stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

ป๊อปปี้ทำสีหน้าเหมือน ติดหนี้ ธกส. ร้อยล้าน ยังไงยังงั้น ฉันแค่ให้เขาเล่าเรื่องเขากับโทโมะแค่นี้ทำไมต้องคิดหนักด้วย

"ถ้าอีกสามวินายไม่เล่า ฉันจะกลับ!"

"โด่วววว จะใจร้อนไปไหน" ฉันมองป๊อปปี้จริงจัง ไม่มีวี่แววว่าจะเล่นกับเขา

"ก็ได้ๆ"

"เล่ามาสิ ^____^" ฉันยิ้มกว้างพร้อมนั่งเท้าข้อศอกมองหน้าป๊อปปี้ หมอนี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเริ่มเล่า

"สมัยก่อน ฉัน โทโมะ โบว์เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันนะแอบชอบโบว์"

"จริงดิ แล้วทำไมโบว์คบกับโทโมะละ แห๊ะๆ ^^" ฉันจับท้ายทอยตัวเองแก้อาย ป๊อปปี้มองประมาณว่าเธอจะฟังดีๆไม่ได้หรือไง

"โบว์เป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่เราสนิทด้วย ฉันคิดว่าโมะมันก็ชอบโบว์ มันเป็นห่วงโบว์ดูแลเทคแคร์โบว์เหมือนฉันเด๊ะๆ แล้วรู้ไหม พี่น้ำพี่สาวมันทำให้ฉันหวั่นไหว พี่เขาสวยและดูเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง เพื่อนพี่น้ำสิหน้าสนใจเหมือนกัน ฉันยอมทิ้งโบว์เลิกสนใจเลิกเป็นห่วง เพื่อมาเดินหน้าจีบพี่น้ำแต่แล้ววันหนึ่งเรื่องมันก็เกิด..." ป๊อปปี้ก้มหน้าลงไป แล้วพูดต่อ

"เกิด...?" 

"ฉันไปมีอะไรกับเพื่อนพี่น้ำ" 

"ห๊าาาาา!!" ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองฉันดุๆ

"เธอจะตะโกนทำไม" คนมันตกใจหนิว่ะ "เล่าต่อๆ" ฉันเปลี่ยนเรื่อง

"และช่วงนั้นแหละ ถึงรู้ว่าโบว์ชอบฉันรักฉัน โบว์เสียใจมากฉันเองก็ด้วย พี่น้ำก็ผิดหวังในตัวฉัน พี่เขาบอกว่าเขาไม่เคยคิดกับฉันเกินน้องชายคนหนึ่ง เพื่อนพี่น้ำก็มาเกาะแกะไม่เลิก ฉันเคยโดนแฟนเขาตามกระทืบด้วยแหละ"

"เพื่อนพี่น้ำมีแฟนแล้...เล่าๆ" ทำไมต้องมองดุๆ ตลอด T^T

"ฉันรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เลวก็ตอนนั้น เขาบอกว่าเขาโดนฉันข่มขืน แม่งเชี้ย! โกหกชัดๆ ไอ้นั้นมันก็ดันเชื่อ! ฉันจะกลับไปหาโบว์ แต่โบว์ดันไปคบกับไอ้โมะแล้ว ฉันโมโหมากที่โมะมันพูดเหมือนกับว่าฉันไปฆ่าใครตาย เราทะเลาะกันถึงขึ้นชกต่อย แล้วเราก็ประกาศเลิกเป็นเพื่อนกัน ฉันหวังจะไประบายเรื่องทั้งหมดกับพี่น้ำ แต่พี่เขาไปอังกฤษ ไำปเรียนแทนไอ้โมะ ไปทั้งที่ไม่บอก ความรู้สึกเหมือนกับว่าหมดสิ้นทุกๆอย่างเลย เธอเข้าใจหรือป่้่าว" ฉันพยักหน้า 

"ฉันเฝ้าคิดมาตลอดมาเรื่องมันก็เพราะไอ้โมะ มันทำให้ฉันไม่เหลืออะไรเลย ทั้งโบว์ทั้งพี่น้ำ ความรู้สึกมันเจ็บปวดไปหมด ฉันรู้ว่าโมะมันก็เจ้าชู้อยู่บ้าง ฉันไปบอกโบว์เพราะเป็นห่วงกลัวจะโดนหลอกแต่กลับโดนด่ากับมา เจ็บมากเลยที่โดนคนที่รักเกียจ ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันเข้ากลุ่มใหม่สังคมใหม่ เริ่มใช้ชีวิตใหม่ๆ ด้วยการควงผู้หญิงไม่ซ้ำ ใช้เส้นสายในการเลื่อนชั้น มองไอ้โมะกับโบว์เหมือนอากาศ แต่ก็คอยแย่งชิงแข่งขันกับมันทุกๆเรื่อง ไม่มีอะไรที่มันทำได้แล้วฉันทำไม่ได้่ ฉันเลิกที่จะเจอซึ้งๆหน้า จนกระทั่ง...มาเจอกับฟาง เพื่อนเธอทำให้ฉันกับมันต้องกลับมาคุยกันอีก"

"เรื่องผู้หญิงทั้งน้านนน ที่ทะเลาะกัน~"

"เธอว่าฉันถูกหรือป่าว" ฉันจะตอบไงละเนี๊ย มันก็ผิดๆกันทั้งคู่ ป๊อปทิ้งโบว์ไปก่อน แล้วก็ไปทำอะไรแบบนั้นกับเพื่อนคนที่ตัวเองกำลังจีบ ส่วนโมะก็เป็นคนคบกับโบว์แถมให้พี่น้ำไปอังกฤษแทนที่ตัวเองจะไป แล้วยังมาใช้กำลังตัดสินปัญหา -*-

"เธอว่าใครผิด!" ฉันสะดุ้งหน่อยๆที่ป๊อปปี้ขึ้นเสียง

"ไม่รู้ ว่าแต่ทำไมนายต้องโทษโทโมะ" ฉันละสงสัยจริงๆ ทั้งที่ตัวเขาเองก็ผิด

"มันคบกับโบว์ไง เท่ากับแย่งคนที่ฉันรักไป แถมมันให้พี่น้ำไปเรียนอังกฤษแทนที่มันจะต้องเป็นคนไป มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไม่มีใคร" คิดไว้แล้ว ว่าต้องทำนองนี้

"แล้วนายก็เอามาเหมารวมว่าโทโมะผิด" 

"อื้อ!"

"ฉันว่านายก็ผิด"

"ฉันผิดยังไง!!" ฉันนั่งนิ่ง พยามไม่แสดงอาการหวาดกลัวกับอาการที่เริ่มโมโหของป๊อปปี้

"ก็นายทิ้งโบว์ไปก่อน นายยังทำผิดต่อพี่น้ำอีก นายไปมีอะไรกับเพื่อนพี่เขาทั้งที่พี่เขาก็มีแฟนแล้ว"

"แค่เล่นๆ" เล่นๆ งั้นหรอ! 

"พวกผู้ชายก็แบบนี้ คิดแค่ีสนุกแล้วพอเรื่องมันใหญ่ขึ้นมา ก็มานั่งเสียใจทีหลัง ฉันรู้ว่้านายรู้ตัวว่านายก็ผิดป๊อปปี้เพียงแค่นายไม่ยอมรับมันเท่านั้น" ฉันลุกขึ้น ปล่อยให้ป๊อปปี้นั่งคิดคนเดียว

"เรื่องฟาง ฉันจะช่วยเท่าที่ช่วยได้" แ้ล้วเดินออกมา เพื่อที่จะกลับบ้าน เรื่องเล็กน้อยแบบปัญหาโลกแตก ทำให้ป๊อปปี้กับโทโมะเกลียดกันได้เลยหรอ งี่เง่าชัดๆ ฉันละหลงคิดตั้งนานว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย -*-

[End Kaew is talk]

ฉันแกล้่งทำเป็นนอนหลับเพื่ิิอให้โทโมะสบายใจ เฟย์ยังไม่ตื่นเลย ไม่รู้ว่าไปเฝ้าพระอินทร์ที่ไหน 

แอ๊ดดดดด ฉันแกล้งนอนให้่นิ่งมากขึ้นที่เสียงประตูเปิดออก โทโมะกลับมาแล้ว เขาไปคุยกับหมอมา 

"ฟาง" โทโมะเรียกชื่อฉันเบาๆ ฉันรู้สึกว่ามีมืออุ่นๆมาลูบผม

"ต้องทำยังไง ถึงจะเลิกคิดที่จะเป็นเจ้าของเธอได้" ให้ตาย! เขาฟังฉัีนหรือป่าวตอนที่เราอยู่ข้างล่าง 

"อาจจะต้องใช้เวลาละมั้ง" ใช่ โทโมะมันต้องใช้เวลา ฉันเองก็ต้องใช้เวลาที่จะเลิกคิดถึงผู้ชายคนนั้นเหมือนกัน 

"พี่ฟางหลับแล้วหรอคะ" เสียงใสดังขึ้น น้ำเสียงฟังดูคุ้นๆ

"อ้าว เอพริล~" ผมฉันโดนปล่อยให้เป็นอิสระ 

"คือเอพริลมาเยี่ยมพี่ฟางนะค่ะ" 

"คับ แล้วเนื้องอกฝังซ้ายขวาไปไหนซะละ" เนื้องอกที่เขาหมายถึง คงไม่ใช่บูมกับธามไทหรอกนะ

"บูมติดเรียนนะค่ะ เอพริลเลยให้ธามอยู่รอ" โทโมะกับเอพริลเขาไปรู้จักกันตอนไหน (?) ทำไมฉันไม่ยักจะรู้

"ธามนี่มันก็โง่เนอะ ดูไม่ออกอีกใช่ไหม" ฉันรู้ว่าโทโมะหมายถึงอะไร ข้อนี้ฉันเห็นด้วยจริงๆ โง่มาก!

"เขาไม่ผิดหรอก เขา..เหมาะกันดี กับบูม" น้ำเสียงเอพริลดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด 

"เฮ้อ~ งั้นพี่ก็ขอให้เป็นแบบนั้นนะ เหมาะกันดี ว่าแต่เราจะอยู่รอฟางตื่นไหม" 

"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเ้ป็นการรบกวน เอพริลกลับก่อนนะค่ะพี่โมะ"

"คับ" ความเงียบเริ่มเข้ามาครอบงำอีกครั้ง ฉันไม่กล้่าเริ่มตาขึ้นกลัวโทโมะรู้ว่ายังไม่หลับ อยากรู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว อยากรู้ว่าบรรยากาศเปลี่ยนไปหรือป่าว แต่ก็ทำได้แค่หลับตา

"ตื่นแล้วหรอเฟย์" 

"พี่ฟางยังไม่ตื่นอีกหรอเนี๊ย >[]<!" 

"ตื่นแล้วแต่หลับไปอีกรอบ" ใช่เลย~ ฉันไม่ได้นอนกินบ้านกินเมืองเหมือนเธอนะ ยัยน้องบ้า -*-

เฮ้~ เขื่อนโทรมาสิบหกสาย เฟย์ไม่ได้หลับ" เขื่อน ? เขื่อนไหน ? 

"ออกไปโทรหามันได้นะ ป่านนี้มันคงเป็นบ้าแล้วมั้ง" อ่อ ! แฝดโทโมะ ! 

"ช่างเขาเหอะ เฟย์ไม่้แคร์" 

"แน่เรอะโทรหามันหน่อยให้สมกับที่เป็นแฟนกัน" ฟะ แฟน -[]- มันคืออะไร เฟย์เป็นแฟนป๊อปปี้หนิ เฟย์จะไม่ใช่คำว่าแฟนซ้อนกับใครเด็ดขาด ถ้ายังไม่เลิกกับคนที่คบอยู่

"ก็ได้ เห็นแกโมะหรอกนะ" 

เพราะความอยากรู้อยากเห็น ฉันตัดสินใจเริ่มตาขึ้นมาก่อนที่โทโมะจะหันกลับมาหา

"ตื่นแล้วทำไมไม่บอก"

"เห็นคุยกับเฟย์อยู่"

"หึงหรอๆ" โทโมะแซว 

"มันเรื่องอะไรกัน" ฉันเปลี่ยนประเด็น โทโมะทำหน้า งุนงง 

"เฟย์กับเขื่อนนะ" 

"เขาเป็นแฟนกันไง เฟย์ไม่ได้บอกฟางหรอกหรอ" ฉันส่ายหน้า แล้วป๊อปปี้ละ เลิกกันแล้ว หรือยังคบกันอยู่

"เรื่องสำคัญขนาดนี้ไม่บอกได้ไง" นั่นสิ สำคัญขนาดนี้ทำไมไม่บอก T^T

ZZZZZzzzzzz!!~ มาอัฟแล้วเน้อออ :) ตอนนี้อาจไม่ดีเท่าที่ควร 

ติได้ ว่าได้นะค่ะ :) *เม้ลๆๆ จงมา*(ท่องคาถา)