The Sense

เลิกงาน
"แก้วๆ ทำไมแก้วไม่คุยกับผมล่ะ"ผมเดินตามแก้วไป พลางตะโกนถามแต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบกลับมา
"แก้ว หันมาคุยกับผมหน่อยสิ"ผมตะโกนเสียงดังขึ้น แต่เธอก็ยังเหมือนเดิม ไม่ตอบแล้วเดินต่อไป
"นี่แก้ว หันมาคุยกับผมเดี๋ยวนี้นะ!!!!"ผมชักจะหงุดหงิดแล้วนะ
 
ว๊าย!!!!!!!
 
ผมดึงตัวเธอเข้ามาในห้องเก็บของ เพื่อคุยกันสองต่อสอง
 
"นี่คุณ พาฉันเข้ามาทำไม"แก้วถาม
"พูดได้หรอ นึกว่าเป็นไบ้ไปซะแล้ว"ผมพูด แล้วจรวบแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของผม
 
Kaew
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"ฉันพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่ก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนอง
"ไม่ปล่อย จนกว่าแก้วจะยอมบอกว่าเป็นอะไร"โทโมะตอบ
"แก้วไม่ได้เป็นอะไร"ฉันพูด
"โกหก"โทโมะพูด
"ไม่ได้โกหกนะ"ฉันยืนยังคำเดิม
"คุณ-โก-หก"โทโมะก็ยังยืนยันคำเดิม
"ก็บอกแล้วไงว่า....."ฉันยังพูดไม่ทันจบ โทโมะก็พูดแทรกขึ้นมา
"ผมรักคุณ"
 
อึ้ง อึ้งสุดๆกับสิ่งที่เค้าพูดออกมา ไม่น่าเชื่อว่าใจของเราทั้งสองคนจะตรงกัน แต่...สิ่งที่เค้าพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านะ
 
Tomo
แก้วยืนนิ่ง สงบ ไม่กระดุก กระดิกไปไหน เธอคงจะอึ้งมากสินะ แต่อยากบอกว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นมันมาจากใจเลยนะ ผมรักเธอมาก รักมากจริงๆ
"ผมรักแก้วจริงๆนะ"ผมพูดย้ำคำเดิม
 
ชายหนุ่มและหญิงสาว ยืนสบตากันในห้องเก็บของที่มีแสงไฟสลัวๆ อากาศค่อนข้างร้อน ทันใดนั้น ชายหนุ่มค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว จนจมูกกับจมูกของเขาและเธอชนกัน ริมฝีปากสีส้มอมชมพูของชายหนุ่ม ค่อยๆประกบลงไปบนริมฝีปากนุ่มๆของหญิงสาว ชายหนุ่มเริ่มบดขยี้ริมฝีปากของตนลงไปเรื่อยๆ
 
อื้อ.....
 
หญิงสาวครางออกมาเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มเริ่มได้ใจและมือของชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่สุข ค่อยๆลูบไล้เรือนร่างบางของหญิงสาว ไล่ตั้งแต่เรียวขาขึ้นมาจนถึง
 
อ่าห์......
 
หญิงสาวผละจูบออกแล้วร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เพราะมือซนของชายหนุ่มบีบคั้นหน้าอกของหญิงสาวอย่างร้อนแรง และ ร้อนเร่า เสียงครางนั้น ทำให้อารมณ์ตัณหาของชายหนุ่มนั้นมีมากขึ้น
 
อ่าห์.....จะ เจ็บ
 
ปี๊ดๆๆๆๆ หมดเวลา
ค้างกันละสิ ว่ะ ฮ่าๆๆๆ
วันนี้อารมณ์ดี๊ดี อัพให้สองตอนเลย
เม้นกันเยอะๆนะคะ พลีสๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้คำคอมเม้นประมาณ 97 แล้ว
เอาให้ถึง 100 เม้นนะ ไม่งั้นไม่อัพ ปิดนิยายด้วย
 
อ้อ!ไรเตอร์ปิด10Daysแล้วนะ
เพราะมีปัญหาขัดข้องนิดหน่อย
คือมันอัพไม่ได้นะสิ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวจบเรื่องนี้แล้วจะอัพให้ใหมนะคะ