LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"กรี๊ดดดดด เควินนายทำแบบนี้ได้ไง !" สิ่งที่ 2 พี่น้องเห็นไม่ใช่เพื่อนของเธอหากแต่เป็นเพื่อนคนอื่นกับคนรักของพี่คนโตในตระกูลกำลัง...ไม่ต้องบอกก็คงรู้อ่ะนะ จะว่าไงดี นี่เธอเข้าผิดห้องหรอ (ห้งพยาบาลมีหลายห้อง) ไม่งั้นเธอคงไม่มาเห็นภาพบาดใจที่คนรักของเธอมานัวเนียขั้นสุดท้ายกับผู้หญิงสวยเซ็กซี่อย่างพิม ไหนบอกว่าเขารักเธอไง!

"เอ่อ..." ร่างหนาที่ทับตัวพิมทำตัวไม่พูดไม่ถูกและค่อยๆจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่และหาข้อแก้ตัว

"ก็เพราะว่าเควินกับชั้นเราเป็นอย่างที่เธอเห็นไง" พิมเดินมาควงแขนเควินหรือเขาคือคนที่เป็นรักแรกของฟางพร้อมรอยยิ้มหยันๆ พร้อมกับหอมแก้มเควินโชว์ในขณะที่เควินพยายามจะปัด+ผลักตัวพิมออกไป

"ฟาง...เควินขอโทษ เควินจะไม่ทำอีกแล้วเชื่อเคนะฟางนะ" 

"ไม่ !!! นายหักหลังฉัน ทำไม ! เพราะฉันไม่ให้นายทำแบบนี้ใช่มั้ย" ฟางที่ทะเลาะกับเควิน น้ำใสๆเปรอะเปื้อนใบหน้าของเธอ เธอเช็ดมันออกแบบลวกๆและสะอึกสะอื้นกับเฟย์

@ อีกห้อง

"อ่ะ ฉันทำแผลให้นายแล้ว นายนี่ไม่ห่วงตัวเองเลยน๊า~" แก้วที่อมยิ้มทำแผลที่ข้อศอกของโทโมะอย่างเบามือและแปะพลาสเตอร์ เพราะ ไม่ใช่แผลใหญ่อะไรมากแต่เธอได้ยินเสียงหวานๆสะอื้น เสียงที่เหมือนเสียงของเพื่อนสนิท

"โทโมะ ! ไปดูห้องข้างๆกัน !" แก้วคว้ามือโทโมะและพยายามเดินให้เร็วที่สุดไปที่ห้องข้างๆที่แง้มประตูเอาไว้

"ฟาง...เควินไม่ได้ตั้งใจนะ ยัยนี่ก็ไม่ทดแทนฟางได้หรอก" เควินแกะมือเสมือนปลิงของพิมออกและผลักเธอไปกองที่เตียงพยาบาลและพุ่งเข้ามาโอบกอดฟางแต่ถูกเพื่อนสนิทและน้องของเธอกันเอาไว้

"นายไม่มีสิทธิ์ ไปเสพสุขสมชู้กันต่อเถอะ" แก้วโอบกอดและลูบหัวฟางก่อนจะทำสายตาชิงชังใส่เควิน

@ ห้องของฟาง

"ฮือ แก้ว ฉันทำอะไรผิดหรอ เควินถึงทรยศฉันแบบนี้" เพราะสาวน้อยในอ้อมอกของแก้วทั้งรักและไว้ใจ คอยเอาใจและเข้าใจทุกอย่างที่เขาเป็น แล้วไหนเขาบอกว่าเขารักเธอ เธอทุ่มทุกอย่างให้เขาไปแล้ว

"หมอนั่นมันก็แบบนี้แหละ อย่าไปเสียน้ำตาให้คนนิสัยไม่ดีแบบนั้นหรอกฟาง" แก้วพูดปลอบฟางไป บ่นไป

"แก้วไปกินข้าวนอนถอะ เดี๋ยวเฟย์ดูพี่ฟางให้เอง" เฟย์กระซิบบอกแก้วแก้วทำสีหน้าไม่อยากจะไปแต่พอเห็นเฟย์เหนื่อยๆพอสมควรแล้วเธอยังมานั่งพูดเรื่องเดิมๆ เฟย์คงสังเกตเห็นว่าแก้วนั้นหาวหวอดๆนาน 2 นานแล้ว

"ฝากด้วยนะ หาวววว~" แก้วเผลอหาวออกมาให้ฟางได้ยินและฟางมองแก้วอย่างรู้สึกผิด

"ไปนอนได้แล้วแก้ว" โทโมะประคองร่างบางไปที่ห้องข้างๆ และ ล้วงกุญแจจากกระโปรงของแก้ว

"นายรู้ได้ไงว่าฉันเอาใส่ไว้ในนั้น" แก้วสงสัยเล็กน้อยแต่เธอก็พอนึกออกว่าเขาน่าจะเห็นตอนเธอเก็บมันเข้ากระเป๋า ถามอะไรแปลกๆ

"ไปอาบน้ำเลยไป อย่าให้แผลโดนน้ำหล่ะ" โทโมะดันแก้วเข้าไปในห้องน้ำ

"ฉันเอาชุดก่อนสิ" แก้วเดินกระเผลกๆมาที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะหยิบเสื้อผ้าในขณะที่โทโมะก้มลงเก็บกุญแจห้องที่ทำหล่นแต่บางอย่างมาแปะที่หัวเขาก่อนนะสิ โทโมะหยิบมาดู กระจ่างละทีนี้ !

"เฮ้ย ! ขอโทษ เอาคืนมาก่อน" บราเซียร์ไหมพรมสีรุ้งอันนี้เธอไม่ได้ตั้งใจให้มันหล่นน๊า~ มันหล่นเอง T^T~

"เอาไปสิ" โทโมะยื่นให้อย่างไม่สะทกสะท้าน แม้ว่าความจริงอยากจะ...เอาไปเล่น -.-

"ขอบใจ !" แก้วเดินอย่างรวดเร็วแบบลืมเจ็บ ถ้าการทำให้เขินแล้วมันจะเดินเร็วเขาคงจะจูบเธอก่อนเข้าห้อง -..- เขารื้อเสื้อผ้าที่จะใส่นอนมาเลือกไปเลือกมา จนแก้วเปิดประตูห้องน้ำออกมา

"ตานายอาบน้ำแล้ว ;(" แก้วพูดเบาๆจนโทโมะไม่ได้ยินและเขยิบหน้าเข้ามาใกล็จนแก้วแทบจะล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจแต่โทโมะคว้าเอวเอาไว้ก่อน

"เป็นอะไรของเธอ"

"ก็...ก็นายเอาหน้ามา...ใกล้ฉันทำไมเล่า" แก้วเลี่ยงายตาโทโมะและพูดตะกุกตะกัก

"ก็ฉันไม่ได้ยิน เอาเถอะ ฉันไปอาบน้ำก่อนละ" โทโมะคลายอ้อมแขนและเดินเข้าห้องน้ำไป

"ชิ ! อ่าวแล้วลืมชุดกับผ้าเช็ดตัวแล้วนายจะออกมายังไงฟะ" แก้วเห็นผ้าเช็ดตัวที่บดบังกางเกงในไซต์ใหญ่ที่เมื่อเช้าเธอเพิ่งไปจ๊ะเอ๋กับมันจนหัวใจจะวาย แล้วนี่เธอไม่ต้องขนไปข้างในให้เขาหรอ หรือ ถ้าให้ออกมาเองเธอก็เห็นหมดอ่ะสิ โอ้ยยยย~ เครียด

ซ่าาาาาา~

แล้วทำไมอีตัวข้างในมันมาฮัมเพลงอารมณ์ดีแบบนี้ฟะ แก้ปัญหาหน่อยเห๊อะ

"แก้ว ! หยิบชุดให้หน่อยฉันลืม"

"ฉันเนี่ยนะ !"

"เธอนั่นแหละ"

"เอาก็เอาวะ" แก้วค่อยๆหยิบชุดๆและเปิดประตูเข้าไปและพยายามหลับตาแต่มันก็อยากลืมตา แงๆ เธอเป็นอะไรกันแน่นะเนี่ย

"ขอบใจมากนะ" โทโมะขอบคุณแก้วและเดินเข้ามาหาเธอแต่...สบู่เหลวจากที่พื้นมันล้างไม่หมดทำให้ล้มทั้งยืน(ลื่นนั่นแหละ)ไปทับอีกผ่ายด้วยความไม่ตั้งใจ

"อะไรอ่ะ" แก้วลืมตาขึ้นทันทีก่อนที่บางอย่างจะประจักษ์สายตาเมื่อเธอพยายามหลบสายตาไปข้างล่าง หนอนชาเขียวตัวเบ้อเร่อ OoO แถมด้วยซิกค์แพ็ค สิ่งที่เธอแทบจะเป็นบ้าทันทีได้เห็น

"เห้ย ! อย่ามอง" โทโมะรีบเอื้อมมือไปปิดตาสาวน้อยใต้ร่าง ขนาดว่าตอนเธอไม่มองเขาก็อายแล้วนะ นี่เธอมามองแถมทำตาโตแบบนั้น อยากจะมุดโถส้วมอย่างแรง

"รีบไปแต่งตัวสิยะฉันจะหลับตา" โทโมะรีบหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันช่วงล่าง

"เอ่อ..." แต่แก้วยังไม่ออกไป เธอมองซิกพ์แพ็คอย่างตาค้างและอ้าปากค้างเอาไว้เมื่อ

พรืด~

"..." แก้วที่ช็อคหลุดโลกเมื่อผ้าเช็ดตัวที่โทโมะพันไว้ลวกๆมนดันหลุดพรวดลงมาแบบไม่ให้สัญญาน