Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

บ้านศิริมงคลสกุล
หญิงสาวเดินด้วยท่าทีหมดแรงเข้าไปในบ้านอย่างระแวดระวัง
“ไปไหนมาเหรอน้องสาว”
เสียงดังมาจากหน้าห้องพี่สาวของเธอ
“จะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของแก้ว”
“เหรอไอ้ไปไหนมาไหนไม่ว่าหรอกแต่อย่าไปเผลอขึ้นคอนโดผู้ชายเหมือนวันนี้ก็แล้วกัน หัดอายคนอื่นสะบ้าง”
“พี่มารู้ได้ยังไง”
“ก็ฉันเป็นพี่แกจะไม่รู้ก็แปลกหน่ะสิ จะหมั้นกับคนอื่นอยู่แล้วยังไปขึ้นคอนโดผู้ชายอื่นอีก”
“ใครบอกว่าแก้วจะหมั้นกับพี่กวิน”
“อ๋อ...จะไม่หมั้นเหรอก็ดีเพราะเธอไม่คู้ควรกับกวินเลยสักนิด”
หวายเป็นพี่สาวแท้ๆของเธอแต่กลับไม่ถูกชะตากันอย่างประหลาด พี่น้องคู่นี้เลยไม่กินเส้นกันเท่าไหร่ถ้าเลี่ยงได้หญิงสาวก็มักจะเลี่ยงเสมอเจอกันที่ไรเป็นต้องมีปากเสียงอยู่เรื่อยยิ่งตั้งแต่เธอมีข่าวว่าจะหมั้นกับกวินความไม่กินเส้นยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น หญิงสาวไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของพี่สาวมากนักเพียงแต่ทำใบหน้าแหยๆใส่แล้วเดินเข้าห้องไป
ฟลึบ~
ทิ้งตัวลงนอนอย่างเหน็ดเหนื่อย ยังคงรู้สึกเจ็บจี๊ดทุกครั้งที่ก้าวขาเดิน
ครืน~
หยิบมารับสาย
“ว่าไงฟาง...”
(โทรมาลาหน่ะ)
“ลาไปไหนกัน”
(ฉันจะไปเมืองนอกสักพัก)
“เกิดอะไรขึ้นฟางทำไมถึงต้องรีบร้อยไปขนาดนี้”
(ฟางขอเวลาสักพักแล้วถ้าพร้อมเมื่อไหร่ฟางจะกลับมา)
“ไปเมื่อไหร่แก้วไปส่ง”
(ไม่เป็นไรแก้วนอนพักเถอะ ไม่ต้องมาส่งหรอกนะเพราะว่าเครื่องออกแต่เช้าแก้วเสียเวลาเปล่า)
“ไม่ได้ฟางจะไปทั้งทีไม่ส่งได้ไง”
กว่าจะพูดจบปลายสายก็ตัดไปแล้วจู่ๆเพื่อนรักก็มาไปเมืองนอกต้องมีอะไรแน่ รีบกดเบอร์เฟย์ทันทีแต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่ยักติดเลยตัดสินใจว่าจะโทรไปตอนดึกๆหน่อยป่านนี้เพื่อนคงยุ่งๆอยู่กับงานในร้านอาหาร
ครืน~
**โทโมะ**
“คะ”
(น้องแก้วมาหาพี่ที่โรงพยาบาลทีซิครับ)
น้ำเสียงนุ่มๆทักทายส่งมา
“ทำไมแก้วจะต้องไปหาพี่”
(ก็พี่อยากได้น้องแก้วไงครับ)
“ไอ้บ้าอย่ามาลามปามนะ”
(อย่าลืมซิว่าแก้วยังเป็นหนีพี่อยู่นะ)
ย้อนไปถึงเรื่องที่หญิงสาวไปขอให้ช่วย ใครจะเจ้าบุญคุณเท่าเค้าไม่มีอีกแล้ว
“ก็แล้วยังไงแก้วไม่ไปหรอก”
(ถ้าไม่มาพี่จะไปหาถึงที่เลยนะ)
“รอแป๊บเดี๋ยวออกไป”
หญิงสาวจำได้ต้องไปเพราะถ้าปล่อยให้มาทีนี้ต้องเป็นขี้ปากพี่หวายอีกเป็นแน่เมื่อกี้พึ่งจะมีปากเสียงกันมาสดๆร้อนๆ  เค้าก็เหมือนกันหญิงสาวพึ่งออกมาได้ไม่นานเรียกไปอีกแล้ว
+
+
“พี่ยังมาอีกเหรอ ไหนเมื่อวานบอกว่าไม่มาแล้วไง”
ถามขณะที่เขื่อนเดินหน้าระรื่นเข้าร้านมา
“ก็มันไม่รู้จะไปที่ไหนดีนิก็เลยมา ไม่รู้ว่าไอ้เพื่อนตัวแสบมันไปไหนกันหมด”
“ร้านเฟย์ขายอาหารนะคะ ไม่ใช่ที่สำหรับนั่งเล่น”
“พี่ก็ไม่ได้มานั่งเล่นซะหน่อยจะมาเป็นลูกจ้างอีกสักวันได้ไหม”
พูดแล้วเดินอ้อมไปนั่งที่เก้าอี้เฟย์เดินตามไปแล้วส่งแก้วน้ำให้
“เมื่อวานบอกเหนื่อยแต่วันนี้มาอีกแสดงว่ายังไม่เข็ด”
“ถ้าเข็ดจะมาเหรอครับ”
“งั้นก็มาทำงานกันเลยดีกว่าคะ”
เห็นท่าทีเจ้าชูยักของเขื่อนแล้วก็เลยใช้งานสะเลย เขื่อนก็ไม่ได้ว่าอะไรเฟย์ใช้ให้ทำอะไรก็ทำเขื่อนก็ทำไปฮัมเพลงไปเบาๆจนเสียงดังขึ้นมาจากมือถือ
“ฮัลโหล”
(คุณเขื่อนใช่ไหมครับ)
“ครับ”
(ผมเห็นเพื่อนรักคุณเมาโต๋เต๋อยู่ในบาร์ที่ย่านประจำของพวกคุณหน่ะ)
“ขอบคุณครับผมจะรีบไปดูมัน”
วางสายไปอย่างรวดเร็วเขื่อนไม่ชอบที่จะคุยจ่อโทรศัพท์นานๆ รีบวางจนลืมถามว่าเพื่อนที่ว่านั้นคือใครก็เค้ามีเพื่อนสนิทตั้งสองคนนี้
“ไอ้โมะเหรอ ไม่ใช่มั๋งกลางวันมันมีงานที่โรงพยาบาล ส่วนไอ้ป๊อปก็ไปต่างจังหวัดแล้วตกลงใครกันว่ะเนี่ย”
“อย่ารู้ว่าเป็นใครก็ไปดูสิคะ อย่าโง่ซิ”
เขื่อนคุยเสียงดังพอทีเฟย์จะได้ยิน เธอเลยเดินเข้ามาหยอกเล่น
“ไปด้วยกันไหมหล่ะครับแม่คนฉลาด”
“ถ้าเฟย์ไปกับพี่เฟย์ก็โง่ซิคะ”
“แต่ถ้าไม่ไปแสดงว่าไม่กล้า”
“ใครว่าไม่กล้าไปก็ได้คะ เฟย์ขอสั่งงานเด็กที่ร้านไว้ก่อนนะ”
เดินออกไปจัดแจงสั่งงาน ไอ้ที่บอกว่าตัวเองฉลาดหน่ะแต่เธอก็ตกหลุมพรางของเขื่อนเข้าไปอย่างจังแล้วแหละ
+
+
+
“เอามาอีก”
เสียงนุ่มทุ้มสั่งบริกรที่อยู่ข้างหน้า แล้วกระดกเหล้าเข้าไปปาก แก้วไวท์มากมายตั้งเรียงรายอยู่ตรงหน้า
“เฮ้ยอะไรว่ะเนี่ยไอ้ป๊อป”
เสียงเขื่อนที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับเฟย์ร้องห้ามป๊อปปี้ที่กระดกแก้วเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ป๊อปปี้ขับรถกลับมาถึงกรุงเทพได้ก็เอาแต่กินเหล้าอย่างเดียวโชคดีที่เพื่อนๆในวงการเห็นแล้วโทรบอกเขื่อนว่าเพื่อนรักมาเมาซดเหล้าต่างน้ำจนเมาเละขนาดนี้
“ไปแล้ว~ฟางงงกลับมาหาพี่ก่อน~”
มองแก้วที่ถืออยู่ในมืออย่างตาลอยๆและกระดกเข้าไปอีก
“พอเลยไอ้ป๊อปนี่มันอะไรกันว่ะ”
“ไอ้เขื่อนอย่ามายุ่ง!! ใครไม่เป็นฉันไม่รู้หรอกโว้ย~”
น้ำเสียงอ๋อแอ๋พูดใส่เขื่อน
“พี่ป๊อปเมามากแล้วนะเนี่ยกลับบ้านเถอะคะ”
เฟย์ที่ตามมาด้วยพูดแล้วเบื่ยงหน้าออกไปเพราะกลิ่นแอลกอฮอร์จากป๊อปปี้มันแรงจนฉุน สงสัยจะกินเข้าไปเป็นถังแน่ๆ
“เอามาอีก”
“พอแล้วน้อง!!ไอ้ป๊อปแกมีสติหน่อยสิว่ะแล้วไหนบอกว่าไปต่างจังหวัดแล้วไหงมาอยู่ที่นี้ว่ะ”
“ไปได้ก็กลับได้ซีว้า~”
“แล้วทำไมเมาอย่างนี้ว่ะเนี่ย ไปทำอะไรมาว่ะ”
“ฟาง~ฉันเจอฟางแต่เธอไปแล้ว~”
“งงว่ะแกเล่าอะไรฉันไม่เข้าใจไปกลับคอนโดก่อนถ้าลากแกกลับบ้านสภาพงี้มีหวังโดนแม่แกเฉ่งแน่ๆ”
+
+
+
คุณหมอหนุ่มรูปหล่อเดินเข้ามาในห้องพักส่วนตัว
“มาเร็วดีจังนะครับ”
เดินเข้ามาหาแล้วจะหอมแก้มแต่หญิงสาวไว้กว่าเบี่ยงหน้าหลบได้ทัน
“พี่เรียกแก้วมาทำไม”
“บอกไปแล้วว่าอยากกินแก้ว”
“อย่ามาเล่นลิ้นมีอะไรก็ว่ามา แก้วนัดลูกความไว้ตอนสองทุ่ม”
“พี่ไม่ได้เล่นลิ้นพี่อยากกินจริงๆ แล้วลูกความหน่ะนัดซะกลางคืนเชี่ยวนะพี่ชักหึงแล้วซิ”
“หึเหรอคะแต้ว่านัดแล้วคงต้องไป ส่วนจะกินแก้วหน่ะง่ายไปไหม”
มองไปที่ชายหนุ่มแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของเธอโน้มคอชายหนุ่มลงมาแล้วประกบริมฝีปากอย่างเร้าร้อนถึงแม้ว่าจะพึ่งเคยแค่ครั้งเดียวแต่ประสบการณ์ที่ชายหนุ่มได้ให้ไว้ทำให้หญิงสาวรู้อะไรมากพอควรว่าจูบต้องทำอย่างไรแล้วมันก็ได้ผล ชายหนุ่มหลงเคลิ้มจูบตอบอย่างเร้าร้อนเช่นกัน มือหนาเริ่มซุกซนไปใต้เสื้อ แต่มือบางค่อยๆล้วงเข้าไปในเสื้อกราวหยิบเอากระเป๋าเงินออกมาและ...
“โอ๊ยยย!!แก้ว”
ดูดลิ้นอุ่นๆเข้าไปเต็มที่แล้วออกแรงกัดจนชายหนุ่มสะดุงต้องปล่อยตัวออกระหว่างนั้นรีบขว้ากระเป๋าเงินแล้วกวาดทั้งไอโฟน บีบีที่กองอยู่บนโต๊ะของชายหนุ่มลงกระเป๋าสะพาย
“แก้วไปนะคะทั้งหมดนี้ถือว่าเป็นค่าจูบแล้วกัน...คุณหมอ”
ชายหนุ่มพลาดท่าเสียแล้วตกเป็นทาสอารมณ์ของหญิงสาวจนเผลอปล่อยให้โดนล้วงทั้งกระเป๋าเงินที่มีทั้งเงินสดหลายหมื่นบาท บัตรเครดิตอีกหลายใบ เย็นนี้เธอคงไปช๊อปปี้งรูดบัตรของเค้าจนมันส์มือเป็นแน่ ไหนจะทั้งไอโฟน บีบี นี่เท่ากับตัดแขนตัดขาเข้าเลยนะเนี่ยเงินก็ไม่มี โทรศัพทืก็ไม่มีแต่ยังดีที่เหลือกุญแจรถไว้ให้กลับบ้าน
‘เด็กหยิ่งเอ้ย...แสบไม่เบานะเราระวังจะโดนเอาคืนหล่ะ’
+
+
+
ไรเตอร์จะอัพช้าหน่อยนะคะเพราะว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยคะ พอดีว่าไปทะเลแล้วเซ่อคะเค้าส่อยมะพร้าวกันแต่ไรเตอร์ไม่หลบมันเลยหล่นโดนแขน ทั้งปวดทั้งบวมเลยต้องหยุดพัก แต่นี้ก็ขืนพิมเต็มที่คะเจ็บจนยกแขนไม่ขึ้น วันนี้คงอัพได้มากสุดแค่สองเรื่องคะแต่พรุ่งนี้ยังไม้รู้เลยท่ายังปวดไม่หยุดก็อาจจะไม่อัพนะคะแต่ถ้าไหวก็จะพยายามคะ ยังไงอ่านแล้วก็เม้นๆโหวดเป็นกำลังให้ไรเตอร์หน่อยนะคะ นึกว่าสงสารคนแขนเดี๊ยงแล้วกันนะคะ(เดี๊ยงเพราะเซ่อ^^) 
ปล.รักรีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟ