รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

แก้ว:นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย))แก้วพยายามจะสะบัดข้อมือตัวเองของจากการจับกุมของโทโมะ
โทโมะ:กลับเชียงใหม่
แก้ว:ไม่!!ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าเฮียจะหาย
โทโมะ:แต่เธอต้องไปเพราะฉันต้องกลับไปเคลียร์งาน
แก้ว:นายจะไปมันก็เรื่องของนายสิ!ฉัีนไม่กลับ!!))แก้วออกแรงสะบัดมือสุดฤทธิ์ทำให้หลุดออกจากโทโมะ
โทโมะ:แต่เธอต้องกลับเพราะเธอเป็นเมียฉัน!))โทโมะคว้าข้อมือแก้วอีกครั้งก่อนจะลากเข้าบ้าน
แก้ว:ปล่อยนะไอ้บ้า!!ปล่อยดิว่ะ...ปล่อยยยยยยย))แก้วตะโกนลั่นบ้านทำให้ผู้ใหญ่สองคนที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้ง
แม่มิโกะ:มีอะไรกันลูกเสียงดังเชียว?
แก้ว:แม่ค่ะช่วยแก้วด้วยไอ้บ้าผีดิบมันจะทำร้ายแก้วอ่ะ!))แก้วฟ้องพร้อมใส่สีเรียบร้อย
โทโมะ:นี้!ใครเค้าจะทำร้ายเธอห๊ะ!))โทโมะกระชากแก้วเข้ามาใกล้ตัว
แก้ว:เห็นมั้ยค่ะแม่ นายนี้มันบ้าไปแล้ว!
โทโมะ:หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้ว!!
แก้ว:ไม่หยุด!!
โทโมะ:ฉันบอกให้หยุดไง!!
พ่อชาติ:พอทั้งคู่นั้นแหละ!!))พ่อชาติตะโกนขึ้นเสียงดุทำให้ทั้งคู่เงียบลง
พ่อชาติ:มีอะไรคุยกันดีๆสิอย่าใช้อารมณ์
โทโมะ:ก็ผมจะกลับไร่นี้ครับแต่ลูกสะใภ้พ่อไม่ยอมกลับด้วย
แก้ว:ก็ฉันไม่อยากกลับนี้!พ่อค่ะแก้วเป็นห่วงเฮียนี้ค่ะ เฮียยังไม่หายดีเลย))แก้วบอก
โทโมะ:กว่ามันจะหายคงชาติหน้า
แก้ว:นี้นาย!!อย่ามาแช่งพี่ฉันนะ
โทโมะ:ฉันไม่แช่ง!เธอดูพี่เธอซะก่อนเหอะ มันไม่ยอมกินข้าว ไม่คิดที่จะกายภาพบำบัดด้วยซ้ำแล้วเทวดาองค์ไหนจะดลบันดาลให้มันหายได้
แก้ว:แต่เรายังไม่ได้ลองเลยนะ
โทโมะ:ฉันบอกแล้วไงว่าถ้ามันไม่หาย มันกับเธอจะไม่ได้เจอกันอีก
แก้ว:ไม่มีเหตุผล!นายจะมาห้ามไม่ให้พี่น้องเจอกันเพราะความโกรธของนายเนี่ยนะ!นายเคยมีหัวใจบ้างมั้ย!
โทโมะ:ครั้งนี้ฉันขอให้เธอเชื่อฉัน กลับไปกับฉันแล้วอย่ามาให้มันเจอจนกว่ามันจะหาย เชื่อฉันสักครั้งนะแก้ว))ประโยคนี้ไม่ใช่การบังคับเหมือนทุกครั้งแต่มันเป็นการขอร้อง
แก้ว:แล้วเมื่อไรละ?ฉันจะต้องทนทุกข์ทรมานกับนายไปถึงเมื่อไร!
โทโมะ:เธอคิดว่าการอยู่กับฉันมันทรมานงั้นหรอ!
แก้ว:ใช่!!การที่ต้องทนอยู่กับคนที่ต้องเองไม่ได้รักเข้าขั้นเกลียดด้วยซ้ำมันทรมานสำหรับฉันมาก!!
โทโมะ:งั้นเธอก็คงจะทรมานไปจนวันตาย!!))โทโมะพูดจบก็ลากแก้วขึ้นไปข้างบนทันที
แม่มิโกะ:ฉันใจไม่ดีเลยคุณ ตาโมะไม่เคยอารมณ์ร้ายแบบนี้มาก่อนเลยนะ นี้เราคิดผิดหรือเปล่าค่ะที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้
พ่อชาติ:ผมเชื่อว่าเจ้าโมะไม่ใช่คนร้ายกาจมาจากข้างในและผมก็เชื่อว่าลูกชายของเรารักหนูแก้วนะ))พ่อชาติเข้าไปกอดปลอบแม่มิโกะ
.................................................................................................................
~ไร่ไทยานนท์~
อาทิตย์:ทำมั้ยกลับมากลางดึกแบบนี้ละครับนายหัว))อาทิตย์ถูกโทโมะโทรมาปลุกเพื่อให้ลุกมาเปิดประตูให้
โทโมะ:ฉันเป็นห่วงไร่นะ ว่าแต่มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?
อาทิตย์:ไม่มีอะไรครับ แต่มีคนงานมาขอทำงานด้วยสองคนนะครับแต่ผมยังไม่ได้รับรอนายหัวกลับมาดูเองดีกว่า
โทโมะ:โอเค...งั้นพรุ่งนี้ก็ตามตัวมาให้ฉันด้วยละกันนะแล้วนายก็ช่วยยกกระเป๋าไปเก็บในห้องฉันให้ด้วยนะ))โทโมะบอกก่อนจะหันไปอุ้มแก้วที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ในรถ
~ห้องนอน~
อาทิตย์:เรียบร้อยแล้วครับ
โทโมะ:ขอบใจมากนายไปพักได้แล้วไป))โทโมะบอก เมื่ออาทิตย์ออกไปพร้อมปิดประตูให้เสร็จสรรพโทโมะก็วางแก้วลงบนเตียง
โทโมะ:เวลาหลับนี้น่ารักชะมัดแต่พอตื่นมานี้น่าหมั่นไส้สุดๆ))โทโมะพูดก่อนจะก้มลงไปจุ๊บหน้าผากมน
~เช้าวันใหม่~
แก้ว:อือ...))แก้วบิดขี้เกียจก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อปรับโฟกัสของแสง ทำมั้ยวันนี้แดดแรงจัง แก้วคิดก่อนจะหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงขึ้นมาดู
แก้ว:10 โมง!!ทำมั้ยอีตาโทโมะไม่ปลุกเราว่ะ))แก้วบ่นเบาๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำ
~ห้องอาหาร~
....:สวัสดีค่ะนายหญิง))ผู้หญิงวัยกลางคนทักขึ้น
แก้ว:สวัสดีค่ะ ว่าแต่คุณเป็นใครค่ะ?
....:ฉันชื่อจันทร์ค่ะเป็นน้องของพี่อาทิตย์ ฉันจะมาเป็นคนดูแลนายหญิงเองนะค่ะ
แก้ว:ดูแลฉันหรือค่ะ?
จันทร์:ใช่ค่ะ นายหัวเห็นว่าในไร่มีแต่ผู้ชายเลยให้ดิฉันมาดูแลนายหญิงนะค่ะเพราะคิดว่าดิฉันคงเข้าใจนายหญิงได้ดีกว่าพวกผู้ชาย
แก้ว:อะ...เออ โทโมะนั้นหรอค่ะ?
จันทร์:ใช่ค่ะ นายหญิงจะทานอาหารเลยมั้ยค่ะเดี๋ยวดิฉันจัดโต๊ะให้
แก้ว:ทานเลยค่ะ))แก้วบอกก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร
แก้ว:ขอบคุณค่ะ))แก้วยกมือไหว้เมื่อจันทร์นำข้าวต้มมาวางตรงหน้า
จันทร์:อย่านะค่ะนายหญิง อย่าไหว้ดิฉันนะค่ะ
แก้ว:ทำมั้ยละค่ะก็ป้าเป็นผู้ใหญ่กว่าแก้วนี้
จันทร์:แต่ดิฉันเป็นคนใช้มันไม่ดีหรอกนะค่ะ
แก้ว:แล้วไงค่ะจะคนใช้ จะนายหญิง จะเป็นใครก็คนเหมือนกัน แล้วแก้วเป็นเด็กก็ควรจะเคารพผู้ใหญ่ด้วยนะค่ะ
จันทร์:แต่ว่า...
แก้ว:ไม่มีแต่ค่ะ ป้าเป็นคนดูแลแก้วก็เหมือนเป็นแม่ของแก้วอีกคน อย่าปฏิเสธเลยนะค่ะแก้วรู้สึกผิด
จันทร์:ก็ได้ค่ะ
แก้ว:ขอบคุณนะค่ะ))แก้วพูดก่อนจะจัดการกับข้าวต้มตรงหน้า
เฟย์:แก้วจร้าาาาาาาาา...เฟย์เย่คิดถึ้งคิดถึง))เฟย์วิ่งเข้ามากอดแก้วจากด้านหลัง
แก้ว:คิดถึงจริงหรอ?สวีทกะเขื่อนจนไม่มีเวลาคิดถึงคนอื่นแล้วมั้ง))แก้วแซว
เฟย์:บ้าหรอ!แก้วก็>///<
แก้ว:หน้าแดงเลยอ่ะ แสดงว่าจริงอ่ะดิ
เฟย์:ไม่เอาแล้วๆ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไปช้อปปิ้งกันเหอะ
แก้ว:ช้อปปิ้ง นอกเมืองแบบนี้มีห้างด้วยหรือเฟย์
เฟย์:ไม่ใช่ห้างจ๊ะแต่เป็นตลาดนัด แก้วรู้จักตลาดนัดใช่มั้ย?
แก้ว:รู้จักสิ!แก้วไม่ได้บ้านนอกขนาดนั้นนะ
เฟย์:เฟย์ไม่ได้หมายความว่าแก้วบ้านนอกเฟย์หมายความว่าแก้วเป็นเด็กนอกต่างหากละ
แก้ว:แล้วจะไปยังไงละ?พี่ชายเฟย์จะให้แก้วไปหรือเปล่าก็ไม่รู้
เฟย์:อ๋อพี่โมะนะหรอ!เฟย์ไปขอมาแล้วสบายหายห่วงเลย
แก้ว:ยอมง่ายขนาดนั้นเชียว
เฟย์:แค่บอกว่าจะซื้อวอฟเฟิลเจ้าประจำมาให้ก็อนุญาตแล้ว
แก้ว:พูดเป็นเล่น ผู้ชายเถื่อนๆแบบนั้นเอาขนมมาล่อได้
เฟย์:จริงๆนะแก้ว พี่โมะอ่ะชอบกินวอฟเฟิลมากๆเลยละ
แก้ว:งั้นไปเหอะแก้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าประจำของนายนั้นจะอร่อยขนาดไหน