Jealous...หึงนะคร๊าบบบ

 
              และในจังหวะการหมุนตัวของการเต้นรำ...........
“ว้าย~”แก้วร้องขึ้นมาเบาๆเนื่องจากถูกฝั่งตรงข้ามกระชากเข้าหาตัว มืออีกข้างกดเอวบางไว้แนบแน่น พลางส่งยิ้มอย่างท้าทาย ส่วนพลอยกลับกลายเป็นว่าต้องไปเต้นคู่กับพิชชี่อย่างเสียไม่ได้ เจ้าตัวเผยสีหน้าบูดบึ้งทันที เช่นเดียวกันกับพิชชี่!
 
 
                   เฮอะ! บัดซบที่สุด ไอ้โทโมะ!!!
 
 
“โท....”
“นี่เธอ!”เมื่อพลอยกำลังจะแหกปากโวยวาย พิชชี่ก็รีบขัดไว้เสียก่อน
“อย่ามาอาละวาดที่นี่นะ! ทำอะไรนะใช้สมองบ้างก็น่าจะดี!” ไม่แปลกหรอกที่พิชชี่จะกล้าพูดกับคนที่ไม่รู้จักได้ถึงขนาดนี้....ก็เพราะว่าเป็นคนรู้จักนะสิ  รู้จักดีซะด้วย!
“นายว่าชั้นเหรอ เฮอะ! เอาสิ เก่งนักก็แย่งนังเด็กนั่นคืนมาให้ได้ ซี่!อย่าดีแต่ปาก!”พลอยโต้กลับอย่างไม่แยแส ดวงตาแข็งกร้าวจดจ้อง ฝั่งตรงข้ามอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ!
“แย่งนะชั้นแย่งแน่ๆ! แต่ชั้นใช้สมอง!ไม่ใช่ใช้แต่กำลังอย่างเธอ ยิ่งตอนนี้มันไม่เอาเธอแล้วอยู่ด้วย อาละวาดไปก็เท่านั้น! นอกจากจะไม่ได้มันคืนแล้ว เธออาจจะถูกไล่กลับมาด้วยซ้ำ เฮอะ! คุณหนูพลอยนิล เรียนเมืองนอกเมืองนาซะเปล่า?”พลอยเต้นเร่าๆด้วยความโกรธสุดขีด ทำได้เพียงแค่กัดฟันเพราะรู้ดีว่าขืนโต้ตอบกลับไป ไม่มีทางที่เธอจะชนะคนอย่างพิชชี่ได้แน่!
 
 
              อย่าให้ถึงทีชั้นบ้างนะ!!!
 
 
 
อีกคู่นึง-*-
“ทำบ้าอะไรของพี่!”แก้วกระซิบลอดไรฟัน อีกฝ่ายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะตอบกลับด้วยวาจาแสนกวน
“ก็เห็นอยู่ว่าเต้นรำ จะถามพี่ทำไม?”
“ประสาท!......แก้วหมายถึง.....”
“พูดมากเดี๋ยวพี่จูบโชว์ต่อหน้าคนเยอะๆซะเลย เอามั๊ย?”ร่างสูงตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย แววตาที่แก้วไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนัก!
 
 
                 เป็นบ้าอะไรของเค้า แก้วผิดเหรอไง?!!!!
 
 
 
               2 คู่ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกันตลอดทั้งเพลง! ต่างกับคู่คนอื่นๆที่เต้นกันอย่างมีความสุข 2 คนต่างตั้งแง่ใส่กัน! ต่างคนต่างไม่ยอม
“พอได้แล้ว! แก้วไม่ต้งไม่เต้นมันแล้ว พี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ร่างบางร้องห้าม แต่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจจะฟัง พลางตอบกลับด้วยสีหน้าท้าทาย
“พี่จะเต้น ใครจะทำไม?”
“อยากเต้นก็ไปเต้นกับพี่พลอยสิ! รักกันมากไม่ใช่เหรอ? ไปเต้นกับเค้าสิ แก้วจะได้ไปหาอะไรทานกับพี่พิชชี่!”ร่างบางตอบกลับเชิงประชดประชัน หมั่นไส้...หมั่นไส้ที่สุด!
“เตือนแล้วนะ! ทำไม?อยู่กับพี่มันจะตายเหรอไง? อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ แล้วก็ไม่ต้องเอาเรื่องพลอยมาอ้างด้วย!”
“รู้...พี่รู้เรื่องอะไร!”
“เฮอะ! รู้อยู่แก่ใจ พี่รู้หรอกนะ ว่าแก้วอยากไปหามันมากนักใช่มั๊ย? แต่เสียใจนะ พี่ไม่ปล่อยให้ไอ้หน้าไหนมาคาบแก้วไปได้หรอก!”
“แก้วไม่ใช่สิ่งของให้ใครคาบไปคาบมานะ อย่าพูดแบบนั้น!”
“เออ!พี่มันผิดทุกอย่างนั้นแหละ! อยากจะทำอะไรของเชิญ ตามสบาย!”ร่างสูงตะคอกด้วยความโมโหก่อนจะเดินหนีออกไปเสียดื้อๆ พลอยกับพิชชี่ยิ้มเยาะอย่างสะใจ ก่อนที่พิชชี่จะเข้ามาหาแก้ว....
 
 
                      เป็นบ้าอะไร!อยากให้มันเป็นแบบนี้ใช่มั๊ย?!!!
 
 
 
“น้องแก้ว.....”
“แก้วขอตัวนะคะ!”แก้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง ทิ้งให้พิชชี่ยืนกัดฟันกรอดด้วยความแค้นใจ  พลอยได้ทีเลยเดินมาเยาะเย้ย!
“ไง? พ่อคนเก่ง ฮะๆ เก่งแต่ปาก!”
“หุบปากนะ!”พิชชี่หันมาตวาดใส่หน้าพลอยก่อนจะเดินหนีไปด้วยความโมโห
 
 
                 เล่นตัวดีนักนะ!สักวันเถอะ เธอต้องเป็นของชั้นให้ได้....แก้ว!!!
 
 
อีกมุมนึงของงาน
“ยัยมีน!ชั้นกลับก่อนนะ!”
“เฮ้ย!เดี๋ยว...แกจะรีบไปไหน?”มีนร้องแย่งขึ้นมาทันที เมื่อแก้วดูแล้วอารมณ์ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่
“ชั้นหมดอารมณ์!!!!”แก้วตอบแค่นั้นแล้วเดินหุนหันออกไป ทิ้งความงุนงงไว้ให้กับมีนเต็มที่
 
 
 
                เป็นอะไรไปอ่ะ?!!
 
              ร่างบางโบกแท็กซี่เพื่อที่จะกลับคอนโดทันที  ระหว่างทางกลับบ้าน แก้วพยายามคิดทบทวน และพยายามรับอารมณ์โกรธที่กำลังปะทุอย่างห้ามไม่ได้  อีกใจก็นึกโกรธที่เขางี่เง่า อีกใจก็รู้ดีว่างเขาก็คงไม่พอใจ ที่ตัวเองไปเต้นรำกับพิชชี่ ศัตรูคู่อาฆาต!
 
 
                 แล้วพี่ไม่คิดว่าแก้วจะโกรธบ้างเหรอไง?ทีตัวเองยังทำได้เลย เฮอะ!
 
 
 
                 เมื่อถึงคอนโด แก้วรู้ดีว่าเขาคงกลับมาแล้ว รู้เพราะเขาคงไม่ไปไหนหรอก!
 
 
 
                              ใจร้าย!พี่ทิ้งแก้ว
 
 
         เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นอย่างแรงด้วยความโมโห พลางนึกในใจถ้าถึงห้องเมื่อไหร่จะอาละอาดให้บ้านแตก!
          แต่อีกใจ กลับคัดค้านเพราะถ้าเกิดทะเลาะกันไป นอกจากจะไม่ได้อะไรแล้ว ยังจะมีแต่เสียกับเสียเท่านั้น! และนั่นเป็นโอกาสของมือที่ 3 ที่จะเข้ามาได้ง่ายๆเลยทีเดียว.............เพราะแก้วเองก็ไม่อยากจะเสียเขาไปเหมือนกัน!
 
 
                     ง้อนะ! แค่ครั้งเดียวเท่านั้น!!!!
 
 
            ร่างบางสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเสียบคีย์การ์ดเข้าห้องไป  มองไปรอบห้องก็ไม่พบแม่แต่เงาของ ใครอีกคน!
“ไปไหนนะ? อ๋อ แอบไปดริงค์กับพี่เขื่อนแน่ๆ! ตามใจ  อยากทำอะไรก็ตามสบาย จะเลิกเมื่อไหร่บอกด้วยแล้วกัน!!!!”แก้วตะโกนลั่นห้องเพียงเพราะคิดว่าเขาคงไม่อยู่ ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
.
.
.
       แต่เมื่อกลับออกมา  แก้วกลับพบว่าคนที่เธอคิดว่าออกไปสำมะเลเทเมาข้างนอกนอนหลับอยู่บนโซฟา อีกมุมนึงของห้อง ดวงตาปิดสนิท คล้ายจะหลับลงมานานแล้ว!
“พี่ไม่ได้ไปไหนหรอกเหรอ?”แก้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ มืออีกข้างกำลังเช็ดผมให้แห้งจากการสระ ก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา มือบางปัดผมที่ปรกหน้าเขาออกเล็กน้อย
 
 
                พี่หลับยังหล่อเลย><
 
 
“พี่!เอ่อ.....ไม่ไปนอนในห้องเหรอ?”เพียงแค่จะพูดคำว่าขอโทษแต่ปากเจ้ากรรมดันไม่พาไปเสียอย่างนั้น!
“.............”ไม่มีเสียงตอบกลับ นั่นบ่งบอกได้ดีว่าเขาเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างสนิท!
“ถ้าพี่นอนตรงนี้....แก้วก็จะนอนตรงนี้ ฝันดีนะ พี่ชายที่รัก><”ริมฝีปากชมพูแตะลงบนกลีบปากหนาของอีกฝ่ายที่นอนหลับตาพริ้ม ก่อนที่ร่างบางจะล้อตัวนอนข้างๆเขา  บนโซฟาที่กว้างพอสมควร.......
.
.
.
.
.
เช้าตรู่
“อือ....”ร่างบางยีตาช้าๆเพื่อปรับจุดโฟกัสให้สายตาที่กำลังพร่ามัวหลังจากการตื่นนอน   เมื่อมองไปรอบๆตัวกลับไม่พบสิ่งมีชีวิตใดๆอยู่เลย มีเพียงตัวเองที่นอนอยู่บนโซฟาก็เท่านั้น!
“พี่ไปไหน?”ร่างบางกวาดตามองไปรอบๆห้องก่อนจะได้ยินเสียงโทรทัศน์แว่วๆมาจากห้องรับแขก!
 
 
                พี่ต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ!
 
 
        เป็นจริงอย่างที่คิดร่างสูงนั่งไขว้าดูโทรทัศน์ ด้วยแววตานิ่งเฉย สายตาจดจ้องอยู่กับบางสิ่งบางอย่างราวกับว่าที่ตรงนั้นมีเพียงเขาและแก้วเป็นแค่อากาศ!!!
“พี่!”ร่างบางร้องเรียกแต่เขากลับนิ่งเฉย จนแก้วคาดไม่ถึง
 
 
 
          พี่ไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อนะเลยนะ!
 
 
“จะไม่ฟังแก้วเลยเหรอ?”
“...............”
“พี่อย่านั่งนิ่งแบบนี้ได้มั๊ย? มีอะไรก็พูดมาสิ  แก้วขอโทษก็ได้!”ร่างบางเขย่าแขนเขาอย่างแรง แต่อีกฝ่ายไม่ตอบโต้
“.............”
“............”
“............”
 
 
             โอ๊ย!ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยย>O<!!!!!!!
 
 
 
ฟึ่บ!
       ร่างบางลุกขึ้นไปยืนขวางหน้าเขา  ก่อนจะมองด้วยความหมั่นไส้ อีกฝ่ายหันหน้าหนีเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกนักอึ้งที่ตัก!!!!!
        ร่างบางลงไปนั่งคร่อมตักของเขาไว้ มือบางดันตัวเขาติดกับผนังโซฟา อีกฝ่ายมองนิ่งๆราวกับว่าอยากจะดูฉากต่อไป!!!  ของผู้หญิงบนตัก
 
 
             ชักสนุกแล้วสิ!
 
 
“ก็บอกแล้วไง ว่าขอโทษ!!!!!!”ร่างบางตวาดใส่หน้าเขาดังลั่น อีกฝ่ายยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย มือหนารั้งเอวแก้วไว้ ก่อนจะตอบกลับ!
“แล้ว....ไงต่อ!”
“พูดได้แล้วเหรอ?...สนใจกันบ้างเถอะ ดูอยู่ได้โทรทัศน์นะ!”
“ยังไง?”
“โอ๊ย!!! เออ! แก้วผิด ขอโทษค่ะ!”
“ถ้าไม่หายล่ะ!”
“..................”
“..................”
 
 
 
                     ไอ้บ้า!!!!  ไม่หายแล้วจะให้................
 
 
            ความคิดหยุดวูบไปชั่วขณะ  ก่อนที่ร่างบางจะกดจมูกโด่งลงบนแก้มของเขาทันที
“พี่หายโกรธยัง?”
“............”
 
 
                โอ๊ย! ไม่ตอบๆ น่าหมั้นไส้!
 
 
“แล้วจะให้แก้วทำยังไง?”
“คิดสิ?”ร่างสูงตอบกลับด้วยน้ำเสียงยียวน
“แบบนี้ได้ป่ะล่ะ!!!!!”รอยยิ้มเล็กๆผุดพรายเต็มใบหน้าหวานของแก้ว..........
 
 
..................................................................................................................................................................
 
      แบบนี้นะแบบไหนกัน?<<<<<ใครรู้บ้าง><   ไปละนะ ฝันดีทุกๆๆๆๆคน^O^/