จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

"น้องสาวเป็นอะไรไป?" พี่ชายคนหนึ่งนั่งลงข้างๆฉัน ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

 

"ปะ..เปล่าค่ะ" ฉันค่อยๆลุกขึ้นมา เผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย? ตื่นมาอีกทีมืดเลย

 

"จะไปไหนล่ะจ๊ะคนสวย" ผู้ชายคนนั้นกางแขนออกทั้งสองข้างกั้นไม่ให้ฉันไปไหน

 

"กะ..แก้วจะกลับบ้านค่ะ ขอตัวนะค่ัะ" ฉันพูดแล้ว พยายามที่จะหลบตัวให้ออกจากการกั้นของไอ้พี่หน้าปาท่องโก๋

 

"มาึถึงขนาดนี้แล้วไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ" ไอ้พี่หน้าปาท่องโก๋พูดแล้วพยายามที่จะวิ่งเข้ามาจับตัวของฉัน แต่

 

คิดหรอ?ว่าฉันจะยอมง่ายๆ ไม่มีทางซะหรอก!

 

"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย จะทำอะไรอ่ะ!" แก้วพูดแล้วพยายามจะถีบไอ้หน้าปาท่องโก๋แต่อยู่ดีๆก็มีผู้ชายหน้าหนวดอีก

 

ประมาณ 2 คน วิ่งเข้ามาล็อคตัวฉัน

 

"แหม่ๆ ดิ้นจังเลยนะมึง!" ไอ้ปาท่องโก๋พูดแล้วต่อยท้องของแก้วอย่างแรง

 

"โอ๊ยยย" แก้วร้องออกมา ร่างบางทรุดลงไปนั่งกับพื้น มือกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้อย่างหมดแรง ในใจก็เริ่ม

 

กลัวว่าตัวเองจะเป็นยังไงแต่ก็ยังไม่ได้ร้องไห้ออกมา

 

"เฮ้ย! เอานังนี่ไปตรงซอกตึกฝั่งตรงข้ามดีกว่า ตรงนี้มันโล่งไป" พี่ปาท่องโก๋สั่งแล้วลูกน้องอีกสองคนก็อุ้มแก้วไป

 

คนหนึ่งจับช่วงบน อีกคนจับตรงขา

 

"ปล่อย..ไอ้พวกบ้า!" ในขณะที่โดนอุ้มฉันพยายามจะดิ้นอย่างสุดแรงแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้น แม้แรงจะพูดยังไม่

 

ค่อยจะมี ฉันพยายามเอาเท้าถีบไอ้คนที่จับขาไว้เผื่อมันจะโดนบาง แต่ก็ไม่้เป็นผล

 

"คุณโทโมะ! ช่วยฉันด้วยยย!" ฉันตะโกนออกมาอย่างดังในระหว่างที่โดนอุ้มมา ฉันยังเชื่อว่าเขาต้องตามหาฉันอยู่

 

ฉันต้องทำอะัไรสักอย่าง ถ้าฉันโดนอุ้มไปถึงซอกตึกที่พวกมันบอก ฉันคงจะรอดยาก

 

--------------------

 

              ผมเดินหาแก้วจนมาถึงหลังตลาด ภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้

 

"คุณโทโมะ! ช่วยฉันด้วยยย!" เสียงแก้วนิหน่า!

 

              พอผมได้ยินเสียงเธอก็รู้ได้เลยว่าเธอต้องตกอยู่ในอันตรายไม่งั้นเธอคงไม่ร้องแบบนั้น ผมรีบวิ่งตาม

 

เสียงร้องที่ผมได้ยินก่อนที่เสียงนั้นมันจะหายไป ผมสิ่งมาจนมาเจอกับของบางอย่างที่ตกอยู่ที่พื้น

 

รองเท้าผ้าใบของแก้ว!!

 

               ผมหยิบรองเท้าของแก้วแล้วรีบวิ่งไปตามทางที่ผมคิดว่าไอ้พวกชั่วๆนั้นจะพาแก้วไป ยังไงผมก็ต้อง

 

ช่วยแก้วให้ได้! แม่ของลูกผมนะโว้ยย!!

 

-----------------

 

"ปล่อยนะ ไอ้พวกบ้า! ฮึก.." ฉันดิ้นมาตลอดทางจนรองเท้าหลุดหายไปไหนก็ไม่รู้ น้ำตาเริ่มคลอเมื่อพวกมันอุ้ม

 

ฉันมาถึงซอกตึกที่พวกมันบอก ฉันไม่รอดแน่ๆ ฮืออ!

 

"ถึงเวลาสนุกแล้วสิ ฮ่าๆ" ไอ้ปาท่องโก๋พูดแล้วก็หัวเราะ ฉันอยากจะเอารองเท้านัดปากจริงๆเลย ทำร้ายผู้หญิงตัว

 

เล็กๆอย่างฉันได้ยังไงกัน!

 

"ฮือออ..ปล่อยนะไอ้พวกรกโลก!!" ฉันพยายามดิ้นแต่ไอ้ตัวพี่มันก้มล้มมาไซร้ที่ซอกคอของฉัน

 

"โธ่เว้ย! นังนี่มันไม่ซิงนิหว่า!" ไอ้บ้านั้นมันพูดออกมา สงสัยจะเห็นรอบแดงเป็นจ้ำรอบคอของฉันที่คุณโทโมะ

 

ทำไว้ล่ะมั้ง

 

"ถ้าฉันไม่ซิง แกก็ปล่อยฉันไปสิ! ฮึก.." ฉันพยายามต่อรองขอให้พวกมันปล่อยฉันไป

 

"ฉันยังไม่ได้ลองเลย หึ..ฉัีนไม่ปล่อยเัธอไปง่ายๆหรอก! ถึงเธอไม่ซิงฉันก็จะกิน!!" ไอ้นั้นพูดแล้วฉีกเสื้อชั้นนอก

 

ที่เป็นเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีขาว-ดำ จนขาดเป็นชิ้นๆ ฮึก..เสื้อตัวโปรดฉันนะโว้ยยยย!!

 

"ฮึก..ปล่อยฉันไปเถอะนะ"

 

"ไม่เว้ย!! กูบอกว่าไม่ไงว่ะ!" ไอ้บ้านั้นตะโกนใส่หน้าฉัน อี๋~ ปากเหม็น แหวะ!

 

"ฮึก..อย่านะ ฮือออ" ฉันร้องไห้ออกมาเพราะมันก้มลงมาไซร้คอฉันอีกรอบ ก่อนจะจับมือของฉ้นให้อยู่เหนือหัว

 

ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือหนึ่งมันกำลังจะปลดกระดุมที่กางเกง

 

"โอ๊ยยยยยยยยย นังบ้า! เพี้ยะ!" ไอ้นั้นร้องออกมาอย่างดังเพราะโดนฉันกัดหู ก่อนที่มันจะประทานฝ่ามือมา

 

ประทะที่ใบหน้าฉันอย่างจังจนรู้สึกที่กลิ่นคาวเลือด

 

"เอาผ้ามาปิดปากมันดิ!" ไอ้ตัวพี่มันส่งลูกน้องออกมัน ก่อนที่มันจะเอาผ้ามาปิดปากฉัน

 

"อือๆ อ่อยอะ! (ปล่อยนะ!)" ฉันพยายามดิ้นๆ จะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก

 

 

 

 

ปั๊ก~

 

           ไอ้นั้นต่อยเข้าที่ท้องของแก้วอย่างแรงเพราะแก้วดิ้นจนมันทำอะไรไม่ได้ ทีแรกก็อยากจะสนุกกันแบบมี

 

สติแต่ดิ้นแบบนี้ถ้ามันสลบคงจะสนุกกว่าเยอะ และก็เป็นแบบนั้นเพราะตอนนี้แก้วสลบไปแล้ว

 

"สลบไปค่อยดูน่ารักขึ้นหน่อย หึ.." ตัวพี่หัวเราะออกมาก่อนจะบรรจบถอดเสื้อกล้ามอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่..

 

แต่..

 

"มึงทำไรฮะ!" โทโมะเดินเข้ามาพร้อมไม้หน้าสามที่เก็บได้ทั่วๆนั้น

 

"มึงยุ่งอะไรด้วยว่ะ! เรื่องผัวเมีย" ลูกน้องคนหนึ่งลุกขึ้นมา

 

"นั้นเมียกูเถอะไอ้เ_ี่ย!" พอหันไปเห็นแก้วที่สลบไปก็แทบโกรธจนควันออกหู ก่อนจะฟาดไม้หน้าสามใส่หัวลูก

 

น้องคนแรกด้วยความรวดเร็วทันที

 

"เก่งนักหรอมึง!" ลูกน้องอีกคนเดินเข้ามาแล้วปล่อยหมัดใส่ แต่โทโมะเอาไม้หน้าสามรับหมัดไว้ คนที่เจ็บสุด

 

เลยกลายเป็นไอ้ลูกน้อง ผมไม่ได้ทำอะไรต่อมันก็วิ่งหนีไปแล้ว

 

"มึงอยากตายรึไงว่ะ!" ไอ้ตัวหัวหน้าผละออกจากตัวแก้วแล้วมายืนอยู่ข้างหน้าผม

 

"มึงทำไรเมียกู" ผมถาม

 

"เมียมึงหรอ? หึ..แต่วันนี้มันจะเป็นเมียกูแล้ว ฮ่าๆ" ไอ้นั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะควักมีดออกมา

 

"ตายเถอะมึง!" ไอ้นั้นวิ่งเข้ามาพร้อมมีดแต่โทโมะเอี้ยวตัวหลบทันแล้วเตะหลังมันจนมันไปจบกับผนังตึก ก่อนจะ

 

เอาไม้หน้าสามฟาดไปที่กลางหลังอีกรอบจนมันสลบไป

 

ไอ้พวกกาก พกได้แค่มีด ทีหลังพกปืนมาเถอะ

 

"แก้วๆ" ผมรีบเข้าไปดูแก้วที่นอนสลบอยู่

 

"ไอ้พวกบ้า! ทำถึงขนาดนี้เลยรึไงกัน!!" ผมอยากจะวิ่งเข้าไปเตะไอ้พวกนั้นซ้ำอีกรอบแต่ก็เอาเถอะ ผมถอด

 

เสื้อเชิ้ตของตัวเองที่ใส่อยู่ที่คลุมตัวของแก้วไว้ ก่อนจะอุ้มแล้วเดินออกมาจากซอกตึกก่อนจะเดินไปที่รถ

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ ช่วยเม้น+โหวตหน่อยค่า ไม่งั้นเค้าจะดองนิยาย! (นี่ก็ดองแล้ว)

ช่วยๆกันน๊า 555555

21 ตุลาคม 2555

18:21  TOEY