จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

9.1

เขียนโดย toey

วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.36 น.

  48 chapter
  2734 วิจารณ์
  162.29K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) นี่เมียกู!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"น้องสาวเป็นอะไรไป?" พี่ชายคนหนึ่งนั่งลงข้างๆฉัน ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

 

"ปะ..เปล่าค่ะ" ฉันค่อยๆลุกขึ้นมา เผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย? ตื่นมาอีกทีมืดเลย

 

"จะไปไหนล่ะจ๊ะคนสวย" ผู้ชายคนนั้นกางแขนออกทั้งสองข้างกั้นไม่ให้ฉันไปไหน

 

"กะ..แก้วจะกลับบ้านค่ะ ขอตัวนะค่ัะ" ฉันพูดแล้ว พยายามที่จะหลบตัวให้ออกจากการกั้นของไอ้พี่หน้าปาท่องโก๋

 

"มาึถึงขนาดนี้แล้วไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ" ไอ้พี่หน้าปาท่องโก๋พูดแล้วพยายามที่จะวิ่งเข้ามาจับตัวของฉัน แต่

 

คิดหรอ?ว่าฉันจะยอมง่ายๆ ไม่มีทางซะหรอก!

 

"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย จะทำอะไรอ่ะ!" แก้วพูดแล้วพยายามจะถีบไอ้หน้าปาท่องโก๋แต่อยู่ดีๆก็มีผู้ชายหน้าหนวดอีก

 

ประมาณ 2 คน วิ่งเข้ามาล็อคตัวฉัน

 

"แหม่ๆ ดิ้นจังเลยนะมึง!" ไอ้ปาท่องโก๋พูดแล้วต่อยท้องของแก้วอย่างแรง

 

"โอ๊ยยย" แก้วร้องออกมา ร่างบางทรุดลงไปนั่งกับพื้น มือกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้อย่างหมดแรง ในใจก็เริ่ม

 

กลัวว่าตัวเองจะเป็นยังไงแต่ก็ยังไม่ได้ร้องไห้ออกมา

 

"เฮ้ย! เอานังนี่ไปตรงซอกตึกฝั่งตรงข้ามดีกว่า ตรงนี้มันโล่งไป" พี่ปาท่องโก๋สั่งแล้วลูกน้องอีกสองคนก็อุ้มแก้วไป

 

คนหนึ่งจับช่วงบน อีกคนจับตรงขา

 

"ปล่อย..ไอ้พวกบ้า!" ในขณะที่โดนอุ้มฉันพยายามจะดิ้นอย่างสุดแรงแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้น แม้แรงจะพูดยังไม่

 

ค่อยจะมี ฉันพยายามเอาเท้าถีบไอ้คนที่จับขาไว้เผื่อมันจะโดนบาง แต่ก็ไม่้เป็นผล

 

"คุณโทโมะ! ช่วยฉันด้วยยย!" ฉันตะโกนออกมาอย่างดังในระหว่างที่โดนอุ้มมา ฉันยังเชื่อว่าเขาต้องตามหาฉันอยู่

 

ฉันต้องทำอะัไรสักอย่าง ถ้าฉันโดนอุ้มไปถึงซอกตึกที่พวกมันบอก ฉันคงจะรอดยาก

 

--------------------

 

              ผมเดินหาแก้วจนมาถึงหลังตลาด ภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้

 

"คุณโทโมะ! ช่วยฉันด้วยยย!" เสียงแก้วนิหน่า!

 

              พอผมได้ยินเสียงเธอก็รู้ได้เลยว่าเธอต้องตกอยู่ในอันตรายไม่งั้นเธอคงไม่ร้องแบบนั้น ผมรีบวิ่งตาม

 

เสียงร้องที่ผมได้ยินก่อนที่เสียงนั้นมันจะหายไป ผมสิ่งมาจนมาเจอกับของบางอย่างที่ตกอยู่ที่พื้น

 

รองเท้าผ้าใบของแก้ว!!

 

               ผมหยิบรองเท้าของแก้วแล้วรีบวิ่งไปตามทางที่ผมคิดว่าไอ้พวกชั่วๆนั้นจะพาแก้วไป ยังไงผมก็ต้อง

 

ช่วยแก้วให้ได้! แม่ของลูกผมนะโว้ยย!!

 

-----------------

 

"ปล่อยนะ ไอ้พวกบ้า! ฮึก.." ฉันดิ้นมาตลอดทางจนรองเท้าหลุดหายไปไหนก็ไม่รู้ น้ำตาเริ่มคลอเมื่อพวกมันอุ้ม

 

ฉันมาถึงซอกตึกที่พวกมันบอก ฉันไม่รอดแน่ๆ ฮืออ!

 

"ถึงเวลาสนุกแล้วสิ ฮ่าๆ" ไอ้ปาท่องโก๋พูดแล้วก็หัวเราะ ฉันอยากจะเอารองเท้านัดปากจริงๆเลย ทำร้ายผู้หญิงตัว

 

เล็กๆอย่างฉันได้ยังไงกัน!

 

"ฮือออ..ปล่อยนะไอ้พวกรกโลก!!" ฉันพยายามดิ้นแต่ไอ้ตัวพี่มันก้มล้มมาไซร้ที่ซอกคอของฉัน

 

"โธ่เว้ย! นังนี่มันไม่ซิงนิหว่า!" ไอ้บ้านั้นมันพูดออกมา สงสัยจะเห็นรอบแดงเป็นจ้ำรอบคอของฉันที่คุณโทโมะ

 

ทำไว้ล่ะมั้ง

 

"ถ้าฉันไม่ซิง แกก็ปล่อยฉันไปสิ! ฮึก.." ฉันพยายามต่อรองขอให้พวกมันปล่อยฉันไป

 

"ฉันยังไม่ได้ลองเลย หึ..ฉัีนไม่ปล่อยเัธอไปง่ายๆหรอก! ถึงเธอไม่ซิงฉันก็จะกิน!!" ไอ้นั้นพูดแล้วฉีกเสื้อชั้นนอก

 

ที่เป็นเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีขาว-ดำ จนขาดเป็นชิ้นๆ ฮึก..เสื้อตัวโปรดฉันนะโว้ยยยย!!

 

"ฮึก..ปล่อยฉันไปเถอะนะ"

 

"ไม่เว้ย!! กูบอกว่าไม่ไงว่ะ!" ไอ้บ้านั้นตะโกนใส่หน้าฉัน อี๋~ ปากเหม็น แหวะ!

 

"ฮึก..อย่านะ ฮือออ" ฉันร้องไห้ออกมาเพราะมันก้มลงมาไซร้คอฉันอีกรอบ ก่อนจะจับมือของฉ้นให้อยู่เหนือหัว

 

ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือหนึ่งมันกำลังจะปลดกระดุมที่กางเกง

 

"โอ๊ยยยยยยยยย นังบ้า! เพี้ยะ!" ไอ้นั้นร้องออกมาอย่างดังเพราะโดนฉันกัดหู ก่อนที่มันจะประทานฝ่ามือมา

 

ประทะที่ใบหน้าฉันอย่างจังจนรู้สึกที่กลิ่นคาวเลือด

 

"เอาผ้ามาปิดปากมันดิ!" ไอ้ตัวพี่มันส่งลูกน้องออกมัน ก่อนที่มันจะเอาผ้ามาปิดปากฉัน

 

"อือๆ อ่อยอะ! (ปล่อยนะ!)" ฉันพยายามดิ้นๆ จะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก

 

 

 

 

ปั๊ก~

 

           ไอ้นั้นต่อยเข้าที่ท้องของแก้วอย่างแรงเพราะแก้วดิ้นจนมันทำอะไรไม่ได้ ทีแรกก็อยากจะสนุกกันแบบมี

 

สติแต่ดิ้นแบบนี้ถ้ามันสลบคงจะสนุกกว่าเยอะ และก็เป็นแบบนั้นเพราะตอนนี้แก้วสลบไปแล้ว

 

"สลบไปค่อยดูน่ารักขึ้นหน่อย หึ.." ตัวพี่หัวเราะออกมาก่อนจะบรรจบถอดเสื้อกล้ามอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่..

 

แต่..

 

"มึงทำไรฮะ!" โทโมะเดินเข้ามาพร้อมไม้หน้าสามที่เก็บได้ทั่วๆนั้น

 

"มึงยุ่งอะไรด้วยว่ะ! เรื่องผัวเมีย" ลูกน้องคนหนึ่งลุกขึ้นมา

 

"นั้นเมียกูเถอะไอ้เ_ี่ย!" พอหันไปเห็นแก้วที่สลบไปก็แทบโกรธจนควันออกหู ก่อนจะฟาดไม้หน้าสามใส่หัวลูก

 

น้องคนแรกด้วยความรวดเร็วทันที

 

"เก่งนักหรอมึง!" ลูกน้องอีกคนเดินเข้ามาแล้วปล่อยหมัดใส่ แต่โทโมะเอาไม้หน้าสามรับหมัดไว้ คนที่เจ็บสุด

 

เลยกลายเป็นไอ้ลูกน้อง ผมไม่ได้ทำอะไรต่อมันก็วิ่งหนีไปแล้ว

 

"มึงอยากตายรึไงว่ะ!" ไอ้ตัวหัวหน้าผละออกจากตัวแก้วแล้วมายืนอยู่ข้างหน้าผม

 

"มึงทำไรเมียกู" ผมถาม

 

"เมียมึงหรอ? หึ..แต่วันนี้มันจะเป็นเมียกูแล้ว ฮ่าๆ" ไอ้นั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะควักมีดออกมา

 

"ตายเถอะมึง!" ไอ้นั้นวิ่งเข้ามาพร้อมมีดแต่โทโมะเอี้ยวตัวหลบทันแล้วเตะหลังมันจนมันไปจบกับผนังตึก ก่อนจะ

 

เอาไม้หน้าสามฟาดไปที่กลางหลังอีกรอบจนมันสลบไป

 

ไอ้พวกกาก พกได้แค่มีด ทีหลังพกปืนมาเถอะ

 

"แก้วๆ" ผมรีบเข้าไปดูแก้วที่นอนสลบอยู่

 

"ไอ้พวกบ้า! ทำถึงขนาดนี้เลยรึไงกัน!!" ผมอยากจะวิ่งเข้าไปเตะไอ้พวกนั้นซ้ำอีกรอบแต่ก็เอาเถอะ ผมถอด

 

เสื้อเชิ้ตของตัวเองที่ใส่อยู่ที่คลุมตัวของแก้วไว้ ก่อนจะอุ้มแล้วเดินออกมาจากซอกตึกก่อนจะเดินไปที่รถ

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ ช่วยเม้น+โหวตหน่อยค่า ไม่งั้นเค้าจะดองนิยาย! (นี่ก็ดองแล้ว)

ช่วยๆกันน๊า 555555

21 ตุลาคม 2555

18:21  TOEY

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา