Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.91K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หญิงสาวเดินเร็วๆไปที่ห้องน้ำของชายหนุ่มแล้ววรีบกวักน้ำเข้าปากแล้วบ้วนออกอยู่หลายครั้งเพื่อจะล้างยานอน

 

หลับออก แต่ก็อย่างว่ายาเป็นผงแล้วเจอกำลังน้ำลายเอนไซม์ในปากคงย่อยจนเข้าเส้นเลือดไปเรียบร้อยแล้วหล่ะ

 

 

“เฮือก~อยู่ไกลแล้วอันตรายจริงๆ”

 

 

บ่นพึมพำระหว่างที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ว่าจะกลับบ้านเลยแต่ก็แวะเดินสำรวจห้องชายหนุ่มจนทั่ว แค่ข้อมูลที่

 

ได้มาบางที่มันอาจไม่พอแม่ของชายหนุ่มอาจจะเซ้าซี้มากๆก็ได้ใครจะไปรู้ เธอเดินหยิบจับโน้นนี่นั่นไปเรื่อย จน

 

กระทั้ง

 

 

“ฮ้าวววว~”

 

 

และแล้วก็ไม่รอดไปอีกรายฟุบหลับอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือภายในห้อง

 

 

“ไหนคนเก่ง ลืมไปแล้วเหรอว่าพี่เป็นใคร”

 

 

ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงกลับลุกขึ้นมาเดินปร๋อได้ยังไงกันนะ...เธอลืมไปจริงๆว่าเธอกำลังใช้ยากับคนที่เป็น

 

หมอ เธอมั่นใจเหลือเกินว่าวันนี้จะไม่พลาดแต่แล้ววันนี้ก็เป็นเธอเองที่พลาด ชายหนุ่มเดินมาช้อนร่างบางไปวาง

 

ไว้ที่เตียง

 

 

“วันนี้ท่าทางคนหยิ่งของเราจะไม่พร้อม พี่เองก็ไม่ชอบที่จะลักหลับใครซะด้วยซิ”

 

 

พูดกับหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ ที่พูดไปไม่ใช่ว่าจะไม่มีอารมณ์อย่างว่านะแต่ด้วยความที่ทั้งวันหญิงสาวก็เหนื่อย

 

มาทั้งวันเลยไม่อยากจะทำอะไรอีกอย่างเค้าไม่ชอบที่จะมีอะไรกับคนหลับ มีกับคนตื่นมันได้อารมณ์กว่าหลายเท่า

 

คิดไปคิดมาก็ล้มตัวลงนอนข้างๆหญิงสาว

 

 

 

‘เป็นไปได้เหรอที่เสือผู้หญิงจะนอนกับผู้หญิงทั้งคืนได้โดยไม่มีอะไรกัน’

 

 

เป็นได้หรือไม่ได้ก็เป็นไปแล้วชายหนุ่มช้องหัวหญิงสาวมาไว้บนแขนแล้วกอดก่ายอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ว่า

 

จะไม่ทำอะไรก็ยังไม่วายที่จะสอดมือหนาไปสัมผัสกับเนินเนื้อนุ่มที่เต่งตึงอยู่ภายในเสื้อตัวสวยลูบคลำจนพอใจ

 

ก่อนจะหลับตานอนหลับไป...

 

+

 

+

 

+

 

 

“ไปส่งบ้านที”

 

 

พูดหลังจากที่เห็นป๊อปปี้เดินขึ้นเครื่องไป เขื่อนถึงกับทำตาโต

 

 

“อะไรป่านนี้แล้วยังจะกลับบ้านอีกเหรอไปนอนห้องพี่เหอะพี่ขี้เกียจขับรถ”

 

 

เดินไปบ่นไปยันถึงรถ เป็นใครก็ต้องเหนื่อยเพราะกลางวันก็ทำงานเหมือนลูกจ้างเฟย์กลางคืนยังต้องมาตามดูแล

 

เพื่อนที่ป่วยใจอีก เรียกว่าหมดสภาพนายแบบสุดเทห์ไปเลยทีเดียว ตอนนี้การนอนเท่านั้นที่เขื่อนต้องการ

 

 

“เฟย์ไม่นอนกับพี่ให้เสียตัวหรอก”

 

“เมื่อยไปทั้งตัวไม่มีแรงทำออะไรหรอก”

 

“เสือผู้หญิง...คำพูดพี่มันไม่มีน้ำหนักเอาซะเลย”

 

 

ไม่ว่ายังไงเฟย์ก็ยินกรานที่จะกลับบ้านให้ได้เพราะขืนไปนอนกับเขื่อนมีหวังเธอนอนไม่ลงแน่ๆ

 

 

“ถ้าจะกลับบ้านเฟย์ขับรถเองนะพี่ไม่ไหวขอนอนขืนให้พี่ขับมีหวังหลับในตายคู่พอดี”

 

“เฟย์ขับเองจะง่วงอะไรนักหนาห๊ะ”

 

 

และแล้วก็เป็นเฟย์ที่ขับรถกลับบ้านโดยมีเขื่อนนอนคอพับคออ่อนอยู่ที่เบาะข้างคนขับ มาถึงหน้าบ้านเวลาก็เลยไป

 

เกือบตี3แล้ว เรียกเขื่อนเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น

 

 

“พี่เขื่อนตื่น เฟย์จะเข้าบ้านแล้ว”

 

 

ร้องเรียกไปเหมือนเขื่อนทำเป็นหูทวนลม แต่ความจริงคือหลับมากกว่า ไม่รู้จะทำอย่างไรก็เลยพยุ่งเขื่อนเข้าไปใน

 

บ้านอน

 

 

“ตัวหนักเป็นบ้าพี่ก็ไม่อ้วนทำไมตัวหนัก โห๊ยยยย”

 

 

ที่ร้องเพราะต้องที่วางเขื่อนลงบนที่นอนในห้องรับรองแขก เขื่อนดันรั้งร่างเธอลงไปด้วยจนทั้งคู่นอนทับกันอยู่

 

บนเตียงเฟย์ต้องใช้แรงอย่างมากในการที่จะมุดลอกออกมาจากใต้ตัวของเขื่อนกงว่าจะออกมาได้เกือยตาย ไหนยัง

 

ต้องมาลากขึ้นเตียงให้นอนในท่าที่เป็นคนอีก

 

 

“นอกจากหนักแล้วยังตัวยาวเป็นบ้าอีก”

 

 

ลากไปก็บ่นไป

 

 

“อือออเฟย์~”

 

“เรียกทำไม”

 

 

กระแทกเสียงใส่คนเจ้าปัญหาที่ปรือตาถามออกมา

 

 

“เฟย์ไม่กลับบ้านเหรอ หรือว่าอยากนอนกับพี่~”

 

“ง่วงก็นอนไปอย่ามาทำเจ้าชู้ยักษ์ใส่นะ นี่บ้านเฟย์นะพี่เล่นหลับไม่รู้เรื่องจะปล่อยให้ขับรถไปได้ไงหล่ะ”

 

“เป็นห่วงพี่”

 

“เปล่า เฟย์ขี้เกียจไปงานศพพี่ต่างหาก”

 

“พี่ร้อนเหนียวตัวนอนไม่ลงเฟย์เช็ดตัวให้พี่ที”

 

 

นี่หล่ะเสน่ห์ของเค้าขี้อ้อนเป็นบ้า นิสัยคนที่เป็นนายแบบจะเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่านะ

 

 

“พี่ร้อนก็ไปอาบน้ำเฟย์จะไปนอนไม่มีเวลามาทำให้พี่หรอกนะ”

 

 

ใครกันที่บอกว่าง่วงจนไม่มีแรงทำอะไรแต่สายตาทคี่ส่งมามันระยิบระยับจนคนเห็นรู้สึกได้ เธอเลือกที่จะเลี่ยง

 

ดีกว่า  เห็นอาการเพื่อนสาวอย่างฟางแล้วทำให้เธอขยาดพ่อหนุ่มเพื่อนซี้สามคนนั้นไปโดยปริยายเลย

 

 

“น้องเฟย์~”

 

“ไม่ต้องมาอ้อนเก็บไว้อ้อนสาวในคอเล็กชั่นของพี่เถอะ”

 

 

พูดเสร็จก็เดินออกไปยังห้องตัวเองแล้วล๊อกประตูอย่างแน่นหนา ตอนนี้อยู่ชายคาเดียวกันอะไรก็ไม่น่าไว้วางใจ

 

ทั้งนั้น

 

 

‘ฉลาดเป็นกรดเชี่ยวอ้อนขนาดนี้ยังไม่หลงกลอีก’

 

 

เขื่อนอยู่คนเดียวที่จริงเค้าก็คงไม่ได้ง่วงอย่างอาการที่แสดงออกเท่าไหร่หรอกก็แค่อยากลองดูเท่านั้นว่าเฟย์จะทำ

 

ยังไง เธอระวังตัวเองมากพอควรแล้วยังงี้เค้าจะจีบเธอติดไหมเนี่ย~ เฟย์คนนี้รู้สึกเขื่อนจะจริงจังเป็นพิเศษตอนที่

 

เธอเป็นรุ่นน้องอยู่ในมหาวิทยาลัยทำไมเค้าไม่เคยเห็นว่าเธอสวยมาก่อนเลยแต่พอมาเจอกันอีกทีงานวันรวมญาติ

 

วันนั้นเธอทำให้เขื่อนตะลึงไปพร้อมๆกับท้าทายในความแสบของเธอ ไม่ใช่ว่าคิดจะจีบเธอเล่นเพื่อเกมอย่างโท

 

โมะนะแต่จริงจังอยากได้เป็นแฟนจริงๆ...

 

........................................................................................................................................................................

มาอัพแล้วนะคะใครเค้ามาอ่านก็เม้นๆโหวดๆให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ~

 

เพื่อตอนหน้าจะได้มาไวๆคะ ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยจริงเนอะ55(ตัน~หาทางออกไม่เจอคะ)

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา