Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
tietang
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
10.30 น.
ร่างสองร่างยังคงหลับไหลอย่างลืมเวลา นอนกอดกันมันคงให้ความรู้สึกอุ่นดีพิลึกเพราะดูจากท่าทางแล้วทั้งคู่แล
ไม่อยากลุกขึ้นจากที่นอนเลย แต่แล้วก็เป็นหญิงสาวที่ตื่นขึ้นมาก่อน ลืมตาขึ้นมาได้ก็รู้สึกอึกอัดที่หน้าอก มือหนา
ยังคงกอบกุมทรวงอกไว้ไม่ปล่อย มือบางพยายามจะเอามือออกจากส่วนนั้นของเธอ พอเริ่มออกแรงดึงมากๆเข้า
เหมือนคนที่หลับจะรู้สึดตัวแล้ว
“ว่าไงตื่นแล้วเหรอครับ”
ยิ้มแบบเจ้าชู้ส่งมาที่หญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับมือหนานั่น เธอไม่พอใจส่งเสียงฟึดฟัดใส่ไม่หยุดหย่อย
“เอามือออกไป”
“ถ้าบอกว่าไม่หล่ะครับ เมื่อคืนเรายังไม่ได้คิดบัญชีกันเลยนะ”
“คิดบัญชีอะไรของพี่กันแก้วไม่รู้เรื่อง”
“จะเอายานอนหลับมาใช้กับหมอหน่ะคิดผิดแล้วมั๋งครับ”
หญิงสาวถึงกับใจวูบ เค้ารู้ว่าเธอวางยาเค้า จิตใต้สำนึกเริ่มทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าจู่ๆก็
หลับไปเลยรู้ทันทีว่าเธอหลงกลของคุณหมอหนุ่มเข้าซะแล้ว
“ยานอนหลับอะไร แก้วไม่รู้”
“รู้ไหมคนขี้โกงจะต้องโดนอะไร”
ฟอด~
ถามยังไม่ทันจบดีก็จู่โจมประกบริมฝีปากลงไปที่ปากหญิงสาว บทรักอันร้องแรงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แม้คราวนี้จะ
ไร้ยาปลุกอารมณ์แต่หญิงสาวก็หลงเคลิ้มไปในไฟสวาททที่ชายหนุ่มปรนเปรอให้ เธอกลับมาเป็นฝายวอนขอเค้า
อีกเป็นรอบที่สองอย่างหมดทางสู้ จิตใจยังคงหยิ่งทะนงแต่ร่างกายก็ไม่อาจต้านทานสิ่งที่ชายหนุ่มเล้าโล้มได้เลย
การร่วมรักที่เต็มไปด้วยความเต็มใจดำเนินมาจนถึงช่วงบ่ายของวัน
“แฮ๊กก~”
หญิงสาวหอบถี่รั่วเมื่อถูกจับขึ้นไปอยู่บนร่างชายหนุ่ม เมื่อการร่วมรักครั้งสุดท้ายจบลงหญิงสาวถึงกับหมดแรงล้ม
ลงไปนอนอย่างสิ้นฤทธิ์
“เป็นไง...ที่หลังยังกล้าทำอีกไหม”
“แก้วไม่กลัวพี่หรอกนะอย่าคิดว่าเป็นผู้ชายแล้วแก้วจะยอม”
“พี่จะรอตั้งรับครั้งต่อไปแล้วกันนะครับ แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องใช้หนี้พี่แล้วนะ”
บอกทั้งๆที่ยังรัดร่างบางไว้แน่นจนพอใจ แล้วปล่อยให้หญิงสาวได้เข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปพบแม่ของเค้า
นี่หล่ะเธอคิดผิดแล้วที่ไปขอความช่วยเหลือเค้าเอาไว้ถ้าเลือกขอให้คนอื่นช่วยก็คงไม่ต้องทรมานกายเช่นนี้ ทั้งเจ็บ
ใจทั้งโกรธตัวเอง
“สักวันแก้วจะทำให้พี่ต้องเสียน้ำตาเพราะแก้วให้ได้”
ตะโกนแข่งกันเสียงหยดน้ำที่ไหลผ่านมาจากฝักบัว
“เด็กยิ่ง อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย รีบๆอาบแม่พี่รออยู่”
ใครจะไปคาดคิดว่าเค้าแอบฟังเธออยู่แค่หน้าห้องน้ำนี้เอง จากที่โกรธแล้วยิ่งโกรธเข้าไปอีกปณิธานอย่างแนวแน่ว่า
“ผู้ชายหยิ่งๆอย่างพี่ ต้องเจอกับผู้หญิงหยิ่งๆอย่างแก้ว”
สักพักเมื่ออาบน้ำเสร็จก็ออกมาหาชุดที่จะใส่ไปพบแม่ของชายหนุ่ม แต่ก็พบว่าตัวเองลืมที่จะหยิบชุดติดมาด้วย จะ
ให้เธอทำใจใส่ชุดเก่าหน่ะเหรอคงไม่ดีมั๋ง เธอเองเป็นคนเจ้าระเบียบรักความสะอาดไม่แพ้เค้าหรอกนะจะให้ทน
ใส่เสื้อผ้าซ้ำกันคงไม่ได้
“เห็นไหม...ถ้ามีอะไรกับพี่ตั้งแต่เมื่อคืนป่านนี้แม่บ้านก็คงซักชุดให้แล้ว”
“แก้วไม่ได้ขอความเห็นจากพี่”
“อย่ามาหยิ่งให้มากนักนะ ทีเมื่อคืนเห็นครางไม่เลิก”
“พี่หยุดพูดเรื่องทุเรศนั่นเดี๋ยวนี้นะ”
“พูดมาได้ว่าทุเลศก็น้องแก้วเป็นคนร้องขอเองไม่ใช่เหรอครับ”
หญิงสาวโกรธจนใบหน้าแดงกำไปหมด ถึงมันจะเป็นความจริงก็เถอะเค้าก็ไม่ควรพูดเธอก็อายเป็นนะ แค่ยอมให้
ของๆเค้าเข้าไปอยู่ในร่างเธอก็ถือว่ามากพอแล้ว
“นี่ใส่ซะ”
โยนเดรสสีพีชตัวเล็กมาให้ ชุดมันออกจะใหญ่กว่าตัวเธอเล็กน้อย คาดไว้ว่าเจ้าของที่เคยใส่คงจะอวบอั๋นหน้าดู
เพราะชุดนี้ดันขว้านลึกจนเห็นอะไรต่อมิอะไรไปหมด หญิงสาวดูแปลกตาไปทีเดียวเพราะถ้าไม่ออกงานคงยากที่
จะได้มีโอกาศเห็นเธอแต่งชุดพวกนี้ เธอชอบที่จะแต่งแบบทมัดแทมงมากกว่าเพราะเวลาทำอะไรมันคล่องตัวจะ
มาให้ใส่ชุดผู้หญิงเดินไปเดินมาในศาลคงจะตลกน่าดู
“อกใหญ่ไม่เบาเลยหนิ”
มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วหยุดสายตาไว้ที่เนินหน้าอกนั้นอย่างจงใจ คำพูดที่จาบจวงทำให้หญิงสาวตอกกลับไปว่า
“ใหญ่หรือไม่ใหญ่ก็ทำให้พี่หลงได้แล้วกัน”
ชายหนุ่มได้ฟังน้ำเสียงที่ท้าทางก็เดินตรงเข้ามาคว้าเข้าที่อกอวบทั้งสองข้างแล้วขย้ำมันจนล้นทะลักออกมาจากมือ
ปากก็ซุกผ่านเดรสเข้าไปสัมผัสหน้าอกนั่น
“ปากดีๆอย่างนี้จะอีกรอบใช่ไหม”
“ฮึ้ย!!”
ยกมือขึ้นปิดอกงามแล้วดันร่างใหญ่ออกไปจนได้
“จะไปไหนก็รีบแก้วมีงานต้องทำ”
ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรได้แต่เดินนำหญิงสาวลงไปที่ชั้นลานจอดรถด้านล่างแล้วพาเธอไปยังบ้านของตนเอง
บ้านไทยานนท์
พอพาหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านก็เจอคนเป็นแม่นั่งอยู่พอดี แต่ถัดไปจากแม่ของเค้ากลับมีผู้หญิงร่างบางอีกคน
หนึ่งนั่งอยู่ด้วย เธอเป้นผู้หญิงตัวเล็กผมยาวสลวยถูกดัดเป็นลอนสวย หน้าตาอย่างนี้ใครเห็นก็ต้องบอกว่าสวยราว
เทพธิดา...
‘นี้หน่ะเหรอคู่หมั้นผม...แต่ก็น่ารักดี’
ในใจก็ปฏิเสธไปไม่ได้ว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่กับแม่น่ารักจริงๆ แต่เค้าก็รู้สึกว่าเธอเฉยๆเองไม่ได้รักชอบหรือว่าเสน่ห
หาเลย
“นี่พาใครมาโทโมะ มานี้เร็วนี่คู่หมั้นลูกหนูจินนี่”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้แล้วจูงมือหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในอาการประหม่าอย่างเต็มทีนั่งลงข้างๆกัน
“นี่น้องแก้วแฟนโมะครับแม่”
“ลูกบ้านไหนหล่ะทำไมหน้าตาคุ้นๆ”
ก็จะไม่ให้คุ้นได้อย่างไรก็ในเมื่อคุณนามาโกะสนิทกับแม่ของหญิงสาวจะตายไป นามาโกะนั่งนิ่งอยู่สักพักก่อนจะ
บอกกล่าวให้ลูกชายพาว่าที่คู่หมันไปเดินเที่ยวรอบๆบ้าน ส่วนหญิงสาวให้อยู่คุยกับเธอก่อน
“ตกลงลูกใครกันหล่ะเนี่ย”
“แม่แก้วชื่อมลคะ มลที่เป็นเพื่อนคุณน้าไงคะเมื่อตอนงานรวมญาติแก้วยังมาเลยนะคะคุณน้าจำแก้วไม่ได้เหรอคะ”
แม้ว่าน่าตาของนามาโกะเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก เธอก็ต้องยิ้มสู้เข้าไว้ เพราะขนาดชายหนุ่มยังทำสำเร็จ
กับแม่เธอมาแบ้วเลย แล้วนี้แม้เค้าทำไมหญิงสาวจะเอาชนะใจไม่ไม่ได้
“อ๋อ...นึกออกแล้ว ว่าแต่เป็นแฟนโทโมะมานานรึยัง”
“นานแล้วคะ”
“แล้วรู้อะไรเกี่ยวกับโทโมะบ้างไหม”
คำถามแรกที่โดนทำเอาอึกอักไปเหมือนกัน หญิงสาวจะอำอย่างไรหล่ะได้แต่นึกว่าชายหนุ่มมีอะไรที่เป็ฯ
เอกลักษณ์บ้างธอแทบจะไม่รู้เลยด้วยเรื่องที่เค้าเมื่อคืนก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย จึงได้แน่นิ่งเงียบเป็นคำตอบ มันไม่ใช่
วิศัยของเธอเลยเพราะทนายสาวปกติจะช่างพูดช่างคิดหัวไวแต่ตอนนี้รู้สึกว่าจะไปไม่เป็นสะแล้วหล่ะ
“ว่าไงหล่ะรู้อะไรเกี่ยวกับแฟนตัวเองบ้างลองเล่ามาซิ นิสัย ความชอบหรืออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับเขา...”
นิสัย...หมอเจ้าชู้ ใช้ถุงยางเปลือง ซาดิสซ์ เอาแต่ใจ หยิ่ง สรุปที่เธอรู้มันไม่มีขอดีของเค้าเลยสักนิดแล้ววันนี้จะ
รอดไหมเนี่ยถ้าวันนี้เธอโดนแม่ของเค้าจับได้มีหวังซวยยกใหญ่เค้าเอาเธอตายแน่ๆ
‘โอ๊ย...คิดสิคิดเร็ว เจ้าสมองเกิดมาคิดไม่ออกตอนนี้ไม่ได้นะ’
...........................................................................................................................................
อัพแล้วนะคะอาจจะสั้นไปนิดสงสัยไหมว่าม๊าของเราจะเล่าอะไรให้แม่ของป๊าฟังบ้างถ้าอยากรู้ว่าม๊าเรารู้อะไร
เกี่ยวกับป๊าบ้างก็เม้นๆโหวดๆนะคะแล้วจะได้รู้กัน:)
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
