รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

แก้ว:นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย))แก้วพยายามจะสะบัดข้อมือตัวเองของจากการจับกุมของโทโมะ

โทโมะ:กลับเชียงใหม่

แก้ว:ไม่!!ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าเฮียจะหาย

โทโมะ:แต่เธอต้องไปเพราะฉันต้องกลับไปเคลียร์งาน

แก้ว:นายจะไปมันก็เรื่องของนายสิ!ฉัีนไม่กลับ!!))แก้วออกแรงสะบัดมือสุดฤทธิ์ทำให้หลุดออกจากโทโมะ

โทโมะ:แต่เธอต้องกลับเพราะเธอเป็นเมียฉัน!))โทโมะคว้าข้อมือแก้วอีกครั้งก่อนจะลากเข้าบ้าน

แก้ว:ปล่อยนะไอ้บ้า!!ปล่อยดิว่ะ...ปล่อยยยยยยย))แก้วตะโกนลั่นบ้านทำให้ผู้ใหญ่สองคนที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้ง

แม่มิโกะ:มีอะไรกันลูกเสียงดังเชียว?

แก้ว:แม่ค่ะช่วยแก้วด้วยไอ้บ้าผีดิบมันจะทำร้ายแก้วอ่ะ!))แก้วฟ้องพร้อมใส่สีเรียบร้อย

โทโมะ:นี้!ใครเค้าจะทำร้ายเธอห๊ะ!))โทโมะกระชากแก้วเข้ามาใกล้ตัว

แก้ว:เห็นมั้ยค่ะแม่ นายนี้มันบ้าไปแล้ว!

โทโมะ:หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้ว!!

แก้ว:ไม่หยุด!!

โทโมะ:ฉันบอกให้หยุดไง!!

พ่อชาติ:พอทั้งคู่นั้นแหละ!!))พ่อชาติตะโกนขึ้นเสียงดุทำให้ทั้งคู่เงียบลง

พ่อชาติ:มีอะไรคุยกันดีๆสิอย่าใช้อารมณ์

โทโมะ:ก็ผมจะกลับไร่นี้ครับแต่ลูกสะใภ้พ่อไม่ยอมกลับด้วย

แก้ว:ก็ฉันไม่อยากกลับนี้!พ่อค่ะแก้วเป็นห่วงเฮียนี้ค่ะ เฮียยังไม่หายดีเลย))แก้วบอก

โทโมะ:กว่ามันจะหายคงชาติหน้า

แก้ว:นี้นาย!!อย่ามาแช่งพี่ฉันนะ

โทโมะ:ฉันไม่แช่ง!เธอดูพี่เธอซะก่อนเหอะ มันไม่ยอมกินข้าว ไม่คิดที่จะกายภาพบำบัดด้วยซ้ำแล้วเทวดาองค์ไหนจะดลบันดาลให้มันหายได้

แก้ว:แต่เรายังไม่ได้ลองเลยนะ

โทโมะ:ฉันบอกแล้วไงว่าถ้ามันไม่หาย มันกับเธอจะไม่ได้เจอกันอีก

แก้ว:ไม่มีเหตุผล!นายจะมาห้ามไม่ให้พี่น้องเจอกันเพราะความโกรธของนายเนี่ยนะ!นายเคยมีหัวใจบ้างมั้ย!

โทโมะ:ครั้งนี้ฉันขอให้เธอเชื่อฉัน กลับไปกับฉันแล้วอย่ามาให้มันเจอจนกว่ามันจะหาย เชื่อฉันสักครั้งนะแก้ว))ประโยคนี้ไม่ใช่การบังคับเหมือนทุกครั้งแต่มันเป็นการขอร้อง

แก้ว:แล้วเมื่อไรละ?ฉันจะต้องทนทุกข์ทรมานกับนายไปถึงเมื่อไร!

โทโมะ:เธอคิดว่าการอยู่กับฉันมันทรมานงั้นหรอ!

แก้ว:ใช่!!การที่ต้องทนอยู่กับคนที่ต้องเองไม่ได้รักเข้าขั้นเกลียดด้วยซ้ำมันทรมานสำหรับฉันมาก!!

โทโมะ:งั้นเธอก็คงจะทรมานไปจนวันตาย!!))โทโมะพูดจบก็ลากแก้วขึ้นไปข้างบนทันที

แม่มิโกะ:ฉันใจไม่ดีเลยคุณ ตาโมะไม่เคยอารมณ์ร้ายแบบนี้มาก่อนเลยนะ นี้เราคิดผิดหรือเปล่าค่ะที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้

พ่อชาติ:ผมเชื่อว่าเจ้าโมะไม่ใช่คนร้ายกาจมาจากข้างในและผมก็เชื่อว่าลูกชายของเรารักหนูแก้วนะ))พ่อชาติเข้าไปกอดปลอบแม่มิโกะ

.................................................................................................................

~ไร่ไทยานนท์~

อาทิตย์:ทำมั้ยกลับมากลางดึกแบบนี้ละครับนายหัว))อาทิตย์ถูกโทโมะโทรมาปลุกเพื่อให้ลุกมาเปิดประตูให้

โทโมะ:ฉันเป็นห่วงไร่นะ ว่าแต่มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?

อาทิตย์:ไม่มีอะไรครับ แต่มีคนงานมาขอทำงานด้วยสองคนนะครับแต่ผมยังไม่ได้รับรอนายหัวกลับมาดูเองดีกว่า

โทโมะ:โอเค...งั้นพรุ่งนี้ก็ตามตัวมาให้ฉันด้วยละกันนะแล้วนายก็ช่วยยกกระเป๋าไปเก็บในห้องฉันให้ด้วยนะ))โทโมะบอกก่อนจะหันไปอุ้มแก้วที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ในรถ

~ห้องนอน~

อาทิตย์:เรียบร้อยแล้วครับ

โทโมะ:ขอบใจมากนายไปพักได้แล้วไป))โทโมะบอก เมื่ออาทิตย์ออกไปพร้อมปิดประตูให้เสร็จสรรพโทโมะก็วางแก้วลงบนเตียง

โทโมะ:เวลาหลับนี้น่ารักชะมัดแต่พอตื่นมานี้น่าหมั่นไส้สุดๆ))โทโมะพูดก่อนจะก้มลงไปจุ๊บหน้าผากมน

~เช้าวันใหม่~

แก้ว:อือ...))แก้วบิดขี้เกียจก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อปรับโฟกัสของแสง ทำมั้ยวันนี้แดดแรงจัง แก้วคิดก่อนจะหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงขึ้นมาดู

แก้ว:10 โมง!!ทำมั้ยอีตาโทโมะไม่ปลุกเราว่ะ))แก้วบ่นเบาๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำ

~ห้องอาหาร~

....:สวัสดีค่ะนายหญิง))ผู้หญิงวัยกลางคนทักขึ้น

แก้ว:สวัสดีค่ะ ว่าแต่คุณเป็นใครค่ะ?

....:ฉันชื่อจันทร์ค่ะเป็นน้องของพี่อาทิตย์ ฉันจะมาเป็นคนดูแลนายหญิงเองนะค่ะ

แก้ว:ดูแลฉันหรือค่ะ?

จันทร์:ใช่ค่ะ นายหัวเห็นว่าในไร่มีแต่ผู้ชายเลยให้ดิฉันมาดูแลนายหญิงนะค่ะเพราะคิดว่าดิฉันคงเข้าใจนายหญิงได้ดีกว่าพวกผู้ชาย

แก้ว:อะ...เออ โทโมะนั้นหรอค่ะ?

จันทร์:ใช่ค่ะ นายหญิงจะทานอาหารเลยมั้ยค่ะเดี๋ยวดิฉันจัดโต๊ะให้

แก้ว:ทานเลยค่ะ))แก้วบอกก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร

แก้ว:ขอบคุณค่ะ))แก้วยกมือไหว้เมื่อจันทร์นำข้าวต้มมาวางตรงหน้า

จันทร์:อย่านะค่ะนายหญิง อย่าไหว้ดิฉันนะค่ะ

แก้ว:ทำมั้ยละค่ะก็ป้าเป็นผู้ใหญ่กว่าแก้วนี้

จันทร์:แต่ดิฉันเป็นคนใช้มันไม่ดีหรอกนะค่ะ

แก้ว:แล้วไงค่ะจะคนใช้ จะนายหญิง จะเป็นใครก็คนเหมือนกัน แล้วแก้วเป็นเด็กก็ควรจะเคารพผู้ใหญ่ด้วยนะค่ะ

จันทร์:แต่ว่า...

แก้ว:ไม่มีแต่ค่ะ ป้าเป็นคนดูแลแก้วก็เหมือนเป็นแม่ของแก้วอีกคน อย่าปฏิเสธเลยนะค่ะแก้วรู้สึกผิด

จันทร์:ก็ได้ค่ะ

แก้ว:ขอบคุณนะค่ะ))แก้วพูดก่อนจะจัดการกับข้าวต้มตรงหน้า

เฟย์:แก้วจร้าาาาาาาาา...เฟย์เย่คิดถึ้งคิดถึง))เฟย์วิ่งเข้ามากอดแก้วจากด้านหลัง

แก้ว:คิดถึงจริงหรอ?สวีทกะเขื่อนจนไม่มีเวลาคิดถึงคนอื่นแล้วมั้ง))แก้วแซว

เฟย์:บ้าหรอ!แก้วก็>///<

แก้ว:หน้าแดงเลยอ่ะ แสดงว่าจริงอ่ะดิ

เฟย์:ไม่เอาแล้วๆ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไปช้อปปิ้งกันเหอะ

แก้ว:ช้อปปิ้ง นอกเมืองแบบนี้มีห้างด้วยหรือเฟย์

เฟย์:ไม่ใช่ห้างจ๊ะแต่เป็นตลาดนัด แก้วรู้จักตลาดนัดใช่มั้ย?

แก้ว:รู้จักสิ!แก้วไม่ได้บ้านนอกขนาดนั้นนะ

เฟย์:เฟย์ไม่ได้หมายความว่าแก้วบ้านนอกเฟย์หมายความว่าแก้วเป็นเด็กนอกต่างหากละ

แก้ว:แล้วจะไปยังไงละ?พี่ชายเฟย์จะให้แก้วไปหรือเปล่าก็ไม่รู้

เฟย์:อ๋อพี่โมะนะหรอ!เฟย์ไปขอมาแล้วสบายหายห่วงเลย

แก้ว:ยอมง่ายขนาดนั้นเชียว

เฟย์:แค่บอกว่าจะซื้อวอฟเฟิลเจ้าประจำมาให้ก็อนุญาตแล้ว

แก้ว:พูดเป็นเล่น ผู้ชายเถื่อนๆแบบนั้นเอาขนมมาล่อได้

เฟย์:จริงๆนะแก้ว พี่โมะอ่ะชอบกินวอฟเฟิลมากๆเลยละ

แก้ว:งั้นไปเหอะแก้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าประจำของนายนั้นจะอร่อยขนาดไหน