จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

            ฉันเดินไปหาแป้งพัฟบนโต๊ะเครื่องแป้งตามที่คุณโทโมะบอกแล้วก็เจอ ฉันดีใจมากจริงๆ เพราะมันจะได้

ปิดรอยที่เขาทำได้ฉันจะได้ไม่ต้องเอารอยแดงๆที่คอไปโชว์ให้คนที่บริษัทจ้างมา..จัดให้  ฉันเอาแป้งพัฟนั้นมา

โป๊ะๆที่คอตามรอยแดงๆที่เกิดขึ้นแ้ล้วโป๊ะตามแขนอีกเล็กน้อย โป๊ะหน้าด้วย เดี๋ยวคอขาวแต่หน้าดำก็น่าเกลียดแย่

"แต่งตัวจะไปไหน?" พอเดินออกจากห้องได้คุณโทโมะก็ถามทันที

"ฉันจะไปทำงานค่ะ" ฉันพูดแล้วหยิบกระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนโซฟามาสะพายข้างก่อนจะเดินออกไป

"แต่งตัวอะไรของเธอเันี่ย?" คุณโทโมะมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"อะไรคุณ! นี่มันชุดโปรดของฉันเลยนะ!" ฉันหันไปพูดกับคุณโทโมะ อะไรกันก็แค่เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีขาว-ดำ

ใส่คู่กับกางเกงเดฟดำรัดติ้ว คู่กับรองเท้าอุ้มส้นสีดำ ชุดนี้เก๋จะตาย อะโ่ด่~ -O-

"..?" คุณโทโมะเงียบแล้วทำหน้าตาครุ่นคิด ฉันก็ได้แต่มองตัวเองว่าฉันแต่งตัวแบบนี้แล้วมันเป็นยังไง? หรือหน้า

ฉันมีอะไรติด? หรือผักชีติดฟัน? หรืออะไรกานนน?

"คุณมีอะไรรึเปล่า? ฉันจะได้ไปทำงานแล้ว?" ในเมื่อตรวจสอบตัวเองเรียบร้อยแต่ไม่พบอะไรเลยถามเขาไปตรงๆ

"นี่ฉันเลือกแม่ของลูกผิดรึเปล่าเนี่ย แม่ของลูกฉันเป็นทอม" ดูดิ! ดูเขาพูด ฮึ้ย!

"ฉันไปได้เป็นทอมนะ ไอ้บ้า! ไปดีกว่า คุยกับคุณแล้วเสียสุขภาพจิต แบร่~" ฉันพูดแล้วแล้วแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะ

หมุนตัวเผื่อจะเดินออกจากห้อง

"ว่าฉันบ้าหรอมานี่เลย!" เขาพูดแล้วลุกขึ้นวิ่งมาทางฉันทำให้ฉันต้องวิ่งหนีแต่..

"โอ๊ยย" เพียงไม่กี่วินาทีฉันก็ลงไปกองอยู่ที่พื้น พอก้าวขาจะวิ่งแล้วอยู่ๆมันก็เจ็บจื๊ดตรงนั้นทำให้ฉันล้มลง

ไม่เป็นท่า น่าอายชะมัด >O<

"ยังเจ็บอีกรึไง?" คุณโทโมะนั่งชันเข่าอยู่ข้างๆฉันแล้วก็พูด ไม่คิดจะช่วยกันบ้างเลยนะ!

"เจ็บอะไร! ฉันแค่สะดุดขาตัวเิองเฉยๆ" ฉันพูดแล้วก็ลุกขึ้นปัดกางเกงเล็กน้อยพอสวยงาม(?)  ก็บอกแล้วว่าจะไม่

แสดงว่าตัวเองเจ็บให้เขารู้เด็ดขาด เดี๋ยวเขาจะได้ใจ! แล้วฉันก็รีบเดินออกไปเลย

"หึ.." คุณโทโมะหัวเราะแล้วยกยิ้มมุมปาก

ปิดอาการไม่มิดจริงๆเลยยัยบ๊อง

---------------------

"แก้วๆ" ฟางเรียกฉัน

"ว่าไงฟาง" ฉันหันไปหา แต่ก็เจอสายตาของฟางมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ

"บะ..บอสเรียกนะ" ฟางพูดฉันเลยลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องของบอสหรือป๊อปปี๊

ห้องของป๊อปปี๊

"มีอะไรหรอค่ะ? คุณ!" ฉันเดินเข้ามาด้วยความเรียบร้อย เป็นกุลสตรี(?) แต่พอเดินเข้ามาก็เจอคุณโทโมะอยู่ใน

ห้องนี่ด้วย มาทำอะไรที่นี่เนี่ย!

"ตกใจอะไรของเธอ นี่สามีเธอนะ ฮ่าๆ" เขาพูดแล้วก็หัวเราะ

"ใครคือสามีฉัน ฉันยังโสดย่ะ!" ฉันหันไปแขวะใส่เขาพูดออกมาได้นะ บอสก็อยู่ฉันก็อายเป็นนะ!

"ท่าทางจะจำไม่ค่อยจะได้แล้วล่ะสิ วันนี้กลับไปรื้อฟื้นกันนะจ๊ะที่รัก ฮ่าๆ" เขาพูดแล้วก็หัวเราะ

"รื้อฟื้นอะไรของคุณเล่า!" ฉันเริ่มชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ พูดออกมาได้! ฉันเป็นผู้หญิง ฉันเป็นคนเสียหาย!

"เลิกทะเลาะกันเถอะ เข้าเรื่องเลย แกให้ฉันเรียกแก้วมามีอะไร?" ป๊อปปี๊ถาม ฉันได้แต่ทำหน้างง สรุป? ใครเป็น

คนเรียกฉันกันแน่! บอสหรือคุณโทโมะ?

"ฉันจะมาลาออกให้แก้ว" คุณโทโมะพูด

ลาออก OoO!!

"ไม่เอานะคุณ ฉันไม่ลาออกกก ได้ยินม้ายยย!" ฉันวิ่งเข้าไปตะโกนใส่หุของเขา ชีวิตฉันนะ! เขาจะมาลาออก

แทนฉันได้ยังไง!

"เออๆ! โอเค พอแล้วเว้ย! หูจะแตก!" เขาพูดฉันเลยยอมหยุดตะโกนใส่หูเขา

"แค่พักงานก็พอ ฉันขอยัยนี้พักงานสักหนึ่งปี" เขาพูด หนึ่งปีนานไปนะ! >O<

"แล้วแต่แกเลย แก้วเซ็นต์สัญญากับแกไปแล้วนิ" ป๊อปปี๊พูด ทำไมยอสพูดแบบนี้ล่ะ TOT

"งั้นฉันขอตัวยัยนี่ก่อนแ้ล้วกัน!" คุณโทโมะพูดแล้วจับมือฉันลากออกจากห้องของบอสทันที พอออกจากห้องบอส

ได้แ้ล้วก็ลากฉันออกจากบริษัทแล้วก็ลากฉันขึ้นรถเลย

------------------------------------------------------------------------------------------------

18 ตุลาคม 2555

16:20   TOEY