The Sense
เขียนโดย 
aoommy
วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.07 น.
แก้ไขเมื่อ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา
Kaew
เช้าลืมตาขึ้นมาก็เจอแต่เรืีองเดิมๆคนเดิมๆ ชีวิตเดิมๆ ไม่เข้าใจเลยแฮะ ว่าทำไมฉันรู้สึกเบืีอโลกได้ถึงเพียงนี้ เพราะเค้าคนนั้นหรอ เอ๊ะ! ว่าแต่เค้าหายไปไหนแต่เช้าเลยนะ ช่างเถอะ คงจะไปหาแฟนมั้ง???
@ห้องน้ำ
ฉันเข้าไปในห้องน้ำเปิดฝักบัว แล้วยืนจ้องมองน้ำที่ไหลรินออกมา ฉันไม่รู้ว่าฉันทำเพืีออะไร แต่ฉันก็ยังคงยืนมองน้ำอยู่อย่างนั้น เมื่อตั้งสติได้แล้ว ฉันส่ายหัวไปมา 2-3 ครั้ง เพื่อเรียกตัวเองให้ตื่นจากภวังค์แล้วเริ่มอาบน้ำไปทำงานทันที
@ห้องอาหาร
"แก้ว แก้ว แก้ว!!!"
"ฮ่ะๆ อะไรหรอคะ"
นี่ฉันลงมาทานข้าวตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ จำได้ว่าฉันยังอาบน้ำอยู่เลยนี่นา ช่างเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็"ปล่อยให้ผ่านพัดไป"ก็แล้วกัน ฉันก้มหน้าก้นตาทานข้าวเช้าไป ไม่ได้พูดอะไร ใครพูดคุยอะไรก็ไม่สนใจ เมื่อทานหมด้ว ฉันลุกไปเก็บจาน แล้วออกไปทำงานทันที
"แม่คะ แก้วไปทำงานก่อนนะ แม่หวัดดีค่ะ"ฉันยกมือไหว้แม่
"จ้า รีบกลับบ้านนะแก้ว"แม่ของฉันพูดแล้วลูบหัวฉัน
"พี่ไปก่อนนะกวิน พรุ่งนี้สอบไม่ใช่หรอฮ่ะ ไปอ่านหนังสือซะ อย่าออกไปเที่ยวที่ไหนล่ะ ถ้าพี่รู้นะ โดนหักเงินค่าขนมแน่"ฉันพูดกับน้องชายตัวแสบของฉัน
"โธ่... รู้แล้วคร๊าบบบบ โชคดีพี่แก้ว"
น้องชายและแม่โบกมือลาฉัน แล้วฉันก็ส่งรอยยิ้มแห้งๆไปให้เขาทั้งสอง
"แม่ครับ พี่แก้วเค้าดูแปลกๆนะ"
"ใช่ แม่ก็ว่าอย่างนั้น"
@โรงพยาบาล
Tomo
ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาลครับ อยู่ทำไมน่ะหรอ เพราะผมไม่กล้าอยู่ที่บ้านน่ะสิ กลัวแก้วเค้าจะเบื่อ แก้วเค้าเป็นอะไรไปนะ ใครรู้บอกผมทีเถอะ
"มาแล้วๆ"นั่นไง แก้วมาแล้วสินะ ผมหลบไปอยู่หลังประตู เพื่อไปให้เธอเห็น แอบมิดตายละ ประตูบานนิดเดียว
"ช้าจังเลยแก้ว"ฟางพูดขึ้นพร้อมส่งยิ้มให้แก้ว แก้วก็ส่งยิ้มกลับไปให้ฟางก่อนจะพูดว่า...
"อื้ม"แค่นั้น
"อ้าว แล้ววันนี้ไม่มีนายผีหล่อนั่นตามมาหรอ"ผีหล่อ ฟางหมายถึงใครหว่า ผมหรอ เขิน^^(หลงตัวเอง/รีดเดอร์)
แก้วมองไปรอบตัว แล้วบังเอิญหันมาป้ะกับผมพอดี เราทั้งคู่สบตากันอยู่ประมาณ2.30วินาทีแล้วแก้วก็หันไปตอบฟางว่า
"เปล่า เค้าหายไปแล้วล่ะ"อ่ะอ่ะ อ้าวซะงั้น เฮ้ๆ ผมยืนอยู่ตรงนี้ไง ทำไมทำเป็นไม่เห็นกันล่ะเจ๊ เดี๋ยวต่อยตาแตก
"ทำไมแก้วพูดแบบนั้นล่ะ"ผมพูดออกไป
"ฮึ่ย เสียงใครน่ะ"ฟางพูดแล้วหันไปมองรอบตัว
"เสียงใครกันฟาง เพ้อเจ้อน่า..."ไอ้ป๊อปพูดขึ้น
"มีจริงๆป๊อป แก้วก็ได้ยินใช่มั๊ยจ้ะ"ฟางหันไปจับแขนแก้ว
"พะ เพ้อป่ะเนี่ยะฟาง แก้วไม่เห็นได้ยินเลย"แก้วตอบพลางแกะแขนของฟางออก
"เห็นมั๊ย ฟางนั่นแหละเพ้อไปแล้ว ไปดีกว่า"ไอ้ป๊อปพูด แล้วลุกเดินออกจากห้องไป
ทำไมล่ะ ทำไมแก้วทำแบบนีิ ทำไมต้องโกหกฟาง ทำไมต้องทำเป็นไม่เห็นผม ทำไมไม่คุยกับผม ทำไม???
ใครรู้ช่วยบอกผมทีเถอะครับ
เย้ๆ จบไปอีกหนึ่งตอนละนะ ยาวพอมั๊ยอ่ะคะ
ช่วงนี้ไรเตอร์กำลังสอบแล้ว อาจจะไม่ค่อยมีเวลาอัพฟิค ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วย กดติดตามกันเยอะๆนะ
อ้อ! ฝากๆฟิคอีกเรื่องนึงนะ เรื่อง10Days 10วันที่ฉันรัก ไว้ในอ้อม อก อ้อมใจรีดเดอร์ด้วยน้า...
แอบบอกนิดนึง 10Days 10วันที่ฉันรัก มี NC. ด้วยนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
