The Sense

9.1

เขียนโดย aoommy

วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.07 น.

  19 ตอน
  164 วิจารณ์
  38.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

อ่าห์..... เจ็บ

 

หญิงสาวถึงกับร้องลั่น เมื่อชายหนุ่มแยกและยกข้างข้างหนึ่งของเธอขึ้น แล้วสอดนิ้วเรียวผ่านกางเกงชั้นในเข้าไปตรงโพลงรักที่แสนฉุ่มฉ่ำของหญิงสาว พลางดึงเข้า-ออก อย่างรวดเร็ว 

 

อย่าเพิ่งร้องสิครับแก้ว 

อ่าห์... อ้ะๆ บะ เบาหน่อยสิคะ อ้ะ!!!

 

ชายหนุ่ม เริ่มปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวออกทีละเม็ด ทีละเม็ด จนถึงเม็ดสุดท้าย เห็นบลาสีดำที่ปกปิดเนินสูงอยู่ มันช่างรกหู รกตาเสียจริงเลย ชายหนุ่มไม่รอช้างประกบริมฝีปากลงไปที่บริเวณเนินสูง ชายหนุ่มทั้งเม้ม กัด ดูด จนเกิดรอยแดงขนาดใหญ่ไปทั่วเนินสูงนั้น

 

อื้ม.....

 

ชายหนุ่มร้องออกมาเพื่อแสดงความหลงไหลในเนินนั้น ในขณะที่มือและปากยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง และยังไม่มีท่าที ที่ชายหนุ่มจะหยุดยั้งการกระทำนี้ได้ ยิ่งปล่อยไว้มันยิ่งไปกันใหญ่ ชายหนุ่มเริ่มดึงกางเกงชั้นในสีดำตัวจิ๋วของหญิงสาวออกอย่างช้า ริมฝีปากของชายหนุ่มค่อยๆผละออกมาจากเนินสูงคู่สวย ค่อยๆไล่ต่ำลง ต่ำลงเรื่อยๆ จนถึง....

 

อ้า...ตรงนั้น อ้ะ... อย่ายุ่งกับมันนะ 

 

ขาทั้งสองข้างของหญิงสาวถูกแยกออกจากกันมากกว่าเดิม ลิ้นร้อนของชายหนุ่มค่อยๆสอดเข้าไปในโพรงรักที่แสนฉุ่มฉ่ำของหญิงสาวแล้วตวัดไปมาอย่างชำนาญ

 

อ้า..... ยะ หยุด พอได้แล้ว!!!

 

หญิงสาวพูดพร้อมผลักชายหนุ่มออก ชายหนุ่มยืนทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร หญิงสาวใส่เสื้อผ้าจนเรียบร้อยแล้ว จึงเดินออกไปจากห้องเก็บของนั้น พร้อมปาดน้ำตาที่ไหลรินบนใบหน้านวลขาวใส

 

 

Tomo

ผมยังคงยืนงง อยู่ในห้องเก็บของ แก้วเป็นอะไรไปน่ะ อยู่ดีๆก็หยุด ค้างเลยเรา ที่นี้จะให้ใครช่วยละเนี่ยะ กรรมT^T แต่เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นมัยอยู่ตรงที่แก้วโกรธผมรึเปล่า เอาแล้วไง แล้วแก้วไปอยู่ไหนซะเล่า ผมเดินออกมาจากห้องเก็บของแล้วเริ่มเดินตามหาแก้วทันที หายไปไหนนะ

 

Kaew

ฉันเข้ามาอยู่ในห้องน้ำแล้วล็อคประตู พลางยืนนึกถึงคำพูดที่เขาพูด การกระทำที่เขาทำลงไปเมื่อกี้ นี่เขารักเราจริงๆหรอ แต่ว่า...เขามีแฟนแล้วนะ ฉันยืนมองเงาในกระจก พลางพูดกับตัวเองว่า...

 

นี่เรา.... เป็นของเค้าแล้วใช่มั๊ย????

 

ภาพนั้นมันยังวนเวียนอยู่ในหัวฉันตลอด ความรู้สึก ทุกอย่าง มันยากเหลือเกิน ยากที่ต้องลืมเรื่องนั้นออกไปจากสมอง เพราะนั้นมันเป็นครั้งแรกของฉันน่ะสิ ใครบ้างล่ะจะลืมครั้งแรกได้ 

 

ฉันไม่อยากคิดอะไรแล้ว เรื่องนั้นมันทำให้ฉันสับสนไปหมด ฉันปวดซะจนสมองแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ 

 

เลิกคิดไปแล้วน่ายัยแก้ว... เฮ้อ...

 

พูดจบ ฉันก็เปิดน้ำที่ก๊อกน้ำ แล้วเอามือรองน้ำใส่มือจนเต็มมือ แล้วนำน้ำนั้นมาสาดใส่หน้าตัวเองจนฉุ่มฉ่ำสะใจแล้ว ก็(ฝืน)ยิ้มออกมา หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาเช็ดน้ำที่หน้าจนแห้ง แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป

 

แก้ให้ใหม่แล้วเน้อ ยาวกว่าเดิมนิดนึงเน้อ

เม้นขอสัก 119 ได้มั๊ยอ่ะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา