จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)
9.1
14) สะเทือนใจ..หายไปไหน?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ------------------
"คุณจะพาฉันไปไหนนะ! ปล่อยนะ TOT" ฉันทำหน้าจะร้องไห้ โดนยัดใส่รถทั้งๆทีไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหน
"ไปเที่ยว เงียบๆได้แล้วนะ!" เขาหันมาตวาดใส่ฉัน
"กระเป๋าอยู่ไหน?" ฉันหันซ้ายแลขวากระเป๋าอยู่ไหนอ่า? อยู่บนโต๊ะทำงานยัยฟาง!
"อะไรของเํธอนัก อยู่นิ่งๆไม่ได้เลยแฮะ" เขาพูด
"ฉันลืมกระเป๋าอะคุณ กลับไปเอาก่อนได้มั้ย?" ฉันถามกระเป๋ามันมีโทรศัพท์ กระเป๋าตังค์อีก
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเข้าไปเอามาให้" เขาพูด ไม่เป็นไรหรอ? ฮึ้ม! มันสำคัญนะโว้ยย! TOT
"แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรติดตัวเลยนะ" ฉันพูดเพื่อทำให้ตัวเองดูน่าสงสาร
"ฉันดูแลเํธอเองน๊า" เค้าพูดแล้วก็ขับรถต่อ ฉันไม่พูดแล้วก็ได้ -..-
ไม่นานเขาก็ขับรถมาถึง..ถึงไหนหว่า? ไม่รู้จักอ่า
"ลงมาได้แล้ว ไปหาอะไรกินกัน" คุณโทโมะพูดแล้วเร่งให้ฉันลงจากรถ
"จับมือฉัน เดี๋ยวหลง" โทโมะพูดแล้วจับมือฉันไว้
"คุณนี่ที่ไหนเนี่ย?" ฉันถามเพราะไม่รู้จักจริงๆ
"ตลาดน้ำไง ไม่รู้จักหรอ?" เขาถาม
"อืม ฉันไม่เคยมาเลยนิน่า" ฉันพูดแล้วก็บอกไปรอบๆ คนเยอะจริงๆเลย
"โหยยย พ่อแม่ไม่เคยพามารึไงกัน ฮ่าๆ" เขาพูด
พ่อแม่หรอ? พอ่แม่ฉันไม่เคยพามา แล้วฉันก็ไม่เคยมีด้วย
"..." ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ
"เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่าพ่อแม่เธอตายไปแล้วนะ ฮ่าๆ" เขาพูดแล้วก็ขำ
ฉันดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุมของเขาก่อนจะวิ่งออกไปทันที ทำไมมันเจ็บแบบนี้ล่ะ! อยากจะ
ร้องไห้ทั้งๆที่เรื่องนี้ฉันก็ทำใจได้ตั้งนานแล้ว แต่ทำไมคราวนี้..คราวนี้มันถึงอยากจะร้องไห้ มันทั้งโกรธคนพูดทั้ง
เสียใจไปพร้อมๆกัน
"อ้าวเฮ้ย! แก้วจะไปไหน!" โทโมะตะโกนตามหลังแก้วไปที่อยู่ๆแก้วก็ดึงมือตังเองแล้ววิ่งออกไปเลย หรือว่าจะ
โกรธอะไรเขา? เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ ก้มหน้าวิ่งต่อไป แค่ยังไม่พร้อมจะกลับไปหาเขา ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่เขาพูดมา
ก็ฉันมันเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยมีพ่อแม่ ฉันไม่เคยได้่จับมือพ่อแม่ ฉันไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหนๆ เหมือนคนอื่นๆที่
เขาเป็น ฉันไม่เข้าใจหรอกนะ ฮึก..ว่าความรักที่พ่อแม่มีให้เป็นเป็นแบบไหน ฉันไม่มีทางที่จะได้รู้กับความรู้สึก
แบบนี้เลยว่ามันเป็นยังไง
"ฮึก..ฉันไม่มีพ่อแม่แล้วมันผิด ฮืออ..ตรงไหน" ฉันทรุดลงนั่งกับพื้น นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่กับเข่าตัวเอง
-----------------
ไปอยู่ที่ไหนของเขานะ ผมเดินตามหาจนทั่วตลาดน้ำแล้วก็ยังไม่พบแม้แต่เงาๆ มันเริ่มดึกแล้วนะ วิ่งไป
ไหนก็ไม่ยอมบอก! หรือว่าจะหนีกลับคอนโดไปแล้ว? ไม่น่าใช่ หรือจะไปที่บริษัทของไอ้ป๊อป ลองโทรหา
มันดีกว่า
"ไอ้ป๊อปแก้วอยู่ที่บริษัทแกป่ะว่ะ"
(ไม่นะเว้ย แล้วเขาจะกลับมาที่นี่ได้ไง ก็ฟางบอกฉันว่าแก้วลืมกระเป๋าเอาไว้)
"เออๆ ขอบใจ" ผมพูดแล้วกดวางโทรศัพท์ทันที
ลืมไปสนิทเลยว่าแก้วลืมกระเป๋าไว้ น่าจะอยู่ที่นี่นี่แหละ เงินไม่มีติดตัวสักบาทคงจะไปไหนไม่ได้
ต้องรีบหาซะแล้ว ยิ่งมืดมันก้ยิ่งไม่ดี ในนี้ก็หาหมดแล้ว หรือจะอยู่หลังตลาด!
------------------------------------------------------------------------------------------------
18 ตุลาคม 2555
16:25 TOEY
"คุณจะพาฉันไปไหนนะ! ปล่อยนะ TOT" ฉันทำหน้าจะร้องไห้ โดนยัดใส่รถทั้งๆทีไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหน
"ไปเที่ยว เงียบๆได้แล้วนะ!" เขาหันมาตวาดใส่ฉัน
"กระเป๋าอยู่ไหน?" ฉันหันซ้ายแลขวากระเป๋าอยู่ไหนอ่า? อยู่บนโต๊ะทำงานยัยฟาง!
"อะไรของเํธอนัก อยู่นิ่งๆไม่ได้เลยแฮะ" เขาพูด
"ฉันลืมกระเป๋าอะคุณ กลับไปเอาก่อนได้มั้ย?" ฉันถามกระเป๋ามันมีโทรศัพท์ กระเป๋าตังค์อีก
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเข้าไปเอามาให้" เขาพูด ไม่เป็นไรหรอ? ฮึ้ม! มันสำคัญนะโว้ยย! TOT
"แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรติดตัวเลยนะ" ฉันพูดเพื่อทำให้ตัวเองดูน่าสงสาร
"ฉันดูแลเํธอเองน๊า" เค้าพูดแล้วก็ขับรถต่อ ฉันไม่พูดแล้วก็ได้ -..-
ไม่นานเขาก็ขับรถมาถึง..ถึงไหนหว่า? ไม่รู้จักอ่า
"ลงมาได้แล้ว ไปหาอะไรกินกัน" คุณโทโมะพูดแล้วเร่งให้ฉันลงจากรถ
"จับมือฉัน เดี๋ยวหลง" โทโมะพูดแล้วจับมือฉันไว้
"คุณนี่ที่ไหนเนี่ย?" ฉันถามเพราะไม่รู้จักจริงๆ
"ตลาดน้ำไง ไม่รู้จักหรอ?" เขาถาม
"อืม ฉันไม่เคยมาเลยนิน่า" ฉันพูดแล้วก็บอกไปรอบๆ คนเยอะจริงๆเลย
"โหยยย พ่อแม่ไม่เคยพามารึไงกัน ฮ่าๆ" เขาพูด
พ่อแม่หรอ? พอ่แม่ฉันไม่เคยพามา แล้วฉันก็ไม่เคยมีด้วย
"..." ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ
"เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่าพ่อแม่เธอตายไปแล้วนะ ฮ่าๆ" เขาพูดแล้วก็ขำ
ฉันดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุมของเขาก่อนจะวิ่งออกไปทันที ทำไมมันเจ็บแบบนี้ล่ะ! อยากจะ
ร้องไห้ทั้งๆที่เรื่องนี้ฉันก็ทำใจได้ตั้งนานแล้ว แต่ทำไมคราวนี้..คราวนี้มันถึงอยากจะร้องไห้ มันทั้งโกรธคนพูดทั้ง
เสียใจไปพร้อมๆกัน
"อ้าวเฮ้ย! แก้วจะไปไหน!" โทโมะตะโกนตามหลังแก้วไปที่อยู่ๆแก้วก็ดึงมือตังเองแล้ววิ่งออกไปเลย หรือว่าจะ
โกรธอะไรเขา? เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ ก้มหน้าวิ่งต่อไป แค่ยังไม่พร้อมจะกลับไปหาเขา ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่เขาพูดมา
ก็ฉันมันเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยมีพ่อแม่ ฉันไม่เคยได้่จับมือพ่อแม่ ฉันไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหนๆ เหมือนคนอื่นๆที่
เขาเป็น ฉันไม่เข้าใจหรอกนะ ฮึก..ว่าความรักที่พ่อแม่มีให้เป็นเป็นแบบไหน ฉันไม่มีทางที่จะได้รู้กับความรู้สึก
แบบนี้เลยว่ามันเป็นยังไง
"ฮึก..ฉันไม่มีพ่อแม่แล้วมันผิด ฮืออ..ตรงไหน" ฉันทรุดลงนั่งกับพื้น นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่กับเข่าตัวเอง
-----------------
ไปอยู่ที่ไหนของเขานะ ผมเดินตามหาจนทั่วตลาดน้ำแล้วก็ยังไม่พบแม้แต่เงาๆ มันเริ่มดึกแล้วนะ วิ่งไป
ไหนก็ไม่ยอมบอก! หรือว่าจะหนีกลับคอนโดไปแล้ว? ไม่น่าใช่ หรือจะไปที่บริษัทของไอ้ป๊อป ลองโทรหา
มันดีกว่า
"ไอ้ป๊อปแก้วอยู่ที่บริษัทแกป่ะว่ะ"
(ไม่นะเว้ย แล้วเขาจะกลับมาที่นี่ได้ไง ก็ฟางบอกฉันว่าแก้วลืมกระเป๋าเอาไว้)
"เออๆ ขอบใจ" ผมพูดแล้วกดวางโทรศัพท์ทันที
ลืมไปสนิทเลยว่าแก้วลืมกระเป๋าไว้ น่าจะอยู่ที่นี่นี่แหละ เงินไม่มีติดตัวสักบาทคงจะไปไหนไม่ได้
ต้องรีบหาซะแล้ว ยิ่งมืดมันก้ยิ่งไม่ดี ในนี้ก็หาหมดแล้ว หรือจะอยู่หลังตลาด!
------------------------------------------------------------------------------------------------
18 ตุลาคม 2555
16:25 TOEY
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ