า!" ในขณะที่โดนอุ้มฉันพยายามจะดิ้นอย่างสุดแรงแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้น แม้แรงจะพูดยังไม่
 
ค่อยจะมี ฉันพยายามเอาเท้าถีบไอ้คนที่จับขาไว้เผื่อมันจะโดนบาง แต่ก็ไม่้เป็นผล
 
"คุณโทโมะ! ช่วยฉันด้วยยย!" ฉันตะโกนออกมาอย่างดังในระหว่างที่โดนอุ้มมา ฉันยังเชื่อว่าเขาต้องตามหาฉันอยู่
 
ฉันต้องทำอะัไรสักอย่าง ถ้าฉันโดนอุ้มไปถึงซอกตึกที่พวกมันบอก ฉันคงจะรอดยาก
 
--------------------
 
              ผมเดินหาแก้วจนมาถึงหลังตลาด ภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้
 
"คุณโทโมะ! ช่วยฉันด้วยยย!" เสียงแก้วนิหน่า!
 
              พอผมได้ยินเสียงเธอก็รู้ได้เลยว่าเธอต้องตกอยู่ในอันตรายไม่งั้นเธอคงไม่ร้องแบบนั้น ผมรีบวิ่งตาม
 
เสียงร้องที่ผมได้ยินก่อนที่เสียงนั้นมันจะหายไป ผมสิ่งมาจนมาเจอกับของบางอย่างที่ตกอยู่ที่พื้น
 
รองเท้าผ้าใบของแก้ว!!
 
               ผมหยิบรองเท้าของแก้วแล้วรีบวิ่งไปตามทางที่ผมคิดว่าไอ้พวกชั่วๆนั้นจะพาแก้วไป ยังไงผมก็ต้อง
 
ช่วยแก้วให้ได้! แม่ของลูกผมนะโว้ยย!!
 
-----------------
 
"ปล่อยนะ ไอ้พวกบ้า! ฮึก.." ฉันดิ้นมาตลอดทางจนรองเท้าหลุดหายไปไหนก็ไม่รู้ น้ำตาเริ่มคลอเมื่อพวกมันอุ้ม
 
ฉันมาถึงซอกตึกที่พวกมันบอก ฉันไม่รอดแน่ๆ ฮืออ!
 
"ถึงเวลาสนุกแล้วสิ ฮ่าๆ" ไอ้ปาท่องโก๋พูดแล้วก็หัวเราะ ฉันอยากจะเอารองเท้านัดปากจริงๆเลย ทำร้ายผู้หญิงตัว
 
เล็กๆอย่างฉันได้ยังไงกัน!
 
"ฮือออ..ปล่อยนะไอ้พวกรกโลก!!" ฉันพยายามดิ้นแต่ไอ้ตัวพี่มันก้มล้มมาไซร้ที่ซอกคอของฉัน
 
"โธ่เว้ย! นังนี่มันไม่ซิงนิหว่า!" ไอ้บ้านั้นมันพูดออกมา สงสัยจะเห็นรอบแดงเป็นจ้ำรอบคอของฉันที่คุณโทโมะ
 
ทำไว้ล่ะมั้ง
 
"ถ้าฉันไม่ซิง แกก็ปล่อยฉันไปสิ! ฮึก.." ฉันพยายามต่อรองขอให้พวกมันปล่อยฉันไป
 
"ฉันยังไม่ได้ลองเลย หึ..ฉัีนไม่ปล่อยเัธอไปง่ายๆหรอก! ถึงเธอไม่ซิงฉันก็จะกิน!!" ไอ้นั้นพูดแล้วฉีกเสื้อชั้นนอก
 
ที่เป็นเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีขาว-ดำ จนขาดเป็นชิ้นๆ ฮึก..เสื้อตัวโปรดฉันนะโว้ยยยย!!
 
"ฮึก..ปล่อยฉันไปเถอะนะ"
 
"ไม่เว้ย!! กูบอกว่าไม่ไงว่ะ!" ไอ้บ้านั้นตะโกนใส่หน้าฉัน อี๋~ ปากเหม็น แหวะ!
 
"ฮึก..อย่านะ ฮือออ" ฉันร้องไห้ออกมาเพราะมันก้มลงมาไซร้คอฉันอีกรอบ ก่อนจะจับมือของฉ้นให้อยู่เหนือหัว
 
ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือหนึ่งมันกำลังจะปลดกระดุมที่กางเกง
 
"โอ๊ยยยยยยยยย นังบ้า! เพี้ยะ!" ไอ้นั้นร้องออกมาอย่างดังเพราะโดนฉันกัดหู ก่อนที่มันจะประทานฝ่ามือมา
 
ประทะที่ใบหน้าฉันอย่างจังจนรู้สึกที่กลิ่นคาวเลือด
 
"เอาผ้ามาปิดปากมันดิ!" ไอ้ตัวพี่มันส่งลูกน้องออกมัน ก่อนที่มันจะเอาผ้ามาปิดปากฉัน
 
"อือๆ อ่อยอะ! (ปล่อยนะ!)" ฉันพยายามดิ้นๆ จะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก
 
 
 
 
ปั๊ก~
 
           ไอ้นั้นต่อยเข้าที่ท้องของแก้วอย่างแรงเพราะแก้วดิ้นจนมันทำอะไรไม่ได้ ทีแรกก็อยากจะสนุกกันแบบมี
 
สติแต่ดิ้นแบบนี้ถ้ามันสลบคงจะสนุกกว่าเยอะ และก็เป็นแบบนั้นเพราะตอนนี้แก้วสลบไปแล้ว
 
"สลบไปค่อยดูน่ารักขึ้นหน่อย หึ.." ตัวพี่หัวเราะออกมาก่อนจะบรรจบถอดเสื้อกล้ามอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่..
 
แต่..
 
"มึงทำไรฮะ!" โทโมะเดินเข้ามาพร้อมไม้หน้าสามที่เก็บได้ทั่วๆนั้น
 
"มึงยุ่งอะไรด้วยว่ะ! เรื่องผัวเมีย" ลูกน้องคนหนึ่งลุกขึ้นมา
 
"นั้นเมียกูเถอะไอ้เ_ี่ย!" พอหันไปเห็นแก้วที่สลบไปก็แทบโกรธจนควันออกหู ก่อนจะฟาดไม้หน้าสามใส่หัวลูก
 
น้องคนแรกด้วยความรวดเร็วทันที
 
"เก่งนักหรอมึง!" ลูกน้องอีกคนเดินเข้ามาแล้วปล่อยหมัดใส่ แต่โทโมะเอาไม้หน้าสามรับหมัดไว้ คนที่เจ็บสุด
 
เลยกลายเป็นไอ้ลูกน้อง ผมไม่ได้ทำอะไรต่อมันก็วิ่งหนีไปแล้ว
 
"มึงอยากตายรึไงว่ะ!" ไอ้ตัวหัวหน้าผละออกจากตัวแก้วแล้วมายืนอยู่ข้างหน้าผม
 
"มึงทำไรเมียกู" ผมถาม
 
"เมียมึงหรอ? หึ..แต่วันนี้มันจะเป็นเมียกูแล้ว ฮ่าๆ" ไอ้นั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะควักมีดออกมา
 
"ตายเถอะมึง!" ไอ้นั้นวิ่งเข้ามาพร้อมมีดแต่โทโมะเอี้ยวตัวหลบทันแล้วเตะหลังมันจนมันไปจบกับผนังตึก ก่อนจะ
 
เอาไม้หน้าสามฟาดไปที่กลางหลังอีกรอบจนมันสลบไป
 
ไอ้พวกกาก พกได้แค่มีด ทีหลังพกปืนมาเถอะ
 
"แก้วๆ" ผมรีบเข้าไปดูแก้วที่นอนสลบอยู่
 
"ไอ้พวกบ้า! ทำถึงขนาดนี้เลยรึไงกัน!!" ผมอยากจะวิ่งเข้าไปเตะไอ้พวกนั้นซ้ำอีกรอบแต่ก็เอาเถอะ ผมถอด
 
เสื้อเชิ้ตของตัวเองที่ใส่อยู่ที่คลุมตัวของแก้วไว้ ก่อนจะอุ้มแล้วเดินออกมาจากซอกตึกก่อนจะเดินไปที่รถ
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ ช่วยเม้น+โหวตหน่อยค่า ไม่งั้นเค้าจะดองนิยาย! (นี่ก็ดองแล้ว)
ช่วยๆกันน๊า 555555
21 ตุลาคม 2555
18:21  TOEY