LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

 
“ยัยบ้าออกไปเลยไป” ร่างสูงสมส่วนรีบวิ่งไปผลัก + ดันร่างแข็งเป็นหินไปนอกประตูเมื่อร่างบางได้สติก็เกิดอาการหน้าแดง
“ยัยแก้วเธอคิดอะร๊ายยยยยยยยยย” แก้วเอาหมอนปิดหน้าพร้อมกรีดร้อง แง้TOT เธอไม่น่าไปนั่งมองซิกค์แพ็คงามๆน่าจับ น่าลูบน่าคลำนั่นเลย ไม่งั้นเธอคงไม่เห็นไอ้ครูใหม่บ้านั่นเปลือยหรอก ชิมิ T^T
“เฮ้อออออออออออ”หลังจากที่ทั้งสองทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เกิดอาการเงอะๆงะๆใส่กัน แม้อยากจะพูดให้สถานการณ์ที่เป็นอยู่มันดีขึ้นแต่ก็พูดกันได้ไม่เกิด 3 ประโยค เพราะ พอมองหน้ากันทีไรก็เกิดอาการแปลกๆ หนุ่มหน้าหวานอ่อนใจปนเหนื่อยจึงเอนตัวลงบนเตียงของตนเองในขณะที่สาวเท่ห์ก็ทำทุกอริยาบทเหมือนกับร่างสูงที่ไถลตัวลงนอนและหันหน้ามาหาเธอและเธอหันหน้าไปหาเขาและกล่าวคำคำหนึ่งให้แก่กันและกันพร้อมหลับตาลง
“ฝันดีนะ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด”
“เมื่อไม่มีสิทธิ์หวงจะไม่หวงจะไม่ห่วงเธอสักวัน ถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยแล้วกัน”
“อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด”
“เมื่อไม่มีสิทธิ์หวงจะไม่หวงจะไม่ห่วงเธอสักวัน ถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยแล้วกัน”
“โอ้ยยยยยยยยยย พี่ฟางรับซะทีเถอะ เฟย์ง่วง” สาวลักยิ้มบ่นอย่างรำคาญแต่ก็ใช่ เธอว่าพี่สาวเธอคงจะไม่รับสาย ก็ปิดเครื่องไปซะทีเถอะ อีตานั่นก็บ้าพอจะโทรๆ ๆ ๆ ไม่พอยังโทรเข้าเครื่องเธอ แต่เธอรอสุดที่รักเธอโทรมาต่างหากไม่ใช่ไอ้คนที่ทรยศพี่สาวเธอสักหน่อย ที่รักของเธอคงจะโทรมาติดๆกันแต่เพราะสู้อีตานั่นไม่ไหวเลยรอไปสักพักค่อยโทรต่อหรือเขาจะเข้าใจผิดว่าเธอกำลังคุยอยู่กับกิ๊กเลยสายไม่ว่าง โอ้วววววม่ายยยย เอาไอ้บ้านี่ไปมอมเหล้า มอมหญิง มอมยานอนหลับ มอมอะไรก็มอมไปเถอะ เธออยากจะคุยกะสุดที่รักของเธอง๊าTOT
“พี่จะรับดีมั้ยเฟย์” ใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยหยดน้ำตาซบหน้าลงกับหมอนและทอดสายตาเหม่อลอยไปที่โทรศัพท์เครื่องที่เธอรักที่สุดเพราะเขาให้เป็นของขวัญแก่เธอในวันที่เขากับเธอพบกันหลังจากครั้งแรกที่เจอกัน เขาทำมือถือของเธอหล่นแตกกระจายไปคนละทิศละทางทั้งๆที่นั่นมันรุ่นโนเกียทนทายาศที่สุด ขนาดเธอปามันกับฝาผนังระบายอารมณ์มันยังไม่เป็นอะไรเลยแต่วันนั้นเมื่อเขาชนเธอจู่ๆมันก็ตกและแตกกระจาย เขาที่มีใบหน้าเรียว สายตาที่อ่อนโยน น้ำเสียงที่อบอุ่น เธอพบกับเขาอีกครั้งหลังจากนั้นไม่กี่วันที่คณะของเธอ เขาเดินมาแบบไม่ค่อยมั่นใจแต่สายตาที่มองเวลาเขาหาเธอเจอเหมือนกับแววตาที่เธอชอบมอง เขามองเธอด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความรักและห่วงหา เขามอบกล่องของขวัญสีชมพูผูกด้วยริบบิ้นสีขาวกล่องไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไปให้กับเธอและกล่าวขอโทษเธอ ข้างในเป็นโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่เธอทั้งอึ้งและทึ่ง ก็ในเมื่อเธอใช้โนเกียรุ่นถึกนั่นเขาน่าจะซื้อรุ่นนั้นมาแต่ทำไมต้องมาซื้อโทรศัพท์ราคาแพงขูดเลือดขูดเนื้อไปทำแกงขนาดนี้มาให้เธอ หรือเขาอายเวลาไปซื้อนะ หลังจากนั้นเธอกับเขาก็เจอกันบ่อยขึ้นเหมือนเรื่องบังเอิญและได้เริ่มคบกัน
“พี่ฟาง !!!!!154 misscalls แล้วนะของเฟย์อ่ะ” สาวหน้าหวานหลุดจากภวังค์และกดรับสายอย่างโหยหา เธออยากฟังเสียงของเขาแม้ว่าเธอจะต้องเจ็บปวดถ้ามันเป็นคำบอกเลิกกับเธอ
[ฟาง ! ฟางรับสายเคแล้ว ฟางหายโกรธเคแล้วใช่มั้ย!ใช่มั้ยฟาง] เสียงอบอุ่นที่เธอชอบฟังดังอยู่ข้างหูแต่เธอกับยิ้มไม่ออกเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“ฟางไม่ได้โกรธเคอยู่แล้วแหละ ฟางผิดนี่” ฟางพูดอย่างตัดพ้อก่อนปล่อยให้น้ำตาไหลพรากแต่เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและทำเสียงให้เป็นปกติ
[ฟาง…ร้องไห้หรอ]
“เปล่า ไม่ได้ร้องไห้ฮึก” สุดท้ายเธอหลุดเสียงสะอื้นออกไป สาวลักยิ้มเห็นพี่สาวท่าทางไม่ดีจึงคว้าโทรศัพท์มากรอกเสียงลงไปอย่างใจเย็น
“นายนั่งทบทวนสิ่งที่นายทำไปแล้วค่อยโทรมาหลังจากวันนี้” เฟย์ตัดสายและกดปิดเครื่องทันทีและปิดเครื่องของเธอด้วย ภาวนาว่าเขื่อนอย่าเพิ่งโกรธเธอเลย อย่าปีนระเบียงมาหาเธอด้วยก่อนที่เธอจะประสาทเสียกว่าที่เป็น เธอค่อยๆห่มผ้าให้ฟางและกล่อมฟางหลับก่อนจะเดินไปที่เตียงนอนด้วยความเพลีย โหยยยยย พรุ่งนี้เธอคงไม่ต่างจากหมีแพนด้าขอบตาดำ ฮือๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ตื่นได้แล้ววววววววววว” แก้วเรียกโทโมะอย่างอารมณ์เสียสุดๆ  อะไรมันจะหลับสนิทตลอดคืนขนาดนี้มันใส่ผ้าอนามัยนอนหรอ!
“ตื่นนนนนนนนนนนนน!!!” แก้วตะโกนใส่หูของโทโมะในขณะที่ไอ้ตัวที่นอนสบายอยู่กลับหน้าไม่พอใจและพลิกตัว หนีไปอีกด้าน
“ตื่นนนนนนนน!! ตื่นๆ ๆ ๆ” แก้วเขย่าตัวโทโมะอย่างแรงแต่โทโมะไม่ใส่ใจ
“ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ ว้าย !” ด้วยความรำคาญโทโมะจึงดึงนาฬิกาปลุกเสียงใสมาอยู่ข้างๆกายและโอบกอดรัดตัวเอาไว้พร้อมทำหน้าสุขใจซะเต็มประดา
“ปล่อยน๊าาาาา” แก้วดิ้นไปดิ้นมาอย่างหนอนชาเขียวที่เธอเจอเมื่อคืน เฮ้ย ! ไม่ใช่ เมื่อคืนมันไม่มีอะไรทั้งน้านนน เธอไม่เห็นอะไรเลย T.,T
“หึ สิ้นฤทธิ์เลยสิ” โทโมะแสยะยิ้มเล็กน้อยและพุ่งไปสูดดมพวงแกมของร่างที่อยู่ในอาณัติ
“อร๊ายยย อีตาบ้า”
“แก้ว ! ไปขึ้นคลาส กะ....กัน O[]O”หนุ่มลูกครึ่งหน้าใสเพื่อนสนิทอีกคนของแก้วอยู่ ณ หน้าประตู แต่เพราะปกติถ้าเธอไม่ตื่นเขาก็เข้ามาปลุกเธออยู่แล้วนี่นา เธอให้กุญแจห้องนะแล้วเพื่อนสนิท (คิดไม่ซื่อ) อย่างเขาจะผิดไม่เนี่ยที่เปิดประตูเข้ามา
“กวิน ช่วยแกะปลิงให้หน่อย” แก้วที่ดิ้นไปดิ้นมาจนเหนื่อยแต่ก็ออกไม่ได้และพยายามหาความช่วยเหลือ ทั้ง ขอบคุณและแอบหวั่นๆเล็กน้อยเมื่อเพื่อนสนิทคนนี้เข้ามา
“เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย” กวินค่อยๆแกะมือปลิงออกจากตัวเพื่อนสาวและดึงตัวเพื่อนสาวมาอยู่ที่ข้างกาย
“ก็นี่อาจารย์ใหม่ อ.โทโมะ ผู้จัดการให้เป็นรูมเมตกับฉันนี่แหละ เร็วขึ้นคลาสสายแล้วเดี๋ยวเล่าให้ฟังคาบอ.โฟร์” แก้วจูงกึ่งลากกวินออกจากห้องและพุ่งไปยังตึกคณะก่อนที่เธอจะโดนอาจารย์โรคจิตที่ชอบทำโทษนักศึกษาสาวๆโดยวิธีลามกๆ บรึ๋ยยยย แค่นึกแล้วอยากจะแปลงร่างเป็นซุปเปอร์วูแมนแล้วเหาะไปให้ถึงห้อง
“เหอะๆ ยัยนั่นก็มีแฟนเป็นผู้ชายเป็นกับเขาเหมือนกันนะ”พูดแล้วอดเสียดายไม่ได้ เหอะ เขาอุตส่าห์ได้หมอนข้างนุ่มๆอันใหม่แถมน่ารักมากๆด้วย ห๊อมหอม อยากจะกอดทั้งคืนทั้งวันจริงๆเล้ย แต่เดี๋ยวนะ...
“เห้ย! 8 โมงแล้วนี่หว่า” ตายๆ เขามีสอนคลาสแรกก็ 8 โมงสี่สิบห้าจะทันมั้ยวะเนี่ย เข้าสอนคลาสแรกก็จะทำชื่อเสียงซะแล้ว ว่าแล้วก็วิ่งผ่านน้ำและสวมเสื้อผ้าออกวิ่งไปที่ตึกเรียนอย่างเร่งสุดๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เร่งอัพสุดๆ อามซอรี่ TAT~ ไปเที่ยวทะเลกะว่าจะอัพไว้ 1 ตอนแต่เน็ตไม่มี + สัญญาณแอร์การ์ดอืดดดดด~ มากกกก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีอัพเบิ้ลๆ แทนละกันเนอะ Y^Y~ ติดตามกันก่อนเน้~
“ยัยบ้าออกไปเลยไป” ร่างสูงสมส่วนรีบวิ่งไปผลัก + ดันร่างแข็งเป็นหินไปนอกประตูเมื่อร่างบางได้สติก็เกิดอาการหน้าแดง“ยัยแก้วเธอคิดอะร๊ายยยยยยยยยย” แก้วเอาหมอนปิดหน้าพร้อมกรีดร้อง แง้TOT เธอไม่น่าไปนั่งมองซิกค์แพ็คงามๆน่าจับ น่าลูบน่าคลำนั่นเลย ไม่งั้นเธอคงไม่เห็นไอ้ครูใหม่บ้านั่นเปลือยหรอก ชิมิ T^T“เฮ้อออออออออออ”หลังจากที่ทั้งสองทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เกิดอาการเงอะๆงะๆใส่กัน แม้อยากจะพูดให้สถานการณ์ที่เป็นอยู่มันดีขึ้นแต่ก็พูดกันได้ไม่เกิด 3 ประโยค เพราะ พอมองหน้ากันทีไรก็เกิดอาการแปลกๆ หนุ่มหน้าหวานอ่อนใจปนเหนื่อยจึงเอนตัวลงบนเตียงของตนเองในขณะที่สาวเท่ห์ก็ทำทุกอริยาบทเหมือนกับร่างสูงที่ไถลตัวลงนอนและหันหน้ามาหาเธอและเธอหันหน้าไปหาเขาและกล่าวคำคำหนึ่งให้แก่กันและกันพร้อมหลับตาลง“ฝันดีนะ”
-------------------------------------------------------------------------------------------
“อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด”“เมื่อไม่มีสิทธิ์หวงจะไม่หวงจะไม่ห่วงเธอสักวัน ถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยแล้วกัน”“อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด”“เมื่อไม่มีสิทธิ์หวงจะไม่หวงจะไม่ห่วงเธอสักวัน ถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยแล้วกัน”“โอ้ยยยยยยยยยย พี่ฟางรับซะทีเถอะ เฟย์ง่วง” สาวลักยิ้มบ่นอย่างรำคาญแต่ก็ใช่ เธอว่าพี่สาวเธอคงจะไม่รับสาย ก็ปิดเครื่องไปซะทีเถอะ อีตานั่นก็บ้าพอจะโทรๆ ๆ ๆ ไม่พอยังโทรเข้าเครื่องเธอ แต่เธอรอสุดที่รักเธอโทรมาต่างหากไม่ใช่ไอ้คนที่ทรยศพี่สาวเธอสักหน่อย ที่รักของเธอคงจะโทรมาติดๆกันแต่เพราะสู้อีตานั่นไม่ไหวเลยรอไปสักพักค่อยโทรต่อหรือเขาจะเข้าใจผิดว่าเธอกำลังคุยอยู่กับกิ๊กเลยสายไม่ว่าง โอ้วววววม่ายยยย เอาไอ้บ้านี่ไปมอมเหล้า มอมหญิง มอมยานอนหลับ มอมอะไรก็มอมไปเถอะ เธออยากจะคุยกะสุดที่รักของเธอง๊าTOT“พี่จะรับดีมั้ยเฟย์” ใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยหยดน้ำตาซบหน้าลงกับหมอนและทอดสายตาเหม่อลอยไปที่โทรศัพท์เครื่องที่เธอรักที่สุดเพราะเขาให้เป็นของขวัญแก่เธอในวันที่เขากับเธอพบกันหลังจากครั้งแรกที่เจอกัน เขาทำมือถือของเธอหล่นแตกกระจายไปคนละทิศละทางทั้งๆที่นั่นมันรุ่นโนเกียทนทายาศที่สุด ขนาดเธอปามันกับฝาผนังระบายอารมณ์มันยังไม่เป็นอะไรเลยแต่วันนั้นเมื่อเขาชนเธอจู่ๆมันก็ตกและแตกกระจาย เขาที่มีใบหน้าเรียว สายตาที่อ่อนโยน น้ำเสียงที่อบอุ่น เธอพบกับเขาอีกครั้งหลังจากนั้นไม่กี่วันที่คณะของเธอ เขาเดินมาแบบไม่ค่อยมั่นใจแต่สายตาที่มองเวลาเขาหาเธอเจอเหมือนกับแววตาที่เธอชอบมอง เขามองเธอด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความรักและห่วงหา เขามอบกล่องของขวัญสีชมพูผูกด้วยริบบิ้นสีขาวกล่องไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไปให้กับเธอและกล่าวขอโทษเธอ ข้างในเป็นโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่เธอทั้งอึ้งและทึ่ง ก็ในเมื่อเธอใช้โนเกียรุ่นถึกนั่นเขาน่าจะซื้อรุ่นนั้นมาแต่ทำไมต้องมาซื้อโทรศัพท์ราคาแพงขูดเลือดขูดเนื้อไปทำแกงขนาดนี้มาให้เธอ หรือเขาอายเวลาไปซื้อนะ หลังจากนั้นเธอกับเขาก็เจอกันบ่อยขึ้นเหมือนเรื่องบังเอิญและได้เริ่มคบกัน“พี่ฟาง !!!!!154 misscalls แล้วนะของเฟย์อ่ะ” สาวหน้าหวานหลุดจากภวังค์และกดรับสายอย่างโหยหา เธออยากฟังเสียงของเขาแม้ว่าเธอจะต้องเจ็บปวดถ้ามันเป็นคำบอกเลิกกับเธอ[ฟาง ! ฟางรับสายเคแล้ว ฟางหายโกรธเคแล้วใช่มั้ย!ใช่มั้ยฟาง] เสียงอบอุ่นที่เธอชอบฟังดังอยู่ข้างหูแต่เธอกับยิ้มไม่ออกเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น“ฟางไม่ได้โกรธเคอยู่แล้วแหละ ฟางผิดนี่” ฟางพูดอย่างตัดพ้อก่อนปล่อยให้น้ำตาไหลพรากแต่เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและทำเสียงให้เป็นปกติ[ฟาง…ร้องไห้หรอ]“เปล่า ไม่ได้ร้องไห้ฮึก” สุดท้ายเธอหลุดเสียงสะอื้นออกไป สาวลักยิ้มเห็นพี่สาวท่าทางไม่ดีจึงคว้าโทรศัพท์มากรอกเสียงลงไปอย่างใจเย็น“นายนั่งทบทวนสิ่งที่นายทำไปแล้วค่อยโทรมาหลังจากวันนี้” เฟย์ตัดสายและกดปิดเครื่องทันทีและปิดเครื่องของเธอด้วย ภาวนาว่าเขื่อนอย่าเพิ่งโกรธเธอเลย อย่าปีนระเบียงมาหาเธอด้วยก่อนที่เธอจะประสาทเสียกว่าที่เป็น เธอค่อยๆห่มผ้าให้ฟางและกล่อมฟางหลับก่อนจะเดินไปที่เตียงนอนด้วยความเพลีย โหยยยยย พรุ่งนี้เธอคงไม่ต่างจากหมีแพนด้าขอบตาดำ ฮือๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------
“ตื่นได้แล้ววววววววววว” แก้วเรียกโทโมะอย่างอารมณ์เสียสุดๆ  อะไรมันจะหลับสนิทตลอดคืนขนาดนี้มันใส่ผ้าอนามัยนอนหรอ!“ตื่นนนนนนนนนนนนน!!!” แก้วตะโกนใส่หูของโทโมะในขณะที่ไอ้ตัวที่นอนสบายอยู่กลับหน้าไม่พอใจและพลิกตัว หนีไปอีกด้าน“ตื่นนนนนนนน!! ตื่นๆ ๆ ๆ” แก้วเขย่าตัวโทโมะอย่างแรงแต่โทโมะไม่ใส่ใจ“ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ ว้าย !” ด้วยความรำคาญโทโมะจึงดึงนาฬิกาปลุกเสียงใสมาอยู่ข้างๆกายและโอบกอดรัดตัวเอาไว้พร้อมทำหน้าสุขใจซะเต็มประดา“ปล่อยน๊าาาาา” แก้วดิ้นไปดิ้นมาอย่างหนอนชาเขียวที่เธอเจอเมื่อคืน เฮ้ย ! ไม่ใช่ เมื่อคืนมันไม่มีอะไรทั้งน้านนน เธอไม่เห็นอะไรเลย T.,T“หึ สิ้นฤทธิ์เลยสิ” โทโมะแสยะยิ้มเล็กน้อยและพุ่งไปสูดดมพวงแกมของร่างที่อยู่ในอาณัติ“อร๊ายยย อีตาบ้า”“แก้ว ! ไปขึ้นคลาส กะ....กัน O[]O”หนุ่มลูกครึ่งหน้าใสเพื่อนสนิทอีกคนของแก้วอยู่ ณ หน้าประตู แต่เพราะปกติถ้าเธอไม่ตื่นเขาก็เข้ามาปลุกเธออยู่แล้วนี่นา เธอให้กุญแจห้องนะแล้วเพื่อนสนิท (คิดไม่ซื่อ) อย่างเขาจะผิดไม่เนี่ยที่เปิดประตูเข้ามา“กวิน ช่วยแกะปลิงให้หน่อย” แก้วที่ดิ้นไปดิ้นมาจนเหนื่อยแต่ก็ออกไม่ได้และพยายามหาความช่วยเหลือ ทั้ง ขอบคุณและแอบหวั่นๆเล็กน้อยเมื่อเพื่อนสนิทคนนี้เข้ามา“เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย” กวินค่อยๆแกะมือปลิงออกจากตัวเพื่อนสาวและดึงตัวเพื่อนสาวมาอยู่ที่ข้างกาย“ก็นี่อาจารย์ใหม่ อ.โทโมะ ผู้จัดการให้เป็นรูมเมตกับฉันนี่แหละ เร็วขึ้นคลาสสายแล้วเดี๋ยวเล่าให้ฟังคาบอ.โฟร์” แก้วจูงกึ่งลากกวินออกจากห้องและพุ่งไปยังตึกคณะก่อนที่เธอจะโดนอาจารย์โรคจิตที่ชอบทำโทษนักศึกษาสาวๆโดยวิธีลามกๆ บรึ๋ยยยย แค่นึกแล้วอยากจะแปลงร่างเป็นซุปเปอร์วูแมนแล้วเหาะไปให้ถึงห้อง“เหอะๆ ยัยนั่นก็มีแฟนเป็นผู้ชายเป็นกับเขาเหมือนกันนะ”พูดแล้วอดเสียดายไม่ได้ เหอะ เขาอุตส่าห์ได้หมอนข้างนุ่มๆอันใหม่แถมน่ารักมากๆด้วย ห๊อมหอม อยากจะกอดทั้งคืนทั้งวันจริงๆเล้ย แต่เดี๋ยวนะ...“เห้ย! 8 โมงแล้วนี่หว่า” ตายๆ เขามีสอนคลาสแรกก็ 8 โมงสี่สิบห้าจะทันมั้ยวะเนี่ย เข้าสอนคลาสแรกก็จะทำชื่อเสียงซะแล้ว ว่าแล้วก็วิ่งผ่านน้ำและสวมเสื้อผ้าออกวิ่งไปที่ตึกเรียนอย่างเร่งสุดๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------
เร่งอัพสุดๆ อามซอรี่ TAT~ ไปเที่ยวทะเลกะว่าจะอัพไว้ 1 ตอนแต่เน็ตไม่มี + สัญญาณแอร์การ์ดอืดดดดด~ มากกกก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีอัพเบิ้ลๆ แทนละกันเนอะ Y^Y~ ติดตามกันก่อนเน้~