LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"อึ๊บบ~" แก้วพยายามยื่นแขนเพื่อที่จะคว้าถุงและเธอก็คว้าได้แต่ที่ที่เธออยู่นั้นมันลึกเกินกว่าที่เธอจะหยั่งขาลงไปได้และก็ไกลมากด้วย หากเธอจะว่ายเข้าไปให้ถึงที่พอที่จะหยั่งถึงก็ไกลอยู่ดีแต่ยังไงเผะอก็ต้องว่ายหล่ะนะ แก้วว่ายน้ำเข้าฝั่งก่อนจะพบว่ามีอะไรบางอย่างพันขาเธอ !!! แถมมันยังพันแน่นจนเธอดึงขาตัวเองไม่ออกปนกับที่มันมีหนามจนน่องขาวๆของเธอเกิดแผลเป็นรอยยาวก่อนจะมีเลือดลอยขึ้นมาเหนือน้ำจางๆจนตอนนี้เธอดึงไม่ไหวและค่อยจมลงแต่พยายามตะกุยน้ำเอาไว้แต่ก็ไม่ไหว เธอดำดิ่งลงสู้ด้านล่างที่เต็มไปด้วยพืชหนาม เธอไม่คิดว่าสระน้ำพุใสและสวยจะมีพืชหนามขึ้นแต่ตอนนี้สติที่แทบไม่เหลือและแทบจะมหดไปพร้อมกับลมหายใจเธอถูกฉุดขึ้นมาเหนือน้ำซะก่อนแต่เธอมองหน้าเขาไม่ชัด ตาเธอพร่าไปหมดแล้ว เขาพาเธอขึ้นมายังฝั่งก่อนที่เธอจะหมดสติไป
-------------------------------------------------------------------------------------------
"มันเกิดอะไรขึ้นพิม" กวินถามพิมอย่างอยากรู้ เขาพาเธอเดินมารอบห้างก่อนที่เธอจะช็อปๆ ๆ ๆและเขาก็สุภาพบุรุษพอจะถือเสื้อผ้าที่แทบจะกลายเป็นที่ยกน้ำหนักสำหรับเขาได้แล้วแต่พิมก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดช็อปเลย
"ฉันบอกแล้วนี่ว่าอย่ายุ่ง" พิมหันขวับไปตวัดสายตาดุก่อนจะเลือกเสื้อผ้าต่อ เธอไม่บอกหรอกตามที่สัญญากับเขาไว้ เธอบอกไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเธออยากจะช่วยพวกเขานักหรอกนะแต่การเป็นตัวร้ายไปทุกคู่มันก็ไม่ดีใช่มั้ยหล่ะ เธอไปวีนแหลกกับฟางซะยังดีกว่า อีกอย่างเธอจะได้กำจัดศัตรูหัวใจไปได้อีกคน สาธุ ขอให้เควินอย่ามารักยัยเฟย์อีกคนด้วยเถอะ เธอไม่อยากมาจองล้างจองผลาญใครมากมาย
"แต่นั่นมันเพื่อนฉันนะ"
"นายคิดอย่างอื่นกับเธอ" พิมอ่านใจอดีตแฟนของเธอออก พวกเธอคบกันมาตั้ง 3 ปีจะไม่ให้รู้ใจหรืออ่านความคิด ความรู้สึกก็คงเหมือนคู่รักจอมปลอมไปหน่อยละมั้ง พิมอยากไปที่ซูเปอร์มาเก็ตกะจะไปหาอะไรทำทานกับเควิน คิืนนี้เขาต้องมาหาเธอแค่คิดก็อยากจะเสกอาหารแสนอร่อยให้เขาหลงรักเธอบ้างจัง แก้วกับฟางทำได้ยังไงนะ
"เธอก็รู้พิม เพราะฉะนั้นบอกฉันมา" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พิมเดาจเขาออกแต่เธอเดาใจเขาออกไปซะทุกเรื่องเลยต่างหาก ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบแต่การที่เธอมายุ่งเรื่องของเขามากเกินไปมันก็ไม่ถูกต้องเช่นเดียวกัน
"เพราะนายคิดต่างหาก ฉันถึงไม่บอก" พิมแลบลิ้นใส่กวินพร้อมเดินนำไปยังแผนกซูเปอร์มาเก็ต
"เธอนี่ยังเหมือนเดิมชะมัด" เควินยิ้มพร้อมส่ายหัวไปมาก่อนเดิมตามหลังพิมเข้าไปช่วยเลือกของ
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ป็อปปี้ เราไปห้างกันมั้ย" ฟางที่ออกมาเดินเล่นแถวสวนที่เธอเป็นคนปลูกและมันเป็นที่ซ่อนลับเวลาเธอไม่สบายใจเธอก็จพมาที่นี่ แก้วก็เช่นกัน เฟย์ด้วย สวนพวกนี้พวกเธอช่วยกันปลูกจนดอกไม้บานสะพรั่งแถมเวลาจะทำอาหารคาบคหกรรมพวกเธอก็ไม่ต้องออกไปซื้อที่ไหนด้วยแต่ถ้ามันยังไม่ออกผลก็ต้องออกไปซื้อตลาดไม่ไกลจากมหา'ลัยมากนัก 
"ก็ดีนะ" ป็อปปี้อยากไปห้างเต็มทีเพราะอะไรน่ะหรอ...เขาไม่บอกหรอก
"เฟย์ไปด้วย !!!" เฟย์เข้าไปแทรกกลางระหว่างพี่สาวกับแฟนใหม่ของพี่เธอ เธอไม่ไว้ใจไอ้หน้าหมีพูห์นี่หรอก เรื่องอะไรจะให้มันมาใกล้ชิดพี่สาวเธอบ่อยๆ พี่สาวเธอยิ่งบอบบางมากๆแต่พอเจอเรื่องเควินแล้วละก็เซ็กซี่ไว้ลายซะนี่ เธอไม่ให้สองคนนี้สวีทกันอย่างเกินเลยนักหรอกคอยดู
"เฟย์ไปเขื่อนก็ไป" เขื่อนลากเฟย์ออกจากตำแหน่งเดิมก็ป็อปปี้หน่ะเพื่อนเก่าเขาเลยแล้วเรื่องอะไรเขาจะไม่รู้ว่าป็อปปี้เป็นอะไรถึงซึมเศร้าเหงาหงอยเหมือนคนขาดความรักแบบนี้
"ไปกันเถอะเนอะ" ฟางลุกไปหยิบกระเป๋าหรูๆที่พ่อเธอส่งมาให้แน่นอนว่าแพงสุดขั้ว ฟางไม่ชอบเลยการที่แต่ละคนที่เธอกำลังคบอยู่พัวพันกับแก้ว ก็ใช่ที่เธอไม่รู้ว่าพวกเขารู้จักหรือไปทำอะไรกันมาก่อนถึงมองันหน้าซีดแต่การที่แก้วเสน่ห์แรงแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก เธอต้องเชียร์ให้แก้วคู่โทโมะให้ได้ ตอนนี้เท่าที่ดูแล้วป็อปปี้น่าจะเอาแต่ใจลอยไปหาแก้ว ทำไมเข้าไม่สนใจเธอเลยเนี่ย คนสวยเครียดๆ ๆ ๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น รักของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม"
"ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น รักของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม"
"ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น รักของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม"
"ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น รักของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม"
"ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น รักของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม"
ใครบางคนที่นั่งคอยมองร่างบางในชุดลำลองที่เขาเปลี่ยนให้ก่อนที่เธอจะเป็นปอดบวมตายไปซะก่อน ใบหน้ายามนิทราของเธอเหมือนเจ้าหญิงที่เพิ่งจมน้ำมาหมาดๆแน่นอนเขาทำแผลที่ขาให้เธอแล้ว เขาไม่อยากจะคิดเลยว่ากางเกงที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ ซึ่งไม่ว่าเขาจะออกแรงดึงยังไงเธอก็ไม่ยอมปล่อย โทรศัพท์ที่ดังถี่ขึ้นเรื่อย เขาก็ไม่ได้อยากจะเสียมารยาทรับสาย การปิดเครื่องน่าจะเป็นสิ่งดี ทำให้เขาเอื้อมมือไปปิดโทรศัพท์ที่กรีดร้องนานสองนานจนมันสลบวูบตามเจ้าของ ถ้าเขานั่งมองใบหน้าของเธอทุกยามได้ก็คงจะดีสิ