จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

9.1

เขียนโดย toey

วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.36 น.

  48 chapter
  2734 วิจารณ์
  162.29K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) สะเทือนใจ..หายไปไหน?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

------------------

 

"คุณจะพาฉันไปไหนนะ! ปล่อยนะ TOT" ฉันทำหน้าจะร้องไห้ โดนยัดใส่รถทั้งๆทีไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหน

 

"ไปเที่ยว เงียบๆได้แล้วนะ!" เขาหันมาตวาดใส่ฉัน

 

"กระเป๋าอยู่ไหน?" ฉันหันซ้ายแลขวากระเป๋าอยู่ไหนอ่า? อยู่บนโต๊ะทำงานยัยฟาง!

 

"อะไรของเํธอนัก อยู่นิ่งๆไม่ได้เลยแฮะ" เขาพูด

 

"ฉันลืมกระเป๋าอะคุณ กลับไปเอาก่อนได้มั้ย?" ฉันถามกระเป๋ามันมีโทรศัพท์ กระเป๋าตังค์อีก

 

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเข้าไปเอามาให้" เขาพูด ไม่เป็นไรหรอ? ฮึ้ม! มันสำคัญนะโว้ยย! TOT

 

"แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรติดตัวเลยนะ" ฉันพูดเพื่อทำให้ตัวเองดูน่าสงสาร

 

"ฉันดูแลเํธอเองน๊า" เค้าพูดแล้วก็ขับรถต่อ ฉันไม่พูดแล้วก็ได้ -..-

 

            ไม่นานเขาก็ขับรถมาถึง..ถึงไหนหว่า? ไม่รู้จักอ่า

 

"ลงมาได้แล้ว ไปหาอะไรกินกัน" คุณโทโมะพูดแล้วเร่งให้ฉันลงจากรถ

 

"จับมือฉัน เดี๋ยวหลง" โทโมะพูดแล้วจับมือฉันไว้

 

"คุณนี่ที่ไหนเนี่ย?"  ฉันถามเพราะไม่รู้จักจริงๆ

 

"ตลาดน้ำไง ไม่รู้จักหรอ?" เขาถาม

 

"อืม ฉันไม่เคยมาเลยนิน่า" ฉันพูดแล้วก็บอกไปรอบๆ คนเยอะจริงๆเลย

 

"โหยยย พ่อแม่ไม่เคยพามารึไงกัน ฮ่าๆ" เขาพูด

 

            พ่อแม่หรอ? พอ่แม่ฉันไม่เคยพามา แล้วฉันก็ไม่เคยมีด้วย

 

"..." ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ

 

"เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่าพ่อแม่เธอตายไปแล้วนะ ฮ่าๆ" เขาพูดแล้วก็ขำ

 

           ฉันดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุมของเขาก่อนจะวิ่งออกไปทันที ทำไมมันเจ็บแบบนี้ล่ะ! อยากจะ

 

ร้องไห้ทั้งๆที่เรื่องนี้ฉันก็ทำใจได้ตั้งนานแล้ว แต่ทำไมคราวนี้..คราวนี้มันถึงอยากจะร้องไห้ มันทั้งโกรธคนพูดทั้ง

 

เสียใจไปพร้อมๆกัน

 

 

"อ้าวเฮ้ย! แก้วจะไปไหน!" โทโมะตะโกนตามหลังแก้วไปที่อยู่ๆแก้วก็ดึงมือตังเองแล้ววิ่งออกไปเลย หรือว่าจะ

 

โกรธอะไรเขา? เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน

 

 

             ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ ก้มหน้าวิ่งต่อไป แค่ยังไม่พร้อมจะกลับไปหาเขา ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่เขาพูดมา

 

ก็ฉันมันเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยมีพ่อแม่ ฉันไม่เคยได้่จับมือพ่อแม่ ฉันไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหนๆ เหมือนคนอื่นๆที่

 

เขาเป็น  ฉันไม่เข้าใจหรอกนะ ฮึก..ว่าความรักที่พ่อแม่มีให้เป็นเป็นแบบไหน ฉันไม่มีทางที่จะได้รู้กับความรู้สึก

 

แบบนี้เลยว่ามันเป็นยังไง

 

"ฮึก..ฉันไม่มีพ่อแม่แล้วมันผิด ฮืออ..ตรงไหน" ฉันทรุดลงนั่งกับพื้น นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่กับเข่าตัวเอง

 

-----------------

 

           ไปอยู่ที่ไหนของเขานะ ผมเดินตามหาจนทั่วตลาดน้ำแล้วก็ยังไม่พบแม้แต่เงาๆ มันเริ่มดึกแล้วนะ วิ่งไป

 

ไหนก็ไม่ยอมบอก!  หรือว่าจะหนีกลับคอนโดไปแล้ว? ไม่น่าใช่ หรือจะไปที่บริษัทของไอ้ป๊อป ลองโทรหา

 

มันดีกว่า

 

"ไอ้ป๊อปแก้วอยู่ที่บริษัทแกป่ะว่ะ"

 

(ไม่นะเว้ย แล้วเขาจะกลับมาที่นี่ได้ไง ก็ฟางบอกฉันว่าแก้วลืมกระเป๋าเอาไว้)

 

"เออๆ ขอบใจ" ผมพูดแล้วกดวางโทรศัพท์ทันที

 

           ลืมไปสนิทเลยว่าแก้วลืมกระเป๋าไว้ น่าจะอยู่ที่นี่นี่แหละ เงินไม่มีติดตัวสักบาทคงจะไปไหนไม่ได้

 

ต้องรีบหาซะแล้ว ยิ่งมืดมันก้ยิ่งไม่ดี ในนี้ก็หาหมดแล้ว หรือจะอยู่หลังตลาด!

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

18 ตุลาคม 2555

16:25  TOEY

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา